Ολυμπιακός, ΑΕΚ, κουλούρια και ο Γιοβάνοβιτς με ένα ποτήρι κρασί

Τα είχε όλα το σπουδαίο ματς του Φαλήρου, εκτός από την ουσία του αθλήματος. Και αυτή δεν είναι άλλη από το γκολ. Η ΑΕΚ θα μπορούσε να το 'χε πετύχει στο πρώτο μέρος, ο Ολυμπιακός το πλησίασε στο δεύτερο, αλλά όταν τα φώτα του γηπέδου έσβησαν, αυτός που χαμογέλασε περισσότερο απ' όλους, ήταν ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς, που τον φαντάζομαι με ένα ποτήρι κρασί στο χέρι να καλοδέχεται τα... κουλούρια κόκκινων και κίτρινων.

Ο Παναθηναϊκός κέρδισε τον Ατρόμητο και η ισοπαλία στον Πειραιά τον έκανε ακόμη πιο άνετο βαθμολογικά. Από τους δυο μονομάχους, 100% ο Ολυμπιακός έχασε περισσότερα από την ΑΕΚ, απλά ο "δικέφαλος" θα πρέπει να φορτσάρει περισσότερο αν θέλει να απειλήσει το "τριφύλλι".

Οι Πειραιώτες, έκλεισαν έναν γύρο χωρίς να έχουν πάρει μια νίκη απέναντι σε κάποιον από τους λεγόμενους μεγάλους. Άραγε αυτό πότε είχε συμβεί τελευταία φορά; Μέσα σε μια εβδομάδα έφεραν δυο ισοπαλίες με διαφορετικούς τρόπους. Στην Λεωφόρο άξιζαν να είναι οι νικητές.

Κόντρα στην ΑΕΚ, είχαν μια εικόνα που θα μπορούσε να τους έχει φέρει σε δυσκολότερη θέση. Στο ποδόσφαιρο δεν υπάρχουν... συμβόλαια με τα αποτελέσματα. Η ομάδα του Πειραιά έχει χαράξει μια περίεργη πορεία μέχρι τώρα και θα πρέπει να βρει τις άκρες για να διαφοροποιήσει την εικόνα. Το τι θα προλάβει θα το δούμε.

Τέτοια ΑΕΚ στο Καραϊσκάκης είχαμε χρόνια να δούμε. Μια ομάδα θαρραλέα. Έτοιμη να πάρει το παιχνίδι. Με την μπάλα του Αλμέιδα. Όμως όσο πέρναγε η ώρα, η πιθανότητα του διπλού μειωνόταν.

Αν στον "δικέφαλο" δουν μεμονωμένα το ματς, τότε μπορούν να είναι ικανοποιημένοι. Αν το δουν σε σχέση με την βαθμολογία τότε θα γκρινιάζουν στους εαυτούς τους, ότι ήταν σε θέση να πάρουν τρίποντο, αλλά δεν το έκαναν. Στον Ολυμπιακό θα πρέπει να είναι πολύ χαρούμενοι που έχουν έναν πολύ καλό τερματοφύλακα πλέον...

Καμία... ανακάλυψη

Οι δυο ενδεκάδες δεν αποτέλεσαν την... ανακάλυψη της Αμερικής. Ο Μίτσελ και ο Αλμέιδα πήγαν με τα αναμενόμενα. Ο Παναθηναϊκός μόλις είχε -έστω και δύσκολα- κερδίσει τον Ατρόμητο. Το ματς στο Καραϊσκάκης θα όριζε αρκετά ειδικά για την ομάδα που θα έφευγε ηττημένη.

Συνεπώς ήξεραν στα δυο αποδυτήρια, ότι κάθε φάση, κάθε κλωτσιά, κάθε στιγμή μπορεί να σήμαινε πάρα- πάρα πολλά. Και οι δυο είχαν υποχρεώσεις. Αυτό που έμενε να φανεί, ήταν το ποιος θα βρισκόταν σε καλύτερο βράδυ. Ποιος θα το έκανε πιο σωστά ή στην τελική ποιος θα 'χε τις καλές στιγμές...

Όσο κι αν φαινόταν παράξενο, η ΑΕΚ είχε περισσότερα ερωτηματικά λόγω της απουσίας των Ελίασον και Σιμάνσκι. Κι αν ο Άμραμπατ είχε πάρει πολύ χρόνο σε προηγούμενα παιχνίδια, άρα, δεν ήταν εκτός... νερών, αυτός που μέσα στο παιχνίδι ήθελε χρόνο ήταν ο Γιόνσον.

