Αν δεν λέγονταν Ολυμπιακός- Παναθηναϊκός και αν κάποιος έβλεπε την βαθμολογική τους θέση, μάλλον δεν θα άνοιγε καν την τηλεόραση να δει το ματς. Όμως όπως καλά γνωρίζετε , η ιστορία έχει αποδείξει ότι σε οποιοδήποτε άθλημα βρεθούν οι "αιώνιοι", καμία κατάσταση στην οποία κι αν βρίσκονται δεν έχει σημασία. Σωστά; Ε, αυτή την φορά ξεχάστε το. Έγινε το αναμενόμενο και ο υποτιθέμενος φίλος που δεν θα άνοιγε τηλεόραση, θα είχε μάλλον δίκιο. Φυσικά και ο Ολυμπιακός ήθελε το παιχνίδι για το πλασάρισμά του, αλλά η λογική έλεγε, ότι οι "πράσινοι" θα προσπαθούσαν να παίξουν για το δικό τους καλύτερο δυνατό. Τελικά είδαμε ένα δεκάλεπτο 38 κόκκινων πόντων με 14/18 σουτ και από 'κει και πέρα, μια τυπική διαδικασία. Και οι δυο έπαιζαν για να τελειώσει το ματς, με τον "ερυθρόλευκο" κόσμο απλά, να ασχολείται με το... ξεχείλωμα της διαφοράς.

Δεν είχαν την παραμικρή οι δυο τους, αυτό το βράδυ. Ο Ολυμπιακός πραγματοποίησε το καλύτερο φετινό του πρώτο δεκάλεπτο. Ένα από τα καλύτερά του πρώτα ημίχρονα και μια εμφάνιση ολοκληρωτική με συμμετοχή όλων των παικτών. Ο Παναθηναϊκός πάσχισε να βρει πόντους. Πάσχισε να βρει συνέπεια στην άμυνά του και κυρίως είχε την εικόνα ομάδας που μπήκε με ένα πλάνο το οποίο διήρκησε κανά τρίλεπτο. Δεν έπιασε, πήραν τάιμ άουτ και μετά όσα έγιναν ήταν απλά για να γίνουν. Ο μισός Ολυμπιακός με διψήφιο αριθμό πόντων, μπάσκετ ποιότητας, εικόνα ομάδας που δεν παίζει απλά, αλλά επελαύνει. Ο Μπαρτζώκας έχει λίγα να πει στους παίκτες του. Γιατί στην τελική, αυτοί το έκαναν εύκολο από την αρχή. Πολύ εύκολο...

Ζώνη και... 25

Ο Πρίφτης ξεκίνησε με τον Κασελάκη και τον Μποχωρίδη. Δυο παίκτες που στο ματς πρωταθλήματος είχαν κάνει την δουλίτσα τους. Και άμυνα ζώνης με την μια από τους "πράσινους" την οποία ομολογουμένως ο Ολυμπιακός πήγε να την "σπάσει" σωστά και με πυλώνα τον Φάλ. Σε αυτό το παιχνίδι των νωρίς τάιμ- άουτ αυτή την φορά ήταν η σειρά του Πρίφτη. Βλέποντας τον Γάλλο να "χορεύει" ο Έλληνας τεχνικός, κάλεσε νωρίς- νωρίς τους παίκτες του, όπως είχε κάνει στο ΣΕΦ (πρωτάθλημα) και στο ΟΑΚΑ (Ευρώπη). Στα Αοράκια για το κύπελλο το 'χε πάρει ο Μπαρτζώκας.

Μετά από το τάιμ- άουτ το "τριφύλλι" άλλαξε και την άμυνά του, αφού η αρχική έμπνευση είχε αποτύχει παταγωδώς. Εδώ που τα λέμε ο Ολυμπιακός δεν άφησε και τίποτα να λειτουργήσει σωστά για τους αντιπάλους του στην αρχή του ματς. Άμυνα πιεστική, ρυθμός εξοντωτικός και κανείς δεν θα πίστευε ότι αυτή η ομάδα είχε δώσει αγώνα πριν δυο βράδια και μάλιστα εκτός έδρας. Δεκάλεπτο σε ελληνικό ντέρμπι και μάλιστα το πρώτο, με διαφορά 25 πόντων δεν βλέπεις κάθε μέρα...

Λυμένες απορίες...

