Παίκτης, προπονητής και ψυχάρα ο Καμπιάσο

Η εποχή του... κάρβουνου πέρασε. Και δεν έχει να κάνει με αποτελέσματα, αλλά με εικόνα ομάδας και με στήριξη από τον κόσμο! Ο Ολυμπιακός μπορεί να μην κέρδισε τη Μπεσίκτας, αλλά με το ρόστερ που έχει, με τα παιδιά που φοράνε αυτή την εποχή την ερυθρόλευκη, μπήκε στο γήπεδο, μόχθησε, πάλεψε, προσπάθησε και πέρα για πέρα δίκαια απέσπασε τα χιλιάδες χειροκροτήματα των φιλάθλων του.

Οι πρωταθλητές έδειξαν να συμβιβάζονται με την ισοπαλία που στην τελική δεν ήταν και το καλύτερο σκορ ενόψει ρεβάνς, αλλά δε θα σταθώ στο αποτέλεσμα. Πρώτα απ’ όλα αν το κάνω, θα πρέπει να γράψω ότι οι περισσότεροι προέβλεπαν άσχημο βράδυ για την ελληνική ομάδα. Κι αν ο Λεάλι δεν έκανε γκάφα (έτσι δε παίζει όχι στη Γιουβέντους, ούτε στη Πάντοβα), μάλλον το ματσάκι θα «καθόταν» στο 1- 0. Μια δουλεμένη ομάδα με ρυθμό είναι η Μπεσίκτας. Παίκτη που να μην ξέρει μπάλα δεν έχουν. Ό,τι πληρώσεις θα πάρεις και έχουν δώσει αρκετά οι Τούρκοι, που απλά σαν σύνολο έχουν ένα ελάττωμα που θα γράψω πιο κάτω. Την αποδιοργάνωσε ο Ολυμπιακός τη ζόρισε και την έφερε σε πολύ δύσκολη θέση. Οι Τούρκοι δεν έχασαν γιατί απλά βρήκαν το δώρο στο 50ο λεπτό.

Έχω πολλές φορές πει καλά πράγματα για τον Ιταλό πορτιέρε (όπως και για τον Καπίνο), αλλά σε τέτοιο επίπεδο, πρέπει να ‘σαι έτοιμος να αντιδράσεις με ηρεμία. Δε με «χαλάει» να ρίξει μια στραβοκλωτσιά, με «χαλάει» ότι όταν βλέπει τη μπάλα, αρχίζει να διστάζει και αυτό το «πληρώνει». Δε ξέρω αν δούλευαν σωστά χωρίς τον Ράντο, αλλά δώστης μια της ρουφιάνας να πάει στα τσακίδια. Βέβαια στο γκολ έχει συμμετοχή και ο Μποτία, που με ένα οικόπεδο δικό του, προτιμά να γυρίσει τη μπάλα πίσω γιατί φοβήθηκε να στρίψει.

Τέλος πάντων, αυτό έγινε και δεν αλλάζει. Αν υπάρχει κάτι που αλλάζει και άλλαξε, ήταν η διάθεση, η εικόνα του Ολυμπιακού και η αντιμετώπιση που είχε η ομάδα από τον κόσμο της. Το τελευταίο που με ενδιαφέρει είναι το σκορ. Πραγματικά. Όταν μια ομάδα έχει να λύσει τόσα ζητήματα και το πράττει σε σύντομο χρονικό διάστημα, δε θα καθίσω να «εγχειρήσω» το 1-1! Ο Βούζας επέλεξε να πάει με Ρομαό και Καμπιάσο στην κουλούρα. Ό,τι πιο έμπειρο είχε για τη θέση, το χρησιμοποίησε. Και μπορεί ο Αργεντινός να μην έχει πνευμόνια νεότερων, αλλά αν μη τι άλλο οι παραστάσεις του ήταν περισσότερες απ’ όσων βρίσκονταν στο γήπεδο (συμπαίκτες κι αντίπαλοι). Και στο κάτω- κάτω δε γίνεται τη μια να λέμε «που χάθηκαν κάποιοι παίκτες» και την άλλη να κριτικάρουμε «γιατί μπήκαν». Και μια χαρά έπαιξαν και οι δυο.

