Οι λογαριασμοί έμειναν «ανοιχτοί» παρότι δόθηκε σε όλους η εντύπωση αρχικά, ότι ο Ολυμπιακός θα τους έκλεινε από το πρώτο βράδυ. Δεν συνέβη όμως αυτό και οι λόγοι ήταν συγκεκριμένοι. Άλλωστε, το ποδόσφαιρο είναι τέτοιο άθλημα, που ποτέ δεν μπορείς να είσαι σίγουρος για κάτι.

Κανείς φίλος του Ολυμπιακού δεν έλεγε (βάσει εικόνας του μήνα) ότι θα κερδίζει 2-0 στο 10’ και κανείς φίλος του ΠΑΟΚ δεν περίμενε παιχνίδι στο Καραϊσκάκη με την ομάδα του από το 33’ με δέκα, να «σβήνει» στο 2-1 που διαμορφώθηκε ένα λεπτό πριν. Για αυτό όμως είναι ωραία η μπαλίτσα και για δαύτη πρέπει να συζητάμε. Όχι για ίντριγκες και παρασκήνια. Τέλος πάντων…

Πάρτι «έστησαν» οι Πειραιώτες στο σπίτι τους, αλλά δεν είχαν διάθεση απ’ όσο φάνηκε να το κρατήσουν για πολύ. Μισή ώρα κράτησε το γλέντι και μετά …νηστεία στο πνεύμα των ημερών! Το σκηνικό διαμορφώθηκε αλλιώς. Ο ΠΑΟΚ μείωσε, έμεινε με δέκα και το παιχνίδι «χάλασε» και για τους δυο! Ναι, οι Ολυμπιακοί έχουν συναντήσει πολλές φορές κλειστές άμυνες και έναν αντίπαλο ταμπουρωμένο, αλλά έχει και μια άλφα ποιότητα το ρόστερ του «δικεφάλου», που του επιτρέπει να μην κάνει γκέλες κατώτερων ομάδων.

Άντεξαν οι Θεσσαλονικείς, αλλά ούτε και για αυτούς είναι δεδομένο ότι έχουν κάποιο πλεονέκτημα στο ματς της Τούμπας. Γιατί και θα πρέπει να σκοράρουν, αλλά –κυρίως- δεν θα πρέπει να δεχθούν γκολ. Κι όπως έχετε διαπιστώσει, ειδικά ο Κάμπελ όποιον ακραίο και να του βάλει μπροστά του ο Γεωργιάδης τον περνάει σα σταματημένο! Αυτό ωστόσο το απολαμβάνουν οι συμπαίκτες του Κοσταρικανού, όμως τον έχουν «πεθάνει». Από το πρώτο δευτερόλεπτο(δείτε που πήγε η μπάλα με το που έγινε σέντρα) ως το τελευταίο τον «ταΐζουν» και κάποια στιγμή δεν αντέχει…

Κι αν ο Μίτσελ «την έφερε» σε όλους με τον Μέγκιερι, ο Γεωργιάδης πήγε κι αυτός κόντρα στα προγνωστικά, επιλέγοντας δυο ανασταλτικούς για την αριστερή πλευρά. Με Τζαβέλλα και Λίνο, ο Έλληνας τεχνικός ούρλιαζε «φοβάμαι» τον Κάμπελ. Και καλά έκανε. Γιατί τη γνώμη μου την ξέρετε, ο κορυφαίος σε τακτική ποδοσφαιριστής στην χώρα μας, είναι ο Κάμπελ. Ο Γεωργιάδης λοιπόν προτίμησε να αφήσει στην άκρη την… αριστερή απειλή και να καθίσει τον -λίγο ανέτοιμο- Λούκας στον πάγκο. Κι όμως το 2-1 από εκεί έγινε!!!

Παράλληλα, πάγκο «έφαγαν» και οι Κατσουράνης-Σαλπιγγίδης. Με έναν ΠΑΟΚ διαφορετικό από το ματς πρωταθλήματος, ψιλιασμένο, ότι θα μπορούσε να πάει το παιχνίδι στην φρεσκάδα, την δύναμη και την ταχύτητα. Οι νταμπλούχοι με Φουστέρ αντί του Πέρεζ για να μη μείνει ποτέ μόνος ο Χολέμπας, στα πιθανά ντουμπλαρίσματα των Στοχ και Σκόνδρα! Πολύ τακτική το ματς όπως καταλαβαίνετε. Και αυτά είναι τα ωραία στη μπάλα!

