Παρατήρησα πριν κάτι 24ωρα και ένα άρθρο που μίλαγε για «μεταγραφή αεροδρομίου» στον Ολυμπιακό. Καλά, ας γίνουν πρώτα οι μεταγραφές… αυτοκινήτου, ας φτάσουν δηλαδή καλοί παίκτες στο λιμάνι, που θα πάρουν αμέσως το αμάξι, δίχως υποδοχές να πάνε στα γραφεία και όλα τα άλλα τα βρίσκουμε!

Ο καιρός περνάει και οι πρωταθλητές έχουν «ρίξει το βάρος» στην επιθετική γραμμή. Καλά κάνουν. Έχεις πρόβλημα εκεί και θέλεις να κλείσεις όλες τις θέσεις. Βάσει των αναγκών, βάσει του σχεδιασμού που έχει κάνει ο προπονητής σου. Τι λέει το ρεπορτάζ, το οποίο δεν επιδέχεται αμφισβήτηση; Πουλίδο και Φινμπόγκασον. Ωραία, ας τελειώσουν και οι δυο, γιατί μπορούν να παίξουν και παρεούλα. Ο Μεξικανός απ’ ότι φαίνεται είναι έτοιμος να ανακοινωθεί. Μια χαρά… Ο Ισλανδός κάθε μέρα, πέρα από τον Ολυμπιακό, απασχολεί και μια άλλη ομάδα.

Να με συμπαθάτε, αλλά βαρέθηκα. Τη μια να διαβάζω για Γερμανούς, την άλλη για Ιταλούς, μετά για Ολλανδούς και δεν ξέρω τι άλλο. Φυσικά και δε γίνεται να «παίζεις» μόνος σου, αλλά αν τον θες τον ποδοσφαιριστή, άρπαξέ τον κι άστους να «χτυπιούνται». Κλείνεις την επίθεση(συν ένας Έλληνας και Διαμαντάκος), περιμένοντας να γίνει καλά ο Ολαϊτάν. Και μετά προχωράς. Έτσι πάει…

Θέλει ηρεμία. Θέλει ταχύτητα, θέλει και ρίσκο. Μεταγραφές είναι παιδιά, όχι αγορά επίπλων. Βέβαια, έχει να κάνει και με την «πολιτική» που ασκεί ο Τύπος. Γιατί όταν προς τα έξω παρελαύνουν ονόματα από την Πριμέρα και την Πρέμιερσιπ και ξαφνικά «σκάει μύτη» ο Γκαζαριάν, είναι λογικό (και ίσως άδικο) ο τίμιος Αρμένιος να αντιμετωπίζεται με δυσπιστία. Βρε και δυο φορές Τζόρτζεβιτς να βγει, μέχρι να το αποδείξει θα του «αλλάζουν τα φώτα» του ανθρώπου. Όμως τι φταίει ο κόσμος; Απαιτητικοί είναι οι Ολυμπιακοί και καλά κάνουν!

Για τον Κασάμι την έχω πει τη γνώμη μου. Αυτός ο παίκτης μπορεί να κάνει πολλά και καλά πράγματα πάνω στο χορτάρι, αρκεί ο Μίτσελ να τον «στρώσει» και να τον έχει στην… τσίτα και ανασταλτικά. Αυτό είναι, τίποτ’ άλλο. Μια χαρά θα πάει. Και επειδή όλοι ρίχνετε το ενδιαφέρον στο Μουντιάλ(και καλά κάνετε), οφείλω να επισημάνω, πως η αγωνία η δική μου, έχει να κάνει αποκλειστικά και μόνο με τον Κάμπελ. Αν ο Κοσταρικανός, πάρει τον δρόμο της επιστροφής στον Πειραιά, όλα θα είναι πολύ καλά.

Η ομάδα πρέπει να «δέσει» με ποδοσφαιριστές, που θα δουλέψουν σωστά και με γνώμονα το κοινό καλό. Ποσώς με νοιάζει αν εμφανιστεί παίκτης «όνομα», ή ποδοσφαιριστής που θα μαζέψει κόσμο στο «Βενιζέλος». Ο Ολυμπιακός έχει μια και μοναδική υποχρέωση απέναντι στον κόσμο του: Να είναι καλύτερος από τη χρονιά που «έφυγε». Θα τα ξαναπούμε σύντομα. Καλό το Μουντιάλ, αλλά και τα σωματεία δεν είναι για να μένουν στην «απ’ έξω» του ενδιαφέροντος…