Πω-πω ένα πρωτάθλημα!!!
Ο Παντελής Διαμαντόπουλος γράφει για τον Ολυμπιακό που έχει μόνο έναν αντίπαλο, τον δικό του εαυτό και την "βόμβα" του Βασίλη Σπανούλη.
Παρακολουθώντας το ρεπορτάζ της συγκεκριμένης ομάδας, μια 25ετια τώρα, έχοντας βρεθεί σε όλα τα μέρη της γης και έχοντας ασχοληθεί με όλα τα θέματα που προέκυψαν μπορώ να γράψω πραγματικά, ότι είναι ο μεγαλύτερος τίτλος στην ιστορία της εντός των συνόρων!
Μια κούπα που δε θα ξεχαστεί ποτέ! Και οι λόγοι πάρα πολλοί:
-
Η ομάδα αυτή, έχει πρώτο αντίπαλο τον εαυτό της και μετά όλους τους άλλους.
-
Μια ομάδα που ψυχοπλακώνεται και… ψυχοπλακώνει.
-
Ένα σύνολο που έχει έναν μοναδικό τρόπο να συσπειρώνεται στα δύσκολα.
-
Μια παρέα που πάντα έχει τραυματισμούς. Σε τούτο τον τέταρτο τελικό, σακατεύτηκαν άλλοι τρεις παίκτες και αν υπήρχε πέμπτο ματς, θα έπαιζε μάλλον και ο… Τσουκαλάς (παραπονέθηκε για αυτόν ο Παναθηναϊκός, αλλά είδαμε πολλούς τέτοιους στο ΟΑΚΑ με πρώτον τον Θανάση Γιαννακόπουλο που έπιανε και τους διαιτητές)!
-
Για να μην παρεξηγηθώ, είδαμε πολλές στιγμές στο ΟΑΚΑ, που ο κόσμος του Παναθηναϊκού φέρθηκε σωστά στον Ολυμπιακό και χειροκρότησε παίκτες του, όπως ο Χάντερ. Ε, αν έπεσαν και μπινελίκια, σε όλα τα γήπεδα πέφτουν. Τέλος πάντων, άκρη δε βγάζουμε με αυτά…
-
Ο Ολυμπιακός άντεξε τα πάντα, ακόμη και το να έχει 4 βολές μέχρι το 39’55’’ και μόνος του ο Νίκος Παππάς να έχει… 11!!!
-
Στο τελευταίο ματς του Διαμαντίδη και όλη τη σπέσιαλ ατμόσφαιρα που επικρατούσε, οι Πειραιώτες μπόρεσαν να μείνουν ήρεμοι.
-
Μάλιστα το μεγάλο σουτ, ο Σπανούλης το έβαλε μπροστά στον αρχηγό του ΠΑΟ. Και το γράφω αυτό, όχι για τον Μήτσο. Αλλά γιατί όταν είχε κόψει τον Άκερ κάποτε, δικαίως εξυμνείτο τρεις μήνες.
-
Η ομάδα αυτή ξέρει να κλείνεται στο καβούκι της. Σας το ‘χω πει πολλές φορές, αρκετοί δε το πιστεύουν. Είναι η μεγαλύτερη αλήθεια. Βρίσκει ήρωες, εκεί που δε το νομίζεις. Αυτό το τεράστιο παλικάρι, ο Δημήτρης Αγραβάνης, όταν όλοι τον «σταύρωναν» πριν από καιρό, περίμενε απλά υπομονετικά τη σειρά του. Και ήρθε…
-
Να γιατί αποκτήθηκε ο Παπανικολάου. Ναι γιατί υπάρχει ο Μάντζαρης.
-
Ο Χάντερ θα πάει στη Ρεάλ, με το κεφάλι ψηλά και όχι κρυμμένος με μια κουκούλα στο κεφάλι, όπως συμπατριώτες του.
