Όσο... τραγουδάνε τα πολυβόλα!

Τελείωσε το ματς του Ολυμπιακού με τον Λεβαδειακό και πριν να ακουστεί για τελευταία φορά σφύριγμα από τον ρέφερι, ένας φίλος μου είπε: « Εντάξει, δεν είναι κριτήριο αυτό το ματς για την ομάδα!» Διαφωνώ... Βεβαίως και δεν θα κρίνεις το τι θα κάνει ο Ολυμπιακός κόντρα στην Σάλκε, έχουμε ξαναπεί όμως, ότι δε γίνεται να σχολιάζεται μια ομάδα και να διατυπώνονται μόνιμα τα κακώς κείμενα, ενώ όταν κερδίζει, να μην αναφέρουμε λέξη.

Η σωστή κριτική, είναι η καλοπροαίρετη και όσο γίνεται η πιο δίκαιη. Για να τα εξετάσουμε λοιπόν, τα κομμάτια αυτά της κριτικής ξεχωριστά, θα πρέπει να επισημάνουμε τα εξής:

Δεν χρειάζεται σπέσιαλ τακτική για να κοντράρεις ομάδες όπως ο Λεβαδειακός στο σπίτι σου. Αφήστε που οι Βοιωτοί, μάλλον παρασύρθηκαν αρκετά από το Βέροια- Ολυμπιακός και πήγαν να παίξουν πολύ πιο ανοιχτά από όσο έπρεπε στην πιο δύσκολη έδρα του πρωταθλήματος. Ο νταμπλούχος στο σπίτι του, φάσεις θα βγάλει και από τα αποδυτήρια. Είτε θα γίνει μια κόντρα,όπως στο πρώτο γκολ, είτε ένα κλέψιμο, όπως το πέτυχε ο Παπάζογλου (ίδιο έκανε ο Σιόβας στην Βέροια) στο δεύτερο τέρμα της ομάδας, κάτι θα γίνει τέλος πάντων και γκολ θα βάλει η ομάδα.

Και όπως ξέρετε, αν ο Ολυμπιακός στην έδρα του σκοράρει πρώτος μετά άντε πιάστον. Ήταν εμφαντική η νίκη όσον αφορά στο σκοράρισμα. Το ότι δεν πίεσαν όπως συνηθίζουν οι «ερυθρόλευκοι» το είδαμε ξανά. Μάλλον δεν χρειάστηκε κιόλας για να τα λέμε όλα, ωστόσο, θα πρέπει μηχανικά να το κάνουν. Όπως το έπραξε ο Φουστέρ από το πρώτο δευτερόλεπτο που πάτησε στο χορτάρι.

Για την συγκεκριμένη χρονική περίοδο, αυτό που ενδιαφέρει τον Ολυμπιακό είναι να παίρνει τα παιχνίδια και τους βαθμούς στην Ελλάδα. Να συνεχίζει να είναι πρώτος και να αφιερωθεί όσο γίνεται στην υπόθεση Τσάμπιονς Λίγκ. Η πίκρα του κόσμου είναι δικαιολογημένη από την εξέλιξη στα μεταγραφικά, όμως αυτός ο άτιμος ο χρόνος, δεν σου δίνει περιθώρια να καθίσεις και να σκεφτείς πολλά πράγματα. Είσαι υποχρεωμένος να συνεχίσεις να κοιτάζεις μπροστά. Και να περιμένεις τηνεπόμενη δοκιμασία. Αν τα πάντα κρίνονται από το αποτέλεσμα, τα φετινά 90λεπτα της ομάδας του λιμανιού, θα είναι όλα αφορμές για κρίσεις και επικρίσεις. Αναλόγως τα σκορ...

Αν τώρα, κάποιος καθίσει και αφοσιωθεί ψυχρά στην κατάσταση, όσο θα... τραγουδάνε τα πολυβόλα, τα υπόλοιπα θα περνάνε σε δεύτερη και τρίτη μοίρα. Όσο θα βάζει τρία και τέσσερα γκολ η ομάδα, με τον Τζιμπούρ ή οποιονδήποτε άλλο να βρίσκει δίχτυα, τόσο θα συνεχίζει και ο Ζαρντίμ να σφίγγει τις γροθιές πανηγυρίζοντας και όλοι θα πορεύονται χαρούμενοι. Αυτό είναι το άθλημα. Για πιο βαθιά κριτική θα μένει το «γαμώ το» και το «γιατί», στις απορίες που αφορούν την όποια ενίσχυση και την όποια υπόθεση παίκτη που δεν ήρθε, είτε για τον άξονα, είτε για το πλάι.

Το να σταθείς κάποιος στα... ψιλά γράμματα της αναμέτρησης για την δεύτερη αγωνιστική είναι περιττό, όμως είναι και λάθος να αγνοήσεις μια νίκη. Ένα κερδισμένο παιχνίδι. Το ξαναλέμε. Κάθε μέρα στον Πειραιά, είναι διαφορετική από τις άλλες! Ίσως να αναζητούνται και αφορμές για ξεσπάσματα γκρίνιας. Όμως όπως και να το δει κανείς, πλέον τα δεδομένα έχουν σχηματιστεί. Ο χρόνος δε γυρίζει πίσω. Το τι θα βγάλει το εγγύς μέλλον κυρίως στο Τσάμπιονς Λίγκ, θα φανεί από τον τρόπο που θα παίξει η ομάδα. Για την Σούπερ Λίγκα, έτσι όπως είναι οι άλλοι 15, ο Ολυμπιακός δε γίνεται να μη βγάζει φάσεις. Και όσο θα βγάζεις φάσεις, θα σκοράρει...