Πλήρωσε το τίμημα

Μια απόφαση της στιγμής, μια… σκηνή, ένα γεγονός, είναι ικανό να κλέψει την παράσταση από ολόκληρο αγώνα. Έτσι είναι ο αθλητισμός. Στο 1’27’’ πριν το τέλος της τρίτης περιόδου, ο Κώστας Παπανικολάου φώναξε ζητώντας να μετρήσει για δυο μια βολή συμπαίκτη του (εννοώντας ότι βρήκε αντίπαλος τη μπάλα). Ο Σφαιρόπουλος του είπε σε άγριο ύφος να μη μιλάει για τη διαιτησία, ο παίκτης σύμφωνα με τους προπονητές «απάντησε» (κανείς δεν ήταν εκεί οπότε ό,τι και να διαβάσετε να ‘χετε επιφυλάξεις) και ο προπονητής τον έδιωξε .

Ο Σφαιρόπουλος στις δηλώσεις του, είπε ότι ο Κώστας ούρλιαξε για τους διαιτητές και για αυτό τον έδιωξε. Αν είναι μόνο αυτό, συμπαθάτε με, αλλά είναι τραγική η απόφαση του προπονητή. Γνώμη μου. Γιατί πολύ απλά, οι διαιτητές είναι μέρος του παιχνιδιού και ο αθλητής με το «αίμα στο κεφάλι» σε όλα τα αθλήματα, μπορεί και να ξεφύγει. Αφήστε που οι παίκτες της συγκεκριμένης ομάδας, έχουν πάθει τα πάντα από τους «γκρίζους». Όπως και να ‘χει, είναι οι στιγμές, οι αποφάσεις που μπορεί να κρίνουν πολλά, μπορεί και όχι. Ο Ολυμπιακός με τον Παπανικολάου στα αποδυτήρια πήγε στο 66-58, με τον Παπανικολάου στα αποδυτήρια δέχθηκε το 0-11. Και βέβαια με τον Κώστα εκτός γηπέδου, ο Ρίβερς έβαλε ξανά τα τριποντάκια του, την κρίσιμη στιγμή.

Ξεκινάω με το σκηνικό αυτό, γιατί σίγουρα έχει «κλέψει» ο,τιδήποτε άλλο έχει σχέση με τον αγώνα. Κι όμως, κόντρα στα προγνωστικά και στην εικόνα των φιλικών, ο Ολυμπιακός μπήκε αρκετά καλά στο ματς. Γιατί πολύ απλά, γνωρίζοντας τα «θέματα» που είχαν οι Πειραιώτες, επέδειξαν συγκέντρωση, προσήλωση και κυρίως ιδιαίτερη προσοχή. Αυτό πήγαζε, από το ότι δεν είναι έτοιμοι. Αυτομάτως λοιπόν, δεν είχε το... μενού τους μαγκιές και εξυπνάδες. Ο Σφαιρόπουλος γνώριζε καλά ότι οι επιλογές του δεν ήταν πάρα πολλές. Και τις έκανε λιγότερες με το σκηνικό που σας περιέγραψα. Επίσης, 100% ο Ολυμπιακός που είδαμε χθες, δεν έχει καμία σχέση με αυτόν που θα παρακολουθήσουμε στο μέλλον.

Το ίδιο ισχύει και για τον Παναθηναϊκό, ο οποίος όμως μπήκε στο ΣΕΦ ως μικρό φαβορί. Άλλωστε έτσι το αντιμετώπισαν άπαντες στο «τριφύλλι» πριν καν αρχίσει ο αγώνας, με πρώτο τον Δ. Γιαννακόπουλο που ‘χε προβλέψει θρίαμβο με 53-71! Και πέτυχε είναι αλήθεια, τους πόντους της δικής του ομάδας. Ο Πασκουάλ στηρίχθηκε πολύ στους ξένους. Ο Σφαιρόπουλος προσπάθησε να πάει σε πιο σίγουρες επιλογές, χωρίς να βγάλει από το ροτέισον το «καινούργιο αίμα». Ο Τόμπσον για παράδειγμα ξεκίνησε στην πεντάδα, δεν ήταν καλός. Βγήκε και όταν επέστρεψε στο ματς είχε μπει πολύ πιο σωστά στη… φιλοσοφία και στις ανάγκες της αναμέτρησης. Ο Ολυμπιακός και ριμπάουντ έχασε και λάθη έκανε, αλλά ήταν πιο πιστός στο πλάνο του στο πρώτο μέρος. Αυτό το εξαργύρωσε με το προβάδισμα τεσσάρων πόντων. Δε θα γράψω αναλύσεις, σας το εξήγησα.

