Σκοτώνεις κάτι που αγαπάς;

Να είσαι στη Σεβίλλη και τα τηλέφωνα να μη σταματάνε να χτυπάνε. Πότε για πληροφορίες, πότε για ειδήσεις και πότε για γκρίνια. Πολύ γκρίνια όμως… Πάρα πολύ γκρίνια.

Ένας φίλος μάλιστα με τη σύζυγό του στον ένατο μήνα, μου τηλεφώνησε λίγο μετά τα μεσάνυχτα. Και εκεί που θεώρησα ότι θα μου πει τα ευχάριστα, άκουσα την αγριοφωνάρα του να λέει:

"Θα δώσω πίσω το διαρκείας, ακούς;" Και πολύ καλά άκουγα και πολλά μπινελίκια ήθελα να του ρίξω, αλλά για κάποιο λόγο έβαλα τα γέλια. Τέλος πάντων… Τι γίνεται ρε μάγκες; Πως θα την πάμε τη δουλειά φέτος; Μια στο καρφί και μια στο πέταλο; Στις νίκες όλοι μαζί και στη χασούρα ο καθένας για την πάρτη του; Όχι να ξέρω…

Παρατηρώ επίσης το άλλο κορυφαίο. Με αυτή την άτιμη την τεχνολογία, το facebook και όλα τα συναφή, έχει προκύψει και ιντερνετικός πόλεμος. Μπήκαν και οι δημοσιογράφοι στη μέση και προέκυψε πανικός. Ο ένας να δείξει πιο κοντά στον κόσμο, ο άλλος πιο κοντά στην ομάδα!

Και τους έχουν κάνει οι φίλαθλοι, τους μισούς "αδερφούς" και τους άλλους μισούς "εχθρούς". Θεωρώ βέβαια, ότι ο δημοσιογράφος πρέπει να κάνει τη δουλειά του, να λέει τη γνώμη του και ως εκεί. Είτε αρέσει, είτε όχι. Και ο αναγνώστης ας έχει την δική του. Ε, το πολύ- πολύ, λόγω της τεχνολογίας να "πουλήσει" κι αυτός γνώση. Τι έγινε;Μιλάμε για μπάλα! Τσακώνονται με δυο λόγια για κάτι που το 90% δεν έχει κάνει κανονικά.

Δεν αναφέρομαι σε αλάνες, ταράτσες και δρόμους. Μιλάω να πας σε μια ομάδα, έστω ερασιτεχνική και να μπεις στην καθημερινότητά της. Οι περισσότεροι, με την φιλοσοφία και την θεωρία. Βρε δεν πειράζει, πλάκα έχει κι αυτό. Μην τρελαίνεστε όμως… Και μην εκτίθεστε ανεπανόρθωτα με λάθος απόψεις και τοποθετήσεις που δεν έχουν σχέση με την ποδοσφαιρική πραγματικότητα!

Και για να σας πάω και στην ουσία, ο Ολυμπιακός έχει περάσει ένα από τα πιο περίεργα καλοκαίρια της ιστορίας του. Δεκτόν. Ας καθίσουμε λοιπόν όλοι μαζί να αναρωτηθούμε. Ας ανοίξουμε το μπλοκ με τις απορίες, για να δείτε, ότι τα πράγματα είναι πολύπλοκα στην ομάδα του λιμανιού και όχι τόσα… χαβαλεδιάρικα όπως προσπαθούν να μας πείσουν κάποιοι που έβγαλαν ακόμη και ανέκδοτα περί πωλήσεων του πούλμαν ή των βετεράνων.

• Γιατί έφυγε ο Σάμαρης; Γιατί η πρόταση της Μπενφίκα ήταν τεράστια.
• Γιατί έφυγε ο Μανωλάς; Γιατί η πρόταση της Ρόμα ήταν τεράστια συν ότι ο παίκτης είχε ήδη "ψηθεί" να φύγει. Συν ότι ο Μίτσελ είχε πάρει ήδη τον Μποτία.
• Γιατί έφυγε ο Χολέμπας; Γιατί έδειχνε… φευγάτος κι επειδή μπορεί στην διαπραγμάτευση με τον Μανωλά να είχε ήδη "πέσει" το όνομα του Χοσέ και απλά τα ρεπορτάζ να μην το γνώριζαν.
• Γιατί έφυγε ο Αβραάμ; Γιατί πολύ απλά στράβωσε και το ξέρουμε όλοι. Μην κάθομαι να αναλύω τώρα θα κουραστούμε. Κάθε πραγματικός Ολυμπιακός, που αγάπησε την ομάδα και όχι τις νίκες, που έχει ζήσει πράγματα, δε γίνεται να ξεχάσει ότι αυτό το παιδί είπε "ή Ολυμπιακό ή πουθενά" όταν κάποτε, χάνονταν οι παίκτες ακόμη και στη διαδρομή προς το λιμάνι. Απλά εδώ να σταθώ σε κάτι διαφορετικό. Θα μπορούσε ο Μαρινάκης να του πει του παίκτη "κάτσε ρε Αβραάμ και θα τη βρούμε την άκρη". Όμως δεν το έκανε και ο λόγος είναι απλός και σας τον αναφέρω αμέσως:
• Ο Μαρινάκης μπορεί να έχει ακούσει τόσα, το μόνο που δε μπορείς να του «χρεώσεις» είναι την έλλειψη στήριξης στους προπονητές. Ο Μίτσελ χρήζει της πλήρους εμπιστοσύνης. "Μαζουάκου θες; Πάρτον. Ντοσεβί θες κι ας μην μπορεί να παίξει στο ένας με έναν; Πάρτον κι ας μου τον αφήνεις εκτός Τσάμπιονς Λίγκ. Μποτία θες; Πάρτον κι ας μη χρειάζεται να δείξουμε στο Μανωλά ότι θα φύγει σίγουρα. Ρομπίνιο δε θες; Οκ". Ο πρόεδρος του Ολυμπιακού, ακολούθησε τις επιλογές του προπονητή. Το ότι θα κριθεί ο προπονητής κι αυτό είναι δεδομένο. Και συνεχίζω να ρωτάω:
• Αυτή η… παράνοια με τους μισούς να λέτε "μπράβο Μίτσελ" και τους άλλους μισούς "ο Ισπανός μας διέλυσε", τι είναι; Νέα μόδα; Το πιο απλό στη μπάλα, είναι να περιμένεις να δεις την ομάδα. Και μετά αναλόγως αποτελεσμάτων θα γνωρίζουμε αν ο προπονητής δικαιώθηκε.
• Άλλη απορία: Καλύφθηκαν τα κενά; Θεωρώ πως όχι, αλλά είναι καθαρά προσωπική άποψη. Για παράδειγμα, δεν ξέρω αν ο Μαζουάκου και ο Γιαννούλης καλύψουν το κενό του Χολέμπας στα δύσκολα παιχνίδια. Ο Ντουρμάζ είναι καλός παίκτης, αλλά θα παίξει όπως ο Κάμπελ; Μπροστά θα ‘ναι όλα καλά; Απορίες καθαρά παικτικές, που αν τις επεκτείνω στο κέντρο της άμυνας, θα πρέπει να μιλάμε μέχρι αύριο. Αλλά θα το ξαναπώ, έτσι όπως έγιναν τα πράγματα πλέον, δεν έχεις να κάνεις κάτι άλλο από το να περιμένεις. Φυσικά και να εκφράζεις προβληματισμό, αλλά ως εκεί. Ο αφορισμός είναι κακό πράγμα για ο,τιδήποτε στη ζωή…
• Το σύστημα "σκοτώνω αυτό που αγαπάω" είναι η νέα μόδα. Και αυτό το ερώτημα πάει σε όλους. Γιατί τα τελευταία 24ωρα, υπάρχει ένα ακατάσχετο κατηγορητήριο από όλες τις πλευρές. Πολύς κόσμος το… χρεώνει αυτό στην διοίκηση, ενώ όσοι παραμένουν πιστοί στο πλάνο και την ομάδα, τα βάζουν με όσους αντιδρούν, διαφωνούν και σχολιάζουν.
• Ο Ολυμπιακός βέβαια, έχει λυμένα όλα τα άλλα προβλήματά του και ειλικρινά θα πρέπει να ‘ναι και ευτυχισμένοι που οι καυγάδες τους περιορίζονται στο "γιατί έφυγε αυτός, γιατί ήρθε ο άλλος". Αυτό είναι στα υπέρ της διοίκησης, όμως την ίδια ώρα ο κόσμος της ομάδας απολαμβάνοντας αυτή την άνεση, θέλει να ξεφύγει ακόμη περισσότερο από τους δευτερότριτους. Καταλαβαίνετε λοιπόν για τι μπέρδεμα μιλάμε;

Αυτό που μου τη δίνει…

Κι επειδή θέλω να είμαι καθολικά ειλικρινής απέναντί σας, θα σας πω εμένα τι με εκνευρίζει. Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα να ‘χεις έναν σωστό ποδοσφαιρικό κορμό και να το χαλάς. Όταν είσαι καλή ομάδα πρέπει να κοιτάζεις αποκλειστικά και μόνο τον καλλωπισμό. Να γίνεις πιο δυνατός.

Θα χάσεις έναν παίκτη; Δυο, άντε τρεις. Η βάση σου όμως, θα είναι η ίδια. Δεν ασχολούμαι με τις αστυνομικές ταυτότητες για να πω την αλήθεια. Τα σύνορα έχουν ανοίξει και η γλώσσα της μπάλας είναι μια. Αν μπορεί μια ομάδα να σας ξεσηκώνει από το σπίτι και να ανυπομονείτε να πάτε γήπεδο και έχει βασικούς 11 Ανγκολέζους, μια χαρά θα είναι.

Αθλέτικ Μπιλμπάο είναι μια σε όλο τον πλανήτη, οπότε μην κλαίτε για τις εθνικότητες. Όταν όμως οι έντεκα Ανγκολέζοι είναι καλοί, δεν θεωρώ ωφέλιμο, μετά από λίγος μήνες να δω βασικούς δυο από αυτούς και δίπλα τους, εννιά άλλα παιδιά