Όταν είσαι Ολυμπιακός και πρέπει να θυμάσαι, ένα δοκάρι στο 80’ κι ένα γκολ στο 85’, ε μάλλον, μειώνεις πολύ την ομάδα σου. Και ξεκινάω έτσι, γιατί οι πρωταθλητές Ελλάδας έκαναν την προσπάθειά τους να μη χάσουν το κύπελλο, όταν οι αντίπαλοί τους ήταν έτοιμοι να πάνε στην απονομή.

ΔΕΙΤΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΕΛΙΚΟ ΚΥΠΕΛΛΟΥ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ-ΑΕΚ

Δε γίνεται όμως δουλειά έτσι και το ξέρετε όλοι, όποια ομάδα κι αν υποστηρίζετε. Την περισσότερη διάρκεια του ματς, η ομάδα του Πειραιά αντιπροσωπευόταν από κάτι ερυθρόλευκες φανέλες και οι άνθρωποι που τις φόραγαν δεν είχαν και πολύ σχέση με τους ίδιους τους… εαυτούς τους. Μετά από μια εβδομάδα που θα ‘χουν όλα ηρεμήσει αν τους πιάσετε και τους ρωτήσετε, αυτό θα σας πουν. Η ΑΕΚ το εκμεταλλεύτηκε καλά όλο αυτό. Όσο μπορούσε. Δεν είναι η… Ρεάλ ή η… Μπάγερν, έχει όμως παίκτες με διάθεση. Και στην τελική, ποδοσφαιριστές είναι κι αυτοί με κάθε δικαίωμα να «πολεμήσουν» έστω κι αν έμπαιναν σε ένα ματς ως αουτσάιντερ. Αυτά υπάρχουν πριν αρχίσουν οι αγώνες όμως. Μέσα στα ματς κερδίζει ο καλύτερος.

Η ΑΕΚ ήταν καλύτερη, αφού ο αντίπαλός της θεωρείτο φαβορί, παρότι είχε να παίξει έναν μήνα! Και επιμένω σε αυτό, γιατί είναι πολύ σημαντικό στοιχείο και θα το ξαναδιαβάσετε και πιο κάτω… Αδικείται ο Ολυμπιακός από το σκηνικό αυτό, όμως είναι προσβλητικό για την ιστορία του να αποτελεί μοναδικό επιχείρημα. Οφείλω επίσης να ομολογήσω, ότι το γκολ της ΑΕΚ ήρθε για να σώσει ένα… ψόφιο πρώτο μέρος. Συμπαθάτε με, αλλά αυτό δεν ήταν ποδόσφαιρο. Ναι ξέρω, ένα κιλό δικαιολογίες και για τους δυο, με πρώτη και καλύτερη την άθλια ατμόσφαιρα(καλά δε ντρέπονται να κάνουν και τελετουργικό;) όμως από τη στιγμή που μπήκαν να παίξουν, πρέπει και να το συζητήσουμε. Ο Ολυμπιακός ήθελε να πιέσει ψηλά και έτσι «έφαγε» το γκολ. Θα το αναλύσω λίγο πιο κάτω.

Η ΑΕΚ φοβόταν περισσότερο στη δεξιά της πλευρά, γιατί είχε απέναντι Μαζουακού και Ερνάνι. Ήθελε να γίνει απειλητική από αριστερά και από ‘κει σκόραρε μάλιστα. Οι «ερυθρόλευκοι» φυσικά και γύριζαν τη μπάλα πιο άνετα, αλλά το «πολύ το κυρ ελέησον το βαριέται και ο παπάς». Ασύνδετοι, μακριά από την κλασική τους κυκλοφορία και με προβλήματα σε όλες τις συνεργασίες. Ο Σίλβα αποφάσισε να ξεκινήσει με τον Πουλίδο και δεν πήρε κάτι, αφού για να φτάσει και εκεί η μπάλα θα έπρεπε πρώτον κάποιον να την περάσει και δεύτερον να μη τη κόψουν οι «κιτρινόμαυροι».

Έτσι όπως ήταν ο Ολυμπιακός στο 45λεπτο, δε μπορούσε να περάσει ούτε μύγα μέσα από τρύπιο βαρέλι. Οι μεγάλες μπάλες των παικτών του Μανωλά δεν ανησυχούσαν την κόκκινη άμυνα και ενώ όλα κυλούσαν βαρετά και ψάχναμε να βρούμε τι γεύση είχε η …σούπα, ήρθε η στιγμή που σε ένα ανέβασμα του Ολυμπιακού να πιέσει, ο Σαλίνο δεν πρόλαβε και μετά και από κόντρα, ο Σιμόες είδε αριστερά τον Βάργκας. Αυτός έβγαλε ανενόχλητος τη σέντρα, βρήκε τους Ολυμπιακούς πάνω στην επιστροφή και ο Μάνταλος σκόραρε. Ήταν το τέρμα που ο πολύς κόσμος όταν μπαίνει, λέει «τώρα θα δούμε μπάλα». Όμως μπήκε στο 39’ , οπότε η όποια προσμονή από τους φίλους του αθλήματος, πήγαινε για το δεύτερο ημίχρονο!

Και τι έγινε εκεί; Ο Ολυμπιακός πήγε να… ξεμυτήσει κι «έφαγε» κι άλλο γκολ. Αν καθίσω να το αναλύσω όπως οι προπονητές ή σας βγάλω τα αγαπημένα μου νούμερα θα αποτρελαθείτε. Αλλά για αυτόν τον τραγικό Ολυμπιακό δεν αξίζει ούτε αυτό. Για να κάνουν σωστή πάσα στα δυο μέτρα, έκανες ευχέλαιο. Και μπήκαν μεν δυνατά στο δεύτερο μέρος, αλλά «γεννήθηκε» άλλη μια καλή κόντρα για την ΑΕΚ που της χάρισε το 2 -0. Εκεί λοιπόν ο Σίλβα έβαλε και Ιντέγε και Πάρντο. Μετά μπήκε και ο Τσόρι. Βγήκαν, Ερνάνι, Κασάμι και Φουστέρ. Δεν βοήθησαν. Αλλά και ποιος το έκανε; Έντεκα αλλαγές έπρεπε να υπάρχουν.

Ήταν ανέτοιμος ο Ολυμπιακός παιδιά, ήταν ο χειρότερος φετινός Ολυμπιακός. Άφησε το …χειρότερο για το τέλος. Αιτίες; Λόγοι; Αρκετοί! Σκέφτονταν τις διακοπές τους; Μπορεί. Τις εθνικές τους; Κάποιοι σίγουρα. Το ότι είχαν να παίξουν ένα μήνα επίσημο ματς; Ναι. Το ότι κάθονταν τόσο καιρό και μόνο προπονούνταν αλλάζοντας κάθε τόσο τις ημερομηνίες ενός αγώνα που «σύρθηκε»; Και αυτό μέσα είναι! Αλλά μόνο για αυτά θα μιλάμε; Μπήκαν να παίξουν ολόκληρο παιχνίδι και δεν έκαναν τίποτα. Όταν λέμε τίποτα, πιο τίποτα και από το… τίποτα! Δε γίνεται να παίζει καλά μια ομάδα και να την αποθεώνεις, να παίζει χάλια και να μην τα λες.

Η ΑΕΚ δεν ήταν συγκλονιστική. Είχε όμως μεθοδικότητα. Αυτό μπορούσε να κάνει και αυτό έκανε. Η δόξα πάει πάντα στον νικητή και οι «κιτρινόμαυροι» πήραν πανάξια το κύπελλο. Δυναμικά στη μπάλα, αποφασιστικά, με εκπληκτική ψυχολογία μετά το 1- 0. Ο Μανωλάς κατάφερε αυτό που δεν πέτυχαν και ο Δέλλας και ο Πογέτ(κι ας κέρδισε)! Επιβλήθηκε του Σίλβα, ο οποίος φυσικά θα αντιμετωπίσει κριτική για τις επιλογές του, αλλά η ζωή του προπονητή έτσι είναι. Αν κέρδιζε θα έλεγαν ότι είναι «μάγκας». Τώρα που έχασε και μάλιστα με τόσο άσχημη εικόνα και την ομάδα να κάνει φάση στο 80’(δοκάρι μαζουακού), παίρνει κι αυτός το μερίδιο της αποτυχίας. Ούτε το γκολ του Τσόρι βέβαια, χρυσώνει κάποιο χάπι. Για Ολυμπιακό μιλάμε…

ΥΓ. Θα ‘θελα να γράψω κάποια παικτικά που μου άρεσαν στην ΑΕΚ, αλλά θα το κάνει ο Βαγγέλης. Πάντως και πρώτη στα πλέι- οφ να μη βγει η Ένωση, κλείνει φουλ επιτυχημένα τη χρονιά και με κούπα!

ΥΓ 2. Το να είναι 2- 1 το σκορ, το ματς να μπαίνει στις καθυστερήσεις και η κάμερα να δείχνει έναν πάγκο γεμάτο απογοητευμένους με σταυρωμένα χέρια, αποτελεί και τη μόνη δικαιολογία όσων βρίσκονταν στο χορτάρι και το πάλευαν μόνοι! Μη μου πείτε ότι δε το σχολιάσατε κι εσείς; Λεπτομέρειες θα πείτε, αλλά όλα έχουν σημασία στη μπάλα…

ΥΓ 3. Με πρωτάθλημα από τον Φλεβάρη, μόνο αποτυχημένος δεν είσαι, μιλάμε για ποδόσφαιρο και όχι για αυτό που έχουν στο μυαλό τους στην Ελλάδα. Ο Ολυμπιακός παραμένει η κορυφαία ομάδα στη χώρα, δεν έχει συμβόλαιο με όλους τους τίτλους! Δεν έπαιξε, έχασε! Και καταλαβαίνω τον Σίλβα που ψάχνει να βρει τον Σταύρο Κοντονή και να του μιλήσει. Δε θα τον βρει όμως…

Photo Credits: Action Images