Παικταρά - δολοφόνο και όλα είναι έτοιμα
Ο Παντελής Διαμαντόπουλος γράφει για τη νέα θετικότατη εμφάνιση του Ολυμπιακού, αναλύει τα σχήματα του Μίτσελ και περιμένει τον σέντερ φορ.
Αυτή την φορά δεν κέρδισε ο Ολυμπιακός, αλλά και τι έγινε; Όπως δεν κατακτήθηκε το σύμπαν με το 3- 0 επί της Μίλαν, έτσι δεν θα καταστραφεί κιόλας με την ήττα από την Λίβερπουλ. Ως γενική εικόνα άλλωστε μια χαρά ήταν οι Πειραιώτες και έπαιξαν και καλύτερα από τους Άγγλους. Βρισκόμαστε στη… δύση του Ιούλη, απαιτήσεις μεγάλες δε μπορούμε να έχουμε και στην τελική, τέτοια εποχή κρίνεις αποκλειστικά και μόνο τρεξίματα, διάθεση, κίνηση και τακτική. Τίποτ’ άλλο. Βαθυστόχαστες αναλύσεις, αποθεώσεις ή «θάψιμο», δεν έχουν θέση στην παρακολούθηση καμίας ομάδας που προετοιμάζεται. Όταν μιλάμε για παιχνίδια που στο δεύτερο μέρος, κάθε δέκα λεπτά έχει διακοπή για τριπλές αλλαγές, τι να καθίσουμε αναλύσουμε;
Ο Ολυμπιακός πάντως δεν έχει πάει για εκδηλώσεις και εκδρομές στις ΗΠΑ, όπως κάποιοι τον κατηγόρησαν. Μια χαρά ρολάρει η ομάδα για την εποχή εντός των τεσσάρων γραμμών και αν σκεφτούμε ότι λείπουν παίκτες μπροστάτο μέλλον θα πρέπει να αναμένεται ακόμη καλύτερο. Με έναν επιθετικό- φωτιά, η ομάδα αυτή μπορεί (υπό προϋποθέσεις) να κάνει σπουδαία πράγματα! Όμως, θα το ξαναπώ, κάθε ιστορία γράφεται από τους παρόντες, συνεπώς πρέπει να μιλήσουμε για αυτούς που ίδρωσαν στο Σικάγο.
Ήταν προσχεδιασμένο από τον Μίτσελ να κάνει κάμποσες αλλαγές σε σχέση με την αναμέτρηση κόντρα στη Μίλαν! Εξάλλου, όλες οι ομάδες που μετέχουν αυτό κάνουν με αποτέλεσμα από ένα σημείο και μετά, να σε ξενερώνουν κι από πάνω, όπως συνέβη πχ στο Γιουνάιτεντ- Ρόμα, που η καθεμιά έπαιξε με πολλές αλλαγές, αλλά σε διαφορετικά ημίχρονα και έτσι η πλάστιγγα έγειρε πρώτα στη μια και μετά στην άλλη. Τέλος πάντων, δικαίωμα των προπονητών είναι να δουν ό,τι γουστάρουν, δεν θα τους πούμε εμείς πως θα κάνουν τη δουλειά τους σε φιλικά ματσάκια. Ο Ισπανός αποφάσισε να ξεκινήσει με ένα συγκεκριμένο σχήμα, δεν περίμενε βέβαια ότι στο πεντάλεπτο θα χάνει από μια κάθετη πάσα στην καρδιά της άμυνάς του, η οποία βέβαια προέκυψε μετά από ένα σωρό,,, γεγονότα. Αυτά έχει η μπάλα. Ο Αμπιντάλ από στόπερ είχε πάει αριστερό μπακ. Στο κέντρο της άμυνας ήταν οι Παπαδόπουλος- Σιόβας και δεξιά ο Σαλίνο. Ένα 4- 4- 2 σχηματιζόταν κόντρα στην Λίβερπουλ με Μανιάτη- Εντιγκά να γυρεύουν τις μεγάλες μπάλες, δεξιά τους ο Ντοσεβί, αριστερά τους ο Γκαζαριάν και μπροστά ελεύθεροι οι Σαβιόλα- Διαμαντάκος. Εντάξει, με κεφαλιά έλεγες « ο Ολυμπιακός στη Λίβερπουλ δε βάζει ποτέ γκολ», αλλά την καλή φάση την είχε στις καθυστερήσεις του ημιχρόνου, όταν ο Σαλίνο έβγαλε σούπερ σέντρα, ο Σαβιόλα πετάχτηκε, αλλά περισσότερο έδιωξε, παρά απείλησε.
