Ήταν μια πολύ μεγάλη νίκη για τον Ολυμπιακό. Τέλος. Δε το συζητάμε. Δε θα το αναλύσουμε καν. ΠΑΟΚ και ΑΕΚ είχαν σκουντουφλήσει, ήξεραν οι ερυθρόλευκοι ότι θα πάνε να παίξουν αντίπαλοι με μια δυνατή μαχητική ομάδα που είχαν ηττηθεί "καπάκι" από τους "Δικέφαλους".

Επίσης, μέχρι τώρα κανείς δεν έχει χαριστεί στον Ολυμπιακό και ούτε πρόκειται. Αυτό πρέπει να το βάλουν καλά στο μυαλό τους άπαντες στου Ρέντη. Δε ξέρω μέχρι που θα φτάσουν, αλλά να το ξέρουν. Παντελονάτο διπλό. Σκληρό 90λεπτο και σκληρό διπλό.

Ο Άρης έχει ένα σύνολο που παλεύει τα πάντα, ειδικά στο σπίτι του. Ήθελε να δουλέψει πολύ ο Ολυμπιακός και το έκανε σε μεγάλο ποσοστό. Ο Μαρτίνς δε πέταξε το 45λεπτο, που ίσως πουν πολλοί, απλά άφησε τον χρόνο να κυλήσει υπέρ του με κάμποσο ρίσκο. Ο Ερέρα είπε ότι το σκορ δεν ήταν δίκαιο. Διαφωνώ μαζί του.

Δεν έκανε κάτι για να… τρομοκρατήσει τους Πειραιώτες η ομάδα του. Ο Ολυμπιακός ήταν σίγουρο πως θα ρίσκαρε όσο θα πέρναγε η ώρα. Και το έκανε. Έχουν ζητήματα να λύσουν στον Πειραιά, αλλά όταν θα βρίσκονται σε τροχιά νικών, θα μπορούν να το κάνουν πιο εύκολα και με καλύτερη ψυχολογία.

Και στην τελική, από την στιγμή που κανείς δε τους λογίζει ως φαβορί για την κατάκτηση του πρωταθλήματος, στο χέρι τους είναι, να απολαύσουν την δουλειά τους και να προσπεράσουν όσα περισσότερα εμπόδια βρουν μπροστά τους. Ένα από αυτά ήταν και ο Άρης.

Με τον Ολυμπιακό να φεύγει από το γήπεδο και να ξέρει ότι έχει πάρει το ματς, τους βαθμούς, έχει ξεθαρρέψει τα στόπερ του και όχι μόνο. Ξεκαθαρίζω: Ο Ερέρα απαιτούσε να βγάζει παίκτες σε πρώτο και δεύτερο χρόνο σε κάθε διεκδίκηση.

Φώναζε στους ποδοσφαιριστές του και η αλήθεια είναι ότι αυτό απέφερε καρπούς μετά το δεκάλεπτο. Γιατί η πρώτη εικόνα της αναμέτρησης φανέρωνε "ερυθρόλευκη" κυριαρχία. Ο Ολυμπιακός απλωμένος σωστά και έξυπνα, πίεζε με τα δυο αμυντικά χαφ.

Και ήταν αυτός ο λόγος που ο Μαρτίνς επέλεξε να μπει στο "Κλ. Βικελίδης" με δυο "εξάρια". Το μόνο που δεν είχε κάνει, αφού τόσο καιρό κόσμος και Τύπος, ζούσαν στο δίλημμα Μπουχαλάκης ή Γκιλιέρμε. Ο Πορτογάλος απάντησε στην Θεσσαλονίκη "και ο ένας και ο άλλος".

Ποιο ήταν το μοναδικό τίμημα αυτής της επιλογής; Ο Φορτούνης έτρεχε περισσότερο. Γύριζε πιο πίσω να πάρει μπάλες, μεγάλωναν τα μέτρα απόστασης από τον Χασάν, όμως ο Ολυμπιακός σε αυτό το ματς είχε σέντερ φορ και διάθεση να πλήξει τους "κίτρινους" από τα άκρα.

Η πλευρά Ελαμπντελαουί - Χριστοδουλόπουλου δε τροφοδοτήθηκε αρκετά, πολλές μπάλες πήγαν σε Κούτρη - Ποντένσε, αλλά κακά τα ψέματα, όσο πέρναγε η ώρα οι ερυθρόλευκοι απομακρύνονταν από την περιοχή του Άρη.

Ήταν η πίεση που σας έγραψα των γηπεδούχων σε συνδυασμό και με το ότι άρχιζαν να πηγαίνουν πρώτοι στη μπάλα. Ο Ολυμπιακός ανασταλτικά δεν είχε μεγάλο θέμα. Σισέ και Βούκοβιτς ήλεγχαν τα πάντα μπροστά από τον σταθερό Σα.

