Κανείς φίλος του Ολυμπιακού δε στενοχωρήθηκε από αυτή την ήττα . Ή μάλλον για να το γράψω πιο σωστά, κανείς δεν πικράθηκε. Γιατί οι Ολυμπιακοί πάντα στενοχωριούνται όταν χάνουν οι ομάδες τους και είναι το φυσιολογικό.

Οι «ερυθρόλευκοι» κάθε 48 ώρες έδιναν έναν αγώνα. Εδώ και μέρες. Πήγαν στην Μαδρίτη μετά την παράταση κόντρα στη σκληρή Μπασκόνια. Η Ρεάλ ταξίδεψε κι αυτή (έπαιζε εκτός), αλλά από τα Κανάρια. Το πόσο δύσκολο είναι το ταξίδι, το καταλαβαίνει κάποιος, αρκεί να πούμε ότι η αποστολή γυρνάει 9 βράδυ Παρασκευής.

Δίχως τον πρώτο ριμπάουντερ της διοργάνωσης και πιο φορμαρισμένο τους παίκτη, οι Πειραιώτες έδωσαν τη μάχη. Είχαν αρκετά καλά διαστήματα, είχαν και ουκ ολίγες στιγμές που προδόθηκαν από τους εαυτούς τους. Όλα εξηγούνται. Το κουτί της Πανδώρας παραμένει ανοιχτό. Στην προκειμένη περίπτωση θα κλείσει μόνο όταν η ομάδα κάνει μεταγραφή. Αν η μεταγραφή αυτή «πιάσει» και ο Μπλάτ πάρει αυτά που περιμένει από την ομάδα, οι δυο αυτοί μονομάχοι, ίσως τα… ξαναπούν στον τελικό του φάιναλ-φορ.

Το ξαναγράφω γιατί ο καθένας καταλαβαίνει ό,τι γουστάρει: Αν εμφανιστεί παίκτης να …κάνει θόρυβο ο Ολυμπιακός μπορεί να ζητήσει πολλά από τον εαυτό του.Η τωρινή βαθμολογική θέση των δυο ομάδων, δε τις φέρνει ξανά αντιμέτωπες, παρά μόνο στο τελευταίο ματς της διοργάνωσης. Πόσο καλύτερα μπορούν να πάνε οι Πειραιώτες; Πολύ. Πόσο ωραία ομάδα είναι η Ρεάλ; Πολύ. Κέρδισε δίκαια, όπως δίκαια είχε χάσει στο Ειρήνης και Φιλίας. Μεγάλοι αντίπαλοι. Με συνεχείς παρουσίες –σχεδόν- στα φάιναλ-φορ. Και οι Μαδριλένοι το ήθελαν και το είχαν ανάγκη περισσότερο το ματς. Να έκαναν τέταρτη σερί ήττα από τον Ολυμπιακό; Ε, θα τους κορόιδευε και η Μπασκόνια.

Όσα μπορούσε να εφαρμόσει στο παρκέ η ομάδα, τα εφάρμοσε. Ακόμη και ζώνη έπαιξε. Τούτη τη φορά ξεκίνησε με Γκος-Σπανούλη ο Μπλάτ. Ήθελε να πάει στα… ίσια πάνω στον Λάσο, αλλά και να τον ξεγελάσει αφού ίσως ο Ισπανός τεχνικός να περίμενε ντουετάκι Μάντζαρη- Στρέλνιεκς όπως στα προηγούμενα τέσσερα ματς. Όπως και να ‘χει οι «ερυθρόλευκοι» πέρασαν ένα… μαρτυρικό πρώτο μέρος στο μεγαλύτερο διάστημα. Και η αλήθεια είναι, ότι η ευθύνη δε τους βάραινε καθολικά. Βάσει των δεδομένων και των συνθηκών, η αντίδραση της ομάδας στην επίθεση ήταν από ικανοποιητική ως μια χαρά. Ξεκίνησε φορτσάτος ο Σπανούλης και με ποιότητα ο Μπόγρης.

Οι Καστιλιάνοι έβλεπαν μπροστά τους μπελάδες που δε τους περίμεναν και κατάλαβαν από νωρίς, ότι αν ήθελαν να κερδίσουν θα έπρεπε να το κάνουν από την επίθεση. Κάπου εκεί άρχισαν και τα ζόρια για την ομάδα του λιμανιού. Βλέπετε η επίθεση είναι ένα μείγμα ταλέντου, ικανοτήτων και μέρας. Η άμυνα είναι και μπόλικης αντοχής. Σωματικής και πνευματικής. Τα πόδια δεν ακολουθούσαν σε πρώτο χρόνο. Λογικό. Η «βασίλισσα» συν τοις άλλοις, φύλαξε το τρομακτικό επιθετικό της 20λεπτο για τον Ολυμπιακό. Η στατιστική «χάζεψε» από τους αριθμούς των …υπηκόων της. Με 14/18 δίποντα, 7/13 τρίποντα και 5/5 βολές, ο Λάσο αισθανόταν ότι ίσως από νωρίς θα κάτσει να απολαύσει το ματς στην άκρη του πάγκου του. Και το 54- 46 πιστέψτε με, μια χαρά ήταν για την ελληνική ομάδα. Βοήθησαν ο Γκος με τον Λέντεϊ , αλλά πιο πολύ έπαιξαν ρόλο τα μόλις τρία φάουλ που ‘χε η ομάδα.

