Πιο αργοί κι απ' τον Επιτάφιο

Ο Βίκτορ Σάντσες είπε στο τέλος του ματς με την Χάποελ ότι η ομάδα του έκανε τα μισά καλά. Επειδή δε δέχθηκε γκολ. Μέσα στο Καραϊσκάκη από τους Ισραηλινούς μάλιστα… Ειλικρινά θα μπορούσα να γράψω πολλά, από τη στιγμή που όλα αυτά τα οποία είδαμε στο φαληρικό γήπεδο, προσωπικά τα περίμενα και σας τα είχα προαναγγείλει από τον sport24 radio 103,3.

Όμως κάθε ματς πρέπει να το αντιμετωπίζεις διαφορετικά. Κάθε μάχη είναι και… κάτι άλλο, αρα οφείλω να σταθώ στην πρώτη επίσημη παρουσία των πρωταθλητών Ελλάδας στο κοινό τους. Ένα κοινό που αποδοκίμασε στο φινάλε, αφού και απαιτητικό είναι και αλλιώς έχει μάθει να βλέπει την ομάδα του.

Στην τελική, δεν αγοράστηκαν 15 χιλιάδες διαρκείας(και βάλε) για να παρατηρείται ένα σύνολο ασταθές και πιο …αργό από τον Επιτάφιο. Καμία διάθεση πίεσης, κανένας ρυθμός. Πολλά στραβά, από παίκτες που οι 9/11 έπαιζαν παρεούλα και πέρυσι. Ο Βίκτορ άλλα δοκίμαζε μέχρι και το τελευταίο φιλικό, άλλα έκανε στο πρώτο επίσημο. Και είδαμε έναν Ολυμπιακό να μην έχει την διάθεση και την ικανότητα να πιέσει.

Μηδενική ενέργεια, καμία συνοχή στο μεγαλύτερο διάστημα και λάθος αποστάσεις. Εντελώς λάθος όμως. Δυστυχώς αυτό όσο και να προσπαθήσει κάποιος να το δικαιολογήσει με την εποχή και την κούραση της προετοιμασίας, δε θα …ευστοχήσει. Ειδικά όταν μιλάμε για μια ίδια ομάδα! Με διαφορά μόνο(!) τα δυο ακραία μπακ. Αφήστε που ένας εξ αυτών, ο Ντε Λα Μπέγια, ήταν ο καλύτερος παίκτης στο πρώτο μέρος.

Τι έδειξε ο Ολυμπιακός; Ναι, καλύτερα να γράψω αυτό, γιατί αν με βάλετε να γράψω τι ΔΕΝ έδειξε θα πρέπει να κατεβαίνετε πολύ ώρα με το ποντίκι(υπάρχει σίγουρα ορολογία αλλά δε τη ξέρω). Πρώτο επίσημο ματς. Αυτό που περίμενα. Και εγώ και όλοι. Να δούμε πόσα «απίδια πιάνει ο σάκος». Τίποτα. Ξεκίνημα αγώνα με δυο… σερβιρίσματα προς τους επιθετικούς της Χάποελ. Δε το περίμεναν φαίνεται και για αυτό δε σκόραραν, αν και στην πρώτη φάση το έσωσε ο Καπίνο με τη σωστή έξοδο.

Ισορροπημένη η ομάδα του Πειραιά στο πρώτο… πεντάλεπτο και δεν είμαι υπερβολικός. Μέχρι να αισθανθούν βολικά οι αντίπαλοί τους. Η Χάποελ με τρεις πίσω ανησυχούσε έπειτα μόνο με κανά καλό σουτάκι. Που και από αυτά, ένα του Σεμπά είχε ο Ολυμπιακός και αυτό ήταν. Δημιουργία; Τρίχες… Ο Μιλιβόγεβιτς ιδανικός μπροστά από τα στόπερ, ειδικά όταν αυτά έχουν μόνιμα ζητήματα. Αλλά ως εκεί. Ο Μανιάτης να φτιάξει παιχνίδι; Και το πότε το έκανε ο άνθρωπος. Έμενε ο Φορτούνης που τον περίμεναν οι αντίπαλοι.