-
Ο Ολυμπιακός πήρε ένα τεράστιο πρωτάθλημα, με τρεις σερί νίκες. Με δυο νίκες εκτός, που δεν το έχει κάνει ξανά. Με δυο λόγια, δεν πήρε το πρωτάθλημα με αβαντάζ. Δε το χρησιμοποίησε. Μια νίκη έκανε μέσα!
-
Ναι, δε τον ξέχασα! Αλλά τι να γράψω; Τα ίδια; Ο κορυφαίος των κορυφαίων; Τώρα που αποθεώνεται, ας τα πουν όσοι τον «έθαβαν». Δεν έχω να γράψω κάτι για τον μεγάλο αρχηγό αυτής της ομάδας. Το μεγαλείο του δεν είναι οι …βόμβες. Είναι ότι πήγε στη συνέντευξη Τύπου και μίλησε με τα καλύτερα λόγια για την ατμόσφαιρα στο ΟΑΚΑ! Και εδώ που τα λέμε, με τέτοιες δηλώσεις θα υπάρξουν ακόμη καλύτερες ατμόσφαιρες.
-
Ο Ολυμπιακός στο μπάσκετ είναι μια ομάδα …ροκ αγαπημένοι μου φίλοι. Είτε τη μισείς, είτε τη λατρεύεις. Είναι το μοναδικό τμήμα του σωματείου, που μπορεί να σε κάνει να ξεπεράσεις τα όριά σου. Και αυτό είναι το μεγαλείο του. Σε όλα τα άλλα αθλήματα, ξέρεις τι να περιμένεις. Στο μπάσκετ όχι, δε θα μάθετε ποτέ! Και αυτό είναι… ζωή!
-
Δε θα ξεχαστεί αυτό το πρωτάθλημα, γιατί λίγοι το πίστεψαν εκτός των αποδυτηρίων. Όλοι πήγαιναν στο ΣΕΦ και έτρωγαν τα νύχια τους. Από το βράδυ αυτής της Δευτέρας, έχουν «πεθάνει» από την ηδονή.
-
Ποιος Ολυμπιακό δεν ούρλιαξε μέσα σε μια εβδομάδα; Έχετε καταλάβει, τι έκανε ο Σπανούλης από Κυριακή σε Δευτέρα;
-
Ο Κοντονής, η ΔΕΑΒ, τα κανάλια, η Σούπερ Λίγκα, το ελληνικό ποδόσφαιρο, όλοι, είτε το ήθελαν – είτε όχι, προσπάθησαν να βλάψουν τον Ολυμπιακό του μπάσκετ! Απέτυχαν!!! Έτσι είναι οι μεγάλες ομάδες. Δίνουν τις απαντήσεις τους, μέσα στα γήπεδα!
-
Την αξία του νικητή, τη δίνει πάντα ο ηττημένος. Ο Παναθηναϊκός έκανε την προσπάθειά του. Έφτασε κοντά στο να ισοφαρίσει τη σειρά. Πήγε το ματς στην πρώτη παράταση. Αντέδρασαν λάθος στο τέλος αυτής και ήρθε η βόμβα του Μάντζαρη. Λάθος και στο τέλος της δεύτερης παράτασης. Ποιος είπε στον Φελντέιν να πάει για τρίποντο; Όπως και να ‘χει ο Ολυμπιακός, όλα αυτά τα τιμώρησε! Όμως θα το ξαναπώ, σεβασμός στις ομάδες. Ο Ολυμπιακός είναι καλύτερος, φάνηκε και σε όλη τη σεζόν, ακόμη και στα ημιτελικά που έπαιξαν ο ένας με την ΑΕΚ, ο άλλος με τον Άρη!
