Όταν αποφάσισαν να παίξουν ως Ολυμπιακός, δεν υπήρχε περίπτωση η Ρεάλ να κερδίσει. Και ήταν σίγουρο αυτό, μέρες τώρα. Πριν καν πάνε Μόναχο. Μη σας ζαλίζω με τα ίδια. Τα είπαμε. Όταν τους βλέπεις πεσμένους κάτω, να τους φοβάσαι.

Γιατί ξέρουν να διαχειρίζονται κάθε κατάσταση. Κάθε κρίση. Ξέρουν πάνω απ' όλα να δέχονται την καλοπροαίρετη κριτική. Για αυτό και μιλάμε για μια ομάδα που όσα και να κάνει , όμορφα και άσχημα ποτέ δε βαριέσαι να την παρακολουθείς. Ήταν πολύ καλός ο Ολυμπιακός στο μεγαλύτερο διάστημα της αναμέτρησης με την πρωταθλήτρια Ισπανίας. Ε, σασπένς δε γινόταν να μην υπάρξει. Για τον Ολυμπιακό μιλάμε. Οι "ερυθρόλευκοι" το ήθελαν περισσότερο, το κυνήγησαν πιο έξυπνα. Είχαν την απουσία του Τουπάν και τον Τίμα που δεν βοήθησε.

Η Ρεάλ έπαιξε χωρίς Γιούλ και Αγιόν. Ως εκεί, γιατί όπως ξέρετε εδώ και χρόνια, δε με ενδιαφέρουν ποτέ ποιοι δεν αγωνίζονται. Ειδικά σε αυτό το επίπεδο. Την ιστορία την γράφουν οι παρόντες. Ο Ολυμπιακός βρήκε επιτέλους παίκτη να βάζει βολές όταν η μπάλα "καίει". Ο Γκος σε δυο χρόνια, θα είναι ο καλύτερος κοντός της Ευρώπης. Και ας εκτεθώ. Το γράφω σήμερα. Και δε θα το αναλύσω παραπάνω. Η ομάδα πήρε ένα λαμπρό αποτέλεσμα για την κατάσταση στην οποία βρίσκεται. Και το πήρε έτσι όπως πρέπει να κερδίζει.

Με δύναμη, με πείσμα και με νεύρο. Και η μαγκιά; Με το "καλημέρα" κατάλαβαν όλοι τι θα συμβεί. "Η αρχή είναι το ήμισυ του παντός" λέει η λαϊκή θυμοσοφία, αλλά όπως καταλαβαίνετε στον αθλητισμό δεν ισχύει πάντα. Ο Μπλάτ είδε την ομάδα να αντιδρά υποδειγματικά στο καλό ξεκίνημα των Μαδριλένων. Η είσοδος του Σπανούλη νωρίς-νωρίς στο ματς, έδωσε αέρα, ενθουσιασμό, ρυθμό, πόντους και γενικά ξεσήκωσε το γήπεδο. Ο Βασίλης δεν έχει να αποδείξει κάτι και σε κανέναν. Δεν πρόκειται ποτέ μα ποτέ να γράψω ποιος ήταν και ποιος είναι ο Σπανούλης. Ποτέ. Έχει τις άσχημες στιγμές του σίγουρα, όμως όλα αυτά που 'χει δώσει σε αυτή την ομάδα δε συγκρίνονται. Ο Αμερικανός κόουτς γενικά άρχισε από νωρίς να απλώνει το ροτέισον.

Ακόμη και ο Μάντζαρης μπήκε νωρίς, γιατί ο Σπανούλης χρεώθηκε δεύτερο φάουλ πριν τελειώσει το δεκάλεπτο. Ο Ολυμπιακός έδειξε να έχει ρυθμό, σε τέτοιο σημείο που ξέφυγε 32-22, κάτι όμως που αντί να τον βοηθήσει εγκεφαλικά, τον "έκαψε". Το +10, στάθηκε αφορμή να χαλαρώσει όλο το γήπεδο και κάτι τέτοια η "βασίλισσα" δε τα αφήνει να περάσουν έτσι. Σερί 0-10 , ισοφάριση, αλλά οι Πειραιώτες είχαν αποφασίσει να μην αφήσουν το πόδι από το γκάζι. Και όταν οι κοντοί της ομάδας διαπρέπουν, βάζοντας μάλιστα σε λειτουργία το… τούρμπο, είναι δύσκολο να μην σε διαλύσουν. Ημίχρονο ενεργητικό 52 πόντους στην Ρεάλ, είναι παράσημο τεράστιο για την ομάδα του λιμανιού.

Δηλαδή τι πιο απλό από το ότι Σπανούλης και Γκος μαζί είχαν 32 πόντους. Από 16 ο καθένας, στο 20λεπτο. Έκαναν αυτό που ζήλευε ο κόσμος του Ολυμπιακού, βλέποντας άλλα περιφερειακά ζευγάρια τόσο καιρό. Πίεση στην μπάλα, ρυθμός και απειλή. Όχι, δε θα γράψω ότι δεν θέλει κοντό η ομάδα. Θέλει παίκτη γιατί ο Ολυμπιακός έχουμε πει, έτσι θα πάει. Με τα πάνω του και τα κάτω του. Πρέπει να δείξουν όλοι υπομονή και εντός και εκτός αποδυτηρίων. Η ευτυχία από την δυστυχία απέχει ελάχιστα, θέλει κουράγιο. Η ομάδα "έγραψε" 61% στα τρίποντα (τελείωσε με 52%) στο ημίχρονο! Πιστεύω δεν υπάρχει λόγος να αναφέρω άλλο αριθμό για το πρώτο μέρος. Η ομάδα έκανε ξανά "κοιλιά" με το που βγήκε από τα αποδυτήρια.