Η κατάσταση ήταν απόλυτα στα μέτρα των "ερυθρόλευκων". Όσα και να έκαναν έπιαναν, σε ένα βράδυ από τα λίγα, που ήταν τόσο άνετοι σε γεμάτο δικό τους γήπεδο και με αντίπαλο τον Παναθηναϊκό. Οι "πράσινοι" δεν τολμούσαν να πλησιάσουν στο καλάθι. Αναγκάζονταν να σουτάρουν από την περιφέρεια, ακόμη και οι ψηλοί. Όχι απλά ήταν έτοιμος ο Ολυμπιακός, αλλά δεν είχε διάθεση να χαλαρώσει. Και αυτό "έφτιαχνε" τον κόσμο του, που πήγε στο ΣΕΦ με απορίες οι οποίες λύθηκαν από τα πρώτα λεπτά. Ο Μπαρτζώκας μπόρεσε με άνεση να μοιράσει χρόνους και προς ικανοποίησή του, η ομάδα δεν άλλαξε την εικόνα της.

Ο Ζαν Σάρλ έβαλε τρίποντα, ο Μάρτιν σουτάκια από τα πέντε μέτρα, ο Σλούκας έκανε ό,τι ήθελε, ο Μακ Κίσικ έτρεξε την ομάδα και από θέμα στατιστικής πραγματικά τα περισσότερα κοντέρ στο ημίχρονο, ο Ολυμπιακός πήγε να τα σπάσει. Ο ένας έκανε 20λεπτο με 8/17 τρίποντα και ο άλλος με 1/13! Η εικόνα ήταν πέρα από κάθε προσμονή και όσο σκληρό και να ακούγεται, ο ένας πραγματοποιούσε μια σπουδαία εμφάνιση επιπέδου Ευρωλίγκας, ο άλλος τα είχε χαμένα. Σε αυτό το σημείο φυσικά, δεν θα πρέπει να ξεχάσουμε, ότι ο φετινός Παναθηναϊκός ούτως ή άλλως δεν είναι δομημένος για μεγάλα πράγματα στην διοργάνωση, απλά, αν θα μπορούσε να κάνει κάτι, θα ήταν τουλάχιστον να βάλει λίγο δύναμη, λίγο μπασκετικό σπρώξιμο. Ούτε αυτό δεν βρήκαν μπροστά τους οι Πειραιώτες...

Καμία κριτική...

Ο Παναθηναϊκός προσπάθησε να βελτιώσει την εικόνα του βγαίνοντας από τα αποδυτήρια και αυτό ήταν λογικό. Το θέμα είναι πως σε αυτή την βελτίωση δεν υπήρχε συνοχή και διάρκεια. Ο Ολυμπιακός δεν είχε την ίδια ένταση, αλλά κρατήθηκε εκμεταλλευόμενος το "ανοιχτό" γήπεδο. Κάθε "πράσινη" άστοχη προσπάθεια ήταν και αφορμή αιφνιδιασμού. Ήταν ευκαιρία συλλογής πόντων. Και αυτό έπαιξε ρόλο στο να ξαναφύγει η διαφορά. Ο Πρίφτης που είδε κάτι να κινείται (μέσω Μέικον και Παπαγιάννη), επέστρεψε στην προσπάθεια να ηρεμεί τους αθλητές του, απέναντι στην ορμητικότητα των γηπεδούχων.

Η τελευταία περίοδος δεν χρήζει μπασκετικής κριτικής. Ο Ολυμπιακός πλέον έπαιζε με... κόουτς και τον Μπαρτζώκα, αλλά και τον κόσμο που απαιτούσε όσο δυνατόν μεγαλύτερη διαφορά. Ήταν ένα από τα καλύτερα βράδια της συγκεκριμένης ομάδας που πλέον θα πρέπει να κοιτάξει το εγγύς μέλλον. Ο Παναθηναϊκός δέχθηκε πάνω από εκατό πόντους και δεν έχει να κρατήσει κάτι από αυτή τη νύχτα παρά μόνο την προσπάθεια του Μαντζούκα και του Χουγκάζ. Κανενός άλλου, όσους πόντους και να έβαλαν, όσα και αν έπραξαν. Γιατί πολύ απλά όταν άρχισαν κάποιοι να κάνουν κάτι, είχε... σχολάσει ο γάμος. Τρίτη συνεχόμενη νίκη του Ολυμπιακού απέναντι στον "αιώνιο" αντίπαλό του. Και μετά το κύπελλο, αυτή την φορά ήταν ένας τεράστιος περίπατος.