Ολυμπιακός: Ίσα με δυο κιλά παϊδάκια ο καθένας
Απαγορεύεται να χάνεις μόνο από τον Κάλινιτς, ο Ολυμπιακός αυτό το απαγορευτικό το αγνόησε και ο Παντελής Διαμαντόπουλος γράφει το πως οι Πειραιώτες πήγαν στο Βελιγράδι για μαλλί, αλλά στο τέλος έφυγαν κουρεμένοι
Αποδείχθηκε μη εφικτό για τον Ολυμπιακό να κάνει τελικά τρεις σερί εκτός έδρας νίκες στην Ευρωλίγκα. Και εκεί που οι φίλοι της ομάδας έβλεπαν τη νωχελικότητα των ποδοσφαιριστών στην Αμβέρσα, ήλπιζαν να πάρουν την χαρά από τους μπασκετμπολίστες. Τελικά 0/2 την ίδια -σχεδόν- ώρα για τον Ολυμπιακό, αλλά και στα δυο αθλήματα η συνέχεια είναι μπροστά. Για να μείνουμε στο μπάσκετ, θεωρώ πως κοιμήθηκαν όπως έστρωσαν ο Μπαρτζώκας και οι παίκτες του. Και θα εξηγήσω τι εννοώ. Κάποιοι έπαιζαν σα να είχαν φάει δυο κιλά παϊδάκια ο καθένας μια ώρα πριν αρχίσει το ματς...
Απαγορεύεται να σε κερδίζει ο Νίκολα Κάλινιτς σχεδόν μόνος. Τι να κάνουμε; Καλά έκανε το παλικάρι, σωστά ξηγήθηκε για την ομάδα του, αλλά αν έχεις υψηλούς στόχους δε γίνεται να χάσεις μόνο από αυτόν. Δεν είναι ούτε ο Μίτσιτς, ούτε ο Ουίλμπεκιν, ούτε ο Κλάιμπερν. Βέβαια για λόγο αδικαιολόγητο, η ομάδα είχε τουπέ. Και έκανε και γκάφες. Και μπορεί δικαιολογημένα ο Μπαρτζώκας να φώναζε στους διαιτητές (ούτε αλλαγή δεν άφησαν τον Ολυμπιακό να κάνει με συνέργεια βέβαια της αφηρημένης γραμματείας), αλλά θα πρέπει να φωνάξει και στα αποδυτήρια. Συνήθως την κρίσιμη στιγμή, ο Ολυμπιακός είναι που έχει τις σωστές επιλογές. Τούτη τη φορά, είχε όλες τις λάθος.
Και επανέρχομαι στα παϊδάκια, αφού η ομάδα ήταν βαριά και ασήκωτη.
Δεν θα ψάξω να βρω τι φταίει. Μπορεί κάποιοι να πείτε, συνεχόμενα ταξίδια (βάλτε και μια Λάρισα μέσα σε αυτά). Εγώ ξέρω ότι οι αγώνες είναι η χαρά των παικτών. Και δε γίνεται πάντα να κερδίζεις. Θα χάσεις κιόλας. Απλά, αυτή η ήττα δεν ήταν ρε παιδί μου προϊόν τις τρελής μπασκετικής μαγείας των αντιπάλων. Οκ, Σέρβοι. Οκ, σοβαρή ομάδα. Οκ, κανείς δεν παραδίδεται αμαχητί. Αλλά ο Ολυμπιακός είναι καλύτερος, ποιοτικότερος και σε αυτό το ματς όσο πέρναγε η ώρα τα έκανε μαντάρα αντί να τα... ισιώσει. Πήγε για μαλλί και βγήκε κουρεμένος. Εντάξει δούλεψαν και οι ρέφερι λίγο στο να του τα "πάρουν με την ψιλή", επαναλαμβάνω όμως έχει κερδίσει καλύτερους αντιπάλους και με χειρότερες διαιτησίες.
