Ο Ολυμπιακός στο Ισραήλ έκανε ακριβώς αυτό που είπε ο Λαρεντζάκης στον Βεζένκοβ όταν έληξε το ματς. Και ευτυχώς που υπήρξε αυτή η στιγμή για να γλιτώσω και εγώ από το να το γράψω. Είναι στιγμές που αυτή η ομάδα, είναι η ΜΟΝΗ σε όλα τα αθλήματα, που μπορεί να βγάλει τόσα συναισθήματα.

Καμία άλλη ποτέ, δε μπορεί να φέρει τον κόσμο της στα όρια. Στα… κόκκινα, στα χρώματά της. Μια ομάδα που δε την βαριέσαι ποτέ. Ακόμη και στα άσχημά της. Ακόμη και όταν πάει στην Τουρκία και παίζει άθλια με τη Φενέρ. Ακόμη και όταν μπαίνει να παίξει με την Μακάμπι και κάνει το ένα λάθος μετά το άλλο.

Ο Ολυμπιακός του μπάσκετ, έχει αντοχές. Βγαλμένες από τότε που τον αναγέννησε ο Γιάννης Ιωαννίδης. Αντοχές, που δε τις περιμένει κανείς ότι θα βγουν. Ότι θα εμφανιστούν. Και μέσα στα στραβά ενός αγώνα, εκεί που δε ξέρεις ποιον να εμπιστευθείς, εμφανίζονται οι τιμωροί. Όταν νομίζεις ότι ο Πρίντεζης δεν μπορεί, μπαίνει στην παράταση και παίζει σαν 18χρονος.

Όταν λες "έχω μόνο τον Σλούκα", έρχεται ο ίδιος ο Κώστας να… ξεσηκώσει και τους διπλανούς του. Εκεί που θεωρείς ότι ο Βεζένκοβ δεν θα ‘χει καλό βράδυ, ξαφνικά ο Σάσα κάνει όργια. Εκεί που αναρωτιέσαι "αυτό το παιδί τον Λαρεντζάκη γιατί δεν τον βάζει", τον βλέπεις να μπαίνει και να καθορίζει την έκβαση της αναμέτρησης.

Ο Λάρι έχει ζήσει ήδη στην καριέρα του κάποιες σπουδαίες στιγμές, αλλά μάλλον αυτή τη νύχτα στο Ισραήλ θα κατάλαβε τι είναι η Ευρωλίγκα και τι είναι η ομάδα που παίζει. Ο Ολυμπιακός μπαίνει ξανά στο παιχνίδι της διοργάνωσης. Και όπως έχω επισημάνει πολλές φορές, μόνο αυτός κρίνει την ζωή του. Αυτός μπορεί να διαπρέψει, αυτός και να καταστραφεί. Όπως είναι οι αγώνες του μεμονωμένα, είναι και η πορεία του. Και η Μακάμπι που είναι μια ομάδα με πληθώρα λύσεων, κατάλαβε ότι οι τύποι απέναντί της, είναι παλαβοί. Και ικανοί για όλα…

Γιατί τίποτα δεν έδειχνε τι θα συμβεί όταν όλα ξεκίνησαν! Βλέπετε, όταν πας στα αποδυτήρια για ανάσες και οδηγίες, χάνοντας με 7 πόντους μετά από ένα κακό 20λεπτο και απέναντι σε μια ομάδα ιδιαιτέρως φορμαρισμένη εδώ και καιρό, μπορείς να αισθάνεσαι και ευχαριστημένος.

Και ήταν η αμυντική τακτική αυτή που κράτησε την ομάδα του Πειραιά σε ένα λογικό πλαίσιο, σε συνδυασμό με το ότι για άλλη μια φορά ο Μπαρτζώκας προτίμησε ψηλά σχήματα και του βγήκε. Ξεκίνησε με Χαραλαμπόπουλο στο "3" (πήγε καλά), έπαιξε και με τον Βεζένκοβ σε αυτό το πόστο, έχοντας Ζαν Σάρλ και Μάρτιν (ή Έλις) στο γήπεδο, γενικά ψάχτηκε και το ξαναγράφω, η άμυνα πήγε ιδανικά αν αναλογιστούμε ότι η Μακάμπι στην βραδιά της, είναι πυροβολαρχία.

Στην άλλη πλευρά του γηπέδου όμως, τα βάσανα ήταν αρκετά. Και δεν προκλήθηκαν μόνο από το ταλέντο που έχει ο Σφαιρόπουλος να φτιάχνει σούπερ ανασταλτικά τις ομάδες του. Ο Σλούκας όσο πέρναγε η ώρα ήταν καλύτερος, αλλά είχε προηγηθεί το… βγάλσιμο του Σπανούλη από το ματς με δυο γρήγορα φάουλ και η αδυναμία του Τζένκινς να απειλήσει. Περιφερειακά ο Ολυμπιακός έμοιαζε εγκλωβισμένος, έβαλε ένα τρίποντο σε όλο το ημίχρονο.

