Το προσωπικό ξέσπασμα του Σάσα Βεζένκοβ δεν έφτανε και πιστέψτε με δεν θα αρκούσε για να αλλάξει όσα εμφάνισε ο Ολυμπιακός στην Πόλη, ακόμη κι αν κέρδιζε. Βέβαια, μια νίκη πάντα διαφοροποιεί τις εντυπώσεις, αλλά εδώ πλέον μιλάμε και για πράγματα που είναι πάνω από ένα αποτέλεσμα.

Η Φενέρμπαχτσε ήταν η χαρά του κάθε αντιπάλου της στην διοργάνωση. Μέχρι που βρέθηκε ο Ολυμπιακός. Και μπορεί να ‘χουμε Χριστούγεννα, αλλά οι Πειραιώτες το… γύρισαν στο Πάσχα και ανέστησαν τον Λάζαρο. Αυτό έγινε καλοί μου φίλοι και φίλες. Ο Βέσελι που δεν έστριβε μέχρι το βράδυ της προπαραμονής, ξαφνικά άρχισε να βγάζει ασίστ Σαμπόνις, αφού το μείγμα άπειρων και έμπειρων «ερυθρόλευκων» δε μπορούσε να τον ακολουθήσει και να τον παρακολουθήσει.

Ο Ολυμπιακός έχει πάρει την κάτω βόλτα, είναι στο 7-8 , τα περί οκτάδας που στα δικά μου αυτιά ακούγονται ως χαμηλός πήχης, σε λίγο θα καταντήσουν και όνειρα. Περιμένω πραγματικά να δω αν αυτή η κάτω βόλτα, σταματήσει σε λίγα 24ωρα στην Χίμκι.

Δύσκολο; Μακάρι! Γιατί τελικά, μόνο στα πολύ δύσκολα μπορεί αυτή η ομάδα. Με τον Βεζένκοβ μόνο δε μπορείς να κερδίσεις. Και οι «ερυθρόλευκοι» σούταραν και δέκα τρίποντα περισσότερα από δίποντα. Εντάξει, τον Ταβάρες δεν τον πλησίαζαν, πλέον έχουν αρχίσει να αποκτούν συνήθεια ή λατρεία, με το να μην πλησιάζουν τους ψηλούς που είναι απέναντί τους. Όπως και να ‘χει προπονητές έχουν, για να τους το σταματήσουν.

Η εικόνα λοιπόν, άρχισε να χαλάει στην δεύτερη περίοδο. Ο κακός Ολυμπιακός ζαλίστηκε στα αμυντικά του κενά στο τέλος του ημιχρόνου και …απόγινε σε όλο το δεύτερο ημίχρονο. Η Φενέρ με σωστή κυκλοφορία έχτισε μια διαφορά (μικρή), αλλά κυρίως έδιωξε την ζαλάδα που της είχε προκαλέσει η ελληνική ομάδα στο πρώτο δεκάλεπτο. Ένας Ολυμπιακός που με μπροστάρηδες τον Σλούκα και τον Ζαν Σάρλ, βρήκε όλα τα κενά που είχε η τουρκική ομάδα. Χτύπησε σε όλες τις αδυναμίες της, τους έκανε όλα αυτά που δεν ήθελε ο Κοκόσκοβ. Και δεν χρειάζεται να αναλύσουμε περισσότερα από την στιγμή που οι «ερυθρόλευκοι» σημείωσαν 27 πόντους στο δεκάλεπτο.

Όταν όμως το ματς πήγε στην ενέργεια και την αθλητικότητα, οι Τούρκοι ήταν καλύτεροι. Ο Έλις συνεχίζει να ζαλίζεται στην αντίπαλη ρακέτα, ο Μακ Κίσικ στο πρώτο ημίχρονο ήταν ο καλύτερος των Τούρκων, ο Τζένκινς περισσότερο κακό έκανε, παρά καλό και μόλις η Φενέρ βρήκε χώρο να τρέξει έκανε αυτό που ήθελε. Έτσι πήγε και στα αποδυτήρια προηγούμενη με τέσσερις πόντους, παρότι επαναλαμβάνω το ματς είχε ξεκινήσει… λουκούμι για τον Μπαρτζώκα και τους παίκτες του. Κόλλησαν όμως επιθετικά και για να ‘μαι και πιο δίκαιος, λειτούργησε περισσότερο πιεστικά η αντίπαλη άμυνα.

Επίσης αυτές οι σκαστές πασούλες μετά από τα πικ ‘ν ρολ, είναι ότι πιο χαζό κάνει φέτος ο Ολυμπιακός, αφού από τις δέκα φορές μέχρι τώρα στην Ευρωλίγκα, τις οχτώ η μπάλα πάει ή στα πόδια των ψηλών ή την κλέβουν για πλάκα οι αντίπαλοι. Καταλαβαίνω και τον Σλούκα και τον Σπανούλη ότι κάποτε αυτή την πάσα την πέρναγαν στον Χάινς ή ακόμη και σε Ντάνστον- Χάντερ και ήταν καλάθι, αλλά πλέον θα πρέπει να καταλάβουν και αυτοί, ότι τόσο ο Μάρτιν (μ’ αρέσει αυτός ο παίκτης) και ειδικά ο Έλις δεν βρίσκονται στο επίπεδο (τουλάχιστον ακόμα) των προαναφερθέντων.

Η εικόνα λοιπόν παρέμεινε τραγική στο δεύτερο 20λεπτο και ο κόσμος του Ολυμπιακού έβλεπε την ομάδα του να έχει αναστήσει όπως είπαμε τους Τούρκους και να τους έχει παραχωρήσει και άφθονη αυτοπεποίθηση. Είτε σούταραν εύκολα, είτε απειλούσαν καλά κοντά στο καλάθι. Όμως το χειρότερο για τους Πειραιώτες ήταν, ότι η μπάλα πέρναγε για πλάκα στους ψηλούς της Φενέρ. Καμία ισορροπία, καμία λογική, όποιοι πέντε έπαιζαν, κυνηγούσαν σαν καημένοι την μπάλα η οποία κυκλοφορούσε πολύ γρήγορα από τα χέρια των παικτών του Κοκόσκοβ. Ακόμη και ο Σέρβος τεχνικός δεν πίστευε σε αυτά που έβλεπε από τους παίκτες.

Τελικά ο Βεζένκοβ (παίζοντας μαζί με τον Ζαν Σάρλ) στο 4- 5, έκανε την μεγάλη προσπάθεια, αλλά ήταν μόνος. Η διαφορά μειώθηκε στον πόντο, εκεί έγινε ένα φάουλ, μετά ο Μακ Κίσικ έκανε επίθεση για τα πανηγύρια και οι Τούρκοι ξέφυγαν. Το ντουέτο Σλούκα- Σπανούλη λίγα πράγματα, ο Παπανικολάου με τον Έλις χτύπησαν, ο Πρίντεζης ήταν στην Γλυφάδα, ο Χάρισον έβαλε δυο τρίποντα στην αρχή του ματς και μετά… φιλάκια και έμεινε ο Μπαρτζώκας να «τα χώνει» στον πάγκο.

Κακή η εμφάνιση, αλλά χειρότερη για εμένα η όλη προσπάθεια. Η Χίμκι παίζει γρήγορα, παίζει άναρχα, αν αρχίσουν και εκεί τα… ζαβαρακρατανέμια , οι Πειραιώτες θα βγάλουν το 2020 με τέσσερις συνεχόμενες ήττες. Και αυτό δεν το θέλει κανείς.

Τώρα το τι χρειάζεται η ομάδα; Πρώτα απ’ όλα ηρεμία. Και μετά ρόλους σταθερούς και να μην πάει να κάνει ο καθένας περισσότερα από αυτά που μπορεί. Μια διοργάνωση έχει αυτή η ομάδα, ας την ευχαριστηθούν τουλάχιστον. Αμαρτία είναι να βασανίζονται και να δημιουργούν ήρωες.

Όποιος ήθελε φέτος την κέρδιζε τη Φενέρ και της έκανε και πλάκα. Ο Ολυμπιακός ντύθηκε Άγιος Βασίλης και τους πήγε δώρα.

Καλά Χριστούγεννα σε όλους με υγεία…