Ο Παναθηναϊκός κατέκτησε και αυτό το πρωτάθλημα. Σε μέρες πολύ δύσκολες μετά τον θάνατο του Παύλου Γιαννακόπουλου. Ο Ολυμπιακός είχε δεύτερη συνεχόμενη αποτυχημένη χρονιά. Ήδη ο κόσμος του ασχολείται με το εγγύς μέλλον. Και καλά κάνει. Το γοργόν και χάρη έχει. Δεν υπάρχει χρόνος για… μοιρολόι, επιβάλλονται άμεσες κινήσεις από τους αδελφούς Αγγελόπουλους σε όλα τα επίπεδα. Οι φίλαθλοι συνήθως «καίγονται» να μάθουν για προπονητές, για συμβόλαια, για μεταγραφές. Ο Ολυμπιακός κατά τη γνώμη μου, πρέπει να δυναμώσει παντού. Εξάλλου όλα τα άλλα, έστω και υπό τη μορφή… κουτσομπολιού, είχαν ξεκινήσει, πριν καν κλείσει η σεζόν.

Οι Πειραιώτες πήγαν στο ΟΑΚΑ με 2-2. Είχαν ένα καλό πρώτο μέρος, ένα τραγικό δεύτερο. Φωνάζουν για την διαιτησία (πραγματικά ήταν για γέλια στο τελευταίο 4λεπτο του ματς αυτά που έδιναν υπέρ του Ολυμπιακού για ξεκάρφωμα) και κατά τη γνώμη μου έχουν δίκιο για την τρίτη περίοδο και τον τομέα των φάουλ, αλλά και οι ίδιοι διαχειρίστηκαν λάθος κάθε κατάσταση. Και την καθυστέρηση για να ξεκινήσει το δεύτερο μέρος, αλλά και την εικόνα- παράδοσης, σε όλο το συγκεκριμένο ημίχρονο. Ο ΠΑΟ ήθελε να βάλει τον κόσμο στην εξίσωση και το έκανε. Ο Πασκουάλ μάλλον έσωσε το τομάρι του, από παίκτες «φαγωμένους» για τον Τύπο.

Ο Σφαιρόπουλος όσα κι αν δοκίμασε στο δεύτερο 20λεπτο, δεν του βγήκε. Οι «πράσινοι» έβαλαν τα πάντα από παντού. Και όσο πέρναγε η ώρα δημιουργούσαν δική τους ψυχολογία. Ό,τι έγινε με την ΑΕΚ στον τελικό κυπέλλου, ό,τι έγινε με την Ζαλγκίρις στα πλέι-οφ της Ευρωλίγκας, τα είδαμε και στο ΟΑΚΑ για την άμυνα του Ολυμπιακού. Για το τι μέλλει γενέσθαι θα συζητήσουμε συντομότατα, μην ανησυχείτε οι εξελίξεις θα είναι ραγδαίες. Ας μείνουμε λίγο στο ματς, εξάλλου θα κάνουμε μήνες να τα ξαναπούμε για αγωνιστική κατάσταση…

Ο Ολυμπιακός είδε τον Μιλουτίνοβ να βγαίνει από τον τελικό με… συνοπτικές διαδικασίες. Τρία φάουλ πριν συμπληρωθούν τρία λεπτά και ένα τέταρτο με το που ξαναμπήκε και πέμπτο μόλις πάτησε παρκέ. Το ίδιο είχε συμβεί και στο Μιλάνο, στο ματς με την Αρμάνι. Το ίδιο ακριβώς. Οι Πειραιώτες είχαν ξεχωριστά κομμάτια αντίδρασης. Πρώτα μπήκαν καλά με τον Πρίντεζη. Μετά αφαιρέθηκαν, άρχισαν τις αρλούμπες και δέχθηκαν ένα 10-0. «Απάντησαν» με ηρεμία και με καλά σουτ, σε ένα δικό τους 0-9. Στην συνέχεια, το ματς πήγε σε λεπτομέρειες. Ο Σφαιρόπουλος αντέδρασε πιο σωστά στις δυσκολίες που πήγε να του βάλει ο Πασκουάλ. Δεν «ήπιαν θάλασσα» σε μεγάλο βαθμό, αλλά το έπαθαν μετά. Οδήγησαν τον ρυθμό στο «πέντε εναντίον πέντε», είχαν καλές επιστροφές, έδωσαν λίγους αιφνιδιασμούς.

