Τη στιγμή που τα τελευταία χρόνια, καμία μα καμία ομάδα δεν φοβάται τον Παναθηναϊκό, λόγω των δύσκολων καταστάσεων που έχει περάσει η συγκεκριμένη ομάδα, υπάρχει το κορυφαίο κλάμπ της χώρας που καταφέρνει (γιατί είναι… κατόρθωμα) να προσφέρει οξυγόνο στον "αιώνιο" αντίπαλο.

Το "τριφύλλι" πήρε μια νίκη που βάσει της μαχητικότητας και της κόκκινης καθυστέρησης, την άξιζε. Τι να συζητάμε; Από το πρώτο ως το τελευταίο λεπτό οι ποδοσφαιριστές του Μπόλονι είχαν ένα τέμπο. Ένα στυλ συγκεκριμένο. Όχι τρελά πράγματα. Αυτό μπορούσαν, αυτό έκαναν! Και στο τέλος γιόρταζαν με τον Μπόλονι.

Ο Ολυμπιακός τι έκανε; Οι τελικές έφτασαν 4-14. Ε και; Έπρεπε να έρθει το 80ο λεπτό για να δούμε τους νταμπλούχους πιεστικούς, να εκμεταλλεύονται όλο το γήπεδο και να απειλούν από παντού. Να ‘χουν ποικιλία, να ‘χουν κίνηση, να βγάζουν συνεργασίες, να απειλούν σωστά. Στα προηγούμενα 80 λεπτά, παρακολουθήσαμε το εξής: Ένα κακό πρώτο μέρος και ας το είδε καλό ο Μπόλονι. Μόνο ο Μπόλονι το είδε που είπε -και μπράβο του- καλά λόγια για όλους.

Ένα 45λεπτο πεταμένο στα σκουπίδια. Μετά η ομάδα μπήκε με φλύαρη υπεροχή, αλλά ως το 80’ το ‘χε ρίξει στις σέντρες. Με δυο φορ και δώσε σέντρα. Ποδόσφαιρο "Τσιαντάκη βγάλε σέντρα, θα πάρει ο Προτάσοφ την κεφαλιά". Προπόνηση για την πράσινη άμυνα. Ο Ολυμπιακός τα ‘θελε και τα ‘παθε. Μετά το τέλος του αγώνα στο Καραϊσκάκη, είχα γράψει "τα ντέρμπι κερδίζονται". Και το πιστεύω. Και δεν θα πάψω να το υποστηρίζω.

Ο ΠΡΩΤΟΣ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΕΝΟΧΛΗΘΕΙ

Είχε κερδίσει τότε η ομάδα και αρκετοί είχαν παράπονα για την απόδοση. Όμως τέτοιους αγώνες, μετράει να τους κερδίζεις. Αυτή τη φορά, δεν έγινε. Και ο πρώτος που ‘χει δικαίωμα να έχει ενοχληθεί είναι ο Βαγγέλης Μαρινάκης. Έχει ποδοσφαιριστές που έψαχναν ομάδα και τους πήρε. Έχει ποδοσφαιριστές, που τους δίνει ένα κάρο λεφτά. Έχει και πολλούς πλέον που μέσα σε τρία 24ωρα τους έφτιαξε νέα συμβόλαια. Όλοι μαζί, πήγαν στη Λεωφόρο με τον προπονητή τους και έχασαν από τον Παναθηναϊκό.

Η Αϊντχόφεν είναι άλλη ιστορία και μην τη μπλέκουμε. Το χειρότερο γκολ που μπορεί να δεχθεί μια ομάδα, όσον αφορά στην ανασταλτική λειτουργία της, το έφαγε ο Ολυμπιακός. Ο Σανκαρέ ούτε στην προπόνηση δεν έχει βγάλει τόσο εύκολη σέντρα, ενώ και ο Μαουρίσιο, έπιασε ανετότατη κεφαλιά σα να ήταν στο σαλόνι του σπιτιού του.

Όλοι οι "ερυθρόλευκοι" ήταν αλλού γι’ αλλού. Τα πλάγια χαφ δεν κατέβηκαν και από τις δυο πλευρές. Ο Ανδρούτσος έγινε "μια χαψιά" από τη νέα πράσινη μεταγραφή, ενώ εντός περιοχής, ο Σεμέδο είχε βγει πρώτο δοκάρι, ο Παπασταθόπουλος απλά έβλεπε, οι Καμαρά-Μπουχαλάκης ήταν σε απόσταση και ο Ρέαμπτσιουκ είχε χάσει κάθε επαφή με το που βρισκόταν (στην μετατόπιση) και πήδηξε σε λάθος χρόνο και λάθος χώρο. Ό,τι να ‘ναι από όλους. Τοποθετήσεις ερασιτεχνών…

