Θα μπορούσε στην παράταση να το ‘χε πάρει το ματς ο Ολυμπιακός. Η άμυνα στον Γιουλ ήταν τραγική, όταν το σκορ ήταν 81- 79. Ακολούθησε μια κακή συνεργασία Σλούκα- Μάρτιν και εκεί λίγο -πολύ όλα τελείωσαν. Οι "ερυθρόλευκοι" μετά από μια εβδομάδα διπλής επιτυχίας, πέρασαν σε μια εβδομάδα διπλής αποτυχίας και μάλιστα μέσα στο σπίτι τους. Ο Πάμπλο Λάσο, έδωσε ρεσιτάλ από τον πάγκο με όλα αυτά που έλεγε. Σε ποιόν; Στον εαυτό του!

Ο Ισπανός τεχνικός πήρε το ματς έχοντας κατεβάσει ό,τι μπινελίκι υπάρχει και με τους παίκτες του να παλεύουν να τον διαψεύσουν. Ε, αφού ούρλιαξε δέκα φορές ότι δεν έχουν… γεννητικά όργανα, στο τέλος χαμογελούσε. Για την Ρεάλ ήταν σημαντικό ότι έπαιξε τρεις παρατάσεις στην Ελλάδα και πήρε δυο νίκες. Μεγάλες νίκες όπως και να το κάνουμε. Ο Ολυμπιακός συνεχίζει να έχει θέματα προς διόρθωση. Στο πώς μπορεί να αποκτήσει ποικιλία στην επίθεση και διάρκεια.

Το 6/25 τρίποντα δε κάνει σε κανέναν περιέργεια. Όταν όμως δεν έχεις σταθερότητα στο σουτ και απέναντί σου είναι ο Ταβάρες, τότε θα πρέπει να σκαρφιστείς πράγματα. Πιστεύω ότι ο Μακ Κίσικ θα καθάριζε το ματς στο τέλος της κανονικής διάρκειας αν όρμαγε στην μαδριλένικη ρακέτα. Αλλά αυτό είναι μια καθαρά δική μου υποψία/εικασία. Δε σημαίνει κάτι… Και να σκεφτείτε ότι ο τρόπος που άρχισε ο αγώνας, δεν προδίκαζε το τέλος του.

Ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ΕΧΑΣΕ ΤΗΝ ΠΡΟΣΗΛΩΣΗ ΤΟΥ

Με συχνότητα του κινεζικού μαρτυρίου με τη… σταγόνα, έβρισκαν στόχο οι δυο μονομάχοι. Ο Ολυμπιακός ούτως ή άλλως έπρεπε να πείσει τον εαυτό του, πως το ματς με την Βαλένθια ήταν μια κακή παρένθεση, η Ρεάλ από την πλευρά της έπρεπε να πλαισιώσει το φόβητρο Ταβάρες, με σωστή ανασταλτική λειτουργεία από τους υπόλοιπους.

Και έτσι, έγινε ένα πρώτο δεκάλεπτο στο οποίο μπήκαν 24 πόντοι, με αστοχία, τάπες και γενικά τις άμυνες να υπερισχύουν των επιθέσεων. Στάθηκαν λίγο περισσότερο στο συγκεκριμένο διάστημα γιατί απλά, όσο και να ήθελαν να κάνουν κάτι αλλιώτικο, Πειραιώτες και Καστιλιάνοι έδειχναν και προβληματισμένοι και κουρασμένοι!!! Τα τρίποντα και των δυο σε μια περίοδο ήταν 3/15!!!

Αυτό το κάνουν ομάδες που δε θέλουν επαφές, δε θέλουν να πλησιάσουν, δεν έχουν την ένταση να "χτυπήσουν" στα ίσια. Με το ξεκίνημα της δεύτερης περιόδου ο Λάσο έβαλε Γιούλ και Τέιλορ την ώρα που ο Μπαρτζώκας είχε αλλάξει όλη την αρχική του πεντάδα. Η ελληνική ομάδα είχε αντοχή, είχε νεύρο, είχε ένταση και έδειχνε ότι θα καταφέρει να πάει καλά στα αποδυτήρια. Το 27- 19 ήταν εξαιρετικό αλλά η συνέχεια είχε ένα σερί 0- 9 των Ισπανών. Η Βαλένθια τα έβαζε από παντού. Η Ρεάλ είχε καλύτερες επιλογές στο ΣΕΦ απ’ ότι στο ΟΑΚΑ, η συνέπειά με το σκοράρισμα για άλλη μια φορά δεν ήταν η ενδεδειγμένη.

Ο Ολυμπιακός έχασε την προσήλωσή του, έδωσε αφορμή να "ανοίξουν" το γήπεδο λίγο οι αντίπαλοί του, βάλτε και δυο- τρεις εμπνεύσεις του Γιουλ και έτσι η ομάδα ήταν με έναν πόντο πίσω στην ανάπαυλα. Μπορούσαν να αλλάξουν αρκετά, μπορούσε και τίποτα. Έτσι είναι η Ευρωλίγκα… Το 18% ημιχρόνου στα τρίποντα των Πειραιώτων δεν παραξενεύει και πολλούς όταν μιλάμε για την τελευταία ομάδα της διοργάνωσης στον συγκεκριμένο τομέα. Όμως το 8/20 ήθελε δουλίτσα, κυρίως όσο βρισκόταν στο παρκέ ο Ταβάρες! Ο Ολυμπιακός τα περισσότερα τα ‘χε πάρει από τον Βεζένκοβ, αλλά μόνο με τον Σάσα δε μπορούσε να κερδίσει ο Μπαρτζώκας και το γνώριζε καλά.

ΛΑΘΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΠΑΙΞΕ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ Ο ΣΠΑΝΟΥΛΗΣ

Οι Μαδριλένοι είχαν παίξει όλοι στο 20λεπτο πλην του Τζέισι Κάρολ (υπάρχει λόγος που το γράφω). Και είχαν όλοι βάλει… γκολ, πλην του Ταβάρες!!! Ωραία και ενδιαφέροντα στοιχεία, αλλά στο τέλος σε αυτά τα ματς κερδίζει ο πιο θρασύς. Είναι νόμος. Όταν λοιπόν στην ομάδα σου έχεις τον Βασίλη Σπανούλη, είσαι σίγουρος ανεξαρτήτως αποτελέσματος, ότι η προσπάθεια θα γίνει και υπάρχει ένας που δε θα κωλώσει πουθενά.

Θεωρώ ότι ήταν λάθος που δεν έπαιξε στο τέλος ο αρχηγός. Πήρε τον Ολυμπιακό από το χέρι, τον έφτασε στο 51- 43 με φαντασία, ηρεμία και σωστές επιλογές. Έκανε ευκολότερη και πιο σίγουρη την ζωή των συμπαικτών του. Και την ίδια ώρα ανάγκασε τον Πάμπλο Λάσο να παραμιλάει και να ουρλιάζει ότι οι παίκτες του δεν έχουν… αυγά για να παίξουν. Την ώρα λοιπόν που φώναζε "δεν έχετε cojones" και τον άκουγε όλο το γήπεδο, ο Κάρολ και ο Τόμπκινς θύμωσαν και έστειλαν την τελευταία περίοδο να παιχτεί ο αγώνας με + 2 για τον Ολυμπιακό.

Η άμυνα ζώνης του Μπαρτζώκα λειτουργούσε πολύ καλά, μπροστά ο Σπανούλης εκμεταλλεύτηκε την ενέργεια των Αμερικανών, γιατί πολύ απλά ήξερε πως να τραβήξει πάνω του τον Ταβάρες και η εικόνα ήταν πολύ πιο καθαρή επιθετικά. Βέβαια κάποια στιγμή όταν αμύνεσαι για να σουτάρουν, ε, θα σουτάρουν. Δεν είναι και τίποτα τουβλαδόροι οι παίκτες της Ρεάλ. Επίσης, το θέμα ήταν, πως ο Κάρολ που είδε 25 λεπτά το ματς από τον πάγκο, μπήκε και για άλλη μια φορά άρχισε να… πυροβολεί σωστά. Το 2- 17 που κατάφερε η "βασίλισσα" μόλις ο Λάσο τους πρόσβαλε, ήταν καταλυτικό. Με Γιουλ, Λαπροβίτολα, Κάρολ και Τόμπκινς- Ταβάρες στην φρόντ- λάιν η Ρεάλ έδειχνε ότι οδηγείται με ασφάλεια στην επικράτηση, αλλά όταν έχεις και 16 λάθη (παρά τις 23 ασίστ) θα …εξασφαλίσεις το θρίλερ στο φινάλε.

ΜΙΚΡΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

Αυτό και έγινε όπως είδατε για να κριθούν όλα με μπόλικο μπασκετικό… VAR στα τελευταία δευτερόλεπτα. Μια για ένα τρίποντο του Κάρολ, άλλη μια για ένα φάουλ του Γιουλ με τον Σλούκα και τελικά πήγαν στην παράταση, αφού ο Μακ Κίσικ πρώτα έπαιξε συγκλονιστική άμυνα, αλλά μετά είδε μπροστά του τον Ταβάρες και ενώ θα ‘πρεπε να πάει στα ίσια και ό,τι γίνει (ισοπαλία ήταν), φοβήθηκε πάσαρε στον Σλούκα, ο οποίος αστόχησε. Μικρές ιστορίες αγώνων μπάσκετ… Αλλά και τι να του πεις του Σακίλ; Εξάλλου σε όλο το ματς, αυτός μπούκαρε, αυτός πάλευε να αμυνθεί για… τρεις.

Η παράταση κύλησε όπως σας έγραψα στην αρχή (όποιο μεγάλο σουτ ήθελε η Ρεάλ, το έβαλε) και όλοι πήγαν σπίτια τους με την συνείδηση ήσυχη ότι έκαναν το καλύτερο, οι νικητές χαρούμενοι, οι ηττημένοι στενοχωρημένοι. Και ένας με το δίκιο του θα "έβραζε" γιατί μπορούσε (και έπρεπε) να παίξει περισσότερο…