Πέντε λεπτά γεμάτα... βήματα

Όσο και να διαφωνήσετε, όποια κι αν είναι η γνώμη σας(απολύτως σεβαστή), δε γίνεται να μην ξεκινήσω έτσι: Πρώτη φορά στη ζωή μου είδα γήπεδο να… τρομοκρατεί (χωρίς να το θέλει βέβαια) για 34 λεπτά τη γηπεδούχο ομάδα και στο τελευταίο εξάλεπτο να τρέμει ο φιλοξενούμενος. Το στάδιο Ειρήνης και Φιλίας είναι πλέον το Σαν Μαμές της Ελλάδας. Κόσμος που είδε για πάρα πολλή ώρα τους παίκτες του να κάνουν κακά και τσίσα μαζί.

Κι όμως, ήταν στο σπίτι τους, στο κοινό τους, στους δικούς τους ανθρώπους. Αλλά τρέμουλο… Και εκεί που ο Παναθηναϊκός με τους νεαρούς έκλεβε την παράσταση, με δυο 19χρονα παιδιά ήταν έτοιμος για μια πολλή μεγάλη νίκη, εμφανίστηκε ο τεράστιος, ο ανυπέρβλητος, ο άνθρωπος που δε συζητάει ποτέ το να χάσει. Κι όταν χάνει, έχει πολεμήσει.

Ο Βασίλης Σπανούλης, θα τελειώσει την καριέρα του στον Ολυμπιακό! Γιατί πολύ απλά, δε γίνεται να φύγει από αυτόν. Δίχως περισσότερη κουβέντα. Την ώρα που το «τριφύλλι» ήταν έτοιμο να κόψει το ροζ φύλλο αγώνα, ο Σπανούλης το άρπαξε, το έβαλε στην τσέπη του και έστειλε και ένα άλλο μήνυμα. Σεβασμός στους μεγάλους παίκτες. Όταν οι διαιτητοπατέρες μαζεύονται και τον προσβάλουν ασχολούμενοι με τα βήματα σε ένα μεγάλο καλάθι, μπορεί να τους στείλει ένα βίντεο τώρα, να τον δουν για κάνα 5λεπτο τι μπορεί να πράξει! Ο κάθε παίκτης, σε όποια ομάδα κι αν παίζει, πρέπει να αντιμετωπίζεται με σεβασμό. Και μόνο…

Και συνεχίζω: Καλές και οι φωνές, καλές και οι γκρίνιες, ωραία και τα σενάρια. Με δυο λόγια, μια χαρά τα κουτσομπολιά και οι εξωαγωνιστικές κρίσεις, όπως και τα «καυτά» ρεπορτάζ που 'χουν να κάνουν με τους διαιτητές και τους παράγοντες. Ποια είναι όμως η ουσία; Μια και μοναδική: Αν μια ομάδα παίξει καλά, κερδίζει τους πάντες. Νικάει τον κόσμο της, τον κόσμο του αντιπάλου, νικάει τον εαυτό της, νικάει και το παρασκήνιο! Ας υποθέσουμε, που δεν είναι υπόθεση, πως ο Ολυμπιακός έχει «πει τον Δεσπότη, Παναγιώτη» από την ΚΕΔ! Ε λοιπόν, ο Συμεωνίδης και ο Κορομηλάς με τους υπόλοιπους, τους εαυτούς τους να βάλουν να σφυρίξουν, δε θα πετύχουν αυτό που θέλουν, αν υποθέσουμε πως κάτι θέλουν! Το ξεκαθαρίζω για να μην παρεξηγούμαστε! Όταν οι παίκτες σου είναι έτοιμοι, όταν η ομάδα σου είναι καλά, τους κερδίζεις όλους! Και φυσικά τους εκθέτεις. Ποιον πρέπει να σέβεται ο Ολυμπιακός; Τον Παναθηναϊκό. Κανέναν άλλο. Γιατί αυτός είναι ο αντίπαλός του. Οι «πράσινοι» παλεύουν κι αυτοί για τον τίτλο. Και ήταν πολύ κοντά να πάρουν το ματσάκι ξανά στον Πειραιά.