Και πιο μπροστά, καλαμιά στον κάμπο ο Ιντέγε. Οι δυο πλάγιοι να ψάχνουν την σωστή πλαγιοκόπηση και όλοι μαζί να μην έχουν τις επιστροφές που πρέπει. Για αυτό και η πρωταθλήτρια Ισραήλ έφτασε με αξιώσεις μπροστά από το ερυθρόλευκο τέρμα, άσχετα αν δεν σκόραρε. Το πρώτο μέρος ήταν ανιαρό, ήταν κακό, σίγουρα έχουν επιχειρήματα οι δυο μονομάχοι, αλλά το μόνο που δε μπορούν να πουν είναι ότι δε γνώριζαν τη συγκεκριμένη υποχρέωση. Μήνες τώρα ήξεραν πότε θα παίξουν. Που σημαίνει ότι όφειλαν να ‘ναι πιο έτοιμοι!

Στο δεύτερο ημίχρονο δεν άλλαξε κάτι. Αντιθέτως με τον χρόνο να τους βαραίνει και οι δυο μονομάχοι, έγιναν χειρότεροι. Η εξέδρα ασχολείτο με τον Ντα Κόστα, αυτός στο τέλος γέλαγε, οι Ισραηλινοί δε πίστευαν ότι θα μπορούσαν να σκοράρουν, στο τέλος έκαναν τούμπες βέβαια(λάθος) λες και προκρίθηκαν και γενικά ήταν λίγο τρελούτσικη η εικόνα στο Καραϊσκάκη.

Αυτό σίγουρα που δεν είναι τρελούτσικο και δεν είναι υπερβλικό, έχει να κάνει με την άμεση ανάγκη για ενίσχυση. Να πάρει παίκτες ο Ολυμπιακός. Να πάρει πλάγιο χαφ αφού το θέλει πολύ, να ‘ναι γκολτζής και να στηρίξει τους υπόλοιπους. Μα πάνω απ’ όλα να πάρει έναν κεντρικό αμυντικό, όχι μόνο για τη δική του παρουσία, τις παραστάσεις του και την προσωπική του αξία. Αλλά και για όλους τους άλλους. Να εμπνευστούν, να πάρουν δύναμη και να πατήσουν και καλύτερα στα πόδια τους.

Αυτή η τριάδα Σιόβα, Μποτία, Ντα Κόστα, χρυσή , άγια, αλλά ρε παιδιά δε μπορεί να τη βγάλει τη σεζόν. Τι να κάνουμε τώρα; Να σας γράψω ψέματα ή λιβανίσματα; Να κάνω κωλοτούμπα. Ο Ολυμπιακός άλλαξε προπονητή με την έναρξη της προετοιμασίας. Αν ο Βίκτορ έχει όρεξη να πετύχει και θέλει να πετύχει, πρέπει όλο αυτό που είδε από τόσο κοντά στο ματς με την Χάποελ να το διορθώσει. Πιστέψτε με, δεν είναι μόνο η εποχή. Δε φταίει η 27 του Ιούλη, ούτε η κούραση, ούτε όλα αυτά που θα σας πουν.

Είναι και θέμα κινήτρων, θέμα παικτών, θέμα ομάδας. Πρέπει από τον Βαγγέλη Μαρινάκη, μέχρι τον τελευταίο στην ομάδα, να αποκτήσουν και πάλι όρεξη. Καλά τους τα είπε ο πρόεδρος του Ολυμπιακού στο τέλος στα αποδυτήρια, αλλά από το να διώξει όλους τους παίκτες και να πάρει άλλους , θα μπορούσε να ‘χε βάλει τους ανθρώπους του να κλείσουν γρηγορότερα καμιά μεταγραφή.

Τέλος πάντων, δε θέλω να το παίξω ξερόλας ποτέ δε ξέρεις τι γίνεται στις διαπραγματεύσεις. Αυτό που είδαμε για πρώτο επίσημο ματς, ήταν μια ομάδα που απλά δε μπορούσε. Το επαναλαμβάνω: Σε αυτό το 90λεπτο. Η υπόθεση πρόκριση είναι ορθάνοιχτη. Και το μεγαλύτερο λάθος που έκαναν στην Χάποελ ήταν που στο τέλος το έριξαν στις τούμπες…

ΥΓ. Αν ο Ντα Κόστα αποδοκιμάστηκε απλά και μόνο για μια λάθος πάσα (αν έκανε κάτι άλλο ζητώ συγγνώμη από τώρα γιατί δεν το είδα), συγχαρητήρια βρέθηκε το νέο εξιλαστήριο θύμα. Εξάλλου, άλλους δε τους αγγίζουν ποτέ…