Ο Πάβελ Βρμπά, το χάλασε το στοματάκι του πριν καμιά δεκαριά μέρες και τώρα ψάχνει τρύπα να κρυφτεί. Πάει αυτό. Συνεχίζω: Ο Ολυμπιακός τσέπωσε ένα 8αρι εκατομμύρια ευρουλάκια για αρχή και συνεχίζει. Πάει κι αυτό.

Γουστόζικη πρόκριση στην επόμενη φάση του Τσάμπιονς Λίγκ και με αρχοντική κυριαρχία για έναν Ολυμπιακό που στις 30 του Ιούλη, έδειξε έτοιμος και γυμνασμένος για να κάνει σωστά τη δουλειά.

Μη ξεγελιέστε από το τελικό αποτέλεσμα. Το 0- 0 του Πλζέν ήταν ύπουλο και αν η μπάλα σου κάνει τσαχπινιές, μπορεί να πάθεις κανά χουνέρι και να το φυσάς και να μη κρυώνει. Στον Πειραιά όμως διαχειρίστηκαν σωστά την ιστορία και το ακόμη πιο ευχάριστο είναι, ότι θα ‘χουν ευρωπαϊκή συνέχεια, που τους παραχωρεί και το δικαίωμα να επενδύσουν στην ομάδα (μεταγραφές) και πάνω απ’ όλα, να πορευτούν με ηρεμία. Το νούμερο ένα απαραίτητο συστατικό για αποδυτήρια...

Θεωρώ ότι ο Μαρτίνς πολύ σωστά επέμεινε στην ενδεκάδα του αγώνα της Τσεχίας. Όχι γιατί ...δίδαξε ποδόσφαιρο σε εκείνο το πρώτο παιχνίδι, ούτε καν γιατί έφυγε με 0- 0. Πολύ απλά όμως, δε «καις» παίκτες, ούτε τους «αδειάζεις» από την πρώτη επίσημη εμφάνισή τους μέσα στο κατακαλόκαιρο. Εξάλλου, τι φταίει και ο Βαλμπουενά για παράδειγμά, αν έπιασε λιμάνι, στο μυαλό του είχε ότι θα παίξει σε ένα από τα δυο άκρα και ξαφνικά του είπαν «τράβα πίσω από τον επιθετικό και κάνε ό,τι έκανε ο Φορτούνης». Δε γίνονται εύκολα αυτά.

Ο Πορτογάλος λοιπόν, στήριξε εκ νέου τις επιλογές του, προσμένοντας και αυτοί να του το ανταποδώσουν. Σε ένα Καραϊσκάκη γεμάτο παρά τη ζέστη και την υγρασία, ο Μεριά ήταν το μοναδικό διαφορετικό στα μάτια του κόσμου. Το μοναδικό; Όχι δα... Ο Ολυμπιακός έκανε το καλύτερο ξεκίνημα σε αγώνα του, την τελευταία τριετία! Η μπάλα ήταν συνεχώς στην περιοχή της Βικτόρια. Τέτοια πίεση που άσκησαν οι Πειραιώτες στο πρώτο δεκάλεπτο, δε το έχουν κάνει ούτε τις σεζόν που είχαν ενδεκάδες πολύ πιο ακριβές και σπουδαίες. Ήδη είχαν κερδίσει τις εντυπώσεις ως προς την διάθεση που είχαν.

Έμενα να δούμε, πότε θα έβρισκα δίχτυα, αφού ακόμη και δοκάρι έγινε στο 2ο λεπτό με τον Γκιλιέρμε σε μια καρμπόν φάση με αυτή της Τσεχίας, μόνο που τότε θα έβαζε αυτογκολ. Κάθε στημένη μπάλα ήταν «θάνατος». Κάθε φορά που το τόπι κατέβαινε από τον αέρα ήταν κόκκινο κεφάλι αυτό που πήγαινε πρώτο. Η Πλζέν ήταν στα σχοινιά και έτρωγε μπουνιές από το πρώτο λεπτό. Όμως στο καναβάτσο δεν έπεσε νωρίς και αυτό έδωσε το δικαίωμα στους παίκτες του Βρμπά να ξεθαρρέψουν στην ανάπαυλα.

Κάποιος θα πει «έκατσε ο Ολυμπιακός». Δεν ήταν όμως ακριβώς έτσι. Ποια ομάδα 30 Ιούλη, μπορεί να «σφυροκοπά» 45 λεπτά; Καμία. Τα μέτρα στο γήπεδο άλλαξαν και στην αναζήτηση χώρων, πλέον οι φιλοξενούμενοι μπορούσαν να αντιδράσουν. Είχαν ξεπεράσει το σοκ του δεκαλέπτου και έβλεπαν τον Ολυμπιακό απλά να προσπαθεί σε χαμηλότερο ρυθμό. Ο Ποντένσε με τον Βαλμπουενά και τον Μασούρα άλλαζαν διαρκώς θέσεις, τα δυο μπακ πολύ ψηλότερα και ο Γκιλιέρμε με τον Μπουχαλάκη ανεβασμένοι σε σχέση με την πρώτη αναμέτρηση. Τα σημάδια της γκαντεμιάς από τον τραυματισμό του Φορτούνη, δε φαίνονται όταν η ομάδα δε παίζει καλά.

Αυτό να το θυμάστε. Θα γίνονται ορατά και ευδιάκριτα, όταν ο Ολυμπιακός θα ρολάρει. Δεν υπάρχει άνθρωπος να διαφωνεί πως με τον Κώστα στην ενδεκάδα θα ‘χε μπει γκολ στο πρώτο μέρος. Και όχι στο «σατανικό» δεκάλεπτο. Αλλά πιο μετά στην ροή του ματς. Γιατί η ομάδα ήταν καλά, είχε ρυθμό και τι της έλειπε; Αυτός που θα έβαζε σε μια – δυο φάσεις τη φαντασία να δουλέψει. Μπορεί να μην έβαζε ο ίδιος γκολ, αλλά σίγουρα θα ‘χε δημιουργήσει την ειδική συνθήκη για κάποιον συμπαίκτη του. Ο Φορτούνης όμως θα λείψει και αυτό είναι δεδομένο, συνεπώς ούτε την Αμερική ανακαλύπτουμε με αυτή την συζήτηση, ούτε υπάρχει λόγος σε κάθε παιχνίδι να το αναλύουμε.

Οι δυο ομάδες πήγαν στο ημίχρονο με τα «κουλούρια» να αδικούν τον Ολυμπιακό, αλλά ο Γκιλιέρμε, δε λάθεψε μετά το κόρνερ του Βαλμπουενά βάζοντας μπουρλότο στο Καραϊσκάκη. Ό,τι δε της έδωσε η μπάλα της ομάδας όταν άρχισε το ματς, της το πρόσφερε στο ξεκίνημα του δεύτερου μέρους. Αυτό άλλαξε και την ψυχολογία, αλλά έδωσε και την ευκαιρία στον Μαρτίνς να ξαναβρεί το χρώμα του. Ο Πορτογάλος υπό πίεση, αγχωμένος, έκανε και τον σταυρό του με το που άρχισε το δεύτερο ημίχρονο, είχε πλέον την ευκαιρία να διαχειριστεί την ομάδα με σκορ πρόκρισης.

Από την άλλη μπλαζέ και υπερόπτης Βρμπά, που έκανε ηλίθιες δηλώσεις πριν από τα παιχνίδια, καλό είναι να μάθει ότι ασχέτως της περσινής παρουσίας της Βικτόρια στη φάση των ομίλων, αυτό που εμφάνισε στα 190 λεπτά (και με τις καθυστερήσεις) των αναμετρήσεων με τον Ολυμπιακό, ήταν κάτι απλά υποφερτό ποδοσφαιρικά και σε καμία περίπτωση δεν άξιζε να περάσει σε βάρος της ελληνικής ομάδας. Ο Μαρτίνς καρμπόν κίνηση στο ίδιο λεπτό με το πρώτο ματς και Καμαρά αντί Βαλμπουενά. Για την ηρεμία στο κέντρο, το «δέσιμο» και την αποφυγή κινδύνου. Βέβαια το 1- 0 σε αυτές τις περιπτώσεις είναι πάντα εύθραυστο και το καλύτερο που ‘χεις να κάνει, από το να ζεις με το άγχος της -πιθανής και αναπάντεχης- ισοφάρισης, είναι να ξεβγάλεις τη μπουγάδα με ένα δεύτερο γκολάκι. Και αυτό συνέβη με μια γκολάρα του Γκερέρο! Ο Ισπανός κουβάλησε τη μπάλα, την μάζεψε όταν έπρεπε στο «ένας με έναν» και τελείωσε υποδειγματικά.

Ένας παίκτης που κάθε φορά πρέπει να αποδεικνύει ότι αξίζει και αυτό είναι πολύ άδικο. Γιατί ποτέ δε δήλωσε «φονιάς», ποτέ δε ζήτησε να παίζει βασικός και κάθε φορά που αγωνίζεται κάνει τα πάντα είτε είναι η βραδιά του, είτε όχι. Αυτή καλοί μου φίλοι και φίλες είναι η πραγματικότητα, είτε αρέσει σε κάποιους (ακόμη και στον πάγκο) , είτε όχι. Οι Πειραιώτες είχαν βέβαια (πέρα από τους σκόρερ) και κρυφούς ήρωες. Πολύ καλό παιχνίδι από τον Μπουχαλάκη, άριστοι ανασταλτικά οι Τσιμίκας (τον έκανε αλλαγή τον Καγιάμπα) - Ελαμπντελαουί με ξεκάθαρη την εντολή του προπονητή τους να μην ανεβαίνουν πολύ. Όσο για τον Σεμέδο; Προσωπικά τοποθετήθηκα μετά το ματς με την Νότιγχαμ, οπότε δε θα σας ζαλίσω. Δε τους έβλεπε τους συγκεκριμένους ο Πορτογάλος. Ξεκάθαρα...

Ο Ολυμπιακός μετέτρεψε σε πάρτι την αναμέτρηση και αξίζουν συγχαρητήρια σε προπονητή και παίκτες που για την εποχή, είχαν ρυθμό και πάνω απ’ όλα δε θόλωσαν όταν έβλεπαν για ένα ημίχρονο η μπάλα να μη τους γουστάρει. Ο Πορτογάλος προπονητής πήγε με την περσινή συνταγή και τον δικαίωσε και πάλι. Πορεύτηκε με αυτούς που προετοιμάστηκαν πιο γρήγορα και έτσι θα ‘χει να ασχολείται τον χειμώνα, στη χειρότερη με το Γιουρόπα Λίγκ. Ένα σύνολο οργανωμένο, σοβαρό, που δε πιέστηκε από τον μεγαλύτερο εχθρό που δεν είναι άλλος σε τέτοιες ιστορίες, από τον ίδιο σου τον εαυτό. Οι 22- 3 τελικές φάσεις, είναι για τη στατιστική, αλλά και για την πραγματικότητα. Συνεχίζει λοιπόν η ομάδα στο Τσάμπιονς Λίγκ και βλέπουμε. Η Μπακσασεχίρ δεν είναι Βικτόρια. Άλλο ρόστερ, άλλο σενάριο. Για να δούμε...