Υπάρχουν κι αυτές οι ομάδες που στην τελική, τα γουστάρουν τα καρδιοχτύπια. Πώς να το κάνουμε βρε αδερφέ; Κάποτε ο Ολυμπιακός αυτά τα ματσάκια τα τελείωνε με… ντόρτια στην καλύτερη για τον αντίπαλο. Πάνε αυτά τώρα. Δε θέλει ηρεμία η ομάδα. Φέτος ζει με την αγωνία.

Αν ήταν σήριαλ η πορεία του Ολυμπιακού, κάθε αυτοτελές επεισόδιο θα ‘χε και φινάλε αλα Χίτσκοκ. Το ίδιο πήγε να γίνει και τώρα. Το ματσάκι έληξε με τη μπάλα στημένη για φάουλ έξω από την περιοχή και στα πόδια του Μάζουρεκ. Απλά αυτός τζάμπα πίστεψε ότι θα ‘φτιαχνε κάτι καλό, μιας και η μπάλα έφυγε μακριά.

Ο φίλος μου ο Νίκος Γαβαλάς στο τέλος ρώτησε για τα δυο γρήγορα γκολ στην αρχή. Γενικά όταν τελειώνει το ματς, όλοι ρωτάνε κάτι καλό τους προπονητές, μη τους δυσαρεστήσουν. Όμως οι φίλοι του Ολυμπιακού πίστεψαν σε έναν θρίαμβο και είδαν στο δεύτερο μέρος το ματσάκι να… κρέμεται σε μια κλωστή.

Όχι, δεν κατατρόμαξε ο Παναιτωλικός τους Πειραιώτες. Όμως όπως και να το κάνουμε, μπάλα είναι και γυρίζει. Και από τη στιγμή που σου φεύγει ο Καμαρά στην πλάτη σα τον… Μέσι, ε, σκέφτεσαι μήπως και το ξανακάνει. Ήταν η όγδοη φετινή νίκη του Ολυμπιακού. Διαφωνώ με όσους τα είδαν υπέροχα, διαφωνώ και με όσους έχουν μείνει να γκρινιάζουν.

Είναι μεγάλη η σεζόν, όλα θα γίνουν. Και το ζητούμενο για τις ομάδες που «καίγονται» για βαθμούς είναι να κερδίζουν. Όταν μάλιστα, έχουν απουσίες και θέλουν ενίσχυση, η ανάγκη για κυνική προσέγγιση γίνεται επιτακτικότερη. Ο Ολυμπιακός ήταν σούπερ στο πρώτο μέρος και έκανε δυο πολύ καλές φάσεις στο δεύτερο ημίχρονο.

Θα μπορούσε να το ‘χε «καθαρίσει» δηλαδή. Δε το έκανε. Και αν φας και ένα γκολάκι, θα τα… χρειαστείς και λίγο. Είπαμε δε γουστάρουν την ηρεμία, στην τελική ας δεχτούμε ότι έτσι θα πάει φέτος η δουλειά. Από τη στιγμή που δεν υπάρχει και «δολοφόνος» μπροστά να τελειώνει τις φάσεις με υψηλό ποσοστό.

Από την άλλη, για να μη ξεχνιόμαστε, είναι άδικο να κάνει φάσεις και να μη μπαίνει η μπάλα μέσα. Μπέρνλι, Γιάννενα, Ντουντελάνζ. Μόνο σε αυτά τα τρία ματς φέτος, ανέπνεαν κανονικά οι Ολυμπιακοί ως το τέλος στην εξέδρα. Άδικο και εκνευριστικό, όταν έχεις κυριαρχία, απόλυτη υπεροχή και ο αντίπαλός σου «τρώει μπουνιές» να μη πέφτει στο καναβάτσο μια και καλή.

Το έκανε όπως σας έγραψα σχεδόν σε όλα προηγούμενα παιχνίδια ο Ολυμπιακός. Τούτη τη φορά, έγινε και με άλλο τρόπο. Πάει το «καυτό φινάλε». Τώρα το μενού είχε γρήγορα γκολ, δίχως σφυροκόπημα. Και αγχωτικό δεύτερο ημίχρονο. Με έναν Παναιτωλικό που δε δίστασε να βρεθεί και μπροστά από τον Σα, να τον αναγκάσει να επέμβει και λίγο.

