Εννοείται ότι δεν υπάρχει περίπτωση να διαβάσετε υμνολόγιο για την πρωτιά. Το ρετιρέ θεωρώ θα αλλάξει αρκετούς ενοίκους, στο τέλος μάλλον θα το πάρει κάποιο από τα φαβορί, δίχως όμως αυτό (κλασικά) να σημαίνει και κατάκτηση του τροπαίου.

Από την άλλη, επιβάλλεται ο κόσμος του Ολυμπιακού να συνεχίσει να είναι ήρεμος. Ψύχραιμος. Η θάλασσα στον Πειραιά, είναι για να τη βλέπεις, να ξεχνιέσαι, να τη θαυμάζεις, να τη γουστάρεις και να σε ταξιδεύει. Όχι για να την… πίνεις. Από ‘δω και πέρα, ό,τι και να συμβεί επιβάλλεται όλοι να είναι ήρεμοι. Όπως το έκαναν αυτοί που κατηφόρισαν στο ΣΕΦ και όπως το έπραξαν οι παίκτες της αγαπημένης τους ομάδα! Κανένας αγώνας δεν είναι εύκολος.

Μπορείς όμως να τον μετατρέψεις σε εύκολο. Ο Ερυθρός Αστέρας, δεν έχει τη δυναμική προηγούμενων χρόνων. Όταν μάλιστα φεύγει από το Βελιγράδι, χάνει και μέρος της όποιας δυναμικής έχει η φετινή ομάδα. Τίποτα όμως δεν υποχρεώνει τους Σέρβους να χάσουν, αν ο αντίπαλος δεν βρει τρόπους να τους αναγκάσει να το υποστούν. Και ο Σφαιρόπουλος αποθεώθηκε. Πώς τα φέρνει η ζωή ε; Έγιναν καλοί τώρα όλοι; Πριν μια εβδομάδα πολλοί φίλαθλοι απαιτούσαν… αίμα. Τους δικαιολόγησα πρώτος.

Ο ΣΠΑΝΟΥΛΗΣ ΑΛΛΑΖΕΙ ΤΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ

Εμφάνισε κόμπλεξ η ομάδα κόντρα στον Παναθηναϊκό και οι παίκτες δεν είχαν ούτε σθένος να σπρώξουν. Επτά μέρες μετά, η ομάδα είναι πρώτη (με την ΤΣΣΚΑ). Και το ξαναγράφω, δε σημαίνει κάτι. Είναι νωρίς. Μη παρασύρεστε. Πολύ νωρίς. Έχουν να δουν πάρα πολλά τα ματάκια μας. Ο Ολυμπιακός δεν είναι έτοιμος. Έχει ζητήματα και έχει την μεγάλη εκκρεμότητα της εισόδου του αρχηγού που θα διαφοροποιήσει ρόλους, χρόνους και κάμποσα άλλα.

Είστε πολλοί έμπειροι και εσείς που διαβάζετε για να καταλάβετε πόσο μπορεί να αλλάξει η ομάδα με τον Βασίλη. Και τι έχει να δώσει και ο ίδιος σε αυτή.

ΚΑΛΟΣ Ο ΠΛΟΥΡΑΛΙΣΜΟΣ, ΚΑΛΥΤΕΡΗ Η ΗΡΕΜΙΑ

Για να επιστρέψω στο ματς με τους Σέρβους, η αντιμετώπιση της κατάστασης, το διάβασμα του αντιπάλου και όλα αυτά που έπρεπε να ετοιμαστούν σε χρόνο- μηδέν, έγιναν αρκετά καλά. Με σταθερό ρυθμό, σωστή αμυντική αντίδραση στο μεγαλύτερο μέρος του ημιχρόνου και πάνω απ’ όλα ηρεμία, η ομάδα είχε σημειώσει σχεδόν… 50 πόντους και είχε δεχτεί όσους ήθελε να επιτρέψει.

Φυσικά και μπορείς να φας λιγότερους από 37, αλλά δεν είναι αυτό το ζητούμενο. Αυτό που μου άρεσε περισσότερο ήταν ο πλουραλισμός μπροστά. Μια ομάδα που ‘χει κατηγορηθεί κάποιες φορές (και όχι άδικα) ότι δεν βάζει εύκολα… γκολ, μπόρεσε να το κάνει και με σωστό τρόπο. Μάλλον όχι, ψέματα σας έγραψα. Δε μου άρεσε πιο πολύ ο πλουραλισμός. Ήταν ήρεμοι. Μεγάλο γιατρικό το διπλό στην Κωνσταντινούπολη. Για όλο τον μηχανισμό. Και όλο τον οργανισμό.