Και να σκεφτείτε, πως η μεγαλύτερη μαγκιά του Ολυμπιακού στο πρώτο ημίχρονο, ήταν, πως ενώ δεν είχε την εικόνα του ανώτερου πήγε στα αποδυτήρια κερδίζοντας. Έστω με ένα καλάθι, αλλά και πάλι καλό ήταν, αν αναλογιστούμε πως βρίσκονταν οι παίκτες του μακριά από τα κλασικά τους στάνταρ. Ο Αστέρας πάνω στις ασίστ από την ελληνική ομάδα και ζούσε αρκετά καλά και με τα τρίποντα. Κι αν το πρώτο είναι... λαχείο, το δεύτερο είναι μπάσκετ. Ο Μπαρτζώκας είχε νεύρα με την άμυνα, όμως οι αντίπαλοί του έπαιζαν έξυπνα στο ανοιχτό γήπεδο, εκμεταλλεύονταν με σωστό τρόπο το μακρινό σουτ και γενικά, είχαν τον τρόπο να δημιουργούν ανισορροπίες στην κόκκινη ανασταλτική λειτουργία.
Όσο πέρναγε η ώρα βέβαια ο Ολυμπιακός πατούσε καλύτερα. Ο Σλούκας με το "καλημέρα" εμφάνισε την διάθεσή του, στο να εκμεταλλευτεί κάθε αρρυθμία της αντίπαλης άμυνας. Και το έκανε αρκετά καλά. Επίσης, ήρθε σωστά από τον πάγκο ο Μακ Κίσικ και κυρίως η ελληνική ομάδα είχε λογική στην επίθεσή της. Λογική και ψυχραιμία. Κι αν το 9/18 δίποντα για Ολυμπιακό είναι μικρό ποσοστό, το 6/11 τρίποντα είχε την γλύκα του. Όχι μόνο για το 54,5% αλλά κυρίως για την ταπεινότητα στις προσπάθειες. Μακριά από τρέλες. Τέλος πάντων, μην ασχολείστε, στην άμυνα έπρεπε να δουλέψουν οι "ερυθρόλευκοι" στο δεύτερο μισό της αναμέτρησης.
Όταν αυτό ήρθε λοιπόν, οι περισσότεροι πίστευαν ότι θα "κάτσει διπλό" το ματσάκι και όλα καλά. Α, δε... Ο Κάλινιτς δεν αφέθηκε μόνο σε ποστ απ παιχνίδι. Γούσταρε να σκοράρει με ποικιλία. Και δεν τον περιόριζε κανείς. Τα ψηλά σχήματα δεν έδιναν υπεροπλία στον Ολυμπιακό, το κοντά τράκαραν στην σερβική άμυνα και έμενε το "άντε να βάλουμε κανά σουτ να τους ανοίξουμε". Τρίχες...
Ο Ερυθρός Αστέρας, κατάφερε να έχει ένα ριμπάουντ περισσότερο, 23 παρακαλώ ασίστ και υποχρέωσε τους Πειραιώτες σε 13 λάθη. Το χειρότερο; Ο πιο φορμαρισμένος "ερυθρόλευκος", ο Βεζένκοβ, έμεινε εκτός ρυθμoύ. Έπαιξε 26 λεπτά, έβαλε 12 πόντους, αλλά πήρε τη μπάλα ελάχιστα από τους κοντούς.
Οι επιπολαιότητες κάμποσες, ο Παπανικολάου και ο Λαρεντζάκης μακριά από αυτά που μπορούν να κάνουν, ο ΜακΚίσικ εκεί που κάνει ένα καλό μετά τρέμει το φυλλοκάρδι σου και ο Φάλ έπαιξε ένα τέταρτο, αλλά ήταν εκτός ματς (άμυνα Σέρβων και αστράγαλος). Λίγα ο Ζαν Σάρλ, το ίδιο και ο Πρίντεζης (κορυφαίος πλέον της διοργάνωσης σε αριθμό καλαθιών), ο Μάρτιν ζει από τον Σλούκα, ο Κώστας με τον Ντόρσεϊ (άργησε να πάρει μπροστά και κρίμα γιατί φάνηκε και πάλι έτοιμος να "σκοτώσει") πήγαν να παίξουν δυο τους στο τέλος, αλλά ο αγώνας άξιζε και πήγε στον Ερυθρό Αστέρα.
Καμία καταστροφή δεν ήρθε στο λιμάνι. Η διαβολοβδομάδα φέρνει τον Ολυμπιακό στο κάστρο του για δυο ύπουλα ματσάκια. Μπάγερν και Βιλερμπάν. Με δυο άσους, όλα σούπερ...