Ωραίες δηλώσεις κάνουν τόσο ο Μπλατ, όσο και οι παίκτες του. Ψύχραιμοι, συνεσταλμένοι, ήρεμοι. Ένα κακό υπάρχει σε όλο αυτό. Βρίσκονται στον Ολυμπιακό ! Και κάθε αγώνας σε αυτή την ομάδα είναι βαρύ φορτίο. Τι αγώνας; Βλακείες γράφω. Κάθε προπόνηση. Τις τελευταίες μέρες κυκλοφόρησαν διάφορα. Πουλάει βλέπετε ο Ολυμπιακός. Αυτό πιστέψτε με το βίωνα από τη δεκαετία του '90, τότε που δεν υπήρχε το ίντερνετ και η δημοσιογραφία (παρότι ήμασταν παιδάκια) ήταν κλάσεις ανώτερη.

Τώρα ο καθένας κάνει «αποκαλύψεις» γράφει «αλήθειες» και ανάθεμα κι αν τον γνωρίζουν στην ομάδα στην οποία αναφέρεται. Αλλά και τι έγινε; Θα βρεθούν αυτοί που θα το διαβάσουν, θα πιστέψουν και η ζημιά έγινε. Ο μπασκετικός Ολυμπιακός είναι πολύ ευάλωτος σε όλο αυτό. Ο πιο ευάλωτος Ολυμπιακός απ' όλα τα τμήματα, αυτή είναι η αλήθεια. Ποτέ δε θα τολμούσαν για τον ποδοσφαιρικό Ολυμπιακό να γράψουν ή να πουν ό,τι τους κατέβει στο κεφάλι. Ούτε για τα ερασιτεχνικά τμήματα. Όχι μόνο γιατί δεν είναι αλήθειες, αλλά γιατί οι διοικήσεις εκεί, έχουν έτοιμες απαντήσεις και δεν ακολουθούν τακτική ΚΑΕ.

Ποια είναι αυτή η τακτική; « Ρε τι είπε αυτός;» ή « ρε τι έγραψε ο άσχετος;» Και τέλος. Αυτό ήταν.

Θα μου πείτε, όλα αυτά τι δουλειά έχουν με το παιχνίδι; Μωρέ όλα έχουν. Από το «κεφάλι» ξεκινάνε όλα. Οι Αγγελόπουλοι παίρνουν τις αποφάσεις. Αυτοί στήνουν την ομάδα, αυτοί είναι και υποχρεωμένοι να την προστατεύσουν. Αν μπορούν. Και στην τελική, κατάντησε και αηδία να γίνεται «παιχνιδάκι» ακόμη και στο παρασκήνιο.

Ασχολούμαι περισσότερο από κάθε άλλον με αυτό το τμήμα (όπως ξέρετε) και ακόμη και εμένα κάτι «φαντάσματα του twitter» με πιάνουν στο στόμα τους. Προσωπικά χέστηκα. Εγώ θα γράφω ό,τι είναι πραγματικότητα και σε όποιον αρέσει.

Νέα ήττα στο ΟΑΚΑ και μάλιστα με συνοπτικές διαδικασίες. Στην Ευρωλίγκα η ομάδα ηττήθηκε από τον Αντετοκούνμπο, τώρα από τον Παππά. Βέβαια για να χάσεις από αυτούς, σημαίνει ότι έχεις περιορίσει κάμποσους καλύτερους. Να 'μαστε και δίκαιοι. Ο πιστός κόσμος θα πει «που θα πάει, θα κερδίσουμε;» Ναι, σίγουρα. Κάποια στιγμή θα κερδίσει ο Ολυμπιακός. Όμως πλέον τα πράγματα είναι τόσο απλά, που όποιος δε τα βλέπει, μάλλον το κάνει επίτηδες. Ήρθε η ώρα των προέδρων της ομάδας να πάρουν τις αποφάσεις τους. Και να συζητήσουν για πρώτη φορά από τότε που ανέλαβε, σοβαρά με τον προπονητή τους.