Ο Πρίντεζης κράτησε την ομάδα στην πρώτη περίοδο. Μόνος του. Και ο Μακ Κίσικ στην δεύτερη με τον Σλούκα να προσπαθεί να τους εκμεταλλευτεί. Η ατυχία του Ολυμπιακού ήταν, ο Βεζένκοβ να έχει κακές επιλογές, να του βγαίνει κάτι, ο Μάρτιν να μην αντέχει (τραυματίας) και ο Έλις να τα βάζει μόνος με όλους. Για να γύριζε η εικόνα αυτής της αναμέτρησης δεν έφτανε μόνο να μπει ένα φρένο στον Ουίλμπεκιν, ούτε να ηρεμήσουν λίγο και οι ρέφερι που ήταν ιδιαιτέρως γουστόζοι στο να παίξουν έδρα.

Όπως και να 'χει η ομάδα ήταν βελτιωμένη στο δεύτερο ημίχρονο. Έφτιαξαν τα ριμπάουντ, απέκτησαν ποικιλία και φυσικά πήρε φόρα ο Σλούκας και γύρισε την… ομελέτα. Μεγάλο ρόλο έπαιξε η παρουσία του Λαρεντζάκη. Ξαφνικά ο Μπαρτζώκας τον θυμήθηκε. Και είναι φοβερό αυτό που συμβαίνει με τον συγκεκριμένο παίκτη. Μπαίνει στα καλά καθούμενα και παίζει σα να είναι συνέχεια στις επιλογές του προπονητή του.

Μπράβο στον παίκτη που είναι πάντα θετικός και έτοιμος και μπράβο και στους προπονητές που συνεχίζουν να έχουν έναν μπασκετμπολίστα που μπορεί να τους βοηθήσει μη στενοχωρημένο. Ίσως κάποια στιγμή το ψάξει και η επιστήμη! Είναι και θέμα ρόλων και χαρακτήρων. Στο δεύτερο μέρος, πήρε από τους περισσότερους παίκτες του ο Μπαρτζώκας, αντιθέτως οι Ισραηλινοί ήθελαν πρώτα να σουτάρουν και μετά όλα τ’ άλλα.

Το πάλεψε ο Γιώργος από τον πάγκο να βρει αυτό που θα του έδινε την καλύτερη δυνατή διάρκεια. Και το βρήκε την κατάλληλη στιγμή. Και πλέον ακόμη και η μοίρα είχε αποφασίσει που θα πάει η νίκη. Ο Ολυμπιακός δεν πλήρωσε την ποικιλία του Μακ Κίσικ (δεν είναι και το πιο ενδεδειγμένο να παίζει στο τελευταίο λεπτό) , δεν πλήρωσε το διώξιμο του Βεζένκοβ στην άστοχη βολή του Ντόρσεϊ. Γιατί μετά έχασε και ο Ουίλμπεκιν άλλη μια. Ο Σλούκας που από την γραμμή της φιλανθρωπίας είναι σα να βάζεις λεφτά σε τράπεζα, έστειλε το ματς στο έξτρα πεντάλεπτο.

Εκεί μίλησαν πέρα από την μπασκετική ευφυΐα παικτών όπως ο Σλούκας και ο Πρίντεζης, η καρδιά, οι αντοχές, το πείσμα και οι περισσότερες σωστές αποφάσεις. Μετά από ένα τρίποντο του Βεζένκοβ, ήρθαν 4 πόντοι του Χάντερ για να κάνουν και την παράταση θρίλερ. Αλλά ξανά ο Λαρεντζάκης είχε την ψυχραιμία να καθορίσει το ματς. Όλοι καθοδηγούμενοι από τον άνθρωπο που επέστρεψε για να πιάσει τα κόκκινα γκέμια και να φέρει στην ομάδα σιγουριά και όλες τις απαιτήσεις του σύγχρονου μπάσκετ.

"Τον παικταρά που έχουμε στον άσο" όπως δήλωσε ο Σάσα Βεζένκοβ. Και θα πρέπει πρώτα απ’ όλα οι ίδιοι οι Πειραιώτες να συνεχίσουν να είναι ισορροπημένοι και όλα τα υπόλοιπα θα έρθουν. Τεράστια νίκη, κόντρα σε μια Μακάμπι -που θα συνεχίσει να παλεύει- χωρίς Παπανικολάου- Χάρισον, αλλά είπαμε. Ο μπασκετικός Ολυμπιακός είναι μια κατηγορία μόνος του. Ολομόναχος. Έκανε 20 λάθη, είχε 25% στα τρίποντα και πήρε ένα τεράστιο χρυσό, φοβερό διπλό!

Και επειδή πολλοί μου ζήτησαν να γράψω για την διαιτησία, δεν θα κουράσω. Στο τέλος, του ματς κάνουν γαργάρα το αντιαθλητικό στον Σλούκα και δίνουν βολές στον Λαρεντζάκη. Ακόμη και στα χασομέρια το… πάλεψαν, αλλά όπως έχει πει ο ένας και μοναδικός Γιούργκεν Κλόπ (Μπαρτζώκα, Μπαφέ, Χαραλαμπόπουλε Κυριακή απόγευμα μην ξεχαστείτε): "Οι διαιτητές είναι καμιά φορά για να αναρωτιόμαστε γιατί υπάρχουν"…