Ο Καμπιάσο ήταν από καταπληκτικός μέχρι συγκινητικός. Και δε ξέρω πολλούς νεότερους να βγαίνουν από τη ναφθαλίνη και να τα δίνουν όλα. Ρέτσος σούπερ και Ελιονούσι πολύ καλός στο πρώτο μέρος. Ο Μανθάτης έκανε και το παραπάνω, αλλά τι να πεις στο παιδί αυτό που έφτασε να παίζει σε τέτοιο επίπεδο τόσο γρήγορα; Η Μπεσίκτας ως ομάδα έχει μόνο ένα μειονέκτημα. Δε μπορεί να διαχειριστεί την έννοια «φαβορί». Άπειρη σε αυτό το κομμάτι και το πλήρωσε φέτος πολύ ακριβά. Στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ, τα πήγε περίφημα, αλλά όταν έφτασε στο Κίεβο και πίστεψε ότι θα έκανε… πάρτι, «έφαγε» μισή ντουζίνα γκολ. Η βραδιά που ο Φάμπρι πλάνταξε στο κλάμα. Ναι, για τον Ολυμπιακό θα ήταν υπέροχο να έμπαιναν οι Τούρκοι με μια μύτη μέχρι τον φαληρικό ουρανό. Γιατί κακά τα ψέματα, οι πληγές δεν ήταν λίγες για τους πρωταθλητές Ελλάδας. Τρεις συνεχόμενες ήττες στο πρωτάθλημα, απόλυση προπονητή και μπόλικη γκρίνια για την εικόνα πάνω στο χορτάρι.

Ο αγώνας με το «καλημέρα» άνηκε στην ομάδα του Πειραιά. Πείσμα, αυταπάρνηση και ο κόσμος συσπειρωμένος στο πλευρό της ομάδας. Μη λέμε τα ίδια. Μπορεί να γκρινιάζουν, να ‘ναι απαιτητικοί, να ‘ναι παραπονιάρηδες, αλλά στα δύσκολα δε παρατάνε ποτέ την ομάδα τους. Ελάχιστα καθίσματα έμειναν άδεια λοιπόν στο Καραϊσκάκη και ο Ολυμπιακός βγήκε να αντιμετωπίσει μια ομάδα που στα χαρτιά θεωρείτο πολύ ανώτερη.

Τι είδαν τα ματάκια μας; Τους γηπεδούχους να ‘χουν κλείσει κάθε χώρο, κάθε… διάδρομο, κάθε πιθανότητα κινδύνου. Μόνο μια φάση έκαναν οι Τούρκοι. Υπεραριθμία στα δεξιά και απομόνωση στα αριστερά για να παίξει ένας με έναν ο Αντριάνο τον Μανθάτη. Τίποτα περισσότερο. Ο Ολυμπιακός σεμνά και ταπεινά, ήλεγχε τις καταστάσεις. Η άμυνά του οργανωμένη με τον Μποτία να «καθαρίζει». Ο Ελιονούσι σε σούπερ κατάσταση και ο Φορτούνης πάντα έτοιμος για το κάτι παραπάνω. Ο Καμπιάσο δεν ήταν αυτός που απλά έβαλε το γκολ. Από το πρώτο λεπτό, δεν έπαψε να συντονίζει τους συμπαίκτες του. Και ο Ανσαριφάρντ μόλις κατάλάβε ότι έπρεπε να βγει και να ζητήσει μπάλα αλλιώς θα ‘ταν όλο το βράδυ «καλαμιά στον κάμπο», λειτούργησε υποδειγματικά. Ήταν δική του η φοβερή ενέργεια στο γκολ.

Ο Ολυμπιακός είχε πάψει να «καίει κάρβουνο», είχε πλέον αλλάξει τον χαρακτήρα του. Το DNA του μέσα σε ένα βράδυ είχε αποκατασταθεί. Ο κόσμος έβλεπε ένα μαχητικό σύνολο. Με όρεξη και βέβαια η κορυφαία στιγμή ήταν η απόλυτη ηδονή που αισθάνθηκε ο «καραφλός γύπας», ο παικταράς αυτός που εμφανίστηκε στη ζωή του ο Μπέντο για να προσπαθήσει να τον ταπεινώσει. Ναι, ο Μπέντο που έμεινε πολύ περισσότερο απ’ όσο έπρεπε σ’ αυτή την ομάδα, ξέγραψε και συμπεριφέρθηκε άθλια στον Εστέμπαν Καμπιάσο. Το άδικο δεν ευλογείται. Ο Αργεντίνος ήταν συγκλονιστικός και ασχέτως αποτελέσματος, άφησε τη… σφραγίδα του. Θα διαβάσετε υμνολόγια για τον Εστέμπαν. Αλλά δε θα το κάνω εγώ. Δε θα μειώσω εγώ αυτόν τον παικταρά, με τις τόσες παραστάσεις, επειδή ο Μπέντο είχε αποφασίσει να τον «φάει».

