Είδες να μην έχεις πίεση; Ακόμη κι όταν πρόκειται για τον Ολυμπιακό που έχει μάθει να ζει με πίεση και άγχος. Στην καλύτερη φετινή τους εμφάνιση οι Πειραιώτες έδωσαν μοναδικό ρεσιτάλ. Και πραγματοποίησαν ένα συγκλονιστικό τρίτο δεκάλεπτο που θα ‘χουν να το συζητάνε. Όταν στο ημίχρονο κερδίζεις με 13 πόντους και μετά από δέκα λεπτά η διαφορά είναι στους 33, σημαίνει πως έχεις οργιάσει. Και το ωραίο είναι πως οι Πειραιώτες το έκαναν μπασκετικά.

Δεν έβαλαν ουρανοκατέβατα σουτ, δεν εκμεταλλεύθηκαν στιγμές ισπανικής ανοησίας. Αντιθέτως, ήταν ώριμοι και με προσανατολισμό για όλα. Καλοκουρδισμένη μηχανή, Πρώτη φορά φέτος. Πρώτη φορά τόσο δομημένα τα πάντα πάνω στο παρκέ. Ένα σύνολο που αν το έβλεπε ένας μπασκετικός… εξωγήινος θα νόμιζε ότι παρακολουθεί την κορυφαία ομάδα της διοργάνωσης. Τι να του ‘λεγες του εξωγήινου; Ότι αυτοί οι τύποι τα έκαναν… σαλάτα; Δεν θα σε πίστευε και θα ‘χε το εξωγήινο δίκιο του. Εκτός αν καθόταν να δει και την τέταρτη περίοδο. Θα σας γράψω στο φινάλε για αυτό.

Ο Μπαρτζώκας έχει το μεγαλύτερο μερίδιο στην ταπείνωση που υπέστησαν οι Ισπανοί κατά το διάστημα που ο Ολυμπιακός έδινε ρεσιτάλ. Με απειλή από παντού, με κίνηση και με μια άμυνα ονειρεμένη. Πολύ καιρό είχε η ομάδα να κάνει τόσο «γεμάτο» 20λεπτο. Με απόλυτη ισορροπία όπως σας είπα. Με άμυνα ζηλευτή και με γενική συμπεριφορά που ταιριάζει σε ομάδα πλέι- οφ και όχι σε ένα σύνολο που μιζέριασε πάρα πολλές φορές τούτη τη σεζόν. Δεν είναι οι 31 πόντοι που δέχθηκε η άμυνα, ούτε οι 44 της επίθεσης. Δεν είναι ακριβώς οι αριθμοί παρότι ο Ολυμπιακός τους υπηρέτησε σωστά. Είναι όλος ο τρόπος που στάθηκε η ομάδα.

Πάγωσαν τον ρυθμό. Ξεχαρβάλωσαν την λειτουργία των Βαλενθιάνων , οι οποίοι αν σε βρουν μπόσικο θα σου αλλάξουν τα πετρέλαια. Άλλωστε το έπραξαν στο Ειρήνης και Φιλίας. Όμως τώρα ήταν διαφορετικά. Δε ξέρω αν έπαιζε ρόλο η απουσία άγχους, αυτό που ξέρω είναι ότι έβλεπες το ματς και ήσουν σίγουρος -για πρώτη φορά φέτος- ότι κάθε επίθεση θα κατέληγε σε καλάθι.

Στην τρίτη φοβερή και τρομερή περίοδο, ο Γιώργος Πρίντεζης μπήκε μπροστά, ήταν τρομερός και ασταμάτητος. Η διαφορά ξέφυγε. Εκτοξεύτηκε και η λογική έλεγε ότι στο τελευταίο δεκάλεπτο οι Ισπανοί θα έτρεχαν για την αξιοπρέπειά τους. Και έτσι έγινε. Η διαφορά πήγε και σε μονοψήφιο και θα τελειώσω με μια μικρή αναλυσούλα για αυτές τις καταστάσεις. Πιο πολύ για να ηρεμήσω λίγο και όσους (είμαι σίγουρος ότι ήταν αρκετοί) αναθεμάτιζαν τους Πειραιώτες, όταν οι γηπεδούχοι μείωναν συνεχώς.

Λοιπόν, ο Ολυμπιακός αν κέρδιζε με έναν πόντο και με άλλη εξέλιξη, άπαντες θα μιλούσαν για μια μεγάλη νίκη. Επίσης, κάθε ομάδα που σέβεται τον εαυτό της στο τέλος τα δίνει όλα για να γλιτώσει τον εξευτελισμό. Η Βαλένθια το έπραξε. Έπαιξε ξύλο, τους άφησαν και οι διαιτητές όπως γίνεται με όλους σε αυτές τις περιπτώσεις. Δεν θα μπω στο παιδικό σκεπτικό του στυλ «αν είχε κι άλλο χρόνο τι θα γινόταν;» Αυτά δεν υπάρχουν. Ο Ολυμπιακός έπαιξε τρομερά. Έπαιξε καταπληκτικά και αν το ματς δεν είχε ξεφύγει, δεν θα κινδύνευε. Σας το υπογράφω.

Και στην τελική δε κατάλαβα, άλλοι πήγαν την διαφορά στους 33; Το ντεμαράζ των Ισπανών ήταν εξαιρετικό για να προλάβουν την οχτάδα. Όμως βρήκαν μπροστά τους έναν Ολυμπιακό που δεν ήθελε να χάσει. Που έπαιξε σούπερ από το πρώτο λεπτό ως το 30ο. Καταλαβαίνω ότι αυτό που μένει πάντα είναι η τελευταία γεύση. Και αυτή άφησε την ελληνική ομάδα με μια άσχημη εικόνα, επειδή πίστεψε ότι είχε λήξει το ματς δίχως την τελευταία περίοδο.

Αλλά σας παρακαλώ, αυτής της ομάδας φέτος δικαίως της έχουμε αλλάξει τα φώτα. Ε όχι, δεν θα γίνει και σε ένα παιχνίδι εκτός έδρας, που για 30 λεπτά, έκρυψε τη μπάλα και ήταν χάρμα ιδέσθαι…

Η πλάκα είναι ότι μάλλον παίρνουν στον λαιμό τους την Βαλένθια.

Λέτε να πάρουν και την Ρεάλ;

Σε λίγες ημέρες θα ξέρουμε…

Photo credits: Eurokinissi