Όμως το ακόμη καλύτερο στο ποδόσφαιρο, είναι να προετοιμάζεσαι για συγκεκριμένα πράγματα και όσα έχεις σκεφτεί όλη την εβδομάδα να στα διαλύουν δυο στιγμές. Είτε θετικά, είτε αρνητικά. Αυτό είναι το ποδόσφαιρο. Ο ΠΑΟΚ τόσες μέρες ετοιμαζόταν για «μεγάλη μάχη» και βρέθηκε στο 10’ να έχει φάει δυο γκολ! Μα κι ο ίδιος ο Μίτσελ, αποκλείεται να το περίμενε. Η πίεση των ποδοσφαιριστών του όμως, απέφερε καρπούς και μετά από έναν κακό μήνα, είχαν ένα εξαιρετικό δεκάλεπτο. Με τις πλευρές τους να υπερτερούν, τον Φουστέρ να δίνει ασίστ και να σκοράρει, αλλά και τον Σαλίνο να παραδίδει μαθήματα... βραζιλιάνικου ποδοσφαίρου στη φάση του δεύτερου τέρματος.

Ο «δικέφαλος» έδωσε την δική του απάντηση με ένα αρκετά όμορφο γκολ, μιας και ο Λίνο βρήκε πεδίο δράσης και ο Αθανασιάδης πετάχτηκε πανέμορφα για να σκοράρει. Το 2-1 θα έδινε άλλο ενδιαφέρον στο ματς, αλλά οι παίκτες (που πολλές φορές μένουν ήρεμοι) αποφάσισαν να το «χαλάσουν» και μετά από σπρωξίδια και «κοκορομαχίες», αποβλήθηκε ο Στοχ ο οποίος μπήκε και τελευταίος στον καυγά, αλλά πέταξε αντίπαλο κάτω(τον Βαλντέζ που είχε μπλεχτεί κι αυτός, μαζί με τους Φουστέρ και Βούκιτς).

«Στράβωσε» και ο Βούκιτς όταν έγινε αλλαγή, όμως με παίκτη λιγότερο, ο Γεωργιάδης καλά έκανε και επέλεξε την τακτική του. Κουμάντο κάνει ο προπονητής, όχι τα γούστα του κάθε παίκτη! Ο Ολυμπιακός που φαινόταν αρχικα να «τελειώνει» την πρόκριση στο πρώτο 30λεπτο, είχε κάποιους γρίφους να λύσει. Και κυρίως την ανασταλτική λειτουργία του ΠΑΟΚ, ο οποίος μπήκε λάθος (Κλάους να βγαίνει αριστερά, να παίζει ο Βούκιτς μπροστά και ο Νάτχο να είναι μόνος με τον Κάτσε δεξί χαφ). Το διόρθωσε ο Γεωργιάδης έστω και με καθυστέρηση.

Και ήταν δεδομένο ότι όσο θα περνούσε η ώρα, οι Θεσσαλονικείς θα «φόρτωναν» ανασταλτικά. Και έτσι έγινε. Μπήκε και ο Σαλπιγγίδης να τρέξει, ο Κατσουράνης να «δέσει» με τον Κάτσε και ο Ολυμπιακός είχε μπροστά του πλέον μια ομάδα κλεισμένη –αναγκαστικά- στα καρέ της. Κάποιος είπε «αν ο ΠΑΟΚ ήταν με 11, θα ‘ταν καλύτερα για τον Ολυμπιακό». Ίσως και να μην διαφωνώ, αλλά ποιος είπε ότι και η ομάδα της Θεσσαλονίκης δεν θα ήθελε να ‘χει 11αδα στο χορτάρι;

Ο Σαβιόλα με τον Πέρεζ μπήκαν για να πιέσουν. Ο Μίτσελ θα μπορούσε τον Αργεντίνο να τον βάλει νωρίτερα. Στο 2- 1 βλέπετε, ένα γκολ ακόμη, ίσως και να σου φτάνει όταν είσαι ο Ολυμπιακός και έχεις να παίξει και δεύτερο 90λεπτο εκτός έδρας! Η διαχείριση των «ερυθρόλευκων» σε όλο το δεύτερο ημίχρονο, είχε πολύ σέντρα , πολύ Κάμπελ που «έσκασε» (λογικό) και κάποια σουτ από απόσταση. Ο Χολέμπας δεν ήταν καλά, οι Πειραιώτες το πήγαν… μονόπαντα και από ένα σημείο και έπειτα έγιναν προβλέψιμοι. Το έγραψα και στην αρχή, κλεισμένος πίσω ο ΠΑΟΚ, αλλά έχει ποδοσφαιριστές έμπειρους, που μπορούν να διαχειριστούν μια κατάσταση κλεισμένοι στην περιοχή τους. Το θέμα θα είναι την Μεγάλη Τετάρτη, που θα πρέπει φουλ να ανοιχτούν και να βγάλουν φάσεις μπροστά στο κόκκινο τέρμα.

ΥΓ. Ο Μαρκάνο πρέπει να ‘χασε το ευκολότερο γκολ της καριέρας του στο 57’, όλα όμως μπαίνουν κι όλα βγαίνουν.

ΥΓ 2. Ο Κλάους πήρε όλες τις πρώτες μπάλες στα βολέ του Γλύκου που πήγαν πάνω του και στα «γεμίσματα» των συμπαικτών του. Εξαιρετικό παιχνίδι.