Με την ίδια διάθεση ξεκίνησε το δεύτερο μέρος, αλλά την ώρα που οι Τούρκοι δεν ήξεραν πώς να προβληματιστούν, βρέθηκαν να ισοφαρίζουν. Ο Μποτία γύρισε τη μπάλα στον Λεάλι, αυτός έκανε το πιο τραγικό διώξιμο που θα μπορούσε και έτσι ήρθε τα 1- 1. Και δεν είναι η πρώτη φορά από τον Ιταλό, που αν δε μπορεί να παίξει καλά με τα πόδια, μάλλον δε θα μείνει και πολύ στα κιτάπια της Γιουβέντους. Τα «μπράβο» που αξίζουν στους «ερυθρόλευκους» είναι αρκετά και τα έλαβαν. Είδαμε έναν διαφορετικό Ολυμπιακό και πρέπει να το τονίσουμε. Δε γίνεται να μην παίζει και να το λέμε και όταν «ανεβάζει» ρυθμό, να αδιαφορούμε. Με μια ενίσχυση, πιστεύω ότι η ομάδα έχει βάσεις, αλλά δε κερδίζουμε και κάτι να καθόμαστε να συζητάμε για το τι θα γίνει σε τρεις μήνες.

Οφείλω να συγχαρώ τον Βασίλη Βούζα. Μέσα σε ένα βράδυ, ανέλαβε μια ομάδα φοβερά πληγωμένη. Και είδαμε ένα σύνολο που ήταν «διαβασμένο» άριστα για το πώς παίζει η Μπεσίκτας. Ο Ταλίσκα έμεινε να σουτάρει …τρίποντα. Ο Αμπουμπακάρ αν δεν έπαιρνε το δώρο, γκολ δε θα έβαζε ποτέ. Όσο για τον Κουαρέσμα; Του έδιναν την αριστερή πλευρά για να βγάζει σέντρες με δεξί εξωτερικό. Η εντολή στον Φιγκέιρας και στους κόφτες, ήταν να μη τον αφήνουν να συγκλίνει. Μόνο ο Οζιακούπ άλλαξε την εικόνα της Μπεσίκτας προς το καλύτερο. Ήρθε από τον πάγκο, ανέβηκε μέτρα όλη η ομάδα. Και αυτό ίσως να έπαιξε ρόλο στο ότι δε πήγαν πιο πάνω και οι «ερυθρόλευκοι»! Εξαιρετικό «διάβασμα», μετά από μήνες είδα τον Ολυμπιακό να έχει τακτική και μάλιστα με ομάδα που «χτίστηκε» για το Τσάμπιονς Λίγκ. Και γκαντεμιά με αυτή την τακτική να μην έχει ο Ολυμπιακός τον Σεμπά!

Επίσης, είναι σημαντικό να προχωρήσει καλά η ομάδα με το προσωρινό σχήμα, έτσι ώστε να κερδίσει χρόνο και η διοίκηση (να μην πιεστεί) στην αναζήτηση του επόμενου προπονητή! Όλα έχουν σημασία. Όλοι τους έκαναν την προσπάθεια και αυτό είναι που μετράει. Ναι, με δυο- τρεις παικταράδες θα μπορούσαμε να μιλάμε για άλλο Ολυμπιακό (οι διαφορές στα ρόστερ ήταν τεράστιες), αλλά ας μείνουμε λίγο και σε αυτούς που βλέπουμε. Που προσπάθησαν, που κουράστηκαν, που εδώ και εβδομάδες πέρασαν τόσα πολλά…

Μόνο Instagram: Pantelaras10

Photo Credits: Eurokinissi