ΞΕΝΟΙ ΑΠΟ ΧΑΜΗΛΟ ΡΑΦΙ

Ο Μπλατ, κάνει όλα όσα περίμενα να πράξει από τον Ιούλιο. Έχει την δική του τακτική, έχει την φιλοσοφία του Γκέρσον, πιστεύει πολύ στο «αύριο» και στηρίζει τις επιλογές του. Τις δικές του επιλογές. Όταν ο Τίμα έβαζε τα τρίποντα στο ΟΑΚΑ στην Ευρωλίγκα, ο Μπλατ κοίταζε τον Σταυρόπουλο με ύφος « είδατε που τα βάζει;». Τώρα τι έγινε; Ποιον κοίταζε αυτή τη φορά; Μετά το παιχνίδι με την Φενέρ, ο Σπανούλης τσαντίστηκε πολύ. Φυσικά και δε «τα έσπασε», αλλά πειράχτηκε απίστευτα για πρώτη φορά. Ενοχλήθηκε που είδε το τελευταίο τετράλεπτο από τον πάγκο. Απόφαση προπονητή ήταν. Θα 'πρεπε να το περιμένει ο Βασίλης, που έβγαλε και την πίκρα του έντονα εντός των τειχών.

Γενικά, οι περισσότεροι Έλληνες παίκτες και ο Στρέλνιεκς (ψάχνεται) αλλιώς τα περίμεναν (έκαναν και δηλώσεις) και αλλιώς τα βλέπουν τώρα. Ο Τολιόπουλος εξαφανισμένος. Ο Μάντζαρης περαστικός. Ο Βεζένκοβ επισκέπτης παρκέ. Ο Πρίντεζης παίζει πιο πολύ από τον Ντουράντ. Ο Παπανικολάου αν δε κάνει «παπάδες» τρώει αμέσως πάγκο. Ο Σπανούλης στο ψάξιμο και στα νεύρα, ενώ ο Μπόγρης αισθάνεται την ανάγκη ότι για να παίξει θα πρέπει να κάνει μόνιμα τον Κανίγια μετά το γκολ στη Βραζιλία στο Μουντιάλ του ’90!

Οι ξένοι που ήρθαν είναι επιλογές του κόουτς και ο Μιλουτίνοβ είναι «μοναχικός καβαλάρης»! Όμως αυτός είναι ο προπονητής τους, αυτοί είναι υποχρεωμένοι να παίξουν όπως τους λέει. Έτσι δεν είναι; Όπως πάσχιζε να τους πει κάποτε ο Μπαρτζώκας που βγήκε και «χρεωμένος» με μια Ευρωλίγκα στο παντελόνι. Όπως τους έλεγαν και ο Σφαιρόπουλος με τον Τόμιτς, που στο τέλος «πλήρωσαν» όλες τις αποτυχίες. Ο ένας λοιπόν είναι στην Χίμκι. Ο άλλος στην Μακάμπι και ο τρίτος στον Ερυθρό Αστέρα. Κανονικά λοιπόν, βάσει του κατηγορητηρίου, ο ένας θα ‘πρεπε να είναι στην Πεύκη, ο άλλος στην Καλαμαριά και ο τρίτος στις ακαδημίες της Ραντνίτσκι. Άλλη συζήτηση αυτή βέβαια, απλά τα λέω γιατί τόσες δηλώσεις έγιναν τους τελευταίους μήνες, ε, ας γράψει και κάποιος μια κουβέντα.

Το θέμα τώρα είναι τι γίνεται με τις νυν καταστάσεις. Ποτέ δεν έβαλε τις φωνές ο Μπλατ, ποτέ δεν ούρλιαξε, ποτέ δεν δημιούργησε πανικό. Παραμένει ήρεμος και αυτό είναι υπέρ του. Επίσης, καλά κάνει και μιλάει για τον Φλεβάρη και εγώ πιστεύω ότι τότε ίσως η ομάδα παίζει καλύτερα. Αλλά ποιος αντέχει μέχρι τότε; Για τον Ολυμπιακό μιλάμε! Ο Παναθηναϊκός δεν «βγάζει μάτια» και έκανε δυο νίκες. Οι ξένοι του Ολυμπιακού είναι μέχρι τώρα, σα το… τζόκερ. Δε ξέρεις ποιος θα παίξει καλά και πότε! Τι δείχνει αυτό; Επιλογές από χαμηλό ράφι. Ρίσκο που περιμένεις να σου βγει. Ο Γουίλιαμς-Γκος θα παίξει καλά στο επόμενο ματς; Ο ΛέΝτεϊ; Ο Τίμα που του αλλάζει θέσεις σα τα πουκάμισα για να τον στηρίξει; Ο Τουπάν (είναι λαβωμένος) που στη Ζαλγκίρις ήταν ρομπότ και εδώ κάνει τον… Γκάλη;

