Ένα από τα πλεονεκτήματα που έχει ο Βαλβέρδε, είναι ότι δεν ψάχνει ποτέ δικαιολογίες. Δεν σε κουράζει βρε παιδί μου, δε γίνεται γραφικός , ούτε κουραστικός. Και αυτό το προφίλ, θέλει να το περάσει και στην ομάδα του.

Ο αγώνας με την Βάρεγκεμ, ήταν το δεύτερο τεστ των πρωταθλητών στη φετινή τους προετοιμασία. Συμπεράσματα σε ατομικό επίπεδο, είναι παρακινδυνευμένο να βγουν, όμως κανείς δεν απαγορεύει να συζητήσουμε για την συνολική εικόνα. Εξάλλου, γι’ αυτό γίνονται τα φιλικά, για να μπορεί να κριθεί η δουλίτσα στο χορτάρι και πάνω απ’ όλα, να εντοπιστούν τα "στραβά".

Στο πρώτο μέρος, οι Πειραιώτες ήταν ένα ποδοσφαιρικό φάντασμα. Ένα ταλαίπωρο σύνολο. Τις περισσότερες φορές οι παίκτες του Ολυμπιακού, πήγαιναν δεύτεροι στην μπάλα, ελάχιστοι(όπως πχ ο Τοροσίδης) είχαν δυνάμεις, η παραμικρή ένταση δεν υπήρξε και όλα κύλησαν φυσιολογικά για τον αντίπαλο.

Σε μια κάθοδο αντιπάλου να σκεφτείτε από τον άξονα, κανείς δεν είχε την αντοχή να τον ανακόψει. Και τελικά, εμφανίστηκε ο Μοντέστο να του κάνει φάουλ έξω από την περιοχή, αλλά η εκτέλεση ήταν επιτυχημένη και έτσι οι "ερυθρόλευκοι" βρέθηκαν, όχι μόνο να μην έχουν κουράγια, αλλά και να χάνουν.

Όσοι θεώρησαν 4- 2- 3- 1 το σύστημα, μάλλον λάθεψαν, αφού ο Μιραλάς που ξεκίνησε με τον Πάντελιτς, περισσότερο κόλλαγε-φυσιολογικά- στον Σέρβο, παρά στους δυο "κόφτες". Πίσω του, ο Βαλβέρδε έβαλε τους Μοντέστο και Σουμπίνιο, παίκτες με όρεξη μεν για να πιέσουν, αλλά όχι μεγάλη ικανότητα να δημιουργήσουν. Δεξιά ο "βαρύς" Χαβίτο και έμενε από αριστερά μόνο ο Φετφατζίδης να βάλει λίγο κέφι. Οι Μέλμπεργκ και Παπαδόπουλος 100% κουρασμένοι είχαν βάσανα και βέβαια όλο το πρώτο 45λεπτο ήταν κακό.

Η κατάσταση βελτιώθηκε στο δεύτερο μέρος. Από την άμυνα και μόνο, όπου ο "πεινασμένος" Παπάζογλου εμφανίστηκε δυνατός και πεισμωμένος. Ο Ιμπαγάσα ήξερε τι να κάνει την μπάλα, ενώ θα πρέπει να αναφέρω ότι ο Γκριμπιτς αυτή την φορά δεν έβαλε γκολ, αλλά ήταν πιο βελτιωμένος απ’ ότι στο ματς με την Πολόνια. Δεν ήταν κακός και ο Ριέρα, γενικά είχε κίνηση και όρεξη η ομάδα του Πειραιά και επιβραβεύτηκε με το γκολ του Τζιμπούρ.

Το αποτέλεσμα βέβαια, ελάχιστη σημασία έχει. Οι Πειραιώτες έχουν πολύ δρόμο μπροστά τους, μέχρι να "λυθούν" και θα πρέπει να περιμένουμε να δούμε και αν αποκτήσουν τελικά τον κόφτη που θέλει ο προπονητής. Όσο για τον Γέστε, χωράει στην ενδεκάδα αυτή την περίοδο με κλειστά μάτια, μιας και αυτοί που πρέπει να κυλήσουν λίγο τη μπάλα στο χορτάρι, δεν μπορούν να το κάνουν, όντας κυρίως ξεθεωμένοι από τρεξίματα στο Ζέεφελντ και στου Ρέντη. Για να δούμε με την Βέρντερ...