Πού να τρέχεις τώρα ρε Κώστα;
Ο Παντελής Διαμαντόπουλος γράφει για τον σούπερ Ολυμπιακό του πρώτου μέρους, περιμένει τον Ντουρμάζ και ζητάει απ’ τον Μανωλά να το ξανασκεφτεί.
Η πρεμιέρα κρύβει παγίδες; Ίσως για άλλους, όχι για τον Ολυμπιακό! Δεν το διαπραγματεύτηκαν το παιχνίδι με τη Νίκη Βόλου στον Πειραιά. Το κέρδισαν πολύ πιο εύκολα απ’ όσο περίμενε και ο πιο αισιόδοξος οπαδός τους, βάσει της εποχής. Και η νίκη ήρθε και με κάποιες εξαιρετικές ενέργειες, για όσο διάστημα υπήρχε διάθεση.
Με πολλή υγρασία (μην το περνάτε στο ντούκου, υποφέρουν οι παίκτες) οι δυο ομάδες «χάλαγαν» την εικόνα τους, όσο πέρναγε η ώρα. Τα πάντα ούτως ή άλλως κρίθηκαν από το πρώτο ημίχρονο, για το οποίο μπορούμε να πούμε και περισσότερα. Το δεύτερο 45λεπτο ήταν πιο άνετο για τους φιλοξενούμενους και έμοιαζε με ορισμένα από τα φιλικά για τον Ολυμπιακό, που δεν «πάτησε γκάζι».
Στην πρώτη και πρόχειρη ανάγνωση της ενδεκάδας, μπορούσε εύκολα να παρατηρήσει κάποιος δυο πράγματα. Το πρώτο, ότι ο Διαμαντάκος ήταν ο μοναδικός Έλληνας (βασικός, η καλύτερη επιβράβευση του Δημήτρη για τα φιλικά) και το δεύτερο ότι η ομάδα στην πρεμιέρα του πρωταθλήματος είχε οχτώ νέα πρόσωπα σε σχέση με πέρυσι. Ο Ρομπέρτο, ο Εντιγκά και ο Τσόρι ήταν η τριάδα που θύμιζε περσινό Ολυμπιακό. Οι «νέοι» μπήκαν με όρεξη πάντως και διάθεση να τιμήσουν την επιλογή του προπονητή τους. Δεν είναι ποτέ εύκολο ψυχολογικά (όσοι έχετε παίξει το ξέρετε), να μπεις σε πρώτο ματς πρωταθλήματος και να σου βγουν όλα. Όμως οφείλω να γράψω, ότι οι συνεργασίες των «ερυθρόλευκων» λειτουργούσαν από τα πρώτα λεπτά, απέναντι σε μια Νίκη που κι αυτή είχε τη δική της πίεση.
Να ‘χεις ανέβει κατηγορία και το πρώτο σου 90λεπτο να πρέπει να ‘ναι στο γήπεδο του πρωταθλητή της χώρας, Ε, δεν είναι και η καλύτερη… παραγγελία που μπορείς να κάνεις, στην κληρωτίδα. Νωρίς- νωρίς λοιπόν, αυτές οι συνεργασίες απέφεραν καρπούς, αφού ο Κασάμι βρήκε μια χαρά «γεμάτη» τη μπάλα και με το αριστερό από μακριά, ανάγκασε τον Ταμπάκη να μαζέψει τη μπάλα από πίσω του. Το σκηνικό επαναλήφθηκε με τον τερματοφύλακα της Νίκης να έχει …ενημερώσει τον προπονητή του ότι λογικά θα «φάει» γκολ. Ναι, έτσι έγινε. Κόρνερ με τον Τσόρι, πρόλαβε ο πορτιέρο και έδιωξε με γροθιές.
Ήδη όμως φαινόταν ότι οι αμυντικοί του δεν πατούσαν καλά. Γύρισε στον Βλούτ, έκανε νόημα ότι δε βλέπει, ο προπονητής του άρχισε να μετράει παίκτες και την ίδια ώρα ο Τσόρι σημάδεψε ξανά στην καρδιά της άμυνας των μπλέ. Τώρα δεν «καθάρισε» κανείς. Ο Διαμαντάκος πανηγύρισε… Τόσο νωρίς είχε τελειώσει ο αγώνας, αλλά όχι η διασκέδαση για τους Ολυμπιακούς. Ακολούθησε το «χορευτικό» του Αφελάι, μετά από άλλη μια σούπερ ενέργεια του Ντομίνγκεζ. Ο Τσόρι με το «10» πλέον στην πλάτη, αναμένεται να είναι τρεις φορές καλύτερος από πέρυσι. Όχι επειδή άλλαξε αριθμό, αλλά γνωρίζει τα κατατόπια, έχει αυτοπεποίθηση και δύσκολα κάποιος στην Ελλάδα θα τον προβληματίσει.
Συμπερασματικά και για να μη λέμε πολλά, στον άξονα η ομάδα του Πειραιά, παρότι εκκρεμεί μεταγραφή, είναι πολύ δυνατή. Και πανίσχυρη για τα ελληνικά δεδομένα. Ο Κασάμι δεν είναι 8αρι της πλάκας. Ξέρει πολύ μπάλα και βοηθάει τον Τσόρι αυτό το σκηνικό. Όποιον και να περιορίσεις, ο άλλος θα σου την… κάνει. Θα ‘χουν έναν δίπλα τους να τρέχει (Εντιγκά- Μανιάτη ή αυτόν που θα έρθει) κι αυτοί θα σολάρουν. Αρκεί να αντέχουν περισσότερο, κάτι που θα συμβεί, αφού δε μπορεί(και δεν πρέπει) τέλη Αυγούστου κάποιος παίκτης να είναι στο 100%! Η ποιότητα του Ολυμπιακού, σε σχέση με πέρυσι γενικά δείχνει να έχει αυξηθεί. Αρκεί να μην κουράζονται και «πέφτουν» κάθετα όπως σε αυτό το ματς. Σημαντικό είναι επίσης, να πούμε και πάλι, πως κάθε ματς είναι… άλλη ιστορία. Είμαστε στην αρχή της σεζόν και τίποτα δε μπορεί να κριθεί!
Για να μην τονίζουμε μόνο τα καλά, μετά από τέτοιους αγώνες και ειδικά αυτή την εποχή, πρέπει να εντοπίζουμε και τα προβληματάκια. Πρώτα απ’ όλα, άντε να μπει ο Ντουρμάζ στην ομάδα να «γίνει χαμός» και από τις δυο πλευρές. Ο Αφελάι, τα κάνει όλα με τρόπο να φαίνονται εύκολα. Τέτοια είναι η κλάση του. Συγκλίνει για πλάκα, κάνει εσωτερικά μπασίματα, βρίσκεται δίπλα στον Τσόρι πριν καν το καταλάβει κάποιος. Το έπραξε βέβαια κατόπιν εντολής του Μίτσελ, παρασύροντας τον δικό του παίκτη και δίνοντας χώρους στον Μαζουακού, που κατέβαινε σαν «τρένο»(ήταν φουλ στην ενέργεια) για να δημιουργήσει καταστάσεις υπεραριθμίας. Ο Ντοσεβί δεν κινείται με τον ίδιο τρόπο. Έχει όλο το φιλότιμο της γης μέσα του, μα τι να το κάνω, αν σε αυτό το επίπεδο δε μπορεί να παίξει το «ένας με έναν»; Παίρνει τη μπάλα, ο αντίπαλος τον περιμένει και ο Γάλλος ξαφνικά γυρνάει πλάτη για να προστατέψει τη μπάλα. Βρε άντε να τον περάσεις τον άλλο και ας τη χάσεις, δεν πειράζει. Μην βιαστείτε να με πείτε αυστηρό, δεν τον «ρημάζουμε» τον παίκτη, απλά αυτά έχει δείξει συν βέβαια, την ταχύτητά του, το αμυντικό του φιλότιμο και όλα τα σχετικά. Δεν πειράζει. Με τον Ντουρμάζ θα ‘χει τεράστιο ενδιαφέρον και από δεξιά, σημειώστε το…
Επίσης, η ομάδα θέλει βελτίωση στο αμυντικό τρανζίσιον. Στην κίνηση και στα τρεξίματα της επιστροφής με δυο λόγια. Η Νίκη, βρήκε χώρους για να απειλήσει τον Ρομπέρτο. Φανταστείτε τι μπορεί να κάνει μια καλύτερη ομάδα! Όμως αυτά μαθαίνονται στην προπόνηση και παίζει ρόλο το ότι είναι πολλά τα νέα πρόσωπα στην ενδεκάδα. Και αναμένονται κι άλλοι.
Επιτρέψτε μου παράλληλα να περιμένω και την λειτουργία των αμυντικών στα ζόρικα παιχνίδια, πρώτα απ’ όλα σε αυτά του Τσάμπιονς Λίγκ. Γιατί Αμπιντάλ, Μποτία, Παπαδόπουλος πάτησαν χθες γήπεδο στο κέντρο της άμυνας δεν αισθάνθηκαν τη φοβερή πίεση, αλλά Έλληνας και Γάλλος στο γκολ της Νίκης εκτέθηκαν από τον Σκουρτάι. Κι όταν σε παιδεύει ένας τέτοιος επιθετικός, τι θα κάνεις μόλις βρεθούν μπροστά σου οι παικταράδες του Τσ.Λ.; Η ερώτησή μου, παύει να ισχύει στην περίπτωση που συμβεί κάτι και μείνει ο Μανωλάς! Γιατί με τον Κώστα στην ενδεκάδα, όλα μα όλα θα είναι διαφορετικά. Και το ξέρετε όλοι, εντός και εκτός Ρέντη! Όπως και να ‘χει ήταν θετικό το πρώτο δείγμα της ομάδας και σίγουρα πάρα πολύ καλύτερο από το περσινό κόντρα στην Καλλονή στο ΟΑΚΑ…