Και το ξαναλέω, το νόμισμα έχει πάντα δυο όψεις. Όποιος είπε "μα γιατί με τα δυο εξάρια;" έβλεπε ταυτόχρονα Μπουχαλάκη - Γκιλιέρμε να αποτελούν πρώτο… κεντρικό αμυντικό δίδυμο (!), πριν καν φτάσει ο Άρης μπροστά στα "κόκκινα" στόπερ.

Την ίδια ώρα οι "κίτρινοι" είχαν γλιτώσει τα πρώτα 10-15 λεπτά όπου οι παίκτες τους δεν έκοβαν ούτε… με βαλέ και αυξάνοντας την έντασή τους απομάκρυναν κάθε κίνδυνο.

Όπως συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις, όταν ένα ματσάκι με… κουλούρια στην ανάπαυλα, παίζει μεγάλο ρόλο τόσο το αν διαφοροποιηθεί η τακτική από τον προπονητή καθώς και το ποια πρόσωπα θα μπουν στο ματς για να αλλάξουν ισορροπίες.

Ο Μαρτίνς γνώριζε ότι το διπλό θα ήταν κάτι το υπέροχο μετά τα Σαββατιάτικα αποτελέσματα των άλλων ομάδων της κορυφής. Και έτσι όταν το θεώρησε απαραίτητο, έβαλε τον Νάτχο, πέρασε στο πλάι τον Φορτούνη και "άνοιξε" το γήπεδο.

Αν θέλετε τη γνώμη μου, το μεγαλύτερο στοίχημα που έχει μπροστά του ο Πορτογάλος, είναι να βρει τρόπο να παίζουν όσο γίνεται περισσότερο μαζί ο Έλληνας και ο Ισραηλινός. Είναι οι πιο ποιοτικοί παίκτες της ομάδας στον άξονα. Δε θεωρώ ότι σπαταλήθηκε χρόνος.

Ο ίδιος ο Μαρτίνς με το που έκανε την πρώτη αλλαγή, είδε το γήπεδο να γέρνει υπέρ του. Μόλις οι γραμμές άνοιξαν, το πρόβλημα το είχε η ομάδα που έτρεχε να προλάβει τη μπάλα. Ο Άρης. Έτσι είναι πάντα. Η μπάλα είναι πιο γρήγορη από κάθε παίκτη.

Έφτανε λοιπόν μια στιγμή σωστού τρανζίσιον. Αλλαγή παιχνιδιού, Κούτρης, Χασάν, γειά σας… Είδατε πως χρειάζεται να ‘χεις και παίκτη στο… κουτί. Και ο Αιγύπτιος, φτάνει τους 6 προσωπικούς βαθμούς.

Και μάλιστα εκτός έδρας. Νέα Σμύρνη και "Κλ. Βικελίδης". Ο Ολυμπιακός δε ρίσκαρε τίποτα. Λες και είχε δει στον ύπνο του το παιχνίδι ο Μαρτίνς. Έβαλε τον Νάτχο, ανέβασε την ποιότητα και τέλος. Όμως θα το επαναλάβω: Αυτή η νίκη έχει κατακτηθεί γιατί στην Θεσσαλονίκη, αντίθετα με το Ηράκλειο, ο Ολυμπιακός μπήκε κι αυτός δυνατά.

Ο Σισέ με τον Βούκοβιτς έχουν κάνει μεγάλο παιχνίδι, εκμεταλλευόμενοι και τις δυο… ασπίδες μπροστά τους (μέχρι που κουράστηκε α λα ΟΑΚΑ ο Γκιλιέρμε). Όσους επιθετικούς και να έβαζε ο Ερέρα, δε θα κινδύνευαν.

Γιατί επιτέλους ενεργούσαν σωστά, άμεσα, δυνατά, έξυπνα, με αλληλοκάλυψη. Και βέβαια, ο Σα έδειξε από την πρώτη στιγμή που εμφανίστηκε στην ενδεκάδα, ότι είναι καλός τερματοφύλακας. Δε μου έκανε εντύπωση η εμφάνισή του. Αναμενόμενη…

Το πώς θα μοιραστούν οι χρόνοι στο τέρμα, είναι θέμα προπονητών. Μπορεί ο Ολυμπιακός να φέρει τα πάνω - κάτω; Ίσως να ξέρουμε περισσότερα σε λίγες μέρες απέναντι στον θαρραλέο Παναθηναϊκό. Τα λέμε μετά τη Ντουντελάνζ…

Photo credits: Eurokinissi