Ολυμπιακός βγαλμένος από αμερικανική περιπέτεια
Απόδραση από τους Ζωσιμάδες με τον Μαρτίνς να παίρνει την ευθύνη του πρώτου μέρους, τις αλλαγές να προσφέρουν αυτά που έπρεπε και ο Παντελής Διαμαντόπουλος γράφει για τον μόνο πρώτο και μόνο αήττητο
Πόσες αμερικανικές (κυρίως) ταινίες έχετε παρακολουθήσει , όπου ο πρωταγωνιστής είναι κάπου κλεισμένος, προσπαθεί να μείνει ζωντανός και να αποδράσει, με όλες τις προϋποθέσεις για να τα καταφέρει εις βάρος του; Και στο τέλος έρχεται το... happy end! Ε, αν δεν είδε κάποιος από εσάς το παιχνίδι στους Ζωσιμάδες, απλά να ξέρει ότι αυτό έγινε. Η μοναδική αήττητη ομάδα (και μόνη πρώτη) στο πρωτάθλημα είναι πλέον αυτή του Πειραιά. Αήττητη βέβαια θα έμενε ακόμη και με ισοπαλία, απλά ο προβληματισμός θα ρίζωνε με μια δεύτερη συνεχόμενη γκέλα. Τώρα, επιβάλλεται να υπάρχουν σκέψεις ως προς την βελτίωση της εικόνας, αλλά όπως έχω γράψει πάρα πολλές φορές, αλλιώς δουλεύεις κερδισμένος και αλλιώς εργάζεσαι αν έχεις δεχθεί κάποιο "χτύπημα".
Πόσα ουσιαστικά έκαναν οι πρωταθλητές πάνω στο χορτάρι ειδικά στο πρώτο μέρος; Ελάχιστα. Όμως, με το σκορ υπέρ τους, είχαν την ευχέρεια να συζητήσουν κατά την ανάπαυλα και να μπουν με περισσότερη ασφάλεια για να βγαλουν το ματσάκι. Σε περιπτώσεις ομάδων όπως ο Ολυμπιακός, μια φάση είναι αρκετή να δίνει προβάδισμα. Στο κάτω- κάτω αν ο Αγιγκμπού Καμαρά βάζει γκολάρα και ο Καρντάφσκι σουτάρει με μανία στον... γάμο του Καραγκιόζη, ε, δεν φταίνε οι "ερυθρόλευκη". Ο Μεταξάς ήταν ικανοποιημένος από την προσπάθεια των παικτών του, αλλά έχαναν. Η γενική εικόνα ήταν υπέρ των γηπεδούχων, οι τελικές διπλάσιες υπέρ τους, αλλά στο σκορ από κάτω.
Ο Μαρτίνς έβλεπε το αρχικό του σχήμα, να έχει μεγάλο πρόβλημα στον χώρο ανάμεσα στα στόπερ και στα κεντρικά χαφ. Το παραδέχτηκε και ο ίδιος στο τέλος. Δεν βγήκε το διάβασμα του ματς, οκ, ούτε η πρώτη , ούτε η τελευταία φορά είναι για όλες τις ομάδες του πλανήτη. Για αυτό και ο Πορτογάλος σήκωσε σχετικά νωρίς να βάλει στο ματς τον Εμβιλά. Αυτό στο επίπεδο κυκλοφορίας της μπάλας και προς αποφυγή, του να φεύγει το τόπι στα κουτουρού. Οι Γιαννιώτες αρέσκονταν στο να απειλούν κυρίως από την δεξιά τους πλευρά.
Η πραγματικότητα είναι, πως δημιούργησαν μπελάδες είτε κρατώντας εκεί την μπάλα, είτε προκαλώντας... απομόνωση στην απέναντι μεριά, ώστε με μια καλή σέντρα να βρεθεί η απειλή. Έτσι εξάλλου προέκυψε και η καλή ευκαιρία του Καρντάφσκι. Έτσι ήρθε και το πέναλτι της ισοφάρισης με τη συμπλήρωση μιας ώρας αγώνα. Όταν τελείωσε το ημίχρονο, ο κόσμος του "Άγιαξ" χειροκροτούσε τους ποδοσφαιριστές, αλλά την μισή δουλειά την είχε κάνει ο Ολυμπιακός.
