Πάλεψε, λύγισε, προχωράει
Ο Παντελής Διαμαντόπουλος γράφει για την καραμπόλα στο Τορίνο, τη βλακεία του Βιδάλ και γιατί ο Ολυμπιακός έχει κάθε δικαίωμα να νιώθει περήφανος για το πως αντιμετώπισε την Γιουβέντους μέσα στο σπίτι της.
Εγώ θα ξεκινήσω διαφορετικά. Το τι έγινε στο Τορίνο, το ξέρετε όλοι. Λοιπόν, καταλαβαίνω τη Γιουβέντους να ‘χει συνηθίσει να παίρνει πέναλτι στις υποχρεώσεις της στον εντεύθεν των συνόρων χώρο. Αυτό που δεν ήξερα, είναι ότι οι παίκτες της έχουν φτάσει πλέον σε τέτοιο σημείο να γιορτάζουν, πριν καν το εκτελέσουν. Οι Μπιανκονέρι έχουν περάσει σε άλλο επίπεδο. Το σκορ 3-2 και πέναλτι κερδισμένο για αυτούς, δευτερόλεπτα πριν τη λήξη. Το βάζουν και αυτομάτως υπερτερούν σε περίπτωση ισοβαθμίας με την ελληνική ομάδα. Ο Αρτούρο Βιδάλ παίρνει τη μπάλα και αντί να ηρεμήσει και να κάνει τη δουλειά του, πως αντιδρά; Αρχίζει να παίζει με την εξέδρα, ζητάει φωνές και γλέντια. Ο Ρομπέρτο τον «στέλνει αδιάβαστο» και τέλος… Ναι, είναι βλακεία να το κάνεις όλο αυτό, όμως ο Χιλιανός (που σημειωτέων είναι παικταράς) το έκανε…
Πάμε παρακάτω: Ο Ολυμπιακός δεν κέρδισε. Δεν έφερε καν ισοπαλία. Κι όμως ισοφάρισε. Κι όμως προηγήθηκε. Στη μπάλα όμως, όταν είσαι φουλ συγκεντρωμένος, καμιά φορά ακόμη και το να σου ΄ρθει η χαρά, μπορεί να σε καταστρέψει. Οι Πειραιώτες εμφανίστηκαν ξανά έτοιμοι σε αγώνα Τσάμπιονς Λίγκ. Το «φάντασμα» της Τρίπολης, που προκάλεσε και τόση κουβέντα, έδωσε τη θέση του, στην «πολεμική ομάδα» που είναι πάντα έτοιμη στην κορυφαία διοργάνωση. Ο Μίτσελ και πάλι διαβασμένος, οι ποδοσφαιριστές του για άλλο ένα 90λεπτο, έτοιμοι να τα δώσουν όλα.
Γιουβέντους - Ολυμπιακός 3-2
Με αφανείς και φανερούς ήρωες. Βέβαια, αν αντί του Μήτρογλου, υπήρχε ένας επιθετικός φορμαρισμένος και έτοιμος να βοηθήσει, ίσως ο Ολυμπιακός να ‘χε βάλει κι άλλο γκολ. Ο Κώστας δεν είναι καλά, το ξέρουμε όλοι, το βλέπουμε. Η δικαιολογία «δεν υπάρχει άλλος» είναι σωστή χρονικά, λανθασμένη μεταγραφικά. Μου επιτρέπετε να το πω έτσι; Ευχαριστώ… Συνεχίζω: Η μάχη ήταν σκληρή. Πάντα είναι σκληρό να παίζεις με την Γιούβε. Βαριά φανέλα, ποιοτικοί ποδοσφαιριστές, πιεστική έδρα. Ο Ολυμπιακός τους έκανε να υποφέρουν. Και βρέθηκε πανάξια να κερδίζει. Μέχρι που ήρθε η μοιραία… καραμπόλα. Αυτή η αναθεματισμένη στιγμή. Εκεί όλα χάλασαν. Όλα διαλύθηκαν!
Τι έπρεπε να κάνει ο Ολυμπιακός; Να παίξει με τα νεύρα των αντιπάλων του. Να παίξει και με το χρόνο. Να μην αφήσει τη Γιούβε να αισθανθεί αρχόντισσα μέσα στο σπίτι της. Δυο πράγματα έκαναν οι Ιταλοί κατά τις επισκέψεις τους στην περιοχή του Ολυμπιακού. Το ένα να στέλνουν παίκτες ανάμεσα σε Ελαμπντελαουί και Μποτία. Εκεί λοιπόν έβγαιναν σε υπεραριθμία οι Μπιανκονέρι και έπρεπε ένας εκ των Μιλιβόγεβιτς, Εντιγκά να κλείσει προς βοήθεια των συμπαικτών του. Γιατί ο Τέβεζ πήγαινε εκεί και μαζί με τον Ασαμόα, έβγαζαν για πλάκα τον παίκτη που ερχόταν πίσω τους. Συνήθως τον Μοράτα , καμιά φορά τον Μαρκίζιο. Ο Βιδάλ πάταγε περιοχή από την άλλη πλευρά και ο Ολυμπιακός ψαχνόταν.
