Πλακωτό, πόρτες και… φεύγα!
Ο Παντελής Διαμαντόπουλος σχολιάζει με τον δικό του τρόπο την αγωνιστική δράση στην 1η ημέρα του Ευρωμπάσκετ. Οι Τούρκοι που την έπαθαν στο... πλακωτό, οι Ρώσοι με τον σέντερ Νεμπεγλέρα, οι "κασκαντέρ" Ιταλοί και οι Σουηδοί που χωρίς τον Ζλάταν δεν λένε και πολλά.
Πάει η πρώτη μέρα του Ευρωμπάσκετ! Και εμείς με τα ματάκια μας, είδαμε την πρώτη μπανανόφλουδα. Την πάτησαν οι Τούρκοι! Εμ, από το πολύ το τάβλι, ξέχασαν να παίξουν μπάσκετ. Και ξέρετε τι έγινε; Το… πλακωτό από τους Φινλανδούς. Κι αν τώρα οι Ιταλοί θυμώσουν ξανά, μετά θα ‘χουμε… πόρτες για τους γείτονες. Και στο τέλος… φεύγα! Έτσι είναι καλοί μου φίλοι.
Ξημέρωσε η πρεμιέρα του Ευρωμπάσκετ και εμείς στο Κόπερ που μοιάζει με την Ραφήνα, είδαμε κάμποσα με τα ματάκια μας. Τα καλύτερα εδώ θα τα συζητάμε, μέρα με την ημέρα. Αρκεί να κερδίζουμε για να έχουμε κέφι. Γιατί ωραία να τα λέμε, αν όμως έχουμε φάει καμιά.. ανάστροφη, δεν θα μπορούμε να το διασκεδάσουμε.
Εντάξει, για την δική μας ομάδα δεν θα πω πολλά. Ευχαριστημένος είμαι και το ίδιο θα πρέπει να είστε και εσείς. Είχαμε σοβαρότητα, «λυθήκαν» οι παίκτες από ένα σημείο και μετά και ξηγηθήκαμε στους Σουηδούς «αλμυρό φιστίκι». Γιατί εδώ δεν υπάρχει Ιμπραΐμοβιτς και Κάλστρομ να τους φοβηθούμε. Ο χοντρός Μασάμπα και ο… μοτοσυκλετιστής Σκέλντεμπραντ, δεν μας τρόμαξαν. Τι να πεις; Ο Τρινκιέρι φώναξε όσο έπρεπε, η ώρα κυλούσε υπέρ μας και… πάμε γι’ άλλα! Δεν υπάρχει κάτι που θα πρέπει να κρατήσουμε στη μνήμη μας, από αυτή την επιτυχία. Στο χρονοντούλαπο της ιστορίας και γρήγορα. Τώρα, υπάρχει η Ρωσία. Θα πρέπει σε αυτό το παιχνίδι να ‘μαστε ακόμη πιο διαβασμένοι να πάμε στο 2/2 και έχει ο Μεγαλοδύναμος.
Η μέρα όμως άρχισε όμορφα. Ηλιόλουστα και …τραγουδιστά. Οι Φινλανδοί έφτασαν στο Κόπερ με μπύρες στα χέρια και με όρεξη μεγάλη. Μου αρέσει που τους λέμε «ψαράδες». Αυτοί ήξεραν να ζητάνε βήματα, καλύτερα από οποιονδήποτε Έλληνα οπαδό. Τι να λέμε τώρα; Και ενώ η Σουηδία απέδειξε ότι σίγουρα στην Γιουροβίζιον είναι καλύτερη, η Φινλανδία δεν έκανε το ίδιο. Το γήπεδο έγινε Ελσίνκι. Ένας χοντρός (διπλός Φιλέρης) με καράφλα και μούσια να είναι ημίγυμνος και να τραγουδάει, οι άλλοι να δίνουν τον ρυθμό και οι Τούρκοι να βασανίζουν το άθλημα. Στο πρώτο ημίχρονο ήθελες ασπιρίνη.
