Αυτή καθ’ αυτή η ήττα δε διαλύει τον Ολυμπιακό. Η βαθμολογική διαφορά κρινόταν ασφαλής πριν καν μπουν στο πούλμαν για να ανηφορίσουν οι πρωταθλητές προς το ΟΑΚΑ.

Σίγουρα μετά το τέλος, υπάρχουν πολλά να συζητήσουν οι "ερυθρόλευκοι" και για τη δική τους εμφάνιση, αλλά και για τα όποια παράπονα έχουν από τον Μάνταλο. Τον διαιτητή, όχι τον παίκτη. Όμως πέρα από τις αποφάσεις του "άρχοντα" της αναμέτρησης υπάρχουν πολλά που πρέπει να δουν ήρεμα στον Πειραιά, ώστε να έχουν κέρδος από τη συγκεκριμένη βραδιά. Γιατί καμία καταστροφή δεν υπάρχει από το 1- 0, αλλά μια μεγάλη ομάδα χάνει μόνο αν κρύβει πράγματα κάτω από το χαλάκι.

Και στα δυο ημίχρονα μπήκαν καλύτερα οι "ερυθρόλευκοι" και κινητικότητα είχαν και διάθεση και δύναμη. Όμως έχασαν. Γιατί δέχθηκαν ένα γκολ- αυτογκόλ, γιατί δε πέρασαν μπάλες στον επιθετικό τους, γιατί ο Ελιονούσι δε μπορούσε, ο Σεμπά ήταν κλεισμένος και γενικά δεν πίεσαν όσο θα μπορούσαν για να βλάψουν την αντίπαλό τους. Μια αντίπαλο που άντεξε στο καλό κόκκινο διάστημα και μπορεί να μην ήταν σούπερ, αλλά κράτησε το σκορ υπέρ της. Ε, όταν έμειναν με δέκα παίκτες οι παίκτες του Μπέντο, κλήθηκαν απλά να παίξουν… ρουλέτα. Μπρος- πίσω, τρεξίματα όπου να ‘ναι και προσπάθεια ισοφάρισης αναγκαστικά (λόγω δέκα παικτών) δίχως δεύτερο φορ, δίχως δεκάρι.

Ένας Ολυμπιακός που είδε σε ένα παιχνίδι να αποβάλλονται δυο άνθρωποι του πάγκου του (Μοδέστο, Θεοδωρίδης) και ένας ποδοσφαιριστής του. Ε, αν έφυγε και κανάς άλλος και δεν τον είδα συμπαθάτε με. Πάντως για να είμαι δίκαιος και να τα λέμε όλα, αν δε λεγόταν Ολυμπιακός η ομάδα που έχασε, θα ‘χε ξεσπάσει "πόλεμος". Και μόνο για το πέναλτι…

Ο Μπέντο γύρισε τον χρόνο πίσω στην επιλογή της ενδεκάδας του. Η ομάδα ήταν ίδια με αυτή που "έχτισε" τη διαφορά ασφαλείας πριν φύγει το ’16, με δυο αναγκαστικές διαφοροποιήσεις. Ο Λεάλι αντί του τραυματία Καπίνο και ο Ρομαό στη θέση του "Άγγλου" πλέον, Μιλιβόγεβιτς. Ο πάγκος βέβαια έμοιαζε με την ακαδημία της ομάδας συν δυο δασκάλους, τους Καρντόσο και Σισοκό.

Ο στόχος του Πορτογάλου ήταν διπλός: και να πάει με την εμπειρία, αλλά και να μη του "χρεώσει" κανείς ότι σε ένα από τα λεγόμενα δύσκολα ματς έβαλε νεαρούς. Διαφωνώ βέβαια με αυτό και έχω ξεκαθαρίσει, ότι τα παιδιά αυτά έπαψαν να είναι υπό δοκιμή στους πρωταθλητές. Καλό θα είναι να σταματήσουν ατάκες του τύπου "οι μικροί, τα πιτσιρίκια" και άλλα τέτοια. Με το… σπαθί τους, απέδειξαν ότι μια χαρά στέκονται και τρέχουν και μάχονται πολύ καλύτερα από άλλους.

Ο Μπέντο θα τους έχει ενδεκαδάτους άλλωστε στο εγγύς μέλλον. Το θέμα είναι πιο γενικό και έχει να κάνει με όλο το ρόστερ. Με περισσότερη ποιότητα, δε θα ‘χανε ποτέ. Στην έναρξη της αναμέτρησης του ΟΑΚΑ ήθελε να στηριχτεί σε αυτούς που τον οδήγησαν στις μεγάλες νίκες του πρώτου γύρου. Η αλήθεια είναι λοιπόν, ότι η ομάδα του Πειραιά μπήκε καλά στο ματς, απέναντι σε έναν αντίπαλο που και ήθελε να επιτεθεί, αλλά και έβγαζε μια διστακτικότητα στις κινήσεις.

Την απουσία του Γιόχανσον ήθελαν να την εκμεταλλευτούν οι φιλοξενούμενοι και η αλήθεια είναι ότι στην κουλούρα ο Φορτούνης με τον Μαρτίνς, φαίνονταν πολύ περισσότερο από τους αντιπάλους τους. Όχι για πολύ… Για αυτό και ο Ολυμπιακός έκανε γρήγορα περισσότερες τελικές (3- 1), "χτύπησε" στην πλευρά του Βράνιες και γενικά παρουσιαζόταν ικανός να σκοράρει πρώτος. Στο ποδόσφαιρο βέβαια, σιγουριές και… βουλοκέρια δεν υπάρχουν.