Παρότι οι πρωταθλητές Ελλάδας βρέθηκαν πίσω στο σκορ τόσο νωρίς, βρήκαν τους τρόπους να αντιδράσουν. Και ας μην είχαν τον κλασικό παίκτη στα χαφ που θα μπορούσε να «γλυκάνει» τις φάσεις, κάποιες μεγάλες μπάλες, ορισμένες προωθήσεις των μπάκ, κανά δυο προσωπικές ενέργειες από Γκαζαριάν ή Ντοσεβί, έφεραν την Λίβερπουλ σε θέση φουλ- άμυνας. Για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, οι «κόκκινοι» δεν είχαν την κυκλοφορία που θα ήθελαν. Ο Μάρκοβιτς έκανε κάποια χορευτικά, αλλά ως εκεί. Στάριτζ και Στέρλινγκ απομονωμένοι, ο Τζέραρντ «κόλλησε» αναγκαστικά στα στόπερ για… περιφρούρηση και ο Ρότζερς είχε πάρα μα πάρα πολλά να σημειώσει στο μπλοκάκι του για να παρατηρήσει στους ποδοσφαιριστές του. Θεωρώ από την άλλη , ότι ο Μίτσελ σαφέστατα θα πρέπει να συζητήσει για τη φάση του γκολ, αφού δεν υπάρχουν δικαιολογίες, έστω κι αν είχε δόση τύχης η Λίβερπουλ στο τέλος. Κάθε γκολ βέβαια, έχει και μια ιστορία. Εδώ «πούλησε» τη μπάλα ο Ντοσεβί, την έδιωξε όπως- όπως ο Σαλίνο, έχασε ένα κοντρόλ ο Μανιάτης, βρήκε από τον Στάριτζ η μπάλα στο σώμα του Αμπιντάλ και ο Στέρλινγκ πλάσαρε με τη γάμπα! Όμως… this is football!
O Ολυμπιακός πάντως, κατεβάζοντας μια ομάδα με παίκτες που πρώτη φορά συνεργάστηκαν απέναντι σε τέτοιο αντίπαλο, οι καλές κουβέντες θα πρέπει να είναι περισσότερες. Για παράδειγμα ο Γκαζαριάν, με τη φατσούλα που μοιάζει στον Σερμαντίνι, αλλά πιστέψτε με είναι πολύ καλύτερος από τον Γεωργιανό μπασκετμπολίστα. Είχε και ένα δοκάρι, μετά από σούπερ προσπάθεια, έπαιξε καλά ως αριστερό χαφ, δε μπήκε λεπτό ο Φουστέρ και γενικά το παλικαράκι υποχρέωσε τον προπονητή να τον δει ακόμη πιο προσεκτικά.