Αμ αυτοί, είναι χειρότεροι από το Καμερούν στο ποδόσφαιρο. Μια μπάλα ο καθένας, αλλά και να μην ξέρει τι να την κάνει. Γιατί οι τίμιοι Καμερουνέζοι, είναι ατομιστούληδες, αλλά μπορούν να βάλουν και κανά γκολάκι. Οι Τούρκοι ήταν «η ντροπή της ομαδικότητας». Και ο Τάνιεβιτς με το γυαλί πρεσβυωπίας, σαν καθηγητής μαθηματικών στην τελευταία του χρονιά πριν συνταξιοδοτηθεί , να παλεύει να κρατήσει ισορροπίες. Όμως οι Τούρκοι δεν χρειάζονται προπονητή. Θηριοδαμαστή θέλουν. Και ήρθε η αποθέωση στο τέλος. Είναι 3 πόντους πίσω, χάρη στους διαιτητές που έκλεισαν μάτια σε μια φαουλάρα για τους Φινλανδούς.
Παίρνει τάιμ άουτ ο Τάνιεβιτς και μιλάνε όλοι. Λέω στον Φιλέρη «αφού άλλο θα κάνουν, τι κουράζονται;» Γελάει ο Γιάννης, πάει για δίποντο ο Τούρκογλου, φιλάκια οι Τούρκοι και «σκάει μύτη» ο Τάνιεβιτς στην συνέντευξη Τύπου. Τον ρωτάνε για το τάιμ άουτ και λέει: «Άλλα είπαμε, άλλα κάναμε». Εγώ φταίω λοιπόν; Μάρτυρας κι ο Φιλέρης που έπεσε κάτω από τα γέλια. Αλλά είπαμε, το πολύ το τάβλι στο ξενοδοχείο, έχει κάνει τους γείτονες να μπερδεύουν την μπάλα με τα ζάρια.
Κι αφού μεσολάβησε η άνετη νίκη μας, μετά ήρθε η άλλη αναμέτρηση. Οι Ιταλοί οι φίλοι μου με δυο χιλιάδες κόσμο στο πλευρό τους, μπήκαν στο ματς, όπως οι …κασκαντέρ στις ταινίες. Έκαναν δηλαδή αυτό που δεν μπορεί να κάνει ο πρωταγωνιστής. Και πέτυχαν. Βούταγαν στο παρκέ, είχαν ενθουσιασμό, κουράγιο και κέρδισαν. Οι Ρώσοι; Ο Κατσικάρης τους έφταιγε κατά τα’ άλλα, που τους έβλεπε από τα δημοσιογραφικά και τον έδιωξαν. Με σέντερ τον Σοκόλοφ, που είναι ίδιος ο… Νεμπεγλέρας, που να πας; Και τι μπάσκετ να παίξεις; Ο Σβέντ χτυπάει στις οργανωμένες επιθέσεις τους, αλλά αν τον απομονώσεις, τους μπλόκαρες.
Δεύτερο πλάνο δεν έχουν και λυπάσαι στην τελική τον Μόνια, που είναι ένα φιλότιμο παλικάρι και δεν μοιάζει με Ρώσος. Παθιάζεται και λίγο… Εύκολα το πήραν οι ατζούρι και τώρα αν κερδίσουν και τους Τούρκους θα ετοιμαστούν για Λιουμπλιάνα. Κι ας τους είχαν όλους ξεγραμμένους, επειδή είναι ένα… κινητό νοσοκομείο και χτυπάνε συνέχεια παίκτες. Ψυχούλα έβγαλαν στο παρκέ. Οι Τούρκοι για το ματς με τους Ιταλούς, ελπίζουν ο Πιανιτζιάνι να θυμηθεί τους μήνες του στην Φενέρ. Τότε, που δεν ήξερε τι του γινόταν. Εδώ όμως, είναι… εθνική υπόθεση.
Αυτά τα ολίγα από την πρώτη μέρα. Α, παρακολουθήσαμε και λίγο από τ’ άλλα. Οι Γερμανοί «την έκαναν» στους Γάλλους. Οι Σλοβένοι έχουν τεράστιο άγχος και οι Σέρβοι πήραν το …καλό παιχνίδι του ομίλου τους με την Λιθουανία. Το πάρτι μόλις άρχισε. Εμείς ένα πράγμα θέλουμε. Να φύγουμε από αυτό , όσο πιο αργά γίνεται. Ε, αν γίνεται και φύγουμε και τελευταίοι(χρονικά) ακόμη καλύτερα. Ραντεβού μετά την δεύτερη μέρα…