Η φετινή Ευρωλίγκα έχουν παραδεχτεί όλοι ότι θα έχει τα πιο αλλοπρόσαλλα αποτελέσματα από ποτέ άλλοτε. Μπορεί κάποιος που δείχνεις άτρωτος, να φάει ξεγυρισμένη σφαλιάρα και κάποιος που παραπατάει, να σημειώσει μια σπουδαία νίκη.

Ο Ολυμπιακός ήταν η ομάδα που την προηγούμενη εβδομάδα έκλεψε την παράσταση, κατά την αναγκαστική για τον ίδιο (χρώσταγε ματς) διαβολοβομάδα. Σε τούτη την κανονική για όλους λοιπόν διαβολοβδομάδα, η ομάδα μπήκε με ήττα και μάλιστα μέσα στην έδρα της. Αιχμαλωτίστηκε, θαμπώθηκε, μαγεύτηκε από την επίθεση των νυχτερίδων και δε μπόρεσε να αντισταθεί. Από την αρχή ως το τέλος η Βαλένθια κυριάρχησε και κέρδισε δίκαια...

Ο Ολυμπιακός αράχνιασε και ήταν μακριά από την καλή του εικόνα. Μέχρι το Πάσχα να έπαιζαν, δεν θα γύριζε αυτό το παιχνίδι! Για την ακρίβεια, η εικόνα στην οποία αναφέρομαι, ήταν... άστα να πάνε και πραγματικά το ότι βρέθηκε στο ημίχρονο να χάνει με 13 πόντους, πιστέψτε με, ήταν μια χαρά.

Με τα ποσοστά των δυο ομάδων, με την παγωμάρα του τραυματισμού του Πρίντεζη και κυρίως την αμυντική συμπεριφορά των Πειραιωτών, τα πράγματα θα μπορούσαν να ήταν πολύ- πολύ άσχημα. Και να μην υπήρχαν καν οι λίγες πιθανότητες στο τέλος.

Οι Βαλενθιάνοι στο 20λεπτο είχαν ποσοστά που στην Φοντέτα δε τα 'χουν αγγίξει ούτε με τον πιο εύκολο αντίπαλο της πατρίδας τους. Σούταραν 13/19 δίποντα, 5/10 τρίποντα και κατέβασαν 17 ριμπάουντ, την ώρα που η ελληνική ομάδα και στόχο δεν έβρισκε εύκολα και είχε και 7 ριμπάουντ λιγότερα, στοιχείο διόλου αμελητέο για τέτοιο ματς. Γιατί αν ο αντίπαλός σου, βάζει τα πάντα και σου παίρνει και τα ριμπάουντ, τότε είσαι σε δυσχερέστατη θέση.

Άλλο ένα θέμα που είχαν οι Πειραιώτες ήταν η ποικιλία απειλής που δέχονταν. Ένας αριθμός επτά - οχτώ παικτών συνδέονταν με το κόκκινο καλάθι αναγκάζοντας τους γηπεδούχους να μην γνωρίζουν από ποιον θα φυλαχτούν.

Μη σας ζαλίζω ρε παιδιά, ο Ολυμπιακός έφαγε 52 πόντους ημίχρονο, τι να λέμε τώρα; Και πήρε με δυο πόντους το τρίτο δεκάλεπτο (δηλαδή στο +11 η Βαλένθια), χάρη στον Σλούκα και τον ΜακΚίσικ. Όταν όμως δε μπορείς να αμυνθείς, γυρνάνε οι Ισπανοί τη μπάλα απλά και βάζουν σχεδόν όλα τα σουτ, τότε η μοίρα σου είναι γραμμένη με μαύρα γράμματα.

Ελάχιστες φορές μια ομάδα έχει καταφέρει στο σύγχρονο μπάσκετ να γυρίσει τέτοιο ματς στο τελευταίο δεκάλεπτο. Και μπορεί ο Ολυμπιακός να είναι ομολογουμένως λάτρης των ανατροπών, ωστόσο επαναλαμβάνω, αν έχει γενέθλια η απέναντι ομάδα είναι χλωμό να της τα χαλάσεις.

Ο Μπαρτζώκας έπαιξε με δυο τεσσάρια, Βεζένκοβ και Ζαν Σαρλ μαζί. Δεν ήταν η πρώτη φορά. Προσπάθεια να κυνηγήσει αμυντικά, να πιέσει, αυτό ένα χαμηλό σχήμα, μπορεί να σου το δώσει. Από την άλλη θα ρισκάρεις να χάσεις τα ριμπάουντ. Που ήδη έχαναν πολλά όπως σας έγραψα και πιο πάνω. Αυτά έχει το ρίσκο, αυτά παθαίνεις, όταν από νωρίς, σου φεύγει το παιχνίδι. Ο Μπαρτζώκας όσο και να εκνευρίστηκε η κατάσταση δεν άλλαζε.

Ναι, στο τέλος της βραδιάς επιθετικά μπορεί κάποιος να πει ότι η ομάδα ρόλαρε καλά. Ακόμη και στο "πέντε εναντίον πέντε". Παρότι ουσιαστικά παίζει καιρό τώρα με ένα 5αρι, τον Μάρτιν, μιας και ο Έλις είναι κακός και δίνει ελάχιστα. Όμως η άμυνά του δε τον βοήθησε. Υπήρχαν στιγμές που οι Ισπανοί έβαζαν και ουρανοκατέβατα, αλλά υπήρχαν και στιγμές που η ομάδα αμόλαγε αετό και τα έτρωγε όλα.

Το χειρότερο; Η εκνευριστική φθορά που παθαίνεις, όταν μειώνεις συνεχώς μέχρι τους 8 και εκεί που λες "τώρα θα γκαζώσω", ξαφνικά είσαι και πάλι φαρδύς- πλατύς στο παρκέ. Αυτά έπαθε ο Ολυμπιακός και μετά από τις σερί σπουδαίες εκτός έδρας νίκες, έχασε άλλο ένα ματς στο ΣΕΦ.

Στο σπίτι του, που το βράδυ της Παρασκευής θα περιμένει την Ρεάλ. Δε θα κάνω καμία σύγκριση δεν υπάρχει λόγος καν να σκεφτεί κάποιος ότι μπορούν να συμβούν τα ίδια και με τους Καστιλιάνους. Άλλο ματς , άλλη ιστορία...

Photo Credits: Eurokinissi