Ούτε η επιστήμη...
Ο Παντελής Διαμαντόπουλος δεν έμεινε στήλη άλατος με τον Ολυμπιακό στο Κάουνας, γιατί καιρό τώρα έχει προειδοποιήσει.
Συμπαθάτε με, αλλά τα ‘χουμε πει αυτά. Έχετε βαρεθεί να τα ακούτε στο podcast ή στα live που κάνουμε και να τα διαβάζετε στο sport24.gr! Αυτό είναι ο Ολυμπιακός. Όπως το είδατε και πάλι. Να ‘χει το πείσμα και το πάθος να μην παραδίνεται. Και στο τέλος, εκεί που όλοι νομίζουν ότι κέρδισε, εκεί που ακόμη και ο αντίπαλος απογοητεύεται, ξαφνικά οι Πειραιώτες διαλύουν τα πάντα και κυρίως τους εαυτούς.
Δεν τον ελέγχει ούτε η επιστήμη τον Ολυμπιακό. Έχει σηκώσει κι αυτή τα χέρια ψηλά. Είπαμε με τον… τρελό της παρέας δύσκολα βγάζεις άκρη. Το χαμόγελο του Μπαρτζώκα στη λήξη έλεγε «δεν είναι δυνατόν». Και όμως είναι. Για μια ομάδα που αν θέλετε τη γνώμη μου, έχει ένα ζήτημα το οποίο φάνηκε. Ο Σλούκας δεν άντεξε. Πόσο να αντέξει; Συνεχόμενα ματς και πολύς ο χρόνος. Ο Σπανούλης στα 38 δε μπορεί να σώζει τα πάντα. Και οι Πειραιώτες ως στήριγμα των δυο, έχουν τον Τζένκινς. Εκεί ίσως μπορούσε να υπάρχει κάτι καλύτερο σε combo guard. Ίσως… Γιατί μετά Χριστόν, όλοι μάγκες είμαστε, όμως δεν τα λέμε τώρα πρώτη φορά. Ούτε εγώ, ούτε όσοι συμφωνείτε.
Η άλλη θέση πόνου, είναι το «5» όπου ο Μάρτιν κι ο Έλις μαζί δε σχηματίζουν φροντ-λάιν θανάτου. Σε κάποια ματς είναι καλά, σε άλλα χάλια. Σταθερότητα δεν έχουν. Και έτσι ήρθε η ήττα. Δεύτερη από την Ζαλγκίρις. Πάλι στο τέλος. Στο ΣΕΦ ήταν με βολές. Τώρα με κλέψιμο και λέι-απ. Και σε πιθανή ισοβαθμία με τους Λιθουανούς, άστα να πάνε. Ο Ολυμπιακός που άντεχε, που είχε ενέργεια, αλλά στο τέλος τα έχασε όλα. Απαράδεκτο να είσαι στο 72-79 και να τρως 9-0. Και όλα αυτά μόλις έχεις βελτιώσει την στατιστική σου και τους έχεις γεμίσει προβληματισμό. Και με Πρίντεζη- Σπανούλη, να δείχνουν πως όσο χρειαστεί να παίξουν θα το πάρουν το ματς.
Η στατιστική των Λιθουανών μέχρι το 14' δεν ήταν για ομάδα που έδινε ματς κανονικής περιόδου. Είχαν χάσει πέντε σουτ (!) όλα κι όλα και το χειρότερο για τον Ολυμπιακό, ότι οι άμυνές του τις περισσότερες φορές καλά έβγαιναν. Με τα δικά τους καλάθια ωστόσο οι «πράσινοι» του Κάουνας είχαν ερωτική επαφή για άλλη μια φορά. Όλα αυτά μέχρι να αρχίσει να λειτουργεί η δυναμική και η ένταση στην πλευρά των Πειραιωτών. Ήρθαν και κάποιοι απανωτοί πόντοι του Βεζένκοβ προϊόν σωστής δημιουργίας των συμπαικτών του για να φέρουν και πονοκέφαλο στους γηπεδούχους.