Είναι δύσκολη η μετάβαση από κάμποσα χρόνια με Έλληνες προπονητές (συν τον Ντούντα) και ταιριαστές με το ρόστερ φιλοσοφίες. Και για να σας το γράψω και χύμα. Αν δε πάρει κι άλλο κοντό να απειλεί διαρκώς, τα ίδια θα ‘χει η ομάδα! Και το γράφω βάσει του τρόπου παιχνιδιού. Αν έπαιζε αλλιώς, δε θα το επισήμαινα έτσι. Όταν όμως θες τρεχάλα, αναμπουμπούλα και ανισορροπία, πρέπει να ‘χεις και κατάλληλους περιφερειακούς. Η διοίκηση έχει πάντα τον πρώτο λόγο.

Ξέρετε γιατί είναι οι χειρότερες ήττες των τελευταίων χρόνων από τον Παναθηναϊκό; Γιατί οι «πράσινοι» δεν είναι καλά, έχουν ζητήματα και εμφανίζεται πάντα ο Ολυμπιακός και τους δίνει χρόνο. Τους δίνει ανάσες. Τους δίνει κουράγια. Ζαλισμένοι από την Έφες ήταν και ξεζαλίστηκαν αμέσως χάρη σε αυτό το ματς. Όχι ότι έλυσαν τα προβλήματά τους. Το προβάδισμα τριών πόντων για τον ΠΑΟ στο ημίχρονο, μπορεί να παραξένεψε όσους έβλεπαν τον Ολυμπιακό να είναι καλύτερος έστω και στα σημεία, αλλά εξήγηση υπάρχει.

Πρώτα απ’ όλα, κάποια στιγμή και οι αδελφοί Αγγελόπουλοι, θα πρέπει να απαντήσουν στον κόσμο της ομάδας, αν ασχοληθούν σοβαρά με περιπτώσεις Αναστόπουλων. Όχι τίποτε άλλο, μη βασανίζεται και ο κοσμάκης. Ο Μιλουτίνοβ να μάθει να μην λέει «why» γιατί έχει τεχνική ποινή και ο Μπλάτ, γνώρισε τον μαγικό κόσμο της Α1 πλέον, όταν στην επισήμανσή του για πέντε επιθετικά φάουλ είδε και αυτός τεχνική ποινή. Την ώρα που ο Παναθηναϊκός έψαχνε τις λύσεις από την περιφέρεια, ο Ολυμπιακός είχε δυο σημαντικά θέματα. Τον Αναστόπουλο και την ισορροπία. Να ξεκαθαρίσω σε αυτό το σημείο ότι (όπως ξέρετε) δεν είμαι από αυτούς που ψάχνονται γενικά με τους διαιτητές, αλλά όταν κάτι γίνεται, θα το γράψω και καρφάκι δε μου καίγεται για το ποιος διαφωνεί και (κρυμμένος στην ανωνυμία) βρίζει.

ΤΟ ΤΡΥΠΙΟ ΛΑΣΤΙΧΟ ΠΟΥ ΕΜΦΑΝΙΣΤΗΚΕ ΞΑΝΑ

Λοιπόν, για να συνεχίσω, ήταν ο Παππάς ο παράγοντας που «χάλασε» την ισορροπία στην άμυνα του Ολυμπιακού. Οι Πειραιώτες είχαν βρει όλες τις λύσεις ανασταλτικά και δούλευαν εξαιρετικά, πλην της αντίδρασης πάνω στον Έλληνα γκάρντ. Ο Μπλάτ έβγαλε και πάλι, ένα κάρο σχήματα στο παρκέ. Ακόμη και Πρίντεζη- Βεζένκοφ- Τίμα μαζί είδαμε, σε ένα 20λεπτο, που ο Λέντεϊ εμφάνισε αρετές, ο Γκος ήταν κακός, ο Στρέλνιεκς δε πάταγε καλά και γενικά για άλλη μια φορά η περιφέρεια είχε ζητήματα. Όμως μέσα στο ζωγραφιστό, οι «ερυθρόλευκοι» υπερείχαν και το έδειχναν. Τάιζαν σωστά τον Μιλουτίνοβ, τελείωναν έξυπνα τις μπάλες με τον Πρίντεζη , άσχετα αν ο Γιώργος πέταξε στα σκουπίδια κάμποσες βολές.