Ο Σφαιρόπουλος… ξανάγινε καλός προπονητής (όχι ότι έπαψε ποτέ να είναι, αλλά ας το αφήσουμε αυτό), ο Ρόμπερτς αντιμετωπίζεται όπως πρέπει (παίκτης της ομάδας και όχι… σαμποτέρ αυτής) και γενικά η εξέδρα (απόντων και των κλασικών που μόνο στα μεγάλα ματς πάνε γήπεδο λόγω… facebook) αισθανόταν όμορφα από αυτό που έβλεπε. Αν ο κόσμος σου αισθάνεται καλά, θα πάρεις κι εσύ αυτοπεποίθηση.

ΕΓΙΝΕ ΚΑΠΝΟΣ

Ο Μακλίν έχει περάσει την… κρυάδα της Κωνσταντινούπολης, ήταν εύκολο να λειτουργήσει με την σερβική φρόντ λάιν. Αφού πρώτα βέβαια την αρχή την είχε κάνει ο Μιλουτίνοβ. Όποιος και να εμφανιζόταν στο παρκέ, είχε τον τρόπο να σκοράρει. Τα ποσοστά χαμογελούσαν στην ομάδα και μια πεντάδα Ρόμπερτς, Παπαπέτρου, Παπανικολάου, Πρίντεζη, Μακλίν, κατάφερε να αποκαταστήσει την τάξη, μετά από το προσωπικό ρεσιτάλ του Ρότσεστι.

Το 30-27 ήταν η τελευταία κοντινή ματιά του Ερ. Αστέρα στο σκορ. Μετά… κόκκινος καπνός. Σε εκείνο το σημείο πάντως, ο Αμερικανός του Ερυθρού Αστέρα, κάποια στιγμή άρχισε να παριστάνει τον… Κέισι Ρίβερς και να βομβαρδίζει από παντού και εύκολα. Οι Σέρβοι προσπάθησαν από ένα σημείο και μετά να αλλάξουν το στυλ τους, είδαν κι απόειδαν με τις άσχημες επιλογές τους στο ζωγραφιστό και το έριξαν στα σουτ. Ρίσκο. Κάποια μπήκαν, κάποια έδωσαν ευκαιρία όμως στους "ερυθρόλευκους" για "ανοιχτό" γήπεδο. Και δε την έχασαν.

ΟΛΟΙ ΕΔΩΣΑΝ ΑΠΟ ΜΙΑ... ΦΕΤΑ ΘΕΑΜΑΤΟΣ

Ο Αλιμπίγεβιτς δεν είχε πολλά να πράξει. Και ενώ ο Μιλουτίνοβ έστηνε πάρτι όταν έπαιρνε τη μπάλα στο "χαμόγελο" τελειώνοντας με ένα αυτοκρατορικό ντάμπλ - ντάμπλ, ο Αστέρας το… γύρισε στα βαριά κορμιά Άντιτς και Μπιέλιτσα. Εκεί λοιπόν, ο Σφαιρόπουλος αμόλησε Αγραβάνη και Μακλίν. Η ταχύτητα, η σπιρτάδα και των δυο, έδωσε την ευκαιρία και στους συμπαίκτες τους να πάρουν φόρα. Ο ένας χτύπαγε στην επίθεση, ο άλλος κάλυπτε στην άμυνα. Μετά πήγε αλυσίδα. Οργίασε ο Παπαπέτρου (διανύει καλή περίοδο), πήρε φόρα ο Τόμπσον.

Όλοι οι παίκτες του Ολυμπιακού ήταν έτοιμοι να δώσουν μια… φέτα θεάματος στον κόσμο τους. Περισσότερη ανάλυση δεν μπορεί και δεν αξίζει να γίνει. Α και ένα άλλο καλό; Κράτησαν και δυνάμεις. Γιατί έρχονται δυο ταξίδια. Μιλάνο και Βαλένθια. Τα λέμε λοιπόν από την Λομβαρδία. Και εκεί έχει κάποιες πιθανότητες να βάλει τα ρούχα της δουλειάς κι άλλη μια ψυχή. Ίσως στην Ιταλία να έφτασε η ώρα του…

Photo credits: EUROKINISSI