Prison break

Όλοι είχαν "σημαδέψει" αυτό το ματς στο Αγρίνιο. Άπαντες. Όποια ομάδα κι αν υποστήριζαν. Ελάτε τώρα. Και εσείς που διαβάζετε αυτές τις αράδες σίγουρα μεσοβδόμαδα συλλάβατε τους εαυτούς σας να μονολογούν για τις πιθανότητες να πατήσει… μπανανόφλουδα ο Ολυμπιακός. Μαχητικό σύνολο οι Αγρινιώτες, στην έδρα τους έπαιζαν, οι «"ρυθρόλευκοι" δεν είναι και σούπερ σταθεροί. Ε, βάλετε και κανά- δυο επιχειρήματα εξωαγωνιστικά και θα φτιάξετε όλο το σκηνικό που είχε δημιουργηθεί για αυτό το παιχνίδι.

Σα… κελί έμοιαζε το γήπεδο του Αγρινίου για τους παίκτες του Ολυμπιακού. Έπρεπε να αποδράσουν. Πάση- θυσία. Ο κόσμος τους ανησυχούσε. Οι δυο "δικέφαλοι" περίμεναν πως και πως αυτό το Σαββατιάτικο παιχνιδάκι. Η "απόδραση" επιτεύχθηκε. Ο Κώστας Φορτούνης (σιγά το νέο) και ο Καρίμ "δε μου ‘χει χαριστεί ποτέ τίποτα" Ανσαριφάρντ, είχαν το "κλειδί" από αυτό το κελί. Ο Ολυμπιακός βγήκε κανονικά από την πόρτα, αφού χρειάστηκε για άλλη μια φορά να προβληματιστεί. Εξάλλου, όλα τα γκολ του αγώνα, δικοί του ποδοσφαιριστές τα σημείωσαν.

Η ανωτερότητα όμως από ένα σημείο και μετά, καθώς και ο τρόπος λειτουργίας και υπομονής στο δεύτερο μέρος, χάρισαν τους τρεις πολύτιμους βαθμούς στην ομάδα του Λεμονή. Έκαναν μια χαρά τη δουλειά τους οι Πειραιώτες και στην τελική, για "πόλεμο" πήγαν, με τεσσάρα έφυγαν. Ότι χρειάζονται ενίσχυση, το ξέρουν, μη λέμε τα ίδια. Ότι τώρα θα ‘χουν έξτρα πονοκέφαλο (για αριστερό μπακ) με τη λαβωματιά του Κούτρη, το μελετούσαν αφού έμειναν μόνο με έναν παίκτη να αγωνίζεται συνέχεια σε τούτο πόστο. Στα κρίσιμα σημεία του ματς, ο Ολυμπιακός λειτούργησε σωστά και σε αυτό το… Prison Break του Αγρινίου, το τέλος ήταν πολύ καλό.

Εξάλλου, τι καλύτερο για μια ομάδα που πάει να δώσει σκληρή μάχη από το να βρίσκεται από πολύ νωρίς μπροστά στο σκορ; Και αυτό χάρη στην οξυδέρκεια του κορυφαίου παίκτη των πρωταθλητών, του Κώστα Φορτούνη. Εξαιρετική συνεργασία Ταχτσίδη - Μάριν σε μικρό χώρο, σωστή πάσα του Γερμανού, μάζεμα με το δεξί από τον Φορτούνη, εκτέλεση με το αριστερό σε κίνηση που θα τη ζήλευε και ο Ιγκουαΐν. Πλασεδάκι - υπόδειγμα από τον διεθνή άσο και 0-1. Μόνο ο… Ζορό χτυπάει τόσο άμεσα. Ο Φορτούνης δεν έχει μάσκα, δε φοράει μαύρα, δε κρατάει σπαθί, αλλά τη ζημιά την έκανε. Αν μάλιστα δεν τον σταμάταγε ο δεύτερος βοηθός, ίσως ο Κώστας να ‘χε "κολλήσει" και δεύτερο. Αυτή ήταν η αρχή του αγώνα και για να πω την αλήθεια, το συγκεκριμένο γκολ άλλαξε από νωρίς όλη την εικόνα του ματς. Ο Παναιτωλικός υποχρεώθηκε να ξεθαρρέψει, ο Ολυμπιακός βρήκε χώρους και γενικά μετά το 20λεπτο , ο αγώνας έγινε άνω- κάτω.

Τυχεροί αυτοί της ιστορίας, οι γηπεδούχοι που ισοφάρισαν με αυτογκόλ. Πρέπει βέβαια να γράψω ότι έτσι όπως έβαλε το γκολ ο Ένχελς, δύσκολα το κάνουν και ο Καβάνι και ο Ιμπραΐμοβιτς. Το κακό είναι, ότι ο Βέλγος το έπραξε στον κακομοίρη τον Προτό που εκτινάχθηκε, αλλά δε γινόταν… Πιο πριν είχε «καθαρίσει» στην ευκαιρία του Μοράρ. Ο Μάζουρεκ ήταν αυτός που παίδευε την ομάδα του Πειραιά. Λειτουργούσε άνετα, έβρισκε χώρους, γενικά ήταν «φαρμάκι» για την κόκκινη άμυνα. Ο Ολυμπιακός δέχθηκε και σε αυτό το ματς γκολ και μάλιστα νωρίς και από δικό του παίκτη. Η πίεση των «κυανοκίτρινων» δεν ήταν άσχημη, από την στιγμή που ισοφάρισαν μάλιστα και με τη βοήθεια της εξέδρας πήραν …έξτρα αέρα. Ο Ανσαριφάρντ για να βρει τη μπάλα «ταξίδευε» πολύ μακριά από την περιοχή, δίπλα στον Φορτούνη. Ο Πάρντο στο πρώτο ημίχρονο και συνεργάστηκε καλά με τον Ελαμπντελαουί, αλλά έβγαλε και δυο- τρεις ενέργειες πολύ καλές, «στραβώνοντας» απλά την ώρα της πάσας. Τα τρεξίματα των γηπεδούχων ήταν καλά στον άξονα, γενικά είχαν κερδίσει τις μάχες στην κουλούρα και ο Λεμονής αποφάσισε να το νοικοκυρέψει.

Ο Ταχτσίδης δεν είχε μπει καλά στο παιχνίδι, αλλαγή όμως έγινε ο Πάρντο. Μπήκε ο Οφόε και η εικόνα του Ολυμπιακού έδειχνε ένα σφικτό 4- 3- 3 με Φορτούνη – Μαρίν κοντά στον Ανσαριφάντ και τον Οφόε να στηρίζει Ρομαό και Ταχτσίδη. Ο Λεμονής ό,τι διέθετε σε ποιότητα για να τσουλήσει το τόπι, το έβαλε στο παιχνίδι. Στην τελική, αν ήταν να μην κερδίσει, θα το είχε κάνει με τους πιο μπαλαδόρους που διαθέτει. Κόντρα στην μεσοεπιθετική ποιότητα του Παναιτωλικού, τούτη τη φορά ο «ερυθρόλευκος» τεχνικός προτίμησε να πάει κι αυτός με τα δικά του όπλα, παρά να φοβηθεί. Τα αποτελέσματα ήρθαν άμεσα, γιατί απλά ο Παναιτωλικός δε μπορούσε να κρατήσει μπάλες όπως ήθελε, ούτε είχε την ικανότητα να μεταφέρει στα πλάγια την απειλή. Ανέλαβε ο Καρίμ να τελειώσει την ιστορία και το έκανε. Σούπερ «χορευτικό» στον Μόρα και πάρτο- βάλτο στον Φορτούνη. Στην συνέχεια, εκμετάλλευση του λάθους του αντιπάλου και 1- 3. Το έκανε με την Κέρκυρα, το έκανε και στο Αγρίνιο ο Προτό. Και μάλιστα σχεδόν στο ίδιο χρονικό σημείο. Απέτρεψε το 2- 3, το οποίο θα έφερνε 100% , έναν …κακό χαμό στο γήπεδο.

Ο Παναιτωλικός βγήκε «χύμα στο κύμα» στο τέλος για να παίξει τις τελευταίες του ζαριές. Η επέμβαση του Βέλγου στο τετ α τετ με τον Ρότσα ήταν καθοριστική. Το κερασάκι στη σαντιγί το έβαλε ο Τζούρτζεβιτς. Όλοι χρειάζονται, πολυτέλειες δεν υπάρχουν. Και αν τον Γενάρη «σκάσει μύτη» ο Μιραλάς και κανά- δυο ακόμη, θα ‘χει ενδιαφέρον να δούμε πως θα αντιμετωπίζεται ο Ολυμπιακός. Γιατί όλοι όσοι κάθε εβδομάδα παίρνουν φόρα και του «αλλάζουν τα φώτα» (αν δεν έχεις παίξει αναμενόμενο), λησμονούν, ένα πράγμα. Μόνο καλύτερος μπορεί να γίνει. Χειρότερος όχι… Μετά το τέλος του ματς κόντρα στον Απόλλωνα και σε όσα συζητήσαμε τότε, είχα βάλει σε υστερόγραφο, πως ο Ολυμπιακός είναι πολλή σκληρή ομάδα για να τη ξεγράφουν, όσα βάσανα κι αν έχει.