Όμως, οι «ερυθρόλευκοι» εκμεταλλεύτηκαν στο έπακρο τα «πουλήματα» της μπάλας από τους αντιπάλους τους. Δεν άφησαν να πάει χαμένη μισή λάθος πάσα από τους κεντρικούς της ομάδας του Αγρινίου. Με νορμάλ ενδεκάδα σε πρόσωπα και διάταξη μετά από καιρό (αφού είχε απουσίες), η ομάδα του λιμανιού, μπήκε αποφασισμένη να το «καθαρίσει» από νωρίς. Και το έκανε.

Υπήρχε φορ , ο Φορτούνης πίσω του, δυο ακραίοι και ο Γκιλιέρμε με τον Καμαρά για όλες τις δουλειές. Με τη συμπλήρωση δέκα λεπτών, ο κορυφαίος μπακ του πρωταθλήματος, άφησε ξανά το στίγμα του. Ανέβασμα για πλάκα (όπως τόσα και τόσα φέτος), σωστό στήριγμα και συνεργασία με τον Ποντένσε και γκολ από τον Πορτογάλο.

Είναι ο Ελαμπντελαουί αυτός που φέτος οργιάζει και θεωρώ δεδομένο (άποψή μου) ότι το καλοκαίρι με τέτοιες εμφανίσεις, δε θα είναι λίγοι οι μνηστήρες από το εξωτερικό. Ο Ολυμπιακός με το γκολ που σημείωσε νωρίς, όχι μόνο απώλεσε το άγχος που έχει σε πολλά ματς (του γρήγορου τέρματος), αλλά ανάγκασε και τον Παναιτωλικό να λειτουργήσει αλλιώς. Δεν ήταν εύκολο.

Οι «κυανοκίτρινοι» θεωρώ ότι είχαν μείνει στο… μεθύσι της ευτυχίας από τη νίκη τους κόντρα στην ΑΕΚ. Ο Ολυμπιακός δε τους άφησε περιθώρια και ήρθε εύκολα ο διπλασιασμός του σκορ. Κάπου εκεί και μέσα στο Καραϊσκάκη, όταν ο Ολυμπιακός σου έχει κάνει το 2- 0, ε, είναι πολύ δύσκολο να ελπίζεις σε φοβερά πράγματα.

Κι όμως, ενώ δε πίστευαν τα φοβερά πράγματα, γλίτωσαν ένα 3- 0 που θα τους έκανε να σκέφτονται την επιστροφή στην Αιτωλοακαρνανία. Και από τη στιγμή που δε το έφαγαν, έβαλαν κι ένα. Ο Ολυμπιακός ήταν ασύνταχτος. Βγήκαν όλοι με επιπολαιότητα. Δε γύρισαν ήρεμα τη μπάλα. Οι συνεργασίες δεν υπήρξαν.

Ποντένσε, Φορτούνης και Ναουέλ δεν λειτούργησαν με τη φούρια του 45λεπτου. Ο Γκερέρο και ανέτοιμος αλλά και αυτός που είναι. Ο Παναιτωλικός δούλεψε καλύτερα στον Ελαμπντελαουί, ακόμη και όταν αυτός πέρασε χαφ με τον Τοροσίδη πίσω του. Ο Ποντένσε πήγε από την άλλη με μπακ τον Κούτρη.

Ο Νάτχο δεν προκάλεσε πανικό με την είσοδό του, γενικά η ομάδα δε φόρτσαρε, ε και όπως συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις, όταν το ματς πλησίασε στη… δύση του, άρχισαν να σκέφτονται και λίγο την άμυνα. Σωστό αυτό και λογικό. Τελικά είναι καλύτερα να το βάζεις στο τέλος ή να σκοράρεις στην αρχή, αλλά να μη «καθαρίζεις» και να ‘χεις μια ανησυχία;

Ελάτε, έτσι είναι το ποδόσφαιρο μην τρελαίνεστε. Οι τρεις βαθμοί κατακτήθηκαν για να μη ξεχνάμε την ουσία. Επίσης μη λησμονούμε, ότι ο Ολυμπιακός έπαιξε στο Περιστέρι και μετά στην Σεβίλλη με τη Μπέτις.

Ο ΠΑΟΚ δε «καθάρισε» πιο εύκολα στη Λαμία. Θα μπορούσε κάλλιστα να μην είχε κερδίσει. Ο… μαραθώνιος συνεχίζεται, ο Ολυμπιακός είναι πλέον δεύτερος και όλα παίζονται.

Photo credits: eurokinissi