Είμαι σίγουρος ότι πολλοί εντυπωσιάστηκαν παρακολουθώντας την αναμέτρηση του ΟΑΚΑ. Και οι δυο ομάδες έχουν άλλωστε αποσπάσει από το καλοκαίρι διαφόρων ειδών εγκώμια για τον τρόπο που κινήθηκαν μεταγραφικά. Ήταν η τρίτη μεταξύ τους αναμέτρηση και αυτή την φορά η μπίλια κάθισε στο κόκκινο.

Μια όμορφη παράσταση με τον Ολυμπιακό να είναι δίκαιος νικητής, αφού σχεδόν σε όλο το ματς ήταν μπροστά στο σκορ, παρουσιάστηκε πλήρως προετοιμασμένος από τον προπονητή του και διορθωμένος σε πολλά από αυτά που τον οδήγησαν στην ήττα στο πρωτάθλημα. Ο Παναθηναϊκός από την άλλη κυνήγησε, δεν άφησε τον αντίπαλο τού να ξεμακρύνει και όταν το ματς μπήκε στην τελική ευθεία, έδειξε ότι μπορεί και να κρατήσει το αποτέλεσμα για την πάρτη του...

Όπως όμως συμβαίνει και στις καλύτερες θεατρικές παραστάσεις, έτσι και σε αυτή, εμφανίζεται ένας πρωταγωνιστής να πάρει το περισσότερο χειροκρότημα, άσχετα αν στην Ελλάδα αυτό δεν θα γίνει ποτέ εφόσον ο πρωταγωνιστής είναι φιλοξενούμενος. Ο Εβάν Φουρνιέ όρισε το τέλος αυτής της παράστασης με τον δικό του τρόπο.

Και έκανε κάτι που πραγματικά όταν το κάνει οποιοσδήποτε παίκτης (πχ για να μην παραπονεθούν οι Παναθηναϊκοί, το έχει κάνει ο Νάν) εγώ το γουστάρω. Ποιο είναι αυτό: Πέταξε στα σκουπίδια, όλες τις σημειώσεις των ειδικών. Όλες τις αναλύσεις. Όλες τις μπασκετικές θεωρίες που αγγίζουν τα όρια της ζαλάδας. Ο τύπος, καθάρισε με προσωπικά σουτ το ματς. Και για να τα πούμε και όλα, είχε και έναν άξιο συμπρωταγωνιστή από την Σερβία. Ψηλότερο...

Ημίχρονο Μπαρτζώκα!

Ο Παναθηναϊκός ήθελε να συνεχίσει με κεκτημένη ταχύτητα από το ΟΑΚΑ και με αυτή την στόχευση μπήκε στο ματς ο Αταμάν. Όμως τίποτα δεν του βγήκε. Ο Μπαρτζώκας ήταν προετοιμασμένος και για τα τρία πράσινα γκάρντ, αλλά και για κάθε πράσινη έμπνευση σε καταστάσεις "πέντε εναντίον πέντε".

Οι γηπεδούχοι έπαιρναν πόντους μόνο σε ανοιχτό γήπεδο και σπανίως σε σετ παιχνίδι. Όπως συμβαίνει κατά έναν περίεργο τρόπο στις αναμετρήσεις των "αιωνίων", ο φιλοξενούμενος ήταν πιο ήρεμος με καθαρό μυαλό και σωστή στόχευση. Το ίδιο από την ανάποδη είχαμε δει στο ΣΕΦ με την άνετη νίκη του Παναθηναϊκού. Ο Αταμάν πλην των τηλεοπτικών ταιμ αουτ και της διακοπής των δεκαλέπτων, δεν κάλεσε τους παίκτες του κοντά του σε κανένα σημείο του 20λεπτου. Ο Τούρκος κοούτσαρε αλα ΣΕΦ, όμως ο αντίπαλός του το περίμενε.

Ο Ολυμπιακός κέρδισε κατά κράτος στα πάντα στο πρώτο μέρος και αυτό τον οδήγησε να πάρει μετά και το ματς. Δεν ήταν τυχαίο το + 8 και θα μπορούσε να είναι και μεγαλύτερη η διαφορά. Με τον Γκος να επιστρέφει απέναντι στο "τριφύλλι" και να αποδεικνύει ξανά πως αν δεν είχε συχνούς τραυματισμούς ίσως και να μην πάταγε γηραιά ήπειρο. Ο Αμερικανός οργάνωνε και εκτελούσε.

Αφήστε που όταν ο προπονητής του Ολυμπιακού, άπλωσε το rotation πήρε πολλά και από τον Μιλουτίνοβ. Ο συμπρωταγωνιστής που λέγαμε... Η κόκκινη άμυνα είχε υποχρεώσει τον Παναθηναϊκό στα πρώτα 14 λεπτά της αναμέτρησης να βάλει 15 πόντους! Και το χειρότερο για τους γηπεδούχους ήταν ότι βρέθηκαν με πολλά νεκρά διαστήματα σε σκοράρισμα.

Ακόμη και η μίνι αντεπίθεση που έκαναν στο διάστημα 18' - 20' δεν απέφερε τους καρπούς που ήθελαν γιατί πολύ απλά, οι κόκκινες λύσεις ήταν περισσότερες και ασφαλέστερες τιμωρώντας κάποια λάθη για τα οποία σωστά μίλησε και ο Αταμάν.

Μάχη και Εβάν...

Στο ερώτημα για το αν βρήκε ενέργεια ο Παναθηναϊκός, η απάντηση είναι "ναι στο τρίτο δεκάλεπτο". Του το φώναξε του Ολυμπιακού με τρία σερί καρφώματα του Λεσόρ και διαφορετική αντιμετώπιση απέναντι στην κόκκινη άμυνα. Γιατί άντεξαν οι Πειραιώτες σε αυτό το διάστημα; Η απάντηση είναι ένα όνομα: Τόμας Γουόκαπ.

Εκμεταλλεύτηκε την κάθε πράσινη αδυναμία. Τάισε τους πάντες και ειδικά τον Βεζένκοβ που έβαλε τρία ίδια καλάθια μέσα στην καρδιά της πράσινης ρακέτας. Επίσης το ποστάρισμα στην άμυνα του Σλούκα, αλλά και κάποια τρίποντα, έφεραν πόντους και αντίδραση στην ομάδα του Πειραιά. Με επιμέρους 33-30 καταλαβαίνετε ότι η τρίτη περίοδος ήταν εντυπωσιακή. Και ο ρυθμός των δυο εξοντωτικός. Τους αξίζει ένα μπράβο και το καλό είναι ότι θα αργήσουν λίγο να ξαναπαίξουν μεταξύ τους...

Ο Μιλουτίνοβ ήταν ένας παράγοντας που μάλλον ο Αταμάν δεν τον υπολόγιζε. Ο Σέρβος διάβαζε τα πάντα και σάρωνε στα ριμπάουντ (ακόμη και μετά από βολή πήρε). Από την άλλη, ο Ερνανγκόμεζ έκανε πολλά για την δική του ομάδα και ήταν η αφορμή να έρθει το ματς στα ίσια μετά το 36'.

Όπως έγραψα και στον πρόλογο, όλα αυτά που έγιναν και δεν ήταν λίγα, έπρεπε να καθοριστούν και από κάποιον. Την στιγμή λοιπόν που η μπάλα έκαιγε, αποφάσισε ο Φουρνιέ που θα γείρει η πλάστιγγα της αναμέτρησης. Και όλα τελείωσαν με τις βόμβες του Γάλλου, για τις οποίες δεν χρειάζεται να γίνει βαθυστόχαστη ανάλυση. Ο Φουρνιέ εκτέλεσε έξω από κάθε σύστημα και όρισε την μοίρα της αναμέτρησης.

Συνεχίζουν!

Σας έχω πει, ότι σε αυτό το άθλημα, όλα γίνονται την άνοιξη. Σε αυτά τα ματς, τούτη την εποχή, ο νικητής χαίρεται, οι φίλοι του κάνουν πλάκα στα σοσιαλ και οι χαμένοι απλά μιλκάνε για το επόμενο ματς. Λογικό. Ο Παναθηναϊκός έχει καλή ομάδα, δεν καταστρέφεται από αυτή την ήττα. Ο Ολυμπιακός πέρα από το κέρδος του διπλού στο ΟΑΚΑ, έχει να λέει ότι κέρδισε σερί Ρεάλ, Μπαρτσελόνα, Παναθηναϊκό και πάει σε μια διαβολοβδομάδα με Βιλερμπάν και Μακάμπι. Και η ζωή συνεχίζεται...