Είναι τεράστιο το ρίσκο να αρχίσεις από τις 8 του Οκτώβρη να αναλύεις, να αραδιάζεις εξυπνάδες και βαθυστόχαστες σοφίες περί του αθλήματος και της κατάστασης των «αιωνίων». Είναι άδικο. Τους έφερε η μοίρα να παίξουν στην πρεμιέρα, το γήπεδο ήταν άδειο, έχουμε να δούμε πολλά στο εγγύς μέλλον. Ο Στρέλνιεκς στήριξε πολύ καλά τον Μάντζαρη στον «άσο», αλλά ήταν οι δυο τους. Ο Λετονός πιέστηκε αφόρητα από την πράσινη περιφέρεια και τις «παγίδες» που τον περίμεναν.

Το σχήμα Τόμπσον-Παπανικολάου (ή Παπαπέτρου) στην πεντάδα μαζί, είναι πολύ ενδιαφέρον για τους επόμενους μήνες. Αυτό βέβαια θα εξαρτάται πάντα από την κατάσταση που θα βρίσκεται ο Σπανούλης. Οι απουσίες του Ολυμπιακού ήταν σοβαρότατες και κάτι άλλο που θα πρέπει να περιμένουμε να δούμε σε μεγάλο βαθμό, είναι οι συνεργασίες των κοντών με τους ψηλούς. Θα ‘χουν να κάνουν περισσότερα απ’ όσα προσπάθησαν σε αυτό το πρώτο ντέρμπι.

Επίσης, θέλω να ξεκαθαρίσω ότι άπαντες είχαν διάθεση στην άμυνα και αυτό είναι στα υπέρ των ίδιων και των προπονητών τους. Γιατί κατάλαβαν πως όσα χάσουν μπροστά από τον βαθμό ανετοιμότητας και την έλλειψη σταθερών συνεργασιών θα πρέπει να τα βρουν πίσω, δημιουργώντας κακές συνθήκες… εργασίας στους αντιπάλους τους. Ο Ολυμπιακός μπήκε άσχημα στο δεύτερο ημίχρονο και το «πλήρωσε». Όμως, όταν οι ομάδες είναι ανέτοιμες πρέπει να περιμένεις και συνεχή σκαμπανεβάσματα. Το είχαν αυτό και οι δυο.

Ο Ολυμπιακός την ώρα που συνήθως κρίνονται οι αγώνες «πάτησε γκάζι». Βρήκε λύσεις με τους ξένους του και έκανε το 66-58. Ακολούθησε το «πράσινο» 0-11, που στην περίπτωση των «ερυθρόλευκων» ξεκίνησε από τις δύσκολες συνθήκες οργάνωσης παιχνιδιού, την κόπωση, το «σκάσιμο», τα σουτ του Ρίβερς και πάνω απ’ όλα, τις εμπνεύσεις του Νικ Καλάθη, που δεν ξέρω αν αξίζει ή όχι να ‘ναι αρχηγός του ΠΑΟ, αυτό που σίγουρα μπορώ να πω, είναι ότι ο άνθρωπος έχει μπει με κεκτημένη ταχύτητα από το Ευρωμπάσκετ.

Επί της ουσίας, τίποτα δεν κρίθηκε. Ο Ολυμπιακός έχει τώρα την άνεση να αφοσιωθεί στην Ευρωλίγκα και να μη ζει με την πίεση του «ντε και καλά αβαντάζ έδρας». Σάμπως και όταν παίρνει το πλεονέκτημα το αξιοποιεί πάντα; Όχι, δεν είναι δικαιολογία, ούτε χρυσώνει κάνα χάπι. Στο καλάθι του Μακλίν έγινε και φάουλ, αλλά ο Ολυμπιακός πέρα από την «αγαπημένη του» διαιτησία θα πρέπει να μάθει και άλλα πολλά από αυτό το παιχνίδι. Αν αξιοποιήσουν όσα έγιναν, ίσως βγουν και κερδισμένοι σε βάθος χρόνου. Ο Μακλίν με τον Τόμπσον πάντως, «ανέβασαν» απότομα επιδόσεις και αυτό είναι πολύ καλό.

Μην ξεχνάμε ότι η ομάδα κλήθηκε πέρα από το άδειο γήπεδο, να μην έχει τους δυο χειριστές Ρόμπερτς, Σπανούλη και μετά το 28’30’’ και τον Παπανικολάου. Με δυο πόντους και μια βολή στο τελευταίο πεντάλεπτο και πάνω απ’ όλα, κακές αμυντικές τοποθετήσεις, είναι λογικό να χάσεις από μια ομάδα που είναι κάνα-δυο κλικ πιο έτοιμη. Ο χρόνος τρέχει, πριν προλάβετε να οριστικοποιήσετε τις απόψεις σας για αυτό το ματς (προτείνω ξανά να μείνετε μακριά από βιαστικές αναλύσεις), ο Ολυμπιακός θα είναι στα Δυο Αοράκια για να υποδεχθεί την Μπασκόνια. Και αυτό το παιχνίδι, πρέπει να το κερδίσει. Τα λέμε τότε…