Το χαμηλό σκορ λένε ότι ευνοεί τον φιλοξενούμενο. Δε συμφωνώ απόλυτα σε αυτό. Ο Παναθηναϊκός δεν έκανε πολλά λάθη, πάσχιζε και αυτός στην άμυνά του, απλά όταν έβρισκε ελεύθερα σουτ οι παίκτες του, δεν είχαν ψυχολογία. Οι «πράσινοι» δικαιολογημένα έψαχναν να βάλουν δυο- τρία ελεύθερα τρίποντα, να μείνουν αναπάντητα και με την βοήθεια της εξέδρας να κάνουν εύκολη τη δουλειά του. Οι «ερυθρόλευκοι» είχαν κρατήσει άποντο τον Καλάθη, αλλά τα σουτάκια που ήθελε ο ΠΑΟ, τα βρήκε. «Έχτισε» διαφορά, την οποία έχασε γιατί πολύ απλά δεν είναι και αυτός στα καλύτερά του.

Είδαμε έναν αγώνα (έχει αναλυθεί αλλού) με αρκετά λάθη. Είδαμε έναν αγώνα, που ο Ολυμπιακός κόντρα στις συνθήκες στάθηκε στην αρχή καλά και όσο περνούσε η ώρα ξεφούσκωνε. Το τρύπιο λάστιχο που σας έγραψα τις προάλλες . Μια ομάδα με κάμποσα συστήματα, παίζει ό,τι να ‘ναι στις μισές επιθέσεις της. Που είναι τα σουτ που διαφήμισαν; Που είναι το γρήγορο μπάσκετ που προανήγγειλαν; Μόλις τους πάρει η κάτω βόλτα , κοιτάει ο ένας τον άλλο. Ξένοι (πλην Νίκολα) δίχως τσαμπουκά που ελάχιστες ώρες μετά τα ματς βάζουν ό,τι τους κατέβει στα social media, Έλληνες ξενερωμένοι, οι περισσότεροι εκ των οποίων (μαζί με τον Παπαπέτρου που είχε αποφασίσει να φύγει!!!) δεν ήθελαν τον Σφαιρόπουλο και τώρα δε ξέρουν τι να πουν.

Κάνει μπάσιμο παίκτης του Ολυμπιακού και οι αντίπαλοι βγάζουν τσεκούρια. Κάνει μπασίμο αντίπαλος και οι «ερυθρόλευκοι» του κάνουν χαδάκια! Αγαπημένοι μου φίλοι, όσα και να ακούτε, όσα και να παλεύουν να σας περάσουν στο μυαλό, να ξέρετε ένα πράγμα: Αυτή η ομάδα ήταν μεγάλη γιατί πορευόταν με όπλο την συνοχή, την αυταπάρνηση και την πολλή καλή παρέα. Όσο αυτά δεν υπάρχουν, όσο οι Αγγελόπουλοι δε θα παίρνουν απόφαση, όσο ο Μπλατ θα… Γκερσονίζει, όσο οι παίκτες θα γυρεύουν δικαιολογίες δείχνοντας ο ένας τον άλλο, η ομάδα θα πηγαίνει έτσι. Και θα είναι «ελβετικό τυρί» για τον κάθε τυχαίο που θα θέλει να τη βλάψει επικοινωνιακά.

Όπως ακριβώς σας το γράφω. Μια καλή εμφάνιση, μια χάλια. Το μπάσκετ είναι ύπουλο και το ξέρετε. Μπορεί στο τέλος του μαραθωνίου, όλα να είναι διαφορετικά. Αλλά για να γίνουν διαφορετικά, πρέπει να βάλουν και το χεράκι τους οι πρωταγωνιστές.

Κάποτε ο τεράστιος Γιάννης Ιωαννίδης μου ‘χε πει: « Ελέγχεις τα πάντα, δεν αφήνεις να περάσει ούτε κουνούπι και να σου χαλάσει τα αποδυτήρια». Εδώ πλέον δε μιλάμε για κουνούπια, ούτε καν για αλογόμυγες. Ελέφαντες μπουκάρουν με διάφορους τρόπους και βλάπτουν τον Ολυμπιακό του Πειραιά. Επαναλαμβάνω, τον Ολυμπιακό του Πειραιά. Όχι του Γυθείου, όχι του Βόλου, όχι του Λουτρακίου. Κι αυτό ας το καταλάβουν πρόεδροι, υπάλληλοι, προπονητές, παίκτες. Όποιος είναι μάγκας λοιπόν, ας «τα δείξει»!

Τα λέμε μετά τη Μπάγερν…