Τα επαναλαμβάνω λοιπόν: Ελάτε τώρα, μπορεί να... στραβοφτιάχτηκε, αλλά ήταν η καλύτερη ομάδα στη χώρα. Δίκαιη κατάληξη! Και μπράβο και στον Παναθηναϊκό, που με τις αλλαγές και τα «πειράματα», κατάφερε να το πάει τόσο μακριά. Για τον Σφαιρόπουλο και τους παίκτες του, θα 'χουμε πολλά να πούμε στο εγγύς μέλλον. Όχι όμως σήμερα. Πρέπει να χαρούν, αξίζουν να γιορτάσουν, έχουν κάθε δικαίωμα να ξεσπάσουν. Η ομάδα- νοσοκομείο, είναι πρωταθλήτρια Ελλάδας! Η ομάδα που παραλίγο να βάλει στη φανέλα της και το σήμα του Ερυθρού Σταυρού. Ένα σύνολο, που δοκιμάστηκε και σε συνδυασμό με το κάκιστο «χτίσιμο» το καλοκαίρι, οδηγήθηκε με μαθηματική ακρίβεια στην ευρωπαϊκή αποτυχία. Ο Ολυμπιακός όμως έχει αλλάξει σε κάποια πράγματα και μόνο τυχαία δεν έχει γίνει το «αφεντικό» στον εντεύθεν των συνόρων μας χώρο. Πέρυσι πήρε το πρωτάθλημα με «σκούπα». Φέτος, το κατέκτησε με δυο εκτός έδρας νίκες. Ναι, εκεί που κάποτε τους είχαν όλοι ξεγραμμένους μακριά από το λιμάνι, πλέον οι «ερυθρόλευκοι» έφεραν τα πάνω- κάτω. Κι εκεί, που αμφιβάλεις αν μπορέσουν να πάνε να κατουρήσουν και να πετύχουν την τρύπα της λεκάνης στις τουαλέτες του ΣΕΦ, τους βλέπεις μακριά από την έδρα τους, να αγωνίζονται με άνεση, να παίζουν πολύ πιο ώριμα και ήρεμα. Έβαλε μια διαφορετική φορεσιά ο φετινός Ολυμπιακός, πράγματι. Και με αυτή κατάφερε να διατηρήσει τα σκήπτρα. Έκανε και κάτι άλλο βέβαια: έχασε τον πρώτο αγώνα και μετά τιμώρησε, όλους αυτούς που είδαν το τυρί, αγνοώντας το ενδεχόμενο να υπάρχει και μια φάκα κάπου εκεί γύρω. Ακολούθησαν τρια σερί κερδισμένα αποτελέσματα. Με άλλο μπάσκετ κάθε φορά, διαφορετικό ρυθμό και ξεχωριστούς πρωταγωνιστές.
Η μορφή του Βασίλη Σπανούλη βέβαια, ξεπερνάει κάθε άλλον, μόνο και μόνο για τον τρόπο με τον οποίο ισοφαρίστηκε η σειρά. Αν δεν είχε μπει η «βόμβα» στο ΟΑΚΑ, κανείς δεν ξέρει που θα οδηγείτο το πράγμα. Για αυτό και δε σας... ταξιδεύω καν στη δεύτερη νίκη των «ερυθρόλευκων» με το απίστευτο κρεσέντο του αρχηγού! Ο Ολυμπιακός πήρε και αυτό το πρωτάθλημα, δικαίως είναι η καλύτερη ομάδα αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα. Αντίπαλός του όμως, πέρα από τον Παναθηναϊκό, είναι πάντα ο εαυτός του. Και ότι τον αγχώνει. Απ' όποιο μετερίζι. Είτε πρόκειται για τον Τύπο που κάνει τη δουλειά του, είτε για τον κόσμο που πολλές φορές αντί να δώσει ώθηση στην ομάδα, περιμένει από αυτήν για να ξεσηκωθεί. Στο τέλος όμως, τα 'χουμε ξαναπεί: Η ομάδα μένει μόνη. Στα αποδυτήρια, στο γήπεδο, στην καθημερινότητα. Υποχρεώνονται να περπατήσουν στους δικούς τους δρόμους. Και έφτασαν ξανά στο τέλος. Τα κατάφεραν...
