"Πρώτα βγαίνει η ψυχή και μετά το χούι", λέει ο σοφός λαός. Και ο Ολυμπιακός στο μπάσκετ δε χάνει, μέχρι να… χάσει. Βρε μη γελάτε. Ο βρικόλακας ζει και βασιλεύει. Και δεν κωλώνει πουθενά, δε σταματάει πουθενά. Για να σοβαρευτούμε όμως και λίγο, θα σας επισημάνω κάποια πράγματα.

Να μου επιτρέψετε με τα τόσα χρόνια στο ρεπορτάζ της συγκεκριμένης ομάδας, να χαρακτηρίσω τη νίκη στο Αμπντί Ιπεκτσί , ως μια από τις μεγαλύτερες στην ιστορία της ομάδας. Και αυτομάτως θα σας το εξηγήσω:

Άλλη μια ανατροπή. Άλλο ένα ματς να γυρίζει κόντρα στην εικόνα του. Την ώρα που οι Τούρκοι, οι Τουρκάλες, αλλά και οι αγαπημένες Αμερικανών παικτών ούρλιαζαν στην εξέδρα και θεωρούσαν ότι όλα είχαν τελειώσει, ο Ολυμπιακός μόλις άρχιζε.

Είναι μια μεγάλη νίκη όχι για το 2-11 στο τελευταίο δίλεπτο της κανονικής περιόδου, αλλά και για τις συνθήκες που αυτό έγινε. Είναι μια νίκη του προπονητή, που άφησε έξω τον Βασίλη Σπανούλη και αποφάσισε χωρίς τον ηγέτη να ρίξει τις… ζαριές του. Είναι μια νίκη με τον Πρίντεζη ταυτόχρονα αυτοπαροπλισμένο στον πάγκο.

Είναι μια νίκη κόντρα στον σχεδιασμό της ομάδας. Γιατί να με συμπαθάτε, αλλά δέχομαι τη χαρά και την περηφάνια των Αγγελόπουλων για το μοντέλο τους, δέχομαι την πίστη του Σφαιρόπουλου για τα παιδιά με τα οποία δουλεύει, αλλά σέβομαι πάνω απ’ όλα τον εαυτό μου και το παρελθόν. Σέβομαι, τις ομάδες που έχουν περάσει από τα μάτια μου και οι οποίες "φώναζαν" για την πληρότητά τους.

Τεράστια νίκη καλοί μου φίλοι, γιατί πολύ απλά αυτός ο αγώνας στο Αμπντί Ιπεκτσί με την Έφες, τα τερμάτισε όλα. Δε χρειάζεται καμία ανάλυση, καμία άλλη απόδειξη. Οι πρωταθλητές Ελλάδας πρέπει να σύντομα να ενισχυθούν και να γίνουν και καλά! Η ομάδα πήγε στην Πόλη με τον Χάντερ να προέρχεται από τραυματισμό. Και να αναγκάζεται το παιδί να παίξει ξαφνικά μόνος του όλη τη θέση "5", αφού ο Γιάνγκ τραυματίστηκε.

Την ίδια ώρα ο Μιλουτίνοβ, μια χαρά κάθεται στον πάγκο. Γιατί απλά δε μπορεί να βοηθήσει. Γιατί είναι λάθος μεταγραφή, λάθος κίνηση. Δε με νοιάζει αν γίνει παικταράς. Πιστεύω ότι κάποτε ναι, θα γίνει. Με νοιάζει ότι τώρα ο προπονητής φοβάται να τον βάλει. Και τον καταλαβαίνω απόλυτα τον Σφαιρόπουλο.

Εκεί που δε τον καταλαβαίνω, είναι που είπε το "ναι" στη μεταγραφή αυτή. Άλλαξέ τον, πάρε ένα 4αρι και άσε τον χρόνο να στα φέρει όλα όπως θες. Και πως κατάφεραν να κερδίσουν οι "ερυθρόλευκοι"; Με ενάμιση 5αρι και ενάμιση 4αρι. Ο Χάντερ και μισός Αγραβάνης, ο Πρίντεζης και ο μισός Παπαπέτρου! Ο Ιωάννης σε μια τεράστια βραδιά ως πάουερ φόργουορντ!

Μια μεγάλη νίκη γιατί ακόμη κι έτσι δε λύγισαν. Απίστευτη παλικαριά, τεράστια άντερα, στην άμυνα των παικτών που τελείωσαν το 40λεπτο. Για να προλάβω κάποιον από εσάς, που θα κλαφτεί για τη χαμένη βολή του Στρόμπερι στα 4'', να πω ότι πιο πριν έχασε δυο βολές ο Ερτέλ του 93% από τη γραμμή των προσωπικών.

Πολύ σπουδαία νίκη, όχι για την βαθμολογία, αλλά για την ψυχολογία και την αυτοπεποίθηση. Για το "αύριο" ορισμένων παικτών. Αυτών που δεν είχαν κουράγιο να κάνουν ούτε… τάκλιν βρε αδερφό στον Γκρέιντζερ, την ώρα που τα έβαζε όλα

Μεγάλη νίκη γιατί ο Παπαπέτρου καταλαβαίνει πόσο σημαντικός μπορεί να γίνει. Και βάζει καλάθια στα μούτρα του Ντάνστον, που προτίμησε τα δολάρια, από την παρέα. Την παρέα που τιμά και σέβεται ο Οθέλο Χάντερ, ένας από τους πιο ταπεινούς πολεμιστές που έχουν δει τα μάτια μου σε αυτό το σωματείο.

