Ολυμπιακός: Ένα γκολ και... πάρτι!

Ξέρω ότι πολλοί περίμεναν (ή και περιμένουν) να γκελάρει ο Ολυμπιακός για να με ρωτήσουν αν επιμένω ότι είναι ομάδα… άλλης χώρας, όπως έγραψα πριν λίγες μέρες. Ενημερώνω από τώρα, ότι επιμένω και δε χρειάστηκε να μπει το γκολ του Χασάν για να επιβεβαιωθώ. Το ποδόσφαιρο είναι πολύ όμορφο άθλημα, αλλά θέλει και γνώση.

Όταν ένα σύνολο έχει μάθει ρομποτικά να «κρύβει τη μπάλα», να διαθέτει απόλυτη ισορροπία στις γραμμές και ξαφνικά, χάνει την ισχύ του στον άξονα, είναι λογικό να χρειαστεί και χρόνο σε έναν αγώνα. Εξάλλου, αν είχε λίγο τύχη η ομάδα και πιο συγκεκριμένα ο Χριστοδουλόπουλος το ματσάκι θα είχε γίνει άσος από νωρίς.

Διαφωνείτε; Όπως και να 'χει, εύκολα ή δύσκολα, οι τρεις βαθμοί κατακτήθηκαν και τώρα ο Ολυμπιακός θα περιμένει να δει «τι θα κάτσει» στο ΟΑΚΑ, στο ματς των «δικεφάλων». Για να μη κουραστείτε, να ξέρετε απλά πως όλο το ματς με τον Πανιώνιο, ήταν μέχρι να μπει το πρώτο γκολ. Η πίστη των φιλοξενούμενων με το άγχος των γηπεδούχων, πρωταγωνιστούσαν ως το 1-0. Μετά τέλος. Πάρτι…

Επτά γκολ, τέσσερις ασίστ και 42 τελικές! Οι αριθμοί του Φορτούνη. Ανασταλτική ασφάλεια, μεταβίβαση της πρώτης μπάλας από την άμυνα και σίγουρο διπλομαρκάρισμα! Αυτά είναι τα πεπραγμένα του Γκιλιέρμε εδώ και ενάμιση μήνα. Καταλαβαίνετε λοιπόν, ότι μόνο εύκολο δεν είναι να λείπουν και οι δυο από την ενδεκάδα του Ολυμπιακού. Συνέβη αυτό σε τούτη την αναμέτρηση ώστε να «σβήσουν» ποινές και ο Μαρτίνς επέλεξε τον Γκερέρο να καλύψει τη θέση του αρχηγού του και τους Νάτχο- Καμαρά να κινούνται πίσω του.

Έκανε «μπαμ» από το πρώτο δευτερόλεπτο η διάθεση της ομάδας του Πειραιά να… χιμήξει από την δεξιά της πλευρά. Ο Ελαμπντελαουί με τον Ποντένσε, ήταν ασταμάτητοι, αλλά όχι για πολύ… Ο Νορβηγός αισθάνθηκε ενοχλήσεις και βγήκε πολύ νωρίς. Πλήγμα. Μεγάλο και για αυτό το ματς, αλλά και για ό,τι -ενδεχομένως- ακολουθήσει. Οι «ερυθρόλευκοι» έδειξαν τις διαθέσεις τους, με τις συνεργασίες Ομάρ- Ποντένσε, ο Χριστοδουλόπουλος ήταν ο άνθρωπος που έβγαλε καλές φάσεις, αλλά το γκολ δεν ήρθε.

Μάλιστα, οι Νεοσμυρνιώτες ξεθάρρεψαν και είχαν μια φοβερή ευκαιρία με το τετ α τετ του Καμαρά. Ο Σα, αντέδρασε πανέξυπνα, διατηρήθηκε ήρεμος και έβγαλε τη φάση. Για αυτό χρειάζεσαι τον καλό τερματοφύλακα. Να μπορεί να «καθαρίσει» σε ένα τετ α τετ ή σε μια… στραβόμπαλα, όπως έγινε λίγο αργότερα σε μια κόντρα πάνω στον Σισέ. Απ' τις δέκα τελικές της ομάδας του λιμανιού, στο 45λεπτο, οι οχτώ ήταν στην εστία και οι περισσότερες δουλεμένες καλά από τα πόδια του Λάζαρου. Όμως η μπάλα δε τον ήθελε και πολύ.

Ο Βούκοβιτς και ο Σισέ κατάλαβαν πως ο Πανιώνιος μπορεί να βγάλει κόντρα και έτσι έπαψαν μετά το 25' να κάνουν εξυπνάδες. Οι γραμμές απομακρύνθηκαν και αυτό ήταν ένα πρόβλημα. Οι απουσίες έγιναν πιο ορατές και πλέον η μπάλα δε ταξίδευε σωστά. Η κυκλοφορία είχε θέματα και αναγκάζονταν κάποιοι από τους «ερυθρόλευκους» να την κουβαλάνε. Όταν κουβαλάς μπάλα, προλαβαίνει να οργανωθεί και ο αντίπαλος. Έτσι πάει… Έμενε να δούμε πως θα αντιδρούσε η ομάδα στο δεύτερο μέρος.

Η αλήθεια είναι ότι όσο θα περνούσε η ώρα, η μπάλα θα σηκωνόταν στον αέρα, κάτι που ούτε συνηθισμένο είναι στον φετινό Ολυμπιακό, ούτε και γουστόζικο. Όπως καταλαβαίνετε, ήταν αναμενόμενο ο Γκερέρο να πάει δίπλα στον Χασάν, να γυρίσει σε καθαρό 4- 4- 2 ο Μαρτίνς, κάτι που απομάκρυνε αναγκαστικά τα χαφ από τα φορ. Όμως τέτοια ώρα, τέτοια λόγια…

Ο Χριστοδουλόπουλος από τη μια είχε… μαγνήτη στα πόδια και η μπάλα τον προτιμούσε, από την άλλη δε του έκανε το χατίρι. Όσο κυλούσαν τα λεπτά οι «ερυθρόλευκοι» προσπαθούσαν να γίνουν όλο και πιο πιεστικοί. Κι αυτό λογικό και φυσιολογικό. Την ίδια ώρα εκνευρίζονταν. Ο Νάτχο και ο Βούκοβιτς θα μπορούσαν να παίξουν περισσότερο μπάλα, παρά να τσαντίζονται με τον διαιτητή.

Με το σκορ 0-0 και δίκιο να 'χεις, δεν το βρίσκεις. Και καθυστερήσεις θα έκαναν οι αντίπαλοι και όλα. Φυσιολογικό δεν είναι; Ο Ποντένσε από την μια δίχως τον Τοροσίδη να μπορεί να κάνει συνέχεια (λογικό) όσα ο Ελαμπντελαουί και ο Χριστοδουλόπουλος από την άλλη να κλείνει και να δίνει χώρο στον Κούτρη. Ήταν εμφανέστατο πως η ομάδα προσπαθούσε να γεννήσει φάσεις από τα πλάγια. Ο άξονας δεν υπήρχε έτσι κι αλλιώς. Εξήγησα το γιατί, μη λέμε τα ίδια.

Και έτσι ήρθε το γκολ που έφερε το μεγάλο ξέσπασμα!!! Ο άνθρωπος που τιμώρησε τον Πανιώνιο στη Νέα Σμύρνη, «χτύπησε» και πάλι. Αυτή τη φορά, ο Τόρο έγινε… Ομάρ, κατέβηκε, πήρε τη μπάλα από τον Ποντένσε, την «έσπασε» ιδανικά και ήρθε το γκολ. Ήταν αυτό που είχε ανάγκη ο Ολυμπιακός για να έρθει το «καθάρισμα» με την σέντρα του Κούτρη και την κεφαλιά- ψαράκι του Γκερέρο. Είχαν λυθεί όλοι οι γρίφοι.

Α και να πω και κάτι. Συχνά γκολ δε βάζει ο μπαγάσας, αλλά όταν το κάνει, τις περισσότερες φορές είναι γκολάρες. Το πέναλτι του Λάζαρου μεταξύ μας και άξιζε να το κερδίσει και να το εκτελέσει και να το βάλει. Και βέβαια, μετά από τόσα αυτογκόλ ε, του το χρώσταγε η μοίρα του Βούκοβιτς να βάλει και ένα ωραίο γκολ. Και μάλιστα με το δεξί πόδι και για πρώτη φορά να σκοράρει φέτος δίχως να χρησιμοποιήσει κεφάλι.

Όλα τελείωσαν θριαμβευτικά, ο αξιόμαχος Πανιώνιος είχε παραδοθεί και ο Ολυμπιακός συνεχίζει. Πρώτο μέλημα για τους Πειραιώτες, να είναι καλά ο Ελαμπντελαουί, δεύτερο να γκελάρει ο ΠΑΟΚ στο ΟΑΚΑ. Και μετά Λαμία…