Προπονούνται, εργάζονται, ιδρώνουν κι αυτοί για το πρωτάθλημα. Αυτούς λοιπόν, τους αντιπάλους του, ο Ολυμπιακός πρέπει να τους σέβεται και κανέναν άλλο. Μετά τη βόμβα του Σπανούλη στο ΟΑΚΑ, όλοι ζούσαν με την περιέργεια για το αν η ομάδα του Πειραιά θα κατάφερνε να κρατήσει το αβαντάζ έδρας ή ξανά θα γλίστραγε στην «μπανανόφλουδα». Και ήταν ένα ζήτημα που πέρασε και στα αποδυτήρια. Φάνηκε εξάλλου από το τρέμουλο για το οποίο σας έγραψα παραπάνω. Εκεί που το πλεονέκτημα έδρας στην Ελλάδα θεωρείτο «τελειωμένη ιστορία» για τον γηπεδούχο, πλέον μεγαλύτερο άγχος έχουν οι... σπιτονοικοκύρηδες, παρά οι φιλοξενούμενοι! Είδατε πως αλλάζει ο καιρός και στο ελληνικό μπάσκετ; Η ουσία πάντως, είναι ότι ο Ολυμπιακός τούτη τη φορά κράτησε την έδρα του χάρη στον ηγέτη του. Έκανε το καθοριστικό βήμα για τον τίτλο. Πλέον χρειάζεται ένα ακόμη ροζ φύλλο. Μια ακόμη νίκη για να διατηρήσει τα σκήπτρα και να περάσει ήσυχο καλοκαίρι.

Για να γίνουν όλα αυτά βέβαια κι επειδή πρέπει πάντα να κυνηγάς τη βελτίωσή σου(ακόμη και στο φινάλε της σεζόν), επιβάλλεται να ρυθμιστούν ορισμένα πραγματάκια. Δε γίνεται η ομάδα να ζει με ξεσπάσματα. Δε γίνεται να μπαίνει στο ΣΕΦ πιο… χεσμένη απ’ ότι στο ΟΑΚΑ. Και δε γίνεται να τρώνε 44 πόντους ημίχρονο έτσι για πλάκα. Βέβαια, παίζουν δυο, το έγραψα και πιο πάνω. Υπάρχει αντίπαλος. Δεν είσαι στο λούνα πάρκ και ρίχνεις σουτάκια στην κινητή στεφάνη. Ο Σφαιρόπουλος και οι παίκτες του, έζησαν με ξεσπάσματα. Καλά μεν, αλλά ξεσπάσματα. Θεωρώ ότι για πρώτο ημίχρονο τρίτου τελικού, ο Παναθηναϊκός είχε καλύτερο τέμπο, σταθερότητα και αν μη τι άλλο, κατάφερε να βρει και λύσεις από παίκτες όπως ο Φελντέιν και ο Παπαγιάννης. Ο Ολυμπιακός για… kinder έκπληξη, είχε μόνο τον Στρόμπερι που μόλις βρήκε παιχνίδι αλα Καρσίγιακα, έκανε ζημιές στην άμυνα του Πεδουλάκη. Η διαφορά τριών πόντων για 20λεπτο είναι τίποτα σε τούτο το επίπεδο. Όμως η εικόνα ομάδας που φοβάται να επιτεθεί, αποτελεί σήμα κατατεθέν στα ματς του ΣΕΦ!

Δε πρέπει να στέκεσαι μόνο στο αποτέλεσμα, εδώ μιλάμε για ολόκληρο τρόπο παιχνιδιού. Και να ‘χεις απέναντί σου Ραντούλιτσα, Γκίστ που είναι σχεδόν οι καλύτεροί σου παίκτες και να παθαίνεις ζημιά από τους πιο άπειρους συμπαίκτες τους. Οι μικροί του Παναθηναϊκού για εμένα, έπαψαν πλέον να είναι μικροί. Είναι πολύ μεγάλοι. Βολές ο Διαμαντίδης και ο Γκίστ έχαναν στο τέλος. Όχι οι νεαροί. Και θα έπαιρνε από αυτούς τον αγώνα ο Παναθηναϊκός. Τώρα, η συνέχεια είναι η εξής: Το πρωτάθλημα δεν τελείωσε. Οι «πράσινοι» θα πάνε στο ΟΑΚΑ για τη δική τους… ζαριά και οι «ερυθρόλευκοι» θα πρέπει να σοβαρευτούν. Αυτό μόνο γράφω για την ώρα. Α και για να προλάβω μη πει κανείς «αν δεν έβαζε τα σουτ ο Σπανούλης θα έχαναν», γιατί με αυτή τη λογική αν τα έβαζαν όλοι οι άλλοι πιο πριν, θα κέρδιζαν. Άκρη δε βγαίνει έτσι…

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ: