Ολυμπιακός: Μαύρη σελίδα...

"Ανεξήγητο" ήταν η ατάκα του Πέδρο Μαρτίνς στο τέλος του ματς, ο οποίος συμπλήρωσε πως "ήταν υποχρέωση του Ολυμπιακού να πάρει το Kύπελλο και απέτυχε".

Μάλιστα… Λοιπόν, θα σας πω και εγώ τώρα τη δική μου άποψη. Οι φίλοι του Ολυμπιακού που - παράτησαν κοψίδια, οικογένειες - συνελήφθησαν από την κάμερα να κοιτάνε στο… άπειρο όταν τελείωσε ο αγώνας, ο κόσμος που θα κάνει καιρό να την ξεχάσει αυτή την Τσικνοπέμπτη, έχει συνηθίσει να βλέπει πρωταθλήματα.

Ένα κύπελλο δε θα αποτελούσε αφορμή έξαλλων πανηγυρισμών. Πιο πολύ το ήθελε ο οργανισμός. Διοίκηση, προπονητές, παίκτες για να πουν ότι κάτι έκαναν και δημοσιογράφοι για να ‘χουν να γράφουν. Αυτό όμως που ο κόσμος δε μπορεί να συγχωρέσει είναι ο… λεκές. Το να αποκλειστείς από την Λαμία, είναι κηλίδα στην πλούσια και γεμάτη στιγμές δόξας ιστορία σου. Μια Λαμία που είναι άξια συγχαρητηρίων. Μια Λαμία που απέκλεισε τον Παναθηναϊκό με μισή ομάδα και έκανε το ίδιο και στον Ολυμπιακό.

Και μάλιστα με πιο λαμπρό -για αυτή- τρόπο. Γιατί για να περάσει ήθελε ή νίκη ή… 4-4. Και κέρδισε! Μόνο συγχαρητήρια στους Λαμιώτες, που άφησαν τον Ολυμπιακό να φωνάζει για το πέναλτι που δε δόθηκε από τον Κομίνη σε εμφανέστατο χέρι και νωρίς-νωρίς. Πάντως μετά, το είχε το σουτ από την άσπρη βούλα η ομάδα, απλά ο Φορτούνης δε βρήκε δίχτυα. Το Κύπελλο λοιπόν ήταν στόχος. Πρέπει να το ομολογήσω, άσχετα αν για εμένα δεν υπάρχει. Δικό μου… βιολί αυτό. Η σεζόν τελείωσε ουσιαστικά για την ομάδα του λιμανιού. Βράδυ 28 του Φλεβάρη. Τελευταία μέρα του χειμώνα. Τελευταία μέρα του μήνα. Τι να περιμένουν στον Πειραιά; Τον άσο του Παναθηναϊκού την Κυριακή και τη μείωση της διαφοράς στους τέσσερις από τον ΠΑΟΚ; Και αν αυτό συμβεί, υπάρχει περίπτωση να χαθεί ο τίτλος από τους Θεσσαλονικείς; Οι Πειραιώτες είδαν το βράδυ της Τετάρτης τον ΠΑΟΚ να… χαροπαλεύει και τελικά να τη βγάζει καθαρή.

Ούτε αυτό δε τους ταρακούνησε. Δε γίνεται να μην είμαι ειλικρινής απέναντί σας. Πιστεύω (και δεκτή η όποια αντίθετη άποψη) ότι καθαρά ποδοσφαιρικά, σε θέματα τακτικής και τοποθετήσεων, ο Μαρτίνς δεν έχει μεγάλο μερίδιο ευθύνης. Δηλαδή τι να του πουν; Γιατί έκανε ροτέισον; Και πότε θα παίξουν όλοι αυτοί; Αν δε παίξει με τη Λαμία με σκορ ασφαλείας; Δηλαδή κοροϊδευόμαστε; Αν πρέπει ντε και καλά να προβληματιστώ αυτή τη φορά για τον Πορτογάλο, είναι μόνο το θέμα ψυχολογικής προετοιμασίας.

Μπήκαν με ύφος; Μπλαζέ; Άνετοι; Με ποιο δικαίωμα; Γιατί να μην κάνουν ό,τι και στο πρωτάθλημα; Γιατί να μην πιέσουν από την αρχή; Γιατί να μην βάλουν ένα γκολ βρε αδερφέ και μετά να διαχειριστούν αλλιώς την κατάσταση; Μη τη ψάχνετε. Ο Ποντένσε ώρες-ώρες στα δικά μου μάτια, είναι ο φετινός Ολυμπιακός. Λάδι-λάδι και τηγανίτα τίποτα.

Βλέπεις μια ομάδα να προσπαθεί, συνήθως να μην πανικοβάλλεται, να έχει προσανατολισμό (ξαφνικά μη πάτε να τους βγάλετε όλους άχρηστους, ψυχραιμία) και μόλις πρέπει να βάλει γκολ, να λιποθυμάει. Πως έλεγε ο Ραν Ταν Πλάν κάτι τρομερό και μετά λιποθύμαγε; Ε, κάπως έτσι και η ομάδα. Έχει τρομερές εκλάμψεις, αλλά λιποθυμάει. Και τώρα το πλήρωσε ακριβά. Ένας αποκλεισμός που το ξαναλέω, δικαιολογημένα πόνεσε τους πάντες, αφού επικοινωνιακά, είχαν ποντάρει στο Κύπελλο.

Είναι μια πραγματικότητα, ότι ο Σαράνοφ είχε περισσότερη δουλειά από τον Λοντίγκιν στο πρώτο ημίχρονο, μη φαντάζεστε όμως ότι αισθάνθηκαν καμιά τρομερή πολιορκία οι παίκτες της Λαμίας. Προσπαθούσαν οι δέκα ποδοσφαιριστές του Μαρτίνς να δημιουργήσουν, να απειλήσουν και γενικά να προβληματίσουν τους αντιπάλους τους. Εύκολο δεν ήταν. Και από την πλευρά τη δική τους, αλλά και μπροστά τους υπήρχε ένας αντίπαλος που ξέρει να αμύνεται εδώ και μεγάλο διάστημα.

Η Λαμία απουσίες είχε και στο ΟΑΚΑ με τον Παναθηναϊκό, αλλά τον απέκλεισε, έστω και στα πέναλτι. Βέβαια κόντρα στους «πράσινους» πήγε με υπέρ της το σκορ του πρώτου ματς. Αυτή τη φορά, το 3-3 βόλευε τον Ολυμπιακό, άσχετα αν δεν υπήρχε - εννοείται - η διάθεση των "ερυθρόλευκων" να επαναπαυτούν. Αυτό έλειπε, να πάνε να κρατήσουν το Χ. Επί της ουσίας, η ομάδα που "πυροβόλησε" τον ΟΦΗ τη Δευτέρα, δεν είχε ίδια διάθεση, αλλά ούτε και παρόμοια κίνηση στο χορτάρι. Οι απουσίες ήταν μια αιτία. Η δημιουργία κάπως πιο καθυστερημένη, η ενέργεια και η ένταση σε χαμηλότερο επίπεδο.

Ο Μαρτίνς ίσως άλλα υπολόγιζε, άλλα είδε, αλλά κακά τα ψέματα, όταν ρισκάρεις και αντί να παίξεις στο 100%, κοιμάσαι, ίσως να δεις και …εφιάλτη. Και αυτό έγινε. Μια επίθεση που αρχικά «δε γέμιζε το μάτι», έφερε το γκολ του Τομάς. Καθυστέρησε ο Μασούρας να πάει πάνω στον παίκτη που έβαγλε την τελική πάσα, η άμυνα ούτως ή άλλως είχε τοποθετηθεί λάθος και έτσι η Λαμία, βρέθηκε ξαφνικά με σκορ πρόκρισης. Σκορ το οποίο συντήρησε ως το τέλος.

Πίεσε ο Ολυμπιακός, έβγαλε φάσεις, είχε ευκαιρίες, έχασε το πέναλτι, αλλά σάμπως είναι η πρώτη φορά που το βλέπουμε αυτό; Τόσες φορές έχει συμβεί. Μόνο που τώρα ήταν «μαχαιριά στην καρδιά». Ο Χάβος σε λίγο θα βγει προπονητής της χρονιάς με αυτά που κάνει η ομάδα του. Ο Μαρτίνς εκεί που έχει αποδείξει ότι εργάζεται σκληρά, έχει ήρεμα τα αποδυτήρια και παράγει ποδοσφαιρικό έργο, πλέον βγαίνει εκ του αποτελέσματος "χρεωμένος".

Και το ξαναλέω, άντε τώρα να πείσεις τον κόσμο του Ολυμπιακού (που δικαιολογημένα είναι απαιτητικός), ότι θα καθίσει, έξι μήνες χωρίς να περιμένει κάτι. Μέχρι τον Ιούλιο. Παλεύεται; Ναι καλοί μου φίλοι, είναι λεκές το να αποκλείεσαι από την Λαμία (επαναλαμβάνω δεν έχει να κάνει με τη συγκεκριμένη ομάδα αυτό), αλλά ακόμη χειρότερο είναι, το να μην μπορείς τελικά να κατασταλάξεις. Είσαι καλός ή είσαι κακός; Δουλεύεις σωστά ή λάθος;

Ο Μαρτίνς που ποδοσφαιρικά προσφέρει έχει όντως θέμα στην επικοινωνία με την ομάδα; Τα ρεπορτάζ λένε, ότι ο Ολυμπιακός δε μπορεί να προσεγγίσει όπως πρέπει και όπως απαιτεί η φανέλα του τα μεγάλα παιχνίδια. Ναι αλλά τώρα, μιλάμε για την μεγαλύτερη αποτυχία της φετινής χρονιάς. Ήττα, αποκλεισμός, μέσα στον Πειραιά, από την Λαμία. Ποιο άλλο σενάριο θα ήταν χειρότερο; Τι πρέπει να γίνει τώρα; Απλά πράγματα. Σε αυτές τις περιπτώσεις, βγαίνει μπροστά αυτός που κάνει κουμάντο. Ας περιμένουμε λοιπόν να δούμε τι θα πει ο Βαγγέλης Μαρινάκης. Γιατί στο τέλος της ημέρας, αυτός έχει το μαχαίρι αυτός έχει και το καρπούζι…