Ήταν ένας από τους χειρότερους Ολυμπιακούς που έχουν δει τα μάτια μου. Ακόμη και για τέτοια εποχή! Δικαιολογίες ένα σωρό, θα τις διαβάσετε και πιο κάτω. Το ίδιο ισχύει και για τον Παναθηναϊκό βέβαια, που ήταν ο κερδισμένος. Οι «πράσινοι» είναι κοντά σε άλλη μια κατάκτηση κυπέλλου, όμως για να είμαι ειλικρινής, ο κόσμος του «τριφυλλιού» έχει σημαντικότερο λόγο να χαίρεται από το κύπελλο.

Η ομάδα τους δείχνει να βρίσκει έναν χαρακτήρα. Είχε ένα χρόνο ολόκληρο ο Παναθηναϊκός να νικήσει τον Ολυμπιακό, συνεπώς πρώτος θρίαμβος είναι ο ψυχολογικός. Δεύτερος, ότι ο Τζόρτζεβιτς θα βρει κι άλλα πολλά να συζητήσει με τους παίκτες του, έχοντας απέναντί του χαμόγελα και όχι κατήφεια και προβληματισμό. Τρίτο, ανεβαίνει το κέφι στο ΟΑΚΑ και θα θυμίζουν παλιό εφιάλτη τα περσινά. Δεν θα γράψω άλλα για τον ΠΑΟ που βρήκε τον δρόμο του με κοντό σχήμα και χάρη σε ένα σερί 0- 15 κέρδισε στο ΣΕΦ! Πάμε στην άλλη πλευρά. Πάμε στον Ολυμπιακό. Πριν όμως φτάσω εκεί, οφείλω να ξεκαθαρίσω τα εξής:

Να «χρεώσεις» πράγματα στις ομάδες για τα οποία θα εμφανιστούν διαφορετικές σε κανά μήνα, είναι περιττό και λάθος. Άτιμο πράγμα η κληρωτίδα και στην τελική με ένα κύπελλο, δε σώθηκε ποτέ κανείς. Όποιος και να το κατακτήσει από τους «αιώνιους» η σεζόν δεν κρίνεται από αυτό. Κλήθηκαν για άλλη μια σεζόν να μονομαχήσουν αρκετά νωρίς κόκκινοι και πράσινοι. Αυτομάτως κουβάλησαν και κάμποσες δικαιολογίες στις αποσκευές τους. Δικαιολογίες που έχουν να κάνουν με το διάστημα που εργάζονται παρέα, με τις απουσίες, διεθνών, με τα φιλικά που έδωσαν δεξιά και αριστερά, με την καθυστέρηση εκμάθησης συστημάτων και άλλα πολλά.

Βάλτε μέσα σε όλο αυτό και το άδειο γήπεδο και θα καταλάβετε ότι το ξενέρωμα συνεχίζεται. Γιατί και πέρυσι στο άδειο ΟΑΚΑ και φέτος στο άδειο ΣΕΦ, η εικόνα μόνο στη δόξα και το ειδικό βάρος των δυο αυτών ομάδων δεν ανταποκρίνεται. Και ποιοι μένουν; Οι παίκτες. Να μοχθήσουν, να ιδρώσουν, να παλέψουν, να «σκοτωθούν» στο παρκέ για το καλύτερο. Και πολύ περισσότερο για τον εγωισμό τους, παρά για το εισιτήριο των ημιτελικών στο κύπελλο. Για το δικό τους «εγώ», για το ευχάριστο πρωινό ξύπνημα, για την ανάγνωση των εφημερίδων, γενικά για την ηρεμία στην καθημερινότητα.

Οι δυο προπονητές λοιπόν μας έκαναν να θέλουμε να πάρουμε ασπιρίνες με τις συνεχείς αλλαγές. Φιλικό να έδιναν, τόσες δε θα έκαναν. Όμως τι να πεις; Να τους ζητήσεις και τον λόγο; Ακόμη ψάχνονται. Ακόμη γυρεύουν τα σχήματα και μεταξύ μας, ο ένας «διαβάζει» και τον άλλο για το μέλλον. Άλλωστε πλησιάζει και παιχνίδι για το πρωτάθλημα, εκεί που στο ΟΑΚΑ θα ‘χει και κόσμο και θα πρέπει οι καινούργιοι και των δυο, να συνηθίσουν τις συνθήκες. Ειδικά οι παίκτες του Ολυμπιακού, που θα ζήσουν πρώτη φορά μια γεμάτη ελληνική έδρα.