Πολύ συμπαθητικά είχε σταθεί ο Ολυμπιακός στο Παλάθιος Ντελος Ντεπόρτες. Δε μπορούσες να τους καταλογίσεις πράγματα. Ακόμη και τον Ταβάρες, που παίζει σαν… πολίστας ώρες- ώρες (λόγω προσόντων) κινήθηκαν καλά στο να τον περιορίσουν. Όμως είχαν πέσει πάνω στη βραδιά που οι Μαδριλένοι δεν έριχναν μπάλα στο καλάθι, αλλά τους φελλούς στην κόχη του βαρελιού, όπως οι Αμερικανοί στα αποστακτήρια του Τζάκ Ντάνιελς στο Τενεσί. Κανένα δεκάλεπτο δε βρήκε την Ρεάλ ηττημένη σε επιμέρους σκορ. Κανένα. Όλα αυτά που έπρεπε να κάνουν για να εκμεταλλευτούν την κόκκινη κούραση τα έκαναν. Η άμυνα του Ολυμπιακού δεν είχε διάρκεια. Δεν ήταν εύκολο. Α μη λησμονούμε ότι πολλά από αυτά που έκανε η Ρεάλ, τα είχε πράξει και η Μπασκόνια. Απλά ο Περάσοβιτς και οι παίκτες του, τράκαραν πάνω στον δαιμονισμένο Παπανικολάου.

Η Ρεάλ κέρδισε με τη στατιστική. Ή μάλλον με τα σουτ, γιατί στους άλλους τομείς ο Ολυμπιακός ήταν πολύ καλός. Μόνο 7 λάθη στο Παλάθιος (9 οι Ισπανοί) και έχασε τόσο απλά. Γιατί δεν έπαψαν να σουτάρουν και να ευστοχούν από παντού. Και όλα αυτά τα έκαναν, σε μια τραγική βραδιά του Γιούλ. Όμως ο Καμπάτσο, ο Τέιλορ, ο Ράντολφ και ο Αγιόν ήξεραν να δουλέψουν σωστά. Και θα το επαναλάβω, δικαιολογημένο το «άδειασμα», σούταραν με άνεση οι γηπεδούχοι και κράτησαν το ροζ φύλλο στο σπίτι τους.

Ο Ολυμπιακός με τις συνθήκες στις οποίες αγωνίστηκε, δε τα πήγε άσχημα. Υπήρξαν κέρδη. Παίκτες πήραν αυτοπεποίθηση, ο Σπανούλης έκανε ντάμπλ- ντάμπλ που ο ίδιος το ‘χε ανάγκη μετά το 11λεπτο της Τρίτης, ο Γκός με τον Λεντέιέζησαν άλλη μια βραδιά Ευρωλίγκας. Αυτά τα δυο παιδιά, δίχως παράσταση από Ευρωλίγκα, κάθε εβδομάδα κάνουν μάθημα. Και ο χρόνος τους κυνηγάει, όπως και τους συμπαίκτες τους. Έβαλες 78 ποντάκια, δεν κέρδισες. Αυτό είναι κάτι που θα κρατήσουν. Όπως επίσης, δε γίνεται να μην τονίσω και το εξής: Η Ρεάλ τα έβαζα συνεχώς από παντού και ο Ολυμπιακός άντεχε να έχει το ματς στους 6-7 πόντους. Δε ξέρω πολλές ομάδες που θα άντεχαν. Και χωρίς τον παίκτη-φόβητρο, με τον οποίο οι αντίπαλοι δε κάνουν τσάρκες στη ρακέτα. Γενικά, ο Μπλάτ θα ‘χει να συζητήσει με τους παίκτες του, περιμένοντας και την επιστροφή του Μιλουτίνοβ.

Ο Ολυμπιακός δεν έκανε 2/2 αυτή την διαβολοβδομάδα, αλλά δε θα βάλει τα κλάματα. Εξάλλου με όλα αυτά που έκαναν οι παίκτες της Ρεάλ αυτή τη βραδιά, είναι και κουραστικό να συζητάμε πολλά.

Τα λέμε μετά την Χίμκι…