Ο Μαρτίνς στο ημίχρονο, ίσως για κάποιους να φάνηκε ότι κάνει κίνηση- φόβου. Έβγαλε τον αρνητικό και πάλι (για τη δουλειά που αποκτήθηκε) Ονιεκούρου για να βάλει όπως έγραψα τον Εμβιλά. Η αλλαγή όμως ουσιαστικά του 4- 2- 3- 1 με το περσινό έμπιστο 4- 3- 3 είχε άλλο στόχο. Σταθερότερη κυκλοφορία. Καλύτερη πρώτη μπάλα από τον Εμβιλά. Φράξιμο των χώρων για τους Ηπειρώτες που στο 45λεπτο κατέβαιναν κάποιες φορές σα να κάνουν βόλτα στο σαλόνι του σπιτιού τους. Πίεση ψηλότερα και ανάκτηση της δεύτερης μπάλας, κάτι που ήταν σήμα κατατεθέν του περσινού Ολυμπιακού. Και επειδή τέτοιο άθλημα είναι το ποδόσφαιρο, κόντρα στην εικόνα ήρθε το 1- 1. Οι "ερυθρόλευκοι" άρχισαν να πατάνε καλύτερα και ήρθε το πέναλτι. Στο διάστημα δηλαδή της κακής μπάλας κέρδιζαν, μόλις πήγαν λίγο να το φτιάξουν, έβαλε γκολ ο ΠΑΣ.
Μοιραία, νέα αλλαγή σχηματισμού, μέσα ο Ελ Αραμπί , άλλη μια φορά παρέα με Τικίνιο (και τώρα εκτός έδρας παρακαλώ) και έξω ο Μπουχαλάκης. Υπάρχουν αγώνες που δε φτάνουν να τρέχεις και να αντέχεις. Πρέπει να 'χεις και λίγο φαντασία. Να μπορείς να απειλήσεις με ποικιλία, να πνίξεις τον απέναντι και να του δημιουργήσεις προβλήματα. Μια κεφαλιά του Παπασταθόπουλου στο δοκάρι, ήταν απλά μια καλή φάση. Ο Μαρτίνς "φόρτωσε" ότι είχε σε απειλή. Ντεμπούτο για Ροντρίγκεζ, μέσα και ο Βαλμπουενά που εκτέλεσε το φάουλ από το οποίο ξεκίνησε το 1-2 του Ελ Αραμπί.
Ο Ολυμπιακός έπαιρνε ένα τρίποντο που ίσως το συζητάνε για καιρό στου Ρέντη. Μπορεί να τους κάνει και καλό αυτή η εικόνα τους. Δεν ξετρέλαναν και τελείωσαν με 11 τελικές, οι 7 στην εστία. Ο Μαρτίνς αντίθετα με τον δημοσιογραφικό ενθουσιασμό, προς τιμήν του πήρε την ευθύνη για την εικόνα του πρώτου μέρους. Αυτή την φορά οι αλλαγές τον βοήθησαν και πλέον πιο άνετα μπορεί να ετοιμαστεί για Άιντραχτ και ΠΑΟΚ.
Καταλαβαίνω απεριόριστα τον απλό φίλο της ομάδας του Πειραιά, που χαμήλωσε την φωνή στην τηλεόρασή του και άρχισε να μονολογεί και να σκέφτεται το μέλλον. Όμως, δίχως διάθεση αραδιάσματος δικαιολογιών, θα πρέπει να αναφερθεί, ότι ο Ολυμπιακός είχε 15 διεθνείς, έχει να διαχειριστεί -ξανά- ένα "πακέτο" αγώνων και όσο κι αν ακούγεται σκληρό και κυνικό, αυτό που μετράει πάνω απ' όλα, είναι η κατάκτηση βαθμών. Σε συνδυασμό και με το να μπουν κάποιοι ποδοσφαιριστές σημαντικοί στην εξίσωση, με πρώτο τον Ροντρίγκεζ αλλά και τον Ρόνι Λόπες. Φυσικά, πρέπει να παίζεις καλά. Φυσικά, να δείχνεις πάντα δυνατός.
Φυσικά, να μην παραχωρείς δικαιώματα. Αλλά σε ένα πολύ ενδιαφέρον πρωτάθλημα όπως το τωρινό που ήδη η ΑΕΚ και ο ΠΑΟΚ έχουν δεχθεί από μια "τρελή ανατροπή" και από μια ήττα, οι "ερυθρόλευκοι" παλεύουν να αποφεύγουν νάρκες και να βγαίνουν και από πάνω. Έχουν κι αυτοί πετάξει βαθμούς με Ατρόμητο και Παναθηναϊκό, οπότε η ...αμερικανική περιπέτεια των Ιωαννίνων ίσως και να επαναληφθεί. Μεγάλη η σεζόν...