Μπορεί το παιχνίδι να ξεκίνησε υπέροχα για τον Ολυμπιακό, όμως στη συνέχεια, υπήρξαν συγκεκριμένα πράγματα που στιγμάτισαν την εξέλιξη. Ο Παναθηναϊκός με τον Γκίστ στο «5» έγινε φουλ επιθετικός στην άμυνά του. Άπειρο μπασκετικό… ξύλο ανασταλτικά από τους «πράσινους» που ανάγκασε τους «ερυθρόλευκους» να χάσουν προσπάθειες. Ο Ολυμπιακός πήγε στα αποδυτήρια με 4 πόντους πίσω, χάρη στο 48% της ευστοχίας του. Εκεί όμως που έδειχνε να ελέγχει καλά την κατάσταση, ήρθαν 9 λάθη να του κάνουν ζημιά. Δεν άντεχαν οι παίκτες του το «μαύρισμα» από την αντίπαλη άμυνα. Οι «πράσινοι» βρήκαν λύσεις, μπόρεσαν να φέρουν την κατάσταση στα δικά τους χέρια. Γιατί πέρα από την σκληρή άμυνά τους, μόνιμα στα όρια του φάουλ, άρπαξαν και κάμποσα επιθετικά ριμπάουντ. Ναι μεν ήταν άστοχοι, αλλά από την άλλη ανανέωναν επιθέσεις, κόντρα σε μια νωχελική άμυνα που δεν είχε και τις καλύτερες τοποθετήσεις.
Ο θρίαμβος του Ολυμπιακού ήρθε στο δεύτερο μέρος. Που έχανε στο σκορ, αλλά έχανε και τον έναν παίκτη μετά τον άλλο. Και άντεξαν. Ο Σφαιρόπουλος (ας πούμε κάτι και γι’ αυτόν), το πάλεψε απίστευτα στον τομέα ψυχολογίας. Και εκεί κέρδισε τον Πεδουλάκη. Ο Αργύρης αποθεώθηκε στο πρώτο ματς, αλλά μετά τον «πήρε ο κατήφορος». Αποφάσισε να ζήσει η να «πεθάνει» με συγκεκριμένες επιλογές. Και «πέθανε». Έτσι είναι το μπάσκετ. Και κάποια στιγμή, ο Ολυμπιακός θα τα έβαζε τα σουτ. Τα πέτυχε λοιπόν σε αυτόν τον τέταρτο τελικό. Ο Μάντζαρης, ο Σπανούλης, ο Αγραβάνης εκτός ισορροπίας. Ο Παπανικολάου που έδωσε τόσα, μα τόσα πολλά. Ο Παπαπέτρου. Και όλοι οι άλλοι!
Έτσι όπως πήγε η σειρά, έτσι όπως πήγαν οι διακυμάνσεις, έτσι όπως τελείωσε τους αγώνες ο Ολυμπιακός(ασχέτως αντιπάλου), ήταν πραγματικά ένα ξέσπασμα όλων αυτών που το περίμεναν χρόνια να το δουν να γίνεται. Αν έπιανες τους Ολυμπιακούς και τους ζητούσες να γράψουν το πιο ονειρικό για αυτούς φινάλε πρωταθλήματος, πιστέψτε με, θα ήταν ακριβώς αυτό που βίωσαν..
ΥΓ. Επιτέλους μόνο συγχαρητήρια από τις δυο διοικήσεις. Καιρός ήταν, φτάνουν οι ανακοινώσεις…
ΥΓ 2. Λίγες και καλές οι αλλαγές. Αλλά με λογική και όχι εγωισμούς και …ξερολισμό. Και του χρόνου, φάιναλ- φορ.
ΥΓ 3. Απίστευτος ποδοσφαιρικός πανηγυρισμός του Τολιόπουλου!
ΥΓ. 4. Ο Σπανούλης που να πάει; Είπαμε, η καριέρα του θα τελειώσει με την ομάδα που επέλεξε να ζήσει τις πιο μεγάλες στιγμές, όχι στην καριέρα του. Στη ζωή του όλη…
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ:
