Ούτε στον Κορυδαλλό

Ένας κανονικός Ολυμπιακός, από τον Γκεντράιτις και τον Βιλντόζα δεν θα 'χανε ποτέ! Και δεν έχω κάτι με τα δυο αυτά παιδιά, τουναντίον μια χαρά παίκτες είναι και κάνουν σούπερ δουλειά στην Μπασκόνια. Όμως άλλο ένας Ολυμπιακός όπως τον γνωρίζουμε άπαντες και άλλο αυτή η ομάδα που έχει πλέον σωρεία ηττών (ούτε την εποχή… Κορυδαλλού δεν είχε τόσες μαζεμένες) και δεν μπορεί να εμπνεύσει ούτε τον… καθρέφτη της.

Προπονητές και παίκτες που πασχίζουν να τελειώσουν την σεζόν. Την κολοβή για αυτούς σεζόν. Της μιας διοργάνωσης στην οποία απέτυχαν παταγωδώς. Αυτό όμως που θα πρέπει πάντα να έχουν στον μυαλό τους ως καλοί επαγγελματίες, είναι στους αγώνες που δεν υπάρχει βαθμολογικό κέρδος, γίνεται και η καλύτερη… ζύγιση για το ποιος μπορεί να βοηθήσει σε νορμάλ συνθήκες. Ποιος αξίζει να είναι μέλος ενός πραγματικού Ολυμπιακού. Τόσο οι αδελφοί Αγγελόπουλοι που έχουν δώσει ένα σκασμό λεφτά, όσο και ο Μπαρτζώκας που έχει το χρίσμα, σκανάρουν τους πάντες. Και αυτό είναι το σωστό.

Όταν λοιπόν πας στην χώρα των Βάσκων για να αντιμετωπίσεις την εκεί ομάδα, πρέπει να το κάνεις καλά και για το «τώρα» αλλά και για το «μετά». Υπάρχουν παίκτες που δε δείχνουν πως σκέφτονται το «μετά». Και όμως σε μια μεγάλη ομάδα το εγγύς μέλλον είναι πάντα ο οδηγός. Όποιος μπορεί θα συνεχίσει. Όποιος δε μπορεί, θα πάει κάπου αλλού να είναι χαλαρός και να συμβιβάζεται με μπάσκετ ενός δεκαλέπτου και μετά μια ήρεμη και απλή ήττα. Γιατί έτσι συνέβη και αυτό το βράδυ.

Το πρώτο μέρος ήταν ει σμίκρυνση του αγώνα στην Πόλη με την Έφες. Και δε συνεχίστηκε ο εφιάλτης γιατί απλά οι Βάσκοι δεν έχουν τα οπλοπολυβόλα του Αταμάν! Ένας Ολυμπιακός να μπαίνει δυναμικά και μετά να… κλατάρει. Να οργιάζει στην πρώτη περίοδο και να κάνει κουταμάρες στην δεύτερη. Να ‘χει επιμέρους 15- 21 και μετά αυτό να γίνεται 28-9! Η κατάρρευση ξανά, λες και αποφάσισαν να φύγουν από την Φερνάντο Μπουέσα Αρένα. Ένα γήπεδο στο οποίο όλοι έχουν προβλήματα, ο Ολυμπιακός τα λιγότερα. Φέτος όμως και που δεν έχει βάσανα η ομάδα; Εδώ έχει αλλοιωθεί πλήρως ο χαρακτήρας της εντός των τειχών, δε θα γινόταν έξω;

Όπως ξεκίνησε το ματς, άπαντες ήταν «μέσα στον ρόλο». Με επιθετική λειτουργία ιδανική, ο Ιβάνοβιτς θύμωνε με τους παίκτες του αφού οι «ερυθρόλευκοι» έβρισκαν για πλάκα τρόπο να τους τιμωρήσουν. Πριν όμως πάνε στα αποδυτήρια για ξεκούραση , όλα είχαν διαφοροποιηθεί. Η μπάλα γύριζε δύσκολα , ο αποσυντονισμός δεν είχε προηγούμενο. Λάθη (έκανε 9 και έφαγε και 25 πόντους από αυτά!), κακές τοποθετήσεις, επιπόλαιες αποφάσεις και… άστα να πάνε. Όταν τελείωσε το 20λεπτο η στατιστική είχε γυρίσει τούμπα υπέρ των Βάσκων, αλλά αυτό δεν παραξένευε κανέναν.

Ο Ολυμπιακός μόλις τον πάρει η… κάτω βόλτα δεν ισιώνει με τίποτα. Ορισμένοι μπαίνουν για να προσπαθήσουν κι αν δε τους βγει το γυρνάνε στην αδιαφορία. Άλλοι πάλι «τα χάνουν» και εκνευρίζονται. Καμία ισορροπία, καμία ψυχραιμία, όσα και να φωνάζει ο Μπαρτζώκας. Όσο πάει καλά το πράγμα, όλα οκ. Μόλις λίγο κουνηθεί ο αντίπαλος, έχετε γεια βρυσούλες. Ναι, αλλά αυτό δεν είναι ομάδα επιπέδου Ευρωλίγκας και δεν είναι γενική εικόνα για το συγκεκριμένο κλαμπ.

Χάσε, αλλά είσαι ο Ολυμπιακός. Μη γράφω κάθε φορά τα ίδια. Πάλεψέ το τουλάχιστον για να ‘χεις ήσυχη τη συνείδησή σου. Για το δεύτερο μέρος δεν σας γράφω κάτι συγκεκριμένο. Μια τρίτη περίοδος με εικόνα φιλικού αγώνα και η τέταρτη με νέο ξέσπασμα των γηπεδούχων. Τα νούμερα εφιάλτης για τους Πειραιώτες, αλλά σας έγραψα και πιο πάνω, 6 στην αξιολόγηση για ολόκληρη την ομάδα σε ένα ημίχρονο! Θέλετε και κάτι άλλο; Κι άλλη ήττα στη σειρά, πολύ μακριά από τον γνωστό Ολυμπιακό. Πολύ μακριά από ο,τιδήποτε θυμίζει τη συγκεκριμένη ομάδα. Εμφανίσεις επιπέδου παλιού κυπέλλου κόρατς. Παραδομένοι στα θελήματα του χρόνου, στις ορέξεις των αντιπάλων, στο κομφούζιο του μυαλού τους και στην κόλαση της απογοήτευσης.

Δεν είναι αυτό ο Ολυμπιακός, είναι κάτι άλλο…

Photo credits: Eurokinissi