Δε θα τον τρόμαζε η Ζαλγκίρις, όσο καλός προπονητής κι αν είναι ο Γιασικεβίτσιους. Ο Ολυμπιακός παρά τα συνεχόμενα ματς, ήξερε ότι αυτό το παιχνίδι θα μπορούσε να το κάνει δικό, όπως κι έγινε. Σε μια περίοδο ζόρικη, με προβληματισμό και μπόλικες συζητήσεις, η ομάδα πέτυχε μια νίκη. Θα πετύχει κι άλλες, όπως θα χάσει και αγώνες.

Μη λέμε τα ίδια. Το θέμα είναι να περάσει ο καιρός, να πάει στα τσακίδια η σεζόν και να έρθει κανάς άνθρωπος που θα βάλει σε όλα μια τάξη και θα θυμίσει σε άπαντες τι είναι ο Ολυμπιακός, ακόμη κι αν χρειαστεί να "σπάσει αυγά", να κάνει αλλαγές και να πλαισιωθεί και από ανθρώπους που ξέρουν ποια είναι αυτή η ομάδα. Τέλος πάντων. Λίγο μακρινή συζήτηση. Αυτή την περίοδο, καλά κάνουν και έχουν τον Κεμζούρα, καλά κάνουν και εργάζονται ήρεμα και πάνω απ’ όλα, καλά κάνει ο κόσμος και στηρίζει καθολικά.

Οι Ολυμπιακοί, όταν η ομάδα τους είναι πεσμένη κάτω, σε όλα τα αθλήματα, πάντα είναι έτοιμοι να την κρατήσουν από το χέρι. Και το έκαναν και αυτή τη βραδιά με τον καλύτερο τρόπο. Και ανταμείφθηκαν με το κερδισμένο ματσάκι. Κλασικά, ο Ολυμπιακός μπήκε καλά. Εντάξει η Ζαλγκίρις δεν είναι ούτε Μακάμπι, ούτε Έφες, αλλά τέτοια ώρα τέτοια λόγια. Όταν οι ερυθρόλευκοι έχουν μια υποχρέωση την εβδομάδα, το καλύτερο που έχουν να κάνουν, είναι να παίζουν και να παρουσιάζουν βελτίωση. Όχι για την βαθμολογία. Αυτή δεν είναι ευχάριστη. Για την πάρτη τους και για να μην ξεφτιλίζουν την ιστορία της φανέλας και της ομάδας.

Οι δυο Λιθουανοί προπονητές, έκαναν επίδειξη αλλαγών. Δοκίμαζαν από νωρίς πράγματα. Ο Σάρας με φουλ ζον πρες για να εκμεταλλευτεί τον "πνιγμό" και την απειρία κάποιων ερυθρόλευκων. Ο Κεμζούρα με πιο… Ολυμπιακό στυλ και με σταθερές βγαλμένες από προηγούμενα χρόνια, αλλά με μονάδες που δε μπορούν να το υποστηρίξουν τόσο καλά. Στο 7’ και για κάμποσο, οι Πειραιώτες είχαν πέντε Αμερικανούς στο παρκέ. Προσπάθησαν να τρέξουν και να βγάλουν αθλητικότητα. Η Ζαλγκίρις, θέλησε από την πλευρά της να "φορτώσει" το ζωγραφιστό. Την αμερικανική πεντάδα την "έσπασε" ο Μιλουτίνοβ που παρέα με Ρότσεστι, Μπάλντουιν (ήταν η κίνηση- ξάφνιασμα του Κεμζούρα), Πολ και Ρούμπιτ, επιχείρησαν να βγάλουν έξτρα σκληράδα.

Δε θα πω ότι ξετρέλαναν, αλλά ούτε πήγαν και άσχημα. Εξάλλου, έπρεπε να καταναλωθεί και χρόνος μέχρι να γυρίσουν οι αρχηγοί. Όταν έγινε αυτό, η κατάσταση βελτιώθηκε, ο Γιασικεβίτσιους απέκτησε προβλήματα και ο Ολυμπιακός μάζεψε διαφορά που ‘χε χτιστεί εις βάρος του. Με - 2 ημίχρονο, σα να μην υπήρξε ματς ήταν, αφήστε που αν οι Πειραιώτες φέτος ανεβαίνουν μια και καλή στη... ζυγαριά των 40λεπτων κάποια στιγμή, αυτό συμβαίνει στο τρίτο δεκάλεπτο. Εκεί συνήθως ή βγάζουν τα κουράγια τους ή τα παρατάνε. Τούτη τη φορά, επέστρεψαν δυναμικά από τα αποδυτήρια, ο Σπανούλης πήρε καταστάσεις στα χέρια του και οι Λιθουανοί "τα χρειάστηκαν". Μπόλικη αθλητικότητα για τους γηπεδούχους και βάσει πάντα της δυναμικότητας της Ζαλγκίρις, το ντουέτο Ρίντ - Ρούμπιτ στις θέσεις "5" και "4" μπορούσε -και έτσι έγινε- να τα πάει πολύ καλά.

Το έγραψα και πιο πάνω, κάθε ομάδα έχει την… ταχύτητά της, η Ζαλγκίρις είναι ένα σύνολο που το πιο ισχυρό που έχει, είναι ο προπονητής της. Όσο το ματς κυλούσε προς το τέλος, οι φιλοξενούμενοι απογοητεύονταν. Οι επιθέσεις τους ήταν γεμάτες επιπολαιότητα και βιασύνη. Ανανέωναν ριμπάουντ, αλλά το ‘χαν ρίξει στα τρίποντα. Με πέντε παίκτες με διψήφιο αριθμό πόντων, η ομάδα του Πειραιά ήταν δύσκολο να χάσει και αυτό το παιχνίδι στο σπίτι της. Με τον Μπράντον Πολ να συνεχίζει να αποδεικνύει τι μπορεί να κάνει, τον Σπανούλη ουσιαστικότατο και τον Πρίντεζη να γράφει ιστορία ( πάνω από 3.000 πόντους ο Γιώργος στην διοργάνωση πλέον).

Βέβαια, αν ο Γιασικεβίτσιους φωνάξει στην επόμενη προπόνηση της ομάδας του, αυτό θα το κάνει μάλλον για τον μη περιορισμό των Μιλουτίνοβ και Ρίντ. Ο τελευταίος έπαιξε σημαντικό ρόλο, πάλεψε, έβαλε πόντους και έκανε αυτά που πρέπει να πράττει ένας αθλητικός ψηλός, έστω και αν ο άνθρωπος ακόμα μαθαίνει την Ευρώπη. Ο Ολυμπιακός, δεν έχει πολλά περιθώρια να συζητήσει, όταν του παρουσιάζονται ευκαιρίες. Ένας φίλος με το σκορ στο 62- 57 και το χρόνο στο 32’ μου έστειλε μήνυμα "επίπεδο Eurocup", μιλώντας και για τις δυο ομάδες. Δεν ξέρω αν είναι προσβλητικό ή η ωμή πραγματικότητα, αυτό που ξέρω είναι, ότι στο λιμάνι δεν υπάρχει κανένα μα κανένα περιθώριο. Αυτή είναι η ομάδα και θα πρέπει όσοι πάνε στο γήπεδο ή όσοι θέλουν να τη παρακολουθήσουν, να τη δεχθούν.

Μέχρι να αλλάξει η κατάσταση ολοκληρωτικά, μέχρι να ξαναγίνει μεγάλος ο Ολυμπιακός και να τον σέβονται άπαντες (γιατί πλέον όπως έχετε καταλάβει ανανεώνεται ακόμη και χρόνος όταν η μπάλα δε βρει στη στεφάνη), όσοι έχουν διάθεση να τον δουν, θα πρέπει να είναι και υπομονετικοί και να έχουν θετική ενέργεια. Κανένα είδος γκρίνιας δε θα βοηθήσει. Η κριτική που γίνεται καλοπροαίρετα θα συνεχιστεί, αλλά μην περιμένετε να διαφοροποιήσει την κατάσταση. Η φετινή Ευρωλίγκα, είναι υψηλών ταχυτήτων. Και τη στιγμή που στην… πίστα υπάρχουν μηχανές που απίστευτη ιπποδύναμη, ο Ολυμπιακός θα αρκεστεί να παλέψει με τα δικά του κυβικά.

Εξάλλου δεν είναι ο μόνος. Καλύτερα να ξέρεις τι ομάδα έχεις και να πορεύεσαι με γνώση και πάθος, παρά να πιστεύεις ότι θα κατακτήσεις το σύμπαν και να αεροβατείς και να ζεις στην κορμάρα σου. Εγώ στους Ολυμπιακούς, δίνω τον πόντο, ότι κανείς δε ζει στην κοσμάρα του και αυτό μπορεί να αποδειχθεί ευεργετικό σε βάθος χρόνου. Ακολουθεί διαβολοβδομάδα στην Γερμανία και μετά η ανανεωμένη και πιο σοβαρή από ποτέ Αρμάνι Μιλάνο του τεράστιου Σέρχιο Ροντρίγκεθ και του Λούις Σκόλα στο Ειρήνης και Φιλίας. Για να δούμε...