Κατά τα άλλα, λίγο να ξέρεις πράγματα και καταστάσεις, ήσουν βέβαιος ότι η Έφες δε θα υποδεχόταν τον Ολυμπιακό, δίχως… έξτρα βοήθεια. Και στο πρώτο μέρος αναγκάστηκαν οι "βοηθοί" να εκτεθούν λίγο παραπάνω, για να κρατήσουν όρθια την τουρκική ομάδα. Σε ένα διάστημα όπου οι "ερυθρόλευκοι" ήταν καλύτεροι, αλλά το + 6 πιστέψτε με ήταν πολύ λίγο για να αποκαλύψει την πραγματικότητα που έβλεπαν όλοι. Και κυρίως, την έβλεπε ο Ντούσαν Ίβκοβιτς που είχε αλλάξει… 42 χρώματα (όπως και το νούμερο στη φανέλα του Ντάνστον) από το θυμό του.

Η Έφες όσο και να ήθελε να εκμεταλλευτεί τις συνθήκες του γηπέδου της, δε μπορούσε. Οι πρωταθλητές Ελλάδας είχαν μπει με την τέλεια αυτοσυγκέντρωση. Inside game εξαιρετικό και πιο σωστό απ’ όλα το διάβασμα των φάσεων από τον Μάντζαρη που πόσταρε κυρίως τον Ερτέλ για να κάνει ζημιά. Ο Ντούντα το είδε, φώναξε τον Γκρέιντζερ, αλλά οι Τούρκοι ήταν αδιόρθωτοι, προτιμώντας να παίξουν "ρολόι" από απόσταση. Ο Ολυμπιακός πολύ πιο μεθοδικά και ορθολογικά έφτασε στο ντάμπλ- σκορ και η μοναδική κακή στιγμή του, ήταν όταν σωριάστηκε και σφάδαζε ο Γιάνγκ στο παρκέ (έφαγε γονατιά από τον Ντάνστον πίσω από το δικό του γόνατο).

Κάποιος πάντως θα πρέπει να πει στον Πάτρικ να μην κάνει έτσι κάθε φορά που χτυπάει, γιατί οι Ολυμπιακοί στα σπίτια τους, βλέποντάς τον να κρατάει το γόνατο και κάνει έτσι, ήπιαν ο καθένας από τρία ποτήρια ουίσκι μέσα σε τριάντα δευτερόλεπτα!!! Μ' αυτά και μ' αυτά και με το ροτέισον να αποδίδει περισσότερα στην κόκκινη πλευρά, απ’ ότι στους γηπεδούχους, η κατάσταση δεν ξέφυγε στιγμή από την ελληνική ομάδα. Η διαφορά μειώθηκε, από κάποια σουτ, κάποια(μη) σφυρίγματα και ορισμένες λάθος επιλογές των "ερυθρόλευκων".

Εφόσον λοιπόν άντεξε η τουρκική ομάδα στο πρώτο μέρος, τα πάντα είχαν να κάνουν με την διαχείριση. Βρήκαν στον δρόμο τους λάθη του Ολυμπιακού οι παίκτες του Ίβκοβιτς και τα εκμεταλλεύτηκαν. Το τρίτο δεκάλεπτο ήταν προάγγελος, των όσων θα γίνονταν στον τέταρτο. Ο Γκρέιντζερ τα έβαζε από παντού και ούρλιαζαν Τούρκοι και Τουρκάλες.

Η διαφορά πήγε και μακριά για την Έφες, αλλά επειδή επί της ουσίας πρόκειται για ασόβαρη ομάδα στο τέλος, την πάτησε. Την έκανε ο Ολυμπιακός να την πατήσει. Την ξεγύμνωσε με την ψυχή των παικτών του. Με σκυλίσια άμυνα και θάρρος στην επίθεση. Με μεγάλο κουράγιο. Και όταν το ματς πήγε στην παράταση, ο Ματ Λοτζέσκι έκανε το χειρότερο που μπορείς να κάνεις σε μια έδρα. Δυο φορές πήρε φωτιά από τρίποντα του Ερτέλ και "καπάκι" ο Ματ απαντούσε με τον ίδιο τρόπο.

Το καλάθι της βραδιάς ήρθε από τον Αθηναίου, το κλέψιμο της βραδιάς από τον Χάκετ και ο Ολυμπιακός πήγε στο 4- 1, ρεκόρ που του φτάνει για να χαμογελάει όσον αφορά στην βαθμολογία. Όμως, το να μη βλέπεις πέρα από την τσίμπλα σου είναι επικίνδυνο. Η ομάδα χρειάζεται μια αλλαγή. Και φαίνεται καθαρά ότι στη φροντ- λάιν υπάρχει κενό.

Υπάρχει χώρος, υπάρχει χρόνος και για άλλον παίκτη. Δε θέλω να κλείσω έτσι το κείμενο και αρχίσετε από κάτω να γκρινιάζετε αδικώντας το αποτέλεσμα. Οπότε θα γράψω κάτι άλλο για φινάλε: Θεωρώ ότι με αυτό που έκανε και κυρίως όπως το έκανε, ο Ολυμπιακός το… τερμάτισε. Ίσως όμως και όχι. Πάντα κάτι θα υπάρχει για να ανατρέψουν οι "ερυθρόλευκοι". Με 5 πόντους πίσω και να θέλει δέκα δεύτερα, δεν έχουν βρεθεί. Ε, ποιος ξέρει;