Ένας εξαιρετικός παίκτης, που πήγε στον "δικέφαλο" για βασικός, αλλά ο Σιμάνσκι φρόντισε να ορθώσει ανάστημα και να κρατήσει το πόστο του στην κουλούρα. Ο Αλμέιδα μπήκε στο φαληρικό γήπεδο με την ίδια φιλοσοφία. Και αυτό αναμενόμενο ήταν. Σιγά μην σταματούσε η ΑΕΚ την πίεση ψηλά. Κάτι που την έχει μέχρι τώρα βγάλει ασπροπρόσωπη.

Κίτρινη πίεση και Χουάνγκ

H αλήθεια είναι ότι και οι δυο ομάδες, μπήκαν με όρεξη. Ο Ολυμπιακός ξεκάθαρα ήθελε να εκμεταλλευτεί την ποιότητα στα κεντρικά χαφ. Ο Χάμες κοντά στον Χουάνγκ και η ΑΕΚ σε μια διαρκή απειλή. Από την άλλη, οι "κιτρινόμαυροι" με στόχο να εκμεταλλευτούν το πλάτος του γηπέδου και κάποια κουβαλήματα της μπάλας, από ποδοσφαιριστές που μπορούν να το κάνουν (Πινέδα, Άμραμπατ κλπ).

Καμία άλλη ομάδα δεν έχει πιέσει τον Ολυμπιακό τόσο ψηλά, κάτι που το περίμενε βέβαια και ο πλέον ποδοσφαιρικά άσχετος, αρκεί να είχε δει λίγο την φετινή ΑΕΚ. Κάπως έτσι έκανε το λάθος ο Άβιλα, αλλά ο Λιβάι Γκαρσία έκανε μάλλον το πιο άσχημο πλασέ της καριέρας του στην πρώτη καλή φάση του ματς.

Ο Ολυμπιακός είχε και πάλι το μοναδικό ταλέντο του Χουάνγκ να βγάζει σωστές μπάλες με την μια, χωρίς να ταλαιπωρεί το τόπι. Ο Νοτιοκορεάτης κάνει πάντα πιο εύκολη την ζωή των συμπαικτών του. Μαγική για παράδειγμα, η μπαλιά του στον Μπακαμπού που δόθηκε οφσάιντ (το πιασε ο Αθανασιάδης).

Η ΑΕΚ με κάθετες συνεργασίες, έκανε φάσεις μέσα στην μεγάλη περιοχή του Ολυμπιακού και μάλιστα απέναντι σε οργανωμένη άμυνα. Ο Γκατσίνοβιτς συνεχίζει να είναι σε εξαιρετική κατάσταση και τον είδαμε να παιδεύει τον Άβιλα ακόμη και στις απλές διεκδικήσεις. Κάποιες φορές άλλαζε θέση με τον Αραούχο κλείνοντας αυτός στον άξονα.

Τα προβλήματα!

Ένα από τα προβλήματα που είχε ο Ολυμπιακός, ήταν ότι στις περισσότερες μπάλες, αυτοί που πήγαιναν πρώτοι ήταν οι αντίπαλοί του. Σε όλες τις γραμμές του γηπέδου. Και αν αυτό ακούγεται φυσιολογικό στον χώρο της άμυνας της ΑΕΚ, δεν ήταν καλό για τους πρωταθλητές, εκεί που οι ίδιοι λειτουργούσαν ανασταλτικά.

Ο Λιβάι Γκαρσία και ο Γκατσίνοβιτς, αλλά και ο Αραούχο προλάβαιναν μπάλες έξω από την περιοχή του Πασχαλάκη, κάνοντας τον Έλληνα πορτιέρε παραπάνω από απαραίτητο. Και σίγουρα ο Αλέξανδρος, δεν ήταν... φίλαθλος στο Καραϊσκάκης, όπως ήταν στην Λεωφόρο. Δεύτερο πρόβλημα για τους Πειραιώτες;

Η ΑΕΚ δεν επέλεγε πλευρές. Έχει ποικιλία στο παιχνίδι της και το έδειξε. Ο Ολυμπιακός που έκανε κυριολεκτικά ό,τι ήθελε τον Παναθηναϊκό, έβλεπε σε τακτά χρονικά διαστήματα, την μπάλα να ελέγχεται από την Ένωση πότε στην δεξιά και πότε στην αριστερή πλευρά. Χωρίς να υπάρχει έλλειψη κίνησης στον άξονα...