Το πρώτο ημίχρονο του αγώνα για το κύπελλο, θα το ξεχάσουμε γρήγορα. Αν δεν το ξεχάσατε ήδη. Κι αν επιβάλλεται να σταθούμε σε συγκεκριμένα πραγματάκια, αξίζει να πούμε πως ο Ολυμπιακός άρχισε με τέσσερις περσινούς και ο ΠΑΟ με τέσσερις καινούργιους. Συν τον Γκιστ, που ‘χε μήνες ολάκαιρους να παίξει. Ακολούθησε ένα παιχνίδι τακτικής, όπου ο Σφαιρόπουλος πάσχιζε να προφυλάξει τον Γιάνγκ που από το 4ο λεπτό είχε δυο φάουλ. Και βέβαια χωρίς Χάντερ, οι πρωταθλητές ήταν με μια ασφαλή λύση μείον. Την ίδια ώρα ωστόσο, η κόκκινη άμυνα λειτούργησε άψογα στο να εμποδίσει τον Ραντούλιτσα να παίρνει μπάλα

Μην πάμε όμως και πολύ- πολύ στα ατομικά. Κανείς δεν έκανε αυτά που αληθινά μπορεί. Ίσως ορισμένοι ήταν πιο κοντά στην απαίτηση του ματς. Ως εκεί… Εδώ χάνονταν βολές ένα κάρο. Κι αν για την κόκκινη πλευρά είναι το συνηθισμένο, για την πράσινη είναι το ασυνήθιστο. «Σουπίτσα» είδαμε και με όλο το σεβασμό, θα μπορούσαν να ‘χαν κανονίσει να τελειώσουν το ημίχρονο 26- 26, δίχως να το παίξουν. Τα ίδια έγιναν και στην τρίτη περίοδο (44- 44) και έτσι ο αγώνας έφτασε στο τελευταίο δεκάλεπτο. Εκεί το 15- 0 του Παναθηναϊκού ήταν αρκετό. Έγινε πολύ αργά χρονικά κι όταν οι Ολυμπιακοί «ξύπνησαν» ήταν απελπιστικά αργά.

Θέλει πάρα πολλή δουλειά ο Ολυμπιακός για να γίνει αυτό που πιστεύει ο Σφαιρόπουλος. Οι ξένοι ακόμη δεν έχουν καταλάβει που βρίσκονται. Και σε ορισμένες φάσεις, έδειξαν και πολύ άνετοι, με τα λάθη που έκαναν. Δεν είχαν καταλάβει ότι έδιναν επίσημο παιχνίδι. Το «δέσιμο» με τους παλιούς δεν το είδαμε και το σύστημα «ξύλο στην άμυνα» ίσως αποφέρει καρπούς, αρκεί να βάλεις και… γκολ στην επίθεση. Και βέβαια να βάλεις και καμιά βολή. Ο κόσμος του Ολυμπιακού θα πρέπει να παρακαλάει να γυρίσει γρήγορα ο Χάντερ. Γιατί ο Γιάνγκ θέλει κανά μήνα να καταλάβει που βρίσκεται και ο Μιλουτίνοβ θα βοηθάει αποσπασματικά. Να είστε σίγουροι και μην πιστέψετε ό,τι κι αν σας πουν άλλοι. Ο Χάντερ θα αλλάξει τη φροντ- λάιν. Ο κόσμος έλειπε να δώσει την έξτρα ώθηση(είδατε τι κάνουν οι κροτίδες;) , ο Σπανούλης ήταν σε κακό βράδυ, ε, δε θέλει και τίποτ’ άλλο μια ανέτοιμη ομάδα.

Ο Ολυμπιακός δεν κρίνεται για το 70- 64 το ξεκαθαρίζω, είναι άδικο και αστείο να «χρεώσεις» σε μια ομάδα μια ήττα αρχές Οκτώβρη κι ας είναι προημιτελικός κυπέλλου. Όμως όταν αλλάζει ο κορμός, όταν φεύγουν ξένοι που ήξεραν τι θα κάνουν (κι ας μην άρεσαν), όταν επιλέγει να μη μείνει ένας Έλληνας 25χρονος, έτοιμος παίκτης και υποχρεώνεσαι να διαφοροποιήσεις και πρόσωπα και φιλοσοφία, πρέπει να δουλέψεις σκληρά και να «στύψεις το κεφάλι σου» μέχρι να βρεις τα σωστά μονοπάτια. Οι «αιώνιοι» ήταν σε κακή κατάσταση. Ο Ολυμπιακός χειρότερος. Ως τον Ιούνη έχει πολύ καιρό μπροστά του και όποιος βιάζεται να πει ή να γράψει εξυπνάδες, θα εκτεθεί. Όμως ένα πράγμα ισχύει από τώρα: Δε μου φαίνεται ότι κάποιοι κατάλαβαν σε ποια ομάδα θα αγωνιστούν. Οι δηλώσεις είναι καλές, οι παιχνιδιάρικες φωτογραφίες ακόμη καλύτερες, αλλά ο κόσμος δεν αγόρασε χιλιάδες διαρκείας, για να πάει στο γήπεδο και να δει ανθρώπους που όταν πουλάνε τη μπάλα, έχουν χαλαρό υφάκι και «δεν τρέχει τίποτα».