Τα ξένα ΜΜΕ για το Γιουβέντους-Ολυμπιακός
Το δεύτερο θεματάκι που είχε η ομάδα του Πειραιά, προέκυπτε μόλις πήγαινε βοήθεια για να περιοριστεί όλο αυτό που σας περιέγραψα. Εκεί, αυτομάτως, έλειπε παίκτης δεύτερος στον άξονα και συνήθως ο Πογκμπά έβρισκε χρόνο και χώρο να σουτάρει. Και με όλα αυτά λοιπόν, ο Ολυμπιακός δεν έχανε. Το κακό τον… χτύπησε σε μια φάση που θα μπορούσε να ‘χε αποφευχθεί. Ο Μιλιβόγεβιτς έχασε τη μπάλα ψηλά, ο Πογκμπά προχώρησε, έκανε κολπάκια και σταμάτησε με φάουλ. Σε ένα σημείο του γηπέδου, που δεν υπήρχε άνθρωπος στον κόσμο να μην είπε «ο Πίρλο θα το κάνει και θα το βάλει». Για να σας το κάνω και πιο λιανά. Δεν είναι απλά ότι κέρδισε το φάουλ η Γιούβε και θα το εκτελούσε ο τεράστιος αυτός παικταράς. Είναι ότι η μπάλα στήθηκε στο σημείο ακριβώς που ο Πίρλο θα το έκανε παραγγελία. Ακριβώς σε εκείνο το σημείο που στέλνει τη μπάλα στα δίχτυα, σα να του ζητήσεις να πετάξει ένα πετραδάκι στη θάλασσα. Όλοι ήξεραν ότι το 1-0 ήταν γεγονός, πριν καν πάρει φόρα ο Ιταλός. Και έτσι έγινε.
Η κριτική των παικτών του Ολυμπιακού
Αυτό που δεν ήξεραν όλοι, ήταν πως ο Ολυμπιακός φύλαγε πολύ νωρίς και άμεσα την «απάντησή του». Και αυτό έδωσε ψυχολογία και κέφι. Ένα κόρνερ, το οποίο προκάλεσε επίτηδες ο Τζιανλουίτζι Μπουφόν ήταν η αφορμή. Ο Ιταλός για να μη φτάσει η βρεγμένη και γεμάτη φάλτσα μπάλα στον Αμπιντάλ, την πέταξε έξω και έβαλε τα γέλια. Του… κόπηκαν αμέσως. Κόρνερ και κεφαλιά τρομερή του Μποτία. Δεν είναι ότι ο Ισπανός σκόραρε τρία λεπτά μετά το γκολ του Πίρλο. Είναι ότι το έκανε με αριστοτεχνική κεφαλιά, στο πλαϊνό δεξί διχτάκι. Και άφησε όρθιο τον Μπουφόν και «βιδωμένο» τον Κιελίνι. Η ιταλική αντίδραση; Αυτά που είπε πιο πάνω, αλλά όταν πήγαν στα αποδυτήρια οι δυο μονομάχοι για την Γιουβέντους, οι μπελάδες είχαν αρχίσει…
Ο Μίτσελ δεν έβαλε τυχαία τον Αφελάι. Ήθελε κάποιον γρήγορο να παίρνει μπάλα, να τρέχει, να κουβαλάει και να κάνει και κανά σουτ. Και ο Ολλανδός του τα έδωσε αυτά όλα.
O αγώνας δεν είχε τόσο πολλή τακτική στο δεύτερο 45λεπτο. Όμως είχε σασπένς και αγωνία. Το να τους βλέπεις να γιορτάζουν οι Ιταλοί στο φινάλε με τέτοια ένταση, είναι αποτέλεσμα της πίεσης που δέχτηκαν. Του άγχους που είχαν. Ο Ολυμπιακός συνέχισε να μη φοβάται. Και αυτό του έφερε άλλο ένα γκολ. Ναι, έκανε ανατροπή. Προηγήθηκε. Ο Mανιάτης που τις περισσότερες φορές δε μπορεί να κάνει σωστή πάσα στα πέντε μέτρα, έβγαλε την ασίστ της ζωής του. Έτρεξε πολύ και ήταν ξανά μέσα στην περιοχή των Ιταλών, για να γυρίσει τη μπάλα και να βάλει γκολ ο Εντιγκά.
Τα σενάρια πρόκρισης για τον Ολυμπιακό
Πριν καν γιορτάσουν οι Πειραιώτες, ή πιο σωστά πριν χωνέψουν την ευτυχία τους ήρθε η άτιμη καραμπόλα. Πίρλο η σέντρα (ανενόχλητος), Μποτία πρώτη κεφαλιά προς τα πίσω, Γιορέντε κατά τύχη στο πόδι, δοκάρι, Ρομπέρτο γκολ. Σαλάτα με δυο λόγια. Όμως αυτή η καραμπόλα δεν έκανε το 2-2, αλλά το… 3- 2. Όπως το γράφω. Μέχρι να ηρεμήσουν οι Ολυμπιακοί, είχαν φάει και το τρίτο τέρμα. Μετά τα πάντα κύλησαν σε ένα περίεργο τέμπο. Ο Ολυμπιακός δεν ήξερε αν έπρεπε να βγει ξανά από το καβούκι του, ή να ξαναγυρίσει στην ηρεμία. Η Γιουβέντους, που άλλαξε στυλ παιχνιδιού, ανακουφίστηκε τόσο πολύ με το προβάδισμα, που δεν «στραγγάλισε» τον αντίπαλο. Το πεναλτάκι το πήρε, αλλά είπαμε…
Ο Ολυμπιακός στάθηκε σωστά στο Τορίνο, να μην σου κάνει φάση η Γιουβέντους δε γίνεται, όμως το να αισθάνεσαι περήφανος από την εμφάνισή σου, δεν έχει να κάνει μόνο με το αποτέλεσμα στη μπάλα. Έχει να κάνει και με το πώς αντιμετωπίζεις μια αναμέτρηση κόντρα σε μεγάλη ομάδα. Άρα αυτή τη φορά καλά κάνουν και αισθάνονται όμορφα στο λιμάνι. Όπως έγιναν τα πράγματα, η τελευταία αγωνιστική θα ‘ναι φωτιά. Ο Ολυμπιακός θα θέλει –λογικά- τον δικό του άσο και το διπλό της Ατλέτικο στο Τορίνο. Για να δούμε…