Παρότι έγινε «της αλλαγής» στο δεύτερο μέρος, οι «ερυθρόλευκοι» δεν έπαψαν να ακολουθούν το πλάνο τους. Κι ας παρουσίαζε αυτό αλλαγές, αναλόγως την επιλογή από τον πάγκο. Το 4- 2- 3- 1 προήλθε με συνοπτικές δικαδικασίες, μόλις μπήκε στο ματς ο Τσόρι. Ο Αργεντίνος πιέστηκε πολύ περισσότερο από τους παίκτες της Λίβερπουλ σε σχέση με αυτούς της Μίλαν, ενώ ο Μίτσελ έκανε και το 3- 5- 2 κάποια στιγμή, φωνάζοντας σε κάθε φάση για κάθε κίνηση. Θέλει να το μάθουν καλά οι παίκτες και για αυτό ουρλιάζει ο προπονητής και ο κάθε προπονητής. Υποχρεώθηκε να είναι όρθιος και να «μετακινεί» τον κάθε ποδοσφαιριστή με τη φωνή. Ο Ολυμπιακός έδειξε και πάλι στοιχεία για τα οποία, λίγη μπάλα να ξέρεις, οφείλεις να τα επισημάνεις. Και θετικά και αρνητικά:
Μου αρέσει ο ρυθμός της ομάδας. Κάποιοι δείχνουν ξεκούραστοι και δεν το γράφω με δόση υπερβολής. Κάποιοι άλλοι όχι, όμως όταν βλέπεις ποδοσφαιριστές στο βασικό στάδιο της προετοιμασίας, να ανεβοκατεβαίνουν το γήπεδο, σημαίνει ότι από νωρίς θα είναι σε καλή κατάσταση και απλά θα πρέπει να το συντηρήσουν. Αυτό το «νωρίς» το έχει ανάγκη η ομάδα λόγω Τσάμπιονς Λίγκ.
Επίσης, ο Γκαζαριάν ή ο Μπουχαλάκης, δείχνουν αποφασισμένοι να «αρπάξουν» τις ευκαιρίες. Ο Κρητικός μάλιστα, είναι φοβερός. Μαχητικότατος, κυνηγάει κάθε μπάλα και είναι πάντα σε σωστή θέση. Δε βρίσκεται και σουτάρει από παντού, στην τύχη. Είναι προνόμιο αυτό και πρέπει να το εκμεταλλευτεί. Ο Διαμαντάκος θέλει να κερδίσει θέση στο ρόστερ. Ο Παπάζογλου είναι ακόμη βαρύς. Ο Μαζουάκου δε μου άρεσε όπως με τη Μίλαν και για να τα λέω όλα, προσωπικά δε θέλω να φύγει ο Χολέμπας από τον Ολυμπιακό(όχι ότι έχει σημασία τι θέλω εγώ)! Ο Χοσέ στην καλή του βραδιά, διαλύει ό,τι βρει μπροστά του και αυτό δεν πρέπει να λείψει.
Κίνηση και δουλίτσα, χρειάζεται η αμυντική λειτουργία και επιτρέψτε μου να το συζητήσουμε καλύτερα αυτό μετά την Σίτι, που τούτη την περίοδο είναι πιο «φορτσάτη» και από τη Μίλαν και από την Λίβερπουλ.
Θα ‘χουμε γενικά, πολλά να περιμένουμε από τον Ολυμπιακό και κάποιους παίκτες. Ο Ντοσεβί είναι «εργαλείο» και ο Κασάμι μπορεί ως αλλαγή να μην είχε χρόνο και χώρο να δράσει, αλλά περιμένω να τον δω ντουέτο στον άξονα με τον Εντιγκά. Για να ‘χουμε μια σφαιρική άποψη, του τι γίνεται στην κουλούρα. Παράλληλα για να πούμε και περισσότερα, πρέπει να δούμε και που θα καταλήξουν οι ιστορίες με τις μεταγραφές. Όπως βλέπετε, ένα σεντερ – φορ χρειάζεται, ουρλιάζει η ίδια η ομάδα, ότι θέλει τον παίκτη υψηλού επιπέδου που θα τελειώσει τις φάσεις και στην τελική, θα κάνει και τους άλλους να δείχνουν καλύτεροι στο χορτάρι. Για να δούμε, ποιοι θα έρθουν, πως θα «δέσουν» και φυσικά μετά, τι θα κάνει ο Μίτσελ, αφού έχει πολύ κόσμο η ομάδα και θα πρέπει να επιλέξει με ποιους θα πορευτεί…