Το μεγαλύτερό τους ζήτημα ήταν στα επιθετικά ριμπάουντ που άρπαζαν οι «πράσινοι» στην αρχή, το ένα μετά το άλλο. Όλοι είχαν μπει με διάθεση και καλή ψυχολογία. Η χειρότερη στιγμή της ομάδας στο 20λεπτο, ήταν ένα μονόλεπτο. Μόλις έβαλε ο Σπανούλης 4 πόντους σερί, αποτρελάθηκε ο ίδιος, έχασε δυο μπάλες, ο Μάντζαρης έκανε αντιαθλητικό και ο Παναθηναϊκός ξανά πήρε ψυχολογία και το ΟΑΚΑ «φωτιά». Για καλό του Ολυμπιακού όμως και ο Παναθηναϊκός αντέδρασε άσχημα στο τελευταίο λεπτό, παρότι οι βολές ήταν 20- 10. Βιάστηκαν, θόλωσαν, ο Καλάθης ήταν περιορισμένος και όλοι οι άλλοι περιφερειακοί έκαναν ό,τι τους κατέβαινε στο κεφάλι. Αν ο Ολυμπιακός έπαιρνε ριμπάουντ, θα ‘χε ακόμη πιο εύκολο ημίχρονο.

Στην ανάπαυλα πρώτα οι παίκτες άκουσαν τα μπινελίκια τους στη φυσούνα, μετά οι διοικούντες «έφαγαν» τα μπουκάλια τους (για να δροσιστούν) και μετά από μπόλικη καθυστέρηση μπήκαν να ξαναπαίξουν. Ένας Ολυμπιακός βέβαια, που έναν άνθρωπο να κοιτάζει τους διαιτητές και αυτοί να… κατουριούνται, δεν έχει. Επιλογή είναι κι αυτή. Είτε λοιπόν αρέσει, είτε όχι, είτε αντέχουν κάποιοι να το καταλάβουν είτε όχι, στο φάουλ που δόθηκε στον Μακλίν στην καθαρή τάπα πάνω στον Τζέιμς και στα δυο τελευταία φάουλ του Μιλουτίνοβ, οι «ερυθρόλευκοι» θα ‘πρεπε να ‘χουν λάβει το μήνυμα. Θα μπορούσα να το αναλύσω κι άλλο, επειδή όμως ο καθένας κουβαλάει ό,τι γουστάρει στο κεφάλι και ζει στο καφριλίκι του, δε χαλάω τη ζαχαρένια μου.

Ο Παναθηναϊκός ήταν επιθετικός στην άμυνα και πήρε πράγματα. Οδήγησε και σε πολλά λάθη τους αντιπάλους του, έτσι «έχτισε» τη διαφορά ασφαλείας στην τρίτη περίοδο. Για να γυρνούσε το σκηνικό και με όλα αυτά που συνέβησαν σε αυτό το δεκάλεπτο, θα έπρεπε ο Ολυμπιακός να βάζει τρίποντα από το… Ειρήνης και Φιλίας. Ούτε να αμύνεται, ούτε να πλησιάζει στο καλάθι. Το τρίποντο του Τζέιμς ακριβώς στο 30’ ήταν αν μου επιτρέπετε αυτό που έδωσε τέλος στην αναμέτρηση. Με το… δεκάρικο πίσω που μπήκε ο Ολυμπιακός στην τελευταία περίοδο, ήταν αδύνατο να ανατρέψει το σκηνικό.

Οι «πράσινοι» έβαλαν 31 πόντους στο πρώτο μέρος και… 29 στην τρίτη περίοδο. Είχαν λοιπόν την ψυχολογία, το γήπεδο – φωτιά και έβαζαν τα πάντα. Ο Παππάς που έκανε κακή σειρά, άρχισε να σκοράρει αβέρτα και εκεί ο Σφαιρόπουλος δοκίμασε καταστάσεις εκτάκτου ανάγκης. Μια τρύπα στο νερό. Φανταστείτε, ότι χωρίς τον Καλάθη στο γήπεδο, ο Ολυμπιακός υπέφερε! Όλα ήταν απλά και εύκολα για τον Παναθηναϊκό.

Να γράψω και για το «τριφύλλι» δυο πράγματα: Δεν είχε καλή σεζόν, κατάφερε να πάρει τον δεύτερο τελικό και ουσιαστικά εκεί κατέκτησε (κατά τη γνώμη μου) τον τίτλο. Θα πρέπει να γίνουν και στον Παναθηναϊκό κινήσεις, αφού η ομάδα του δεν έμοιαζε με αυτή προηγούμενων χρόνων. Ο Πασκουάλ πήρε ρίσκα που δε του βγήκαν. Καλό καλοκαίρι…

ΥΓ. Όταν λες «φεύγω», φεύγεις, αν υπάρχει πραγματικός και σοβαρός λόγος. Δε δίνεις ούτε ανάσες (και έξτρα πάθος στον αντίπαλο), ούτε τσατίζεις τους διαιτητές που ούτως ή άλλως γενικά δε σε γουστάρουν.

ΥΓ 2. Κι αφού καταγγέλλεις επίσημα ότι σου «την έπεσαν» δέκα άτομα στη φυσούνα, γιατί βγαίνεις να παίξεις και ξαφνικά αποχωρείς επειδή «έφαγε» νερό ο Γιώργος Σκινδήλιας; Θα τα ξαναπούμε σύντομα για όλους και όλα…

Photo Credits: Eurokinissi