Ο Ντε λα Μπέγια με τον Σεμπά κατέβαιναν στην πλευρά τους, πολύ πιο άνετα από Φιγκέιρας - Ελιονούσι, όμως στην ανασταλτική τους λειτουργία οι "ερυθρόλευκοι" έχασαν φάσεις στο "τσακ", σε συνδυασμό και με τον εκνευρισμό που εβγαζαν στον διαιτητή. Κάπως έτσι προέκυψε και το γκολ που δέχθηκαν. Ο Μποτία σε δεύτερο χρόνο έκανε φάουλ, διεκόπη κανά τρίλεπτο το ματσάκι μέχρι να τσακωθούν όλοι και τελικά ο Λεάλι, ήταν ο άτυχος της ιστορίας, αφού έπεσε σωστά, αλλά ο… Ντα Κόστα με το κεφάλι, του ‘στειλε τη μπάλα αλλού.

Ο Ολυμπιακός που δεν είχε το παραμικρό πρόβλημα με τις "καμινάδες" των αντιπάλων του, βρέθηκε πίσω στο σκορ και με νεύρα. Και το χειρότερο; Το 1- 0 έφερε και το τέλος του ρυθμού. Βέβαια, κάτι που θα έπρεπε να θυμάται ο Μπέντο, ήταν πως έπαιζε με την ομάδα που ‘ναι καλύτερη όλων στο πρώτο ημίχρονο. Οι "ερυθρόλευκοι" από την άλλη, είναι ομάδα δεύτερου μέρους και απέμενε να δούμε, αν απλά αυτός ο αγώνας γινόταν "σκλάβος" της στατιστικής.

Με δυο λόγια, αν η ΑΕΚ επικρατούσε στο πρώτο ημίχρονο και οι πρωταθλητές "απαντούσαν" στο δεύτερο. Τα διπλομαρκαρίσματα των "ερυθρόλευκων" ήταν σωστά, είχαν δύναμη, πάθος και πήγαιναν τις περισσότερες φορές πρώτοι στη μπάλα. Στο 50’ δε δόθηκε το πέναλτι που έγινε στον Μποτία.

Όπως στο πρώτο μέρος, έτσι και στο δεύτερο με την έναρξη, οι χώροι είχαν διαρκώς παίκτες με κόκκινες κάλτσες, αλλά η ΑΕΚ ήταν προσεκτική.

Χώρο γύρευε η Ένωση για να κάνει ζημιά σε "ανοιχτό" γήπεδο. Συνέβη κανά - δυο φορές, κυρίως με κάποιες συρτές μπάλες που προήλθαν από αριστερά (Μάνταλος). Η είσοδος του Ανδρούτσου αντί του Ρομαό, μπορεί να στερούσε από δύναμη τον Ολυμπιακό, αλλά του έδινε ταχύτητα, έμπνευση και επιθετικότητα. Δε προλάβαμε να το δούμε, λόγω της αποβολής. Ο Χιμένεθ απαιτούσε να κλείνουν στην κουλούρα οι παίκτες του και έβαλε τον Χριστοδουλόπουλο για να προβληματίσει την αριστερή κόκκινη πλευρά.

Η αποστολή του εξετελέσθη λοιπόν, με την κόκκινη που πήρε από τον Μποτία (δεύτερη κίτρινη). Ακολούθησε η είσοδος του Μανθάτη, η αλήθεια είναι ότι αυτά που μπορούσε να κάνει ο Μπέντο τα έκανε με τους παίκτες που έχει διαλέξει (!) να πορεύεται. Η αποβολή του Μποτία, "χάλασε" την τρίτη επιθετική αλλαγή που πιθανότατα θα έκανε ο Πορτογάλος, αλλά και την επιθετική λειτουργία. Αναγκαστικά μπήκε ο Ρέτσος και όχι μόνο αυτό, βγήκε και ο Φορτούνης για να γίνει η αλλαγή. Με δυο λόγια; Τρεξίματα πίσω και πλάι, με τον Ιντέγε "καλαμιά στον κάμπο".

Και ενώ στο 20λεπτο του ματς, ο άξονας του Ολυμπιακού έδειχνε ικανός να "ακουστεί" στην αναμέτρηση, αυτό δεν διήρκησε για πολύ. Ο Νιγηριανός μετά το 85' βρήκε… σύντροφο τον Ντα Κόστα, στην απέλπιδα προσπάθεια των προπονητών να ανεβάσουν ένα στόπερ για να κερδίσει μονομαχίες.

Η ΑΕΚ όπως και πέρυσι, πάλι μόλις είχε παίκτη παραπάνω, έδειξε τρακαρισμένη. Η διαφορά απλά, ήταν ότι οι πρωταθλητές στον περσινό αγώνα έμειναν με εννιά παίκτες, ε φέτος τελείωσαν με δέκα… Πάντως, επειδή οι Ολυμπιακοί δεν έχουν μάθει να κρύβονται πίσω από Μάνταλους και σφυρίχτρες, για άλλη μια φορά αποδεικνύεται ότι το υλικό θέλει ενίσχυση. Και μπροστά είναι και η Λεωφόρος και η Τούμπα.

ΥΓ. Συμμερίζομαι την οργή κάποιων για τον Μπέντο. Τον Δεκέμβρη έγραψα "ή τώρα ή ποτέ". Η ΠΑΕ έκανε τότε την επιλογή της. Άρα γιατί να τον διώξεις τώρα; Και ποιον θα πάρεις;

ΥΓ 2. Ομολογουμένως και δε το γράφω ως δικαιολογία, αλλά ως στυγνή πραγματικότητα, το ματς με την Οσμάνλισπορ είναι πολύ πιο σημαντικό. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι μια ομάδα όπως ο Ολυμπιακός αντέχει να χάνει.

Μόνο Instagram: Pantelaras10