Ο Ολυμπιακός ήταν σωστά προσαρμοσμένος στην ανάγκη του ματς. Η Ζάλγκιρις χτύπαγε αδιάκοπα στα μις ματς, αλλά την ίδια ώρα ήταν και ευάλωτη στην δική της ανασταλτική λειτουργία. Έτσι ισορρόπησαν την κατάσταση οι παίκτες του Μπαρτζώκα με τα ζευγάρια Σλούκα - Χάρισον, Σλούκα - Σπανούλη και Σπανούλη - ΜακΚίσικ να καταφέρνουν να φέρουν σε πέρας τις περισσότερες των αποφάσεών τους.
Όταν τελείωσε το ημίχρονο, οι Λιθουανοί είχαν χάσει τρία τρίποντα, έξι τρίποντα μοιράζοντας 13 ασίστ. Το μη βολικό ήταν τα 8 λάθη και αυτό έπαιξε ρόλο στο να κερδίζουν μόνο έναν πόντο, τον Ολυμπιακό των 6/18 τριπόντων! Είχαν σουτάρει 18 φορές για τρεις και 15 φορές για δυο με 9 μόνο ριμπάουντ! Όμως, μόνο 3 λάθη… Και αυτό ήταν μια καλή υποθήκη για το δεύτερο μέρος αρκεί να συνεχιζόταν.
Κανείς δε μπορούσε να φανταστεί το φινάλε, από τη στιγμή μάλιστα που όσο πέρναγε η ώρα ο Ολυμπιακός είχε ρυθμό και σωστή τακτική. Ένα κακό όμως υπήρξε. Ο Μπαρτζώκας άφησε πολύ τον Σλούκα. Ο Κώστας λύγισε στο 34' και έγινε αλλαγή. Δεν πόνεσε η ομάδα γιατί μπήκε αγριεμένος ο Σπανούλης και έτοιμος να πάρει το ματς. Αυτός ήταν η αιτία για να φύγει ο Ολυμπιακός με το + 7 αλλά ακολούθησε το σερί που όλοι γνωρίζετε. Η άμυνα ήταν καλή σε γενικές γραμμές και πρόβλημα υπήρξε μόνο όταν έτρεχαν οι Λιθουανοί ή τάιζαν σωστά τον Λοβέρν.
Φυσικά και θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί όλα αυτά. Όμως σε ένα ματς που ζεις με στιγμές, οφείλεις να είσαι σε πλήρη εγρήγορση και στο τέλος. Το τελευταίο ενάμιση λεπτό δε συνάδει με ομάδα που έχει αυτό το ρόστερ. Και μάλιστα την στιγμή που πριν από αυτό το ενάμιση λεπτό, είχε κάνει όργια, φέρνοντας στην χείριστη θέση τον αντίπαλο. Ο Σλούκας κουρασμένος έφαγε το κλέψιμο, αλλά αυτό είναι το τελευταίο. Επιμένω, ότι υπάρχει πρόβλημα στην περιφέρεια και μόλις ξαναπαίξει ο Λαρεντζάκης (έλειπε κι αυτός) καλό θα ήταν να πάρει τον χρόνο του Τζένκινς (σε τι υστερεί εξάλλου και δε το ξέρουμε;).
Και καλά, στους κοντούς υπάρχει ο Έλληνας διεθνής που έλειπε, θα μπει κι ο Παπανικολάου να δώσει τα δικά του. Στην φρόντ λάιν ως τώρα το στοίχημα δε βγαίνει και αυτό που προσωπικά με ανησυχεί, είναι ότι μπορεί ο Μάρτιν με τον Έλις να πάνε για παράδειγμα στο Μιλάνο και να κάνουν όργια και μετά να τους ψάχνουμε για δυο-τρία παιχνίδια πάλι.
Αυτός όμως είναι καλοί μου φίλοι και φίλες ο φετινός Ολυμπιακός. Μη κουραζόμαστε με τα ίδια. Ξέρετε και όλοι εσείς πλέον τι να περιμένετε. Τα πάντα…
Αν ο Ολυμπιακός ήταν ένας παίκτης του, θα ήταν ο Μακ Κίσικ. Όρεξη, πάθος, κέφι, πείσμα, πετυχημένη προσπάθεια εκεί που κανείς δε το φαντάζεται και χαμένο λέι-απ στα καλά καθούμενα!
Τόσο μα τόσο απλά!
Ο χρόνος δεν γυρνάει πίσω, η ήττα έγινε στο Κάουνας, η ζωή συνεχίζεται.
Τίποτα δεν έχει τελειώσει…