ΜΗΔΕΝΙΚΗ ΑΠΕΙΛΗ ΑΠΟ ΤΑ ΠΛΑΓΙΑ

Μετά το 1- 0, ο Ολυμπιακός πήρε τη μπάλα, προσπάθησε να δημιουργήσει καταστάσεις, αλλά δεν ήταν εύκολο. Ο Μπόλονι έχει φτιάξει μια ομάδα που δεν είναι κάτι το τρομερό, αλλά τουλάχιστον έχει αρχή και τέλος στα λίγα που μπορεί να κάνει. Από την κόκκινη πλευρά, όσο και να γύρναγε το τόπι, χρειαζόταν η προσωπική ενέργεια ώστε να αναστατωθεί και να βγει εκτός ισορροπίας ο γηπεδούχος. Και αυτό δεν υπήρχε.

Μηδενική απειλή από το πλάι, απουσία του Εμβιλά που μπορεί να αλλάξει παιχνίδι ή να φέρει κάτι απρόοπτο και φυσικά εύκολη αντιμετώπιση του Χασάν από την άμυνα του Παναθηναϊκού. Πίεζαν σωστά οι ποδοσφαιριστές του Μπόλονι και στη τελική για το 45λεπτο, δε χρειάζεται να γραφτούν πολλά. Ένα γρήγορο γκολ και μετά τακτική "σε περιμένω και βλέπουμε…" Αυτό έκανε ο Μπόλονι.

Ο Μαρτίνς από την πλευρά του, ήταν υποχρεωμένος να αλλάξει πράγματα. Δε γίνεται κάθε φορά ο Ολυμπιακός να ‘χει πρόβλημα με τον Παναθηναϊκό. Έχουν πάψει όλες οι ομάδες τα τελευταία χρόνια να ‘χουν ζήτημα με τους "πράσινους" και έχει ο Ολυμπιακός. Ο Παναθηναϊκός για ενάμιση μήνα και βάλε, ματς στο οποίο πήγαινε κερδίζοντας στα αποδυτήρια, το τελείωνε με τρίποντο. Ήταν και αυτό μια πρόκληση και για τους δυο. Τελικά στο δεύτερο μέρος , ποδοσφαιρικά και οι μεν και οι δε, είχαν ζητήματα. Δυο γκολ μπήκαν από στημένη μπάλα. Το 2- 0 με την κεφαλιά του Σένκεφελντ στο δεύτερο δοκάρι και το τελείωμα του Σανκαρέ.

Ο ΕΜΒΙΛΑ ΕΛΕΙΨΕ ΠΟΛΥ

Το γκολ του Ελ Αραμπί ήρθε από καραμπόλα. Όπως και να ‘χει οι Πειραιώτες πίεσαν και το πάλεψαν. Αν ο Μασούρας είχε εκμεταλλευτεί ότι το τέρμα είναι πεντέμιση μέτρα και δε σούταρε πάνω στον Διούδη, η ομάδα δεν θα ‘χε χάσει. Ο Μαρτίνς στις δηλώσεις του στο τέλος, είπε ότι δεν κέρδισε ο καλύτερος. Αυτό είναι σχετικό. Γιατί στη γενική εικόνα ναι, ο Ολυμπιακός ήταν πιο ομάδα, με κατοχή , με κουμάντο πάνω στο χορτάρι. Όμως για να γίνει φόβητρο, έπρεπε να πετάξει πάνω από μια ώρα ποδοσφαίρου.

Ο Παναθηναϊκός έγινε άνετος γιατί έβαλε το γκολ νωρίς, αυτή είναι η αλήθεια. Αλλά δεν είναι και δικαιολογία. Ο Τιάγκο Σίλβα, στο δεύτερο μέρος ήταν καλός. Θέλω να σταθώ στον συγκεκριμένο γιατί δεν πάταγε καλά στο πρώτο μέρος, όμως ανέβηκε και βοήθησε. Ο Βαλμπουενά ήταν ο πιο ψύχραιμος όλων και στο ελάχιστο -συγκριτικά που έπαιξε- ο Κάιπερς ήταν πιο… μέσα στην ουσία από τον Χασάν.

Θέλω να το επαναλάβω: Ο Εμβιλά έλειψε πιο πολύ απ’ ότι περίμενε και ο πιο φανατικός… Το ματς περνάει στην ιστορία, ο Ολυμπιακός έχει τώρα την Αϊντχόφεν, αλλά αυτή η ιστορία είναι που θα πρέπει να μάθουν καλά στου Ρέντη γιατί ο αντίπαλός τους δεν είναι ο ΠΑΟΚ , ούτε η ΑΕΚ. Όσο και να ‘χει γίνει μόδα με την βοήθεια του ίντερνετ. Έναν μεγάλο αντίπαλο έχει ο Ολυμπιακός. Και κάθε χρόνο, όλο και κάτι του δίνει… Κάνω λάθος;

Photo Credits: Eurokinissi