Σιέστα στο ΟΑΚΑ

Ο Ολυμπιακός συνεχίζει αήττητος προς την φιέστα της κατάκτησης του πρωταθλήματος. Και αυτό, έτσι ακριβώς όπως το διαβάσατε, ήταν το μοναδικό θετικό, που πρέπει να κρατήσουν στον Πειραιά. Γιατί κατά τα άλλα, τίποτα δεν είναι για να μείνει στο κόκκινο χρονοντούλαπο της ιστορίας.

Ένα σύνολο βαριεστημένο για μεγάλο διάστημα, με κακή κίνηση, απαίσιες συνεργασίες, χαλαρότητα, λάθη και δίχως καν προσωπικό κίνητρο. Έντεκα οπαδοί της ομάδας, θα έβλεπαν απέναντί τους τη φανέλα και μόνο του Παναθηναϊκού και 100% θα ήταν πολύ πιο ορεξάτοι και μαχητικοί. Στοιχεία που είχαν οι "πράσινοι", αλλά αυτοί δε μπορούσαν να κάνουν και αλλιώς. Το μόνο εξάλλου που μπορεί να αντιπαραβάλει ο πιο ανίσχυρος σε ένα ματς είναι το πάθος και η τρεχάλα. Το έπραξαν οι παίκτες του Δώνη.

Ο Ολυμπιακός δεν μπορεί να διαγράψει τα όσα έχει καταφέρει. Και φυσικά, δικαιούται να είναι και κάπως… ήσυχος. Εδώ κοτζάμ Λίβερπουλ, δέχθηκε τέσσερα γκολ από τη Σίτι. Απλά, έχουν δικαίωμα και οι φίλοι του Ολυμπιακού να ζητάνε κάτι πιο δυναμικό αντιμετωπίζοντας τον Παναθηναϊκό, συν το ότι γιατί να παραχωρείς και δικαίωμα στον άλλο να μιλάει τη στιγμή που αν είσαι σοβαρός μπορείς να του κάνεις το λιγότερο, ό,τι έκανες στην έδρα σου. Τι να πεις; Εδώ που τα λέμε, η σεζόν στο πρωτάθλημα είναι τελειωμένη για τους Πειραιώτες.

Ο Δώνης είναι καλός προπονητής και μπορεί το υλικό που διαθέτει να μην είναι και το καλύτερο, αλλά αν είχε κερδίσει κάτι και σε αυτό το ματς, ήταν ότι οι ποδοσφαιριστές του, λειτουργούν σαν… στρατιωτάκια. Καταλαβαίνω και όσους -για δικούς τους λόγους- δεν γουστάρουν τον πολύ καλό αυτό προπονητή, αλλά μη λέμε τα ίδια, άποψη για το ποδόσφαιρο έχουν όλοι. Σχετικοί και -παντελώς- άσχετοι. Οι ποδοσφαιριστές του Παναθηναϊκού λοιπόν, που υπολείπονται σε τεράστιο ποσοστό ποιότητας και παραστάσεων από τους "ερυθρόλευκους", άσκησαν την καλύτερη δυνατή πίεση από την αρχή του ματς. Με τους τρεις πίσω, ο Δώνης έλεγξε και την απειλή από τον άξονα, αλλά και θωράκισε την ανασταλτική λειτουργία.

Ο Ολυμπιακός δε μπορούσε να φτιάξει πολλά, έξτρα βοήθειες έβγαιναν για να μπλοκάρουν τον Ελαμπντελαουί, Τσιμίκας δεν υπήρχε και ο Γκασπάρ δεν μπορεί να κάνει τα ίδια. Αποτέλεσμα λοιπόν οι Πειραιώτες να γίνουν απειλητικοί ή βρίσκοντας κάποιες φορές ανοιχτό γήπεδο ή με κάποια προσωπική ενέργεια. Με τα δυο δεκάρια στο πλάι (που λέει ο λόγος) και τα τρία χαφ, ο Ελ Αραμπί ήταν καλαμιά στον κάμπο και οι "ερυθρόλευκοι" πότε απείχαν "χιλιόμετρα" ο ένας από τον άλλο, πότε ήταν μαζεμένοι σα σφήκες κάνοντας πανεύκολη τη δουλειά του Δώνη.

