Πιστεύεις πως τον κέρδισες; Έχασες...

Αυτοί έχουν διαλύσει κάθε λογική. Κάθε νόμο του αθλητισμού, κάθε μπασκετική ισορροπία. Πλέον κάνουν ό,τι θέλουν στο γήπεδο και στο τέλος φεύγουν χαμογελαστοί σα να μην έχει συμβεί κάτι.

Ο Ολυμπιακός έχει κερδίσει με όλους τους τρόπους. Έχει «γεμίσει» κίτρινα φύλλα αγώνα, όλους τους αντιπάλους του, με έναν τρόπο εκνευριστικό, με έναν τρόπο που καμιά άλλη ομάδα δεν τον έχει επιδείξει.

Η Σιένα ήταν απλά το νέο θύμα! Ο Ολυμπιακός «πέταξε» στο 21- 0 και οι αντίπαλοί του στο τοπ 16, πέρα από την όποια μπασκετική τακτική και τους όποιους τεχνικούς γρίφους που θα κληθούν να λύσουν, θα πρέπει να θυμούνται ένα πράγμα: Αν νικάνε τον Ολυμπιακό, όσο και να απομένει για να τελειώσει το ματς, δεν θα πρέπει να είναι σίγουροι για τίποτα. Η Ζιελόνα Γκόρα πανηγύριζε και έχασε. Η Μπάγερν το... άγγιξε και δεν το έπιασε ποτέ. Η Μάλαγα το γιόρταζε και έμεινε με το χαμόγελο του ηλίθιου στο τέλος. Η Σιένα, κάλπαζε και ξαφνικά σε ένα τρίλεπτο, βρέθηκε φαρδιά- πλατιά στο παρκέ, να υποφέρει από τα στουτάκια του Περπέρογλου και τις εμπνεύσεις του Σπανούλη.

Κέρδισε και πάλι ο Ολυμπιακός, με διάφορα σχήματα και με τον Μπαρτζώκα να κονταίνει την ομάδα περισσότερο κι απ' ότι στο Μόναχο. Του βγήκε και πάλι. Το κατάφερε, αν και για εμένα, η μεγαλύτερη μαγκιά του, ήταν που έστειλε τον γιατρό στο παρκέ, για να βγάλει έξω τον χτυπημένο Ντάνστον, ο οποίος κράταγε τον καρπό του(από άσχημο πέσιμο) αλλά ήθελε να εκτελέσει βολές. Πρέπει πάντα είσαι «εφ' όπλου λόγχη» και ο προπονητής των πρωταθλητών Ευρώπης, το απέδειξε. Οι λεπτομέρειες καμιά φορά, είναι τα πιο σοβαρά πράγματα στον αθλητισμό!

Σε κακή βραδιά πολλών παικτών του, ο Ολυμπιακός ευτύχησε να... ξανακερδίσει. Τόσο απλά. Οι Ιταλοί χωρίς και τον Χάκετ, αλλά με τον Γκρίν να «κάνει παπάδες», πήγαν όσο πιο μακριά μπορούσαν.

Επί της ουσίας, όλοι αυτοί οι αγώνες στην Ευρωλίγκα, είναι πλέον για τον Ολυμπιακό δυνατά τεστ. Τόσο ενόψει της αναμέτρησης του κυπέλλου, όσο και για το τοπ 16 που πλησιάζει. Η είσοδος του 2014 θα φέρει τα πραγματικά μεγάλα παιχνίδια της σεζόν. Εκεί, μέσα σε λίγες εβδομάδες οι πρωταθλητές Ευρώπης θα κληθούν να επιδείξουν όλα τα χαρίσματά τους για να συνεχίσουν στην διοργάνωση.

Ένα "πείραμα", ένα αγωνιστικό τρικ, μια επιλογή, απέναντι στην Σιένα ή τη Μπάγερν ή την Ζιελόνα Γκόρα, μπορεί να «χτυπήσει κάπως» στο μάτι του δημοσιογράφου ή του φιλάθλου. Για τον προπονητή όμως αποτελεί σοβαρή δοκιμή, για τον παίκτη μια δουλειά που πρέπει να γίνει σωστά. Ή ακόμη και λάθος να γίνει, θα έχει καταδείξει το αν είναι εφαρμόσιμη ή όχι. Λένε ότι δεν είναι πάντα καλό να «καθαρίζεις» έναν όμιλο από νωρίς και να μένεις από κίνητρα.

Μάλλον στην περίπτωση του Ολυμπιακού δεν ισχύει και πολύ. Δόξα τω Θεώ, κίνητρα βρίσκονται, μέσα από τα ματς, μέσα από τις «ειδήσεις» που βγάζει η ομάδα. Ξαφνική ενίσχυση, αναπάντεχοι τραυματισμοί, τιμωρίες, όλα αυτά είναι η καθημερινότητα μιας μεγάλης ομάδας! Και επειδή στο μπάσκετ η πρόκριση τους «16» δεν έχει καμία σχέση με αυτή του ποδοσφαίρου, επειδή στο μπάσκετ δεν παρακαλάνε για εύκολο αντίπαλο, αλλά θέλουν να... κατασπαράξουν όποιον σταθεί μπροστά τους, πρέπει να είναι και έτοιμοι να το κάνουν.

Αρκεί βέβαια, από ένα σημείο και μετά, να σταματήσει και το συγκεκριμένο αστειάκι με το "χάνουμε ως το τέλος και ξαφνικά κερδίζουμε". Μια χαρά «κάθεται» στους δημοσιογράφους για να 'χουμε να γράφουμε, όμως ο κόσμος δεν φταίει σε κάτι να περνάνε «δέκα εγκεφαλικά» και «τριάντα καρδιοπάθειες». Γιατί μπορεί αναμετρήσεις όπως με την Σιένα να μην ανεβάζουν το αίμα στο κεφάλι, ματς- φωτιά όμως θα έρθουν μαζί με το '14 και εκεί, θα πρέπει να είσαι έτοιμος να μην χαριστείς από την αρχή...

Για την ώρα, το χειρότερο που μπορείς να πάθεις όταν είσαι αντίπαλος του Ολυμπιακού, ποιο είναι; Να πιστέψεις ότι τον κέρδισες!!! Έχετε δει τα θρίλερ που πέφτουν οι τίτλοι τέλους, οι πρωταγωνιστές φιλιούνται και ξαφνικά, βγαίνει από το πουθενά ένα,,, κόκκινο χέρι; Ε, κάτι τέτοιο...