Δεν θυμάμαι πότε ήταν η τελευταία φορά που ο Ολυμπιακός κέρδισε και το σκορ τον έχει αδικήσει τόσο πολύ. Καταλαβαίνω, ότι ο κόσμος της ομάδας ακόμη είναι... ταρακουνημένος από την εμφάνιση (και όχι τόσο τον αποκλεισμό) από την Αταλάντα. Όμως η ζωή πρέπει να συνεχιστεί, οι ομάδες έχουν ένα καλεντάρι το οποίο πρέπει να ακολουθήσουν και κανείς μα κανείς δεν μπορεί να μένει πίσω. Μετά την κακή βραδιά στην Ευρώπη, έρχεται ουσιαστικά το πρωτάθλημα να κλείσει το μάτι στους "ερυθρόλευκους".

Με μια εμφάνιση καλή, μια εμφάνιση ψύχραιμη και κυρίως επαγγελματιών που γνωρίζουν ότι ασχέτως πληγών πριν από λίγα 24ωρα έπρεπε να συνεχίσουν να βλέπουν μπροστά. Και αυτό έκαναν. Δεν ήταν παιχνίδι για να σας γράψω πολλά. Το τελικό σκορ επαναλαμβάνω, θα μπορούσε να ήταν μεγαλύτερο. Και κανείς δεν θα έλεγε κουβέντα... Ο Ολυμπιακός στο πρωτάθλημα είναι σα να μπαίνει σε ένα τμήμα της πρώτης γυμνασίου για να δώσει εξετάσεις μαθηματικών, ένα τελειόφοιτος του Πολυτεχνείου. Στην τάξη όπου βρίσκονται όλες οι άλλες ομάδες. και αυτός απλά κάνει πάρτι και πλάκα. Για να αλλάξει αυτό, θα πρέπει να γίνουν πολλά, αλλά πλέον με 13 βαθμούς διαφορά, θα περιμένουμε να το δούμε (αν) την επόμενη σεζόν.

Άγριο μισάωρο

Ο Ολυμπιακός είναι αλήθεια ότι δεν είχε καμία όρεξη να... μείνει στην Αταλάντα. Εξάλλου ο στόχος του Μαρτίνς αυτός ήταν και κόντρα στους Ιταλούς. Γνώριζε ότι δεν έχει τύχη και αποφάσισε να παίξει πιο διστακτικά από το... διστακτικά. Τελικά η Πέμπτη πέρασε και η ομάδα έβαλε την ελληνική φορεσιά. Εκεί είναι αλλιώς τα πράγματα. Οι Πειραιώτες που φάνταζαν ένα τρομαγμένο γκρούπ στις ιταλικές διαθέσεις, ξανάγιναν Super Heroes. Και δώσε πίεση, δώσε κατοχή, δώσε τρόμο από τις δυο πλευρές του γηπέδου. Στα πρώτα 28 λεπτά οι πρωταθλητές είχαν κάνει δέκα τελικές! Η άμυνα του ΟΦΗ υπέφερε από το άγριο μισάωρο.

Ο Γκάρι Ροντρίγκες έχει παίξει λιγότερο από το υπολογισμένο λόγω προβλημάτων. Κρίμα... Είναι ο καλύτερος πλάγιος και δεν χρειαζόταν το τέλειο πλασέ που έκανε για να πειστούμε ξανά για αυτό. Ο Ελ Αραμπί θα μπορούσε νωρίς να βρει δίχτυα. Ο Μασούρας το ίδιο. Και οι Σενεγαλέζοι πίσω, δεν αισθάνθηκαν ιδιαίτερη πίεση από την Κρητική ομάδα. Ο Νιόπλιας εμφάνισε ένα 4- 1- 4- 1 στο χορτάρι, αλλά δεν μπορούσε να πάρει πολλά απ' τους παίκτες του.

1- 0; Ε και;

Η αλήθεια είναι ότι οι φιλοξενούμενοι ξεθάρρεψαν μετά το 1-0, όμως λίγα πράγματα. Ο Εμβιλά ήλεγχε κάθε κατάσταση , γενικά ο Ολυμπιακός, με όσα δοκίμασε και με όσα εμφάνισε, απέδειξε ότι είναι πολύ σοβαρός σε μια δεδομένη κατάσταση. Εντός των συνόρων είναι μεγάλο... αφεντικό και το απέδειξε άλλη μια φορά με την συμπεριφορά του. Ο ΟΦΗ μπορεί να έβλεπε τον πίνακα για πάρα πολύ ώρα να γράφει 1-0, αλλά πιστέψτε με δεν μπορούσε να κάνει και κάτι. Η πίεση του Ολυμπιακού συνεχιζόταν ψηλά.

Έκαναν φάσεις, κέρδισαν αποβολή, έβαλε δεύτερο τέρμα αργά, αλλά μέχρι εκείνη την στιγμή συνέχιζαν. Ακυρώθηκαν δυο τέρματα για χέρια του Ελ Αραμπί, η ομάδα είχε και δοκάρι, γενικά ένα ματς που θα ξεχαστεί γρήγορα και στο οποίο ένας ήταν ο κυρίαρχος. Ο Μαρτίνς πρέπει να είναι ευχαριστημένος από την αντίδραση των παικτών του. Οι νίκες φέρνουν ηρεμία, αλλά για να τα λέμε και όλα δεν θα πρέπει να περάσει στο ντούκου η Τσικνοπέμπτη.

Γιατί ο τελειόφοιτος που σας έγραψα, κόντρα στους Ιταλούς ήταν ανήμπορος να γράψει ακόμη και δυο σειρές στις... εξετάσεις του Europa. Και εδώ που τα λέμε, οι Ολυμπιακοί έχουν χορτάσει (όχι ότι δε θέλουν συνέχεια) το να κερδίζουν εύκολα τον κάθε ΟΦΗ. Χαλιούνται όταν βλέπουν μια Αταλάντα να περνάει αέρα- πατέρα από τον Πειραιά...