Στο 45λεπτο, οι πρωταθλητές είχαν χάσει τις εντυπώσεις. Ο Μασούρας δεν παίδευε τον Ρότα και έτσι η δεξιά πλευρά της ΑΕΚ κατέβαινε για πλάκα, με τον Ρέαμπτσουκ να βλέπει μπροστά του μόνιμα έναν Άμραμπατ. Για τον Άβιλα τα είπαμε, ενώ και ο Μπακαμπού ήταν εκτός αγώνα, περιμένοντας καμιά σκοτωμένη μπάλα και δημιουργώντας την εντύπωση ότι αν ξεκινούσε ο Ελ Αραμπί, μπορεί ο Ολυμπιακός να κράταγε και λίγο μπάλα μέχρι να πλησιάσουν τα χαφ τον επιθετικό.

Μιας και πιάσαμε όλα τα θέματα των "ερυθρόλευκων" να πούμε ότι αναγκαζόταν και ο Εμβιλά να παίζει πιο πίσω για να βοηθήσει τα στόπερ, οι αποστάσεις μεγάλωναν, ο Χουάνγκ έμενε μόνος κάποιες φορές και ακόμη πιο μόνοι οι Χάμες και Μπακαμπού. Τα άκρα εκτός ματς και κάπως έτσι, ο Ολυμπιακός δεν μπορούσε να "χτίσει"...

Ο νόμος...

Ο Μίτσελ είναι από τους προπονητές που σπανιότατα θα κάνουν αλλαγή στο ημίχρονο. Διαφωνώ με αυτό αλλά είναι δικαίωμά του. Όταν ένας παίκτης σου δείχνει ότι δεν είναι καλά σε όλο το 45λεπτο, δεν έχεις λόγο να τον αφήνεις περισσότερο. Ο Ολυμπιακός ήταν πιο κινητικός όταν εμφανίστηκε από τα αποδυτήρια για το δεύτερο μέρος. Για εκατοστά δεν έκανε το 1-0 και κάπου εκεί μπήκε ο Γκάρι Ροντρίγκες.

Οι γραμμές των πρωταθλητών μαζεύτηκαν και αυτό τους βοήθησε και στο να κρατήσουν μπάλα, αλλά και να είναι μεταξύ τους συνεργάσιμοι στον περιορισμό ποδοσφαιριστών όπως ο Γκατσίνοβιτς. Ο Σέρβος σε καμία περίπτωση δεν έκανε στο δεύτερο ημίχρονο, όσα έπραξε στο πρώτο. Και όχι μόνο αυτό, αλλά ο Ολυμπιακός βρήκε και λίγες συνεργασίες από την δεξιά πλευρά του.

Έκαναν φάσεις για γκολ οι "ερυθρόλευκοι" με μεγαλύτερο... συμπαραστατη τους, τον άγραφο νόμο του ποδοσφαίρου. Η ΑΕΚ είχε χάσει τις ευκαιρίες της (με τον Πασχαλάκη να φράζει τα πάντα) και 100% κάποια στιγμή θα έβρισκε μονοπάτια και ο γηπεδούχος.

Όπως και συνέβη. Ο Αλμέιδα έβαλε τον Λιβάι στην παλιά του θέση και πέρασε μπροστά τον Φαν Φέρτ και λίγο μετά τον Μάνταλο αντί του Πινέδα. Ο Μίτσελ απάντησε με Ελ Αραμπί και Βρουσάι. Γράφω αναλυτικά τις αλλαγές, γιατί σε τέτοια παιχνίδια ή επηρεάζουν πολύ ένα μεγάλο παιχνίδι ή το... σβήνουν. Τι από τα δυο έγινε στο "Καραϊσκάκης";

Τους έμεινε η προσπάθεια

Η απάντηση στο ερώτημα, είναι... τίποτα. Δεν άλλαξε κάτι ακόμη κι όταν μπήκαν να παίξουν λίγο ο Φορτούνης με τον Καμαρά. Ο Ολυμπιακός ήταν καλύτερος από τον εαυτό του στο δεύτερο μέρος. Κινδύνεψε λιγότερο (και όσες φορές το έπαθε, υπήρχε ο τρομερά φορμαρισμένος Πασχαλάκης) και μπόρεσε με κοντά τις γραμμές να ελέγξει καταστάσεις.

Η ΑΕΚ όσο πέρναγε η ώρα έριχνε τις επιδόσεις της. Δεν είναι και εύκολο να κάνεις σούπερ παιχνίδι μέσα στο "Καραϊσκάκης" για 100 λεπτά. Αξίζουν και οι δυο συγχαρητήρια για τις προσπάθειές τους. Απλά, ο κερδισμένος αυτού του αγώνα, είπαμε, είναι ο... Παναθηναϊκός. Μετά το Μουντιάλ θα δούμε τι μπορεί να ζητήσει ο καθένας. Για την ώρα, καλούνται να φτιάξουν ακόμη καλύτερες ομάδες. Τόσο απλά...

Δείτε την Game Night για το ντέρμπι στο Γεώργιος Καραϊσκάκης: