Ολυμπιακός: Ό,τι να 'ναι...

Όλα στραβά και ανάποδα. Όλα λάθος. Όμως τυχαία δε συνέβη κάτι. Με το ζόρι η ομάδα πέρασε τους 50 πόντους. Φτωχή στην περιφέρεια. Σε όλες τις ήττες της άλλωστε, αυτό έπαθε.

Και ο Μπλάτ, διαβάζει λίστες και βλέπει κασέτες. Ναι, αλλά ο καιρός περνάει. Η Μπάρτσα πέρασε σίφουνας, ο κόσμος δεν άντεξε να βλέπει αυτή την ταλαιπωρία και οι «ερυθρόλευκοι» να είναι σόφτ. Όλα έγιναν λάθος, από προπονητή και παίκτες. Τα πάντα. Πριν καν αρχίσει ο αγώνας.

Οι δημοσιογράφοι περίμεναν να δουν αν παίξει ο Παπανικολάου. Ο Κώστας αποδείχθηκε ότι δεν ήταν σε θέση να βοηθήσει. Γιατί ο Μπλάτ δεν έβαλε τον Αγραβάνη να ρίξει και καμιά… σπρωξιά; Ο Μιλουτίνοβ «έφαγε ξύλο» για δέκα ματς. Ο Λέντεϊ και ο Μπόγρης αντιμετωπίστηκαν για πλάκα από τα θηρία του Πέσιτς. Καμία ισορροπία, καμία λογική. Ένα ξέσπασμα από την εξέδρα στο δεύτερο δεκάλεπτο και αυτό ήταν. Οι Καταλανοί πήραν μια από τις ευκολότερες νίκες στην ιστορία τους. Και το έκαναν και με εύκολο τρόπο.

Αφήστε που στην τελευταία περίοδο έπαιξαν και ωραίο μπάσκετ. Ο Μπλάτ προτίμησε να αλλάζει τους κοντούς μέσα στο ματς σαν τα… πουκάμισα. Μα τέσσερις είναι όλοι κι όλοι. Και αν κάποιος έβγαλε τελικά ενέργεια, ήταν ο Τουπάν στο δεύτερο δεκάλεπτο. Κάποια στιγμή ο Αμερικανός έβαλε τον Βεζένκοβ στους ψηλούς, όταν όλα είχαν κριθεί. Ακόμη και ο κόσμος έκανε λίγο… θόρυβο όταν είδε τον ξεχασμένο Σάσα να μπαίνει. Τίποτα απ' όλους.

Ο Στρέλνιεκς το πάλεψε όσο γινόταν και ο Μιλουτίνοβ έδωσε και πήρε ξύλο. Τι να κάνει κι αυτός; Δίχως καμία υπερβολή το σύστημα ήταν «ό,τι να 'ναι». Κάποια στιγμή γύρισαν και σε ζώνη, τίποτα. Όλα τα δοκίμασαν, αλλά έτοιμοι για να αντιμετωπίσουν τη Μπαρτσελόνα δεν ήταν. Αντίθετα οι Ισπανοί, κάλυψαν για πλάκα και την διαφορά, μπήκαν αποφασισμένοι στο παιχνίδι και δε χαρίστηκαν. Παίζοντας καλά και οι κοντοί και οι ψηλοί. Άνετη επικράτηση, πανεύκολη, ίσως και να ξαφνιάστηκαν για αυτή την ευκολία. Εδώ πέντε φορές σκόραραν στο τέλος επίθεσης.

Ο Ολυμπιακός ήταν κάκιστος. Ναι, δικαιούται να κάνει τέτοια εμφάνιση. Δε διαφωνώ. Όμως, πρέπει να δείχνει ότι μπορεί να βελτιωθεί. Όταν καμία συνθήκη… εργασίας δεν ευνοείται πάνω στο παρκέ, όταν δείχνουν να μη ξέρουν τι κάνουν, ε, είναι απροετοίμαστοι. Ήταν εικόνα ομάδας αυτή στην αρχή, που μπήκε να παίξει τέτοιο ματς; Πώς λέμε στο ποδόσφαιρο ότι μπαίνουν και… πνίγουν τον αντίπαλο. Ε, αυτή τη φορά στο ΣΕΦ, μπήκαν και κοίταζαν τα λάβαρα στην οροφή. Γιατί τη μπάλα αποκλείω να την έβλεπαν. Σόφτ, πολύ σοφτ.

Και αν κερδίσουν κάτι από αυτή τη... θεόβαρη ήττα, ίσως αυτό να είναι να δυναμώσει ο χαρακτήρας τους. Για να δούμε. Πολλά δε μπορώ να σας εγγυηθώ. Εξάλλου, ο Μπλατ ανακατεύει τόσο πολύ την ομάδα ακόμα που θέλω να περιμένω κι άλλο. Πάντως είπε ότι τον Φεβρουάριου ο Ολυμπιακός θα είναι έτοιμος. Και την τελευταία ημέρα του Ιανουαρίου, παρακολουθήσαμε αυτή την εικόνα. Οπότε ας περιμένουμε. Στην τελική, το θέμα δεν ήταν μόνο η βαθμολογία. Προσοδοφόρο 100% το να απομακρυνθείς από την Μπαρτσελόνα και να μείνεις στο κατόπι της Έφες, αλλά αυτό που έπρεπε πάνω απ’ όλα να συμβεί, ήταν, να παίξουν καλά.

Να βγάλουν όλα αυτά που μπορούν πάνω στο παρκέ, απέναντι σε μια ομάδα που είναι αρκετά αλλοπρόσαλλη στη φετινή διοργάνωση. Οι Καταλανοί έχουν παίξει κάποιες φορές πολύ καλό μπάσκετ, κάποιες άλλες, έχει «ανοίξει η γη και τους κατάπιε» όπως συνέβη για παράδειγμα στο Τελ Αβίβ. Τι είχε κάνει η Μακάμπι; Έτρεχε και βομβάρδιζε. Και επειδή τα ποσοστά είχαν απογειωθεί, η ομάδα του Πέσιτς μπήκε σε μια διαδικασία να κυνηγάει, άρχισαν και τα… τούβλα και τη γκρίνια και γενικά τα έκαναν από νωρίς λίμπα. Ε τώρα στο ΣΕΦ τα έκανε όλα καλά.

Ο Μπλατ ξεκίνησε με τον Τίμα και Γκός- Σπανούλη στην περιφέρεια. Επέστρεψε το συγκεκριμένο ντουέτο, μετά από ένα σημαντικό διάστημα κατά το οποίο starters ήταν ο Μάντζαρης με τον Στρέλνκιεκς. Η άμυνα της Μπαρτσελόνα ήταν εξαιρετική στην αρχή ενώ ο Πέσιτς «τάιζε» ασταμάτητα τους Κλαβέρ και Τόμιτς. Ο Ολυμπιακός είχε πρόβλημα. Επιθέσεις ό,τι να ‘ναι και μόνο 4 πόντοι στο πεντάλεπτο.

Οι φιλοξενούμενοι είχαν επιβάλλει τον ρυθμό τους, αλλά πάνω απ’ όλα είχαν μπορέσει να εξαφανίσουν αρχικά κάθε υποψία απειλής κοντά στο καλάθι τους. Τόσο ο Σπανούλης, όσο και ο Γκός ήταν χάλια, ο Στρέλνιεκς μπήκε εσπευσμένα, αλλά φορτώθηκε δυο φάουλ, ο Πέσιτς άλλαζε με σιγουριά την πεντάδα του και όλο το χρώμα του ματς ήταν κυανέρυθρο. Ο Μπλάτ από την άλλη, έβαζε τον έναν, έβγαζε τον άλλο, αποτέλεσμα… τίποτα!

Το χειρότερο φετινό ξεκίνημα της ομάδας, ένα άθλιο δεκάλεπτο δίχως προσανατολισμό, δίχως ενέργεια, δίχως ανάσα. Ό,τι είχε πάθει από τη Μακάμπι η Μπάρτσα, το έκανε στον Ολυμπιακό. Το 6- 27 της πρώτης περιόδου, ήταν απλά τραγικό… Το 15- 0 που ακολούθησε από την κόκκινη πλευρά, ήταν αυτό που ξανάδωσε… νόημα στο παιχνίδι.

Η άμυνα των «ερυθρόλευκων» ήταν εντυπωσιακή σε συνδυασμό με τον κόσμο που δεν έπαψε να ουρλιάζει. Για να είμαι ειλικρινής, περισσότερο πίστευαν οι άνθρωποι στις κερκίδες ότι μπορούσε να ξυπνήσει ο πάγκος και η ομάδα, παρά οι ίδιοι οι πρωταγωνιστές. Όταν όμως υπάρχει οχλαγωγία, αναγκαστικά, ξυπνάνε άπαντες.

Η παρουσία του Τουπάν ήταν καταλυτική για να πάει η διαφορά στο – 6, αλλά οι Ισπανοί ήταν λογικό να μη κλείσουν το ημίχρονο δίχως να σκοράρουν, οπότε οι δυο ομάδες πήγαν στα αποδυτήρια με διαφορά δέκα πόντων. Καλό για τους Καταλανούς, καλό και για τους Έλληνες, που είχαν ημίχρονο 3/ 15 τρίποντα. Στα δίποντα 8/14, αριθμός πολύ μικρός για Ολυμπιακό βέβαια. Αλλά είπαμε, δε πλησίαζαν εύκολα… Η Μπάρτσα κέρδισε με συνοπτικές διαδικασίες το τρίτο δεκάλεπτο με δυο πόντους διαφορά. Δεν έγινε κάτι σημαντικό σε αυτό το διάστημα, παρά μόνο το ότι ο Σίγκλετον βομβάρδιζε για πλάκα. Λογικό και αναμενόμενο.

Με τον τρόπο που κινείται και κυρίως, την καθυστερημένη πάντα αντίδραση των Πειραιωτών στον περιορισμό του, ο Αμερικανός βρέθηκε στο 30 να ‘χει 18 πόντους με 5/7 τρίποντα. Στο τελευταίο δεκάλεπτο, κυριάρχησε ο εκνευρισμός σε όλο το γήπεδο, η κατάσταση δεν είναι και τόσο… γουστόζικη για την ομάδα, αλλά και αυτό είναι δικαιολογημένο. Στην τελική τι να κάνει και ο κόσμος που είδε τα πάντα να γίνονται λάθος αυτή τη φορά. Σας τα ‘πα στο ξεκίνημα, μην επαναλαμβάνομαι. Πλέον όσον αφορά στην βαθμολογία θα πρέπει να περιμένουμε. Όπως δε βιάστηκα να… βαφτίσω τέταρτο τον Ολυμπιακό, έτσι δε θα τον βγάλω και έκτο.

Εγώ δε μοιράζω πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα μέσω άρθρων. Αυτά κερδίζονται στα γήπεδα. Ακολουθούν το Γιάντ Ελιάου και το Σινάν Ερντέμ. Η ομάδα ξέρει τι πρέπει να κάνει. Θέλω να πιστεύω. Και ο προπονητής το ίδιο. Μπήκε ο Φλεβάρης. Ας τελειώνει και η ιστορία με την μεταγραφή. Παρατράβηξε, δε βρίσκετε; Τα λέμε μετά τη Μακάμπι…