Έχω ξαναγράψει ότι την πορεία που έχει στο πέρασμα των εβδομάδων, ίδια ακριβώς μπορεί να παρουσιάσει και μέσα σε ένα ματς. Σούπερ, κακή, καλή, έτσι κι έτσι. Πολλές οι διακυμάνσεις, γιατί όπως έχουν παραδεχτεί οι ίδιοι είναι καινούργιο σύνολο και σε καμία περίπτωση οι ρόλοι τους δε βγαίνουν στο 100%. Ο Κάρολ όλο αυτό το "διάβασε" εύκολα. Μισό σκριν του είναι αρκετό, το ξέρει όλη η Ευρώπη. Ο Ολυμπιακός πέταξε στα σκουπίδια όσα μάζεψε στην δεύτερη περίοδο και το έκανε άκομψα γιατί πολύ απλά οι Καστιλιάνοι μάζεψαν την διαφορά, δίχως να κουραστούν ιδιαίτερα. Όταν πήγε το ματς στην τελευταία περίοδο ήταν αγκαλίτσα οι δυο ομάδες και ο Σπανούλης με τον Γκος, είχαν σημειώσει στο τρίτο δεκάλεπτο από έναν πόντο! Για να καταλάβετε τη διαφορά με όσα σας έγραψα πιο πάνω. Ξέρετε πολύ καλά ότι στα τελευταία δεκάλεπτα, παίζουν κι άλλα πράγματα ρόλο, εκτός από το μπάσκετ.

Πρώτα απ' όλα, πρέπει να το θέλεις περισσότερο. Να είσαι και τυχερός. Να σε ευνοήσουν και οι συνθήκες. Ο Ολυμπιακός έδειξε να αντέχει, απέναντι στο παιχνίδι με τον Ταβάρες. Απέναντι στα σουτ του Κάρολ και κυρίως στις… παλαβομάρες του Ράντολφ. Ο Γιάνις Στρέλνιεκς αν ήταν ποδοσφαιριστής θα 'χε γράψει ιστορία. Θα ‘χε διαλύσει σε τρεις μέρες Μπάγερν και Ρεάλ Μαδρίτης. Όμως και μπασκετμπολίστας που είναι μια χαρά περήφανος μπορεί να αισθάνεται. Τα 'παμε και μετά το Μόναχο. Ίσως να τους τίναξε «ρεύμα» και αυτόν και τον αρχηγό, το μαντάτο της αναζήτησης κι άλλου γκάρντ. Σημασία έχει, ότι αυτή η διαβολοβδομάδα ήταν δική τους. Ο Λετονός απίστευτος επιθετικά, ενώ μαζί με τον Μάντζαρη δούλεψαν καλύτερα από κάθε άλλον πάνω στον Κάρολ. Όμως αν πρέπει να αποθεώσω έναν παίκτη μόνο για την ανασταλτική του λειτουργία, αυτός ήταν ο Ζάκ Λέντεϊ. Βρισκόταν παντού ο Αμερικανός.

Έδωσε… ρέστα στην άμυνά του και φυσικά στο "4" πρόσφερε κάμποσα από αυτά που περίμενε ο Μπλατ. Γενικά ο Ολυμπιακός αύξησε την επιμονή του στην άμυνα. Κοιτάξτε, στο ημίχρονο είχε 52 πόντους και μετά από 17 λεπτά στο δεύτερο μέρος, είχε μόνο 25. Αλλά και η Ρεάλ "τα βρήκε μπαστούνια". Στο κάτω- κάτω, οι Γκόλντεν Στέιτ Ουόριορς κερδίζουν μόνο από την επίθεση, οι… Piraeus Warriors πρέπει να νικάνε και στις δυο πλευρές του γηπέδου. Εξάλλου για να 'σαι "πολεμιστής" πρέπει να δίνεις μάχες, να βγαίνεις… ζωντανός και να μη λυγίζεις, όσα και να σου εμφανίσει ο αντίπαλος. Η Ρεάλ έβαλε αρκετά δύσκολα και απέναντι σε μια ομάδα που μοιράζει τη μπάλα, καλά, πήρε τις ασίστ (15- 21).

Ίδια τα ριμπάουντ και γενικά ο δείκτης δυσκολίας ήταν ανεβασμένος. Καλό του έκανε του Ολυμπιακού. Στα 2'44'' πριν τη λήξη, ήρθε η "βόμβα" του αρχηγού για να πάθει το μεγαλύτερο κακό η ομάδα του Λάσο. Το ΣΕΦ άρχισε να βράζει με κάποια σφυρίγματα των διαιτητών, αλλά η ομάδα δεν άφησε το ροζ φύλλο να της φύγει από τα χέρια. Μια μεγάλη νίκη, επιστροφή στις νικηφόρες διαβολοβδομάδες και πάνω απ’ όλα χρόνος και αυτοπεποίθηση. Χρόνος, ό,τι πιο σημαντικό χρειάζεται αυτή τη στιγμή ο Ολυμπιακός. Και μην ασχολείστε με την βαθμολογία. Μια χαρά είναι. Μη το ψάχνετε. Και κάποια στιγμή θα γλυκάνει και το πρόγραμμα. Ο κόσμος του Ολυμπιακού δε χρειάζεται να κοιτάζει τι κάνουν οι άλλοι. Την ομάδα του πρέπει να βλέπει και μόνο αυτή. Τα λέμε μετά την Μπούντουτσνοστ…