Πιο εύκολα και από το εύκολο για τον Ολυμπιακό
Ο Παντελής Διαμαντόπουλος γράφει για την άνετη επικράτηση του Ολυμπιακού, το ματς δέκα λεπτών, την εμφάνιση των Σλούκα- Νέντοβιτς, το ματς που τελείωσε με το που άρχισε και τους δυο... Παπαπέτρου
Πολύ ευκολότερα απ' ότι πίστευε και ο πιο αισιόδοξος Ολυμπιακός. Πολύ πιο άνετα απ' ότι δείχνει το τελικό σκορ. Ο Ολυμπιακός έκανε το 1- 0 με συνοπτικές διαδικασίες και μαζί το πρώτο του βήμα για την κατάκτηση του πρωταθλήματος. Πάντα ένας τελικός έχει τις... ιστορίες του, αλλά αυτές τούτη την φορά, ήταν ελάχιστες στην περίπτωση των "αιωνίων".
Οι παίκτες του Μπαρτζώκα ήξεραν με ακρίβεια τι να κάνουν στο μεγαλύτερο διάστημα του παιχνιδιού. Και πιστέψτε με, είχαν και "νεκρά" διαστήματα, είχαν και στιγμές που έκαναν χαζομάρες και σε καμία περίπτωση δεν οργίασαν. Ο Παναθηναϊκός μπήκε στο παιχνίδι με τον πλέον απαράδεκτο τρόπο για ομάδα που παίζει εκτός έδρας τελικό. Δίχως σφυγμό. Και όταν αυτό το κάνεις μέσα στο ΣΕΦ, θα τιμωρηθείς, όπως και συνέβη. Οι "πράσινοι" έκαναν περισσότερα λάθη απ' όσα δείχνει η στατιστική και το κυριότερο για τον Ολυμπιακό ήταν, ότι δεν κινδύνεψε στιγμή.
Η εικόνα του παιχνιδιού για να μην ταλαιπωρώ όσους δεν το είδαν ήταν η εξής: Ως τα Χριστούγεννα να έπαιζαν, ούτε ο ρυθμός θα άλλαζε ούτε η εικόνα, ούτε τίποτα. Δεν ξέρω τι μπορεί να διορθώσει ο Παναθηναϊκός για να γίνει διεκδικητικός. Πάντα υπάρχουν πράγματα για να φτιάξεις. Και από την άλλη πλευρά όμως, ο Ολυμπιακός μπορεί να γίνει ακόμη πιο πιεστικός και γρήγορος. Έχει δυνάμεις και αντοχές που χθες δεν τις εμφάνισε. Δεν χρειάστηκε. Πέμπτη συνεχόμενη νίκη του Ολυμπιακού φέτος απέναντι στον "αιώνιο" αντίπαλό του.
Τίποτα διαφορετικό...
Λίγο πριν από το πεντάλεπτο ο Ολυμπιακός δέχθηκε πρώτο καλάθι, σε ένα ξεκίνημα που έμοιαζε με αυτό του ματς της Ευρωλίγκας στο ΣΕΦ. Οι "πράσινοι" άστοχοι, τα ριμπάουντ κόκκινα, στην επίθεση ψυχραιμία και ένας Φαλ που έπαιρνε τις μπάλες και τις κάρφωνε σαν να έπαιζε στον κήπο του σπιτιού του στην Γαλλία. Ο Παναθηναϊκός μπήκε να παίξει τελικό πρωταθλήματος και έβαλε στο πρώτο δεκάλεπτο 4 πόντους. Χρειάζεται να πούμε κάτι άλλο; Η μέρα με τη νύχτα με το "καλημέρα". Και ναι, υπάρχει διαφορά δυναμικότητας, αλλά το μεγαλύτερο πρόβλημα που παρουσίαζε ο Παναθηναϊκός, ήταν, πως οι παίκτες του μπήκαν στο γήπεδο χαλαροί, δίχως νεύρο, δίχως παλμό.
Υπάρχουν παιχνίδια που πραγματικά δεν έχει να γράψεις πολλά. Δεν έχεις να αναλύσεις, δεν υπάρχει και λόγος. Απειροελάχιστες φορές όμως αυτό μπορεί να συμβεί σε έναν τελικό. Η εικόνα του συγκεκριμένου αγώνα ήταν τέτοια. Καμία διαφοροποίηση από τα προηγούμενα ματς. Η μπάλα έφευγε πολύ πιο γρήγορα από τα χέρια των "ερυθρόλευκων", αντίθετα οι "πράσινοι" και καθυστερούσαν και δεν είχαν αποφασίσει τι θα κάνουν. Ειδικά όταν η άμυνα του Ολυμπιακού λειτουργούσε. Αυτό που έδωσε ανάσες στο "τριφύλλι" ήταν τα σουτ. Έτσι μπόρεσαν να μειώσουν ή πιο σωστά να βρουν ένα μονοπάτι ασφάλειας.
Και πιο βολικά!
Χωρίς τον Νέντοβιτς καλό στην επίθεση, οι λύσεις ήταν μετρημένες. Ο Σέρβος έχασε και τα εύκολα. Ο Βόβορας έδωσε την μπάλα στον Παπαπέτρου. Ο Ολυμπιακός είδε τον Έβανς και τον Σαντ-Ρος να βγάζουν άμυνες και τον Οκάρο Γουάιτ να είναι στην φιλοσοφία του ματς, περισσότερο από κάθε άλλον συμπαίκτη του. Στους δέκα διαφορά ο Βόβορας ξανάβαλε τον Νέντοβιτς. Και η διαφορά πήγε πάλι προς τα πάνω. Δεν έδινε στην επίθεση και στην άμυνα απλά δεν μπορούσε. Ο Βόβορας επίσης, έχει αλλάξει κάποια πράγματα σε σύγκριση με τον Πρίφτη και πραγματικά ο Ολυμπιακός βολεύεται ακόμη περισσότερο. Το σχεδόν νταμπλ σκορ του ημιχρόνου, πιστέψτε με ήταν μια χαρά για τους "πράσινους".
Ο Ολυμπιακός δεν είχε χρειαστεί καν να... πατήσει γκάζι. Η διαφορά θα μπορούσε να 'ταν και μεγαλύτερη όταν πήγαν να ξεκουραστούν. Και να σκεφτείτε πως οι Πειραιώτες προέρχονταν από κάποιες ημέρες επίσημης απραξίας, αφού είχαν "καθαρίσει" εύκολα τον Προμηθέα. Ο Σλούκας είχε αναλάβει να οδηγήσει την ομάδα του στο 1- 0 και το έκανε από τα πρώτα λεπτά κιόλας της συμμετοχής του στον τελικό.
Δυο διαφορετικοί... Παπαπέτρου
Στο τρίτο δεκάλεπτο το κύριο θέμα ήταν πως θα έβγαινε... φταίχτης για όλα ο Ντόρσεϊ. Ο Βόβορας σωστά έβαλε τον Μποχωρίδη στο ματς να τον εκνευρίσει, ο Έλληνας γκάρντ έκανε την δουλειά του, αλλά η συμπεριφορά του διαιτητή Παπαπέτρου απέναντι στον παίκτη του Ολυμπιακού ήταν αστεία. Βέβαια η κουβέντα για την ελληνική διαιτησία είναι μεγάλη. Θα του ζητάνε το καλοκαίρι του Ντόρσεϊ να παίξει στην εθνική ομάδα (μην βιαστείτε να πείτε το λογικό, η εθνική είναι άλλο πράγμα γιατί απλά ο Τάιλερ θα πρέπει αυτό να το καταλάβει κιόλας και όχι να αισθάνεται ο... εύκολος στόχος του κάθε ορισμένου από την Ομοσπονδία να σφυρίξει). Ο Παπαπέτρου χάριζε τέχνικες ποινές (έκανε νόημα και στον Πουρσανίδη να μην δώσει!!!), δεν έδινε φάουλ (στα πέντε το ένα καμιά φορά) και στο τέλος το μόνο που έκανε στο ματς ήταν να τιμωρήσει τον Ντόρσεϊ.
Την ίδια ώρα, ο μπασκετμπολίστας Παπαπέτρου παρότι σε... εχθρικό για τον ίδιο περιβάλλον ήταν ο πιο ψύχραιμος παίκτης του Παναθηναϊκού. Πιστεύω ότι ο Βόβορας τού έχει πάρει πράγματα από το παιχνίδι του, αν μη τι άλλο όμως, ο διεθνής φόργουορντ κάνει μπαμ ότι είναι ο πιο "μέσα" σε αυτό που θέλει να παίξει ο ΠΑΟ. Οι "πράσινοι" σε επιμέρους σκορ πήραν την τρίτη περίοδο και αυτό έγινε χάρη στον Ιωάννη. Το ότι δεν μπορούν απέναντι σε αυτόν τον Ολυμπιακό είναι άλλη συζήτηση. Ο Ολυμπιακός και στο δεύτερο μέρος δούλεψε στο ρελαντί, είχε στιγμές εντυπωσιακές αλλά και αρκετές... σβηστές.
Ήταν και είναι το φαβορί
Αυτό που επιβεβαιώθηκε ήταν πως ο Ολυμπιακός ορίζει την μοίρα και των δυο. Οι Πειραιώτες έχουν καλύτερη ομάδα και απλά μόνο όταν χαλαρώνουν υπερβολικά δημιουργούν προβλήματα στους εαυτούς τους. Σαν αυτό που έκρινε ότι δημιούργησαν ο Μπαρτζώκας στο τελευταίο κομμάτι του ματς και για αυτό πήρε τάιμ άουτ και φώναξε και λίγο. Το επικίνδυνο στο τέλος, ήταν για τον Ολυμπιακό, ότι άπαντες είχαν θεωρήσει δεδομένη την επικράτηση -και άνετη μάλιστα- πριν καν τελειώσει ο αγώνας. Και αυτό πάει και σε όλο το γήπεδο, που είχε μετατρέψει τον παλμό και σε μια άνετη ευχάριστη παρακολούθηση.
Ο Παναθηναϊκός προσπάθησε να το εκμεταλλευτεί (με λίγο καλύτερο Νεντοβιτς) αλλά δεν ήταν εύκολο. Το πήρε πάλι ο Σλούκας το παιχνίδι στα χέρια του και το οδήγησε με ασφάλεια, ηρεμία και μπασκετική γαλήνη προς την λήξη υπέρ της ομάδας του. Ήταν ένα ματσάκι που θα μπορούσε να 'χε τελειώσει γρήγορα, ήρεμα και απλά. Καθυστέρησε να ξεκινήσει κιόλας, Σαββατιάτικα, τέλος πάντων, ας ελπίσουμε οι τελικοί που απομένουν να κυλήσουν ήρεμα και να πάνε και οι παίκτες για κανά μπάνιο...
Η Game Night για τον θρίαμβο του Ολυμπιακού και το 1-0 στους τελικούς