Ωστόσο, ο Ολυμπιακός εκεί που δεν του φαινόταν είχε την ευκαιρία να πάει στα αποδυτήρια προηγούμενος. Ο Βαλμπουενά εκτέλεσε άσχημα το πέναλτι (τρίτο σερί που χάνει ο Ολυμπιακός) και οι "πράσινοι" πήγαν να ξεκουραστούν με ανεβασμένη ψυχολογία.

Δεν αρκεί να είσαι αγωνιστικά καλύτερος και πιο ποιοτικός. Πρέπει και να μπορείς να το αποδείξεις. Ο Μαρτίνς έβλεπε το πρώτο τέταρτο τους ποδοσφαιριστές του χαλαρούς, να χαρίζουν μπάλες, να μη πηγαίνουν δυνατά στην διεκδίκηση και κυρίως να έχουν άσχημες αποστάσεις μεταξύ των γραμμών. Δεν γιατρεύτηκε κάτι στο δεύτερο μέρος, ακόμη κι όταν ήρθε το 4-4-2 ή τα δυο δεκάρια έφυγαν για να μπουν δυο πλάγιοι.

Η ευθεία γραμμή στο κόκκινο καρδιογράφημα συνεχίστηκε. Τελικές με το σταγονόμετρο. Συνεργασίες άστα να πάνε. Και λάθη ακόμη και από ποδοσφαιριστές που δεν το περιμένεις. Γιατί το να κάνει γκέλες ο Σισέ, ΟΚ, είναι κάτι που μπορεί και δυο καλοί φίλοι να το στοιχηματίσουν καθισμένοι σε καφετέρια. Ποτέ όμως δε θα έβαζαν το ίδιο στοίχημα για τον Γκιλιέρμε. Και φέρνω παράδειγμα τον Βραζιλιάνο, για να καταλάβετε τη γενική εικόνα του Ολυμπιακού.

Γενικά, βάσει της ομάδας που έχουμε παρακολουθήσει σε άλλες αναμετρήσεις, ακόμη και στα playoffs, οι "ερυθρόλευκοι" πραγματοποίησαν μια από τις χειρότερες φετινές τους εμφανίσεις. Λίγες μέρες πριν τη φιέστα (χωρίς κόσμο δεν υπάρχει αυτή η λέξη, αλλά που λέει ο λόγος) , ο Ολυμπιακός πήγε στο ΟΑΚΑ για… σιέστα.

Αυτό δε μειώνει -επαναλαμβάνω- την προσπάθεια των αντιπάλων του. Η εικόνα του Παναθηναϊκού, που παίζει με νεαρούς σε ηλικία παίκτες και ορισμένους ξένους και Έλληνες που υπό άλλες προϋποθέσεις δε θα πέρναγαν ούτε απ' έξω από το Κορωπί, οφείλεται αποκλειστικά και μόνο στον προπονητή του. Και σε κανέναν άλλο.

Ο Ολυμπιακός δεν είναι μόνο ότι έχασε το πέναλτι, αλλά κακά τα ψέματα, λίγο να μπορούσε να αυξήσει το ποσοστό αποδοτικότητας θα το ‘χε πάρει το ματς. Όμως με "αν" και υποθέσεις, δε παίζεται η μπάλα. Τα playoffs σιγά - σιγά ολοκληρώνονται και στο μεγάλο λιμάνι το βάρος -δικαιολογημένα- αρχίζει να πέφτει στον τελικό κυπέλλου και στην αυγουστιάτικη αναμέτρηση με τους Γούλβς.

Λίγες παρατηρήσεις σε ορισμένους για την επιπολαιότητα και την έλλειψη ομαδικότητας, θα πρέπει να γίνουν από τον Μαρτίνς μιας και στην τελική, αφού μπαίνεις που μπαίνεις για να παίξεις κάν το και καλά. Για την πάρτη σου και την ομάδα.

Την Τρίτη το μεσημέρι το " Show must go on" είναι αφιερωμένο στον πρωταθλητή Ολυμπιακό και σε όλα αυτά που τον οδήγησαν στην πανάξια κατάκτηση του τίτλου.

Ακολουθήστε στο Spotify και όσοι θέλετε ακούστε αυτό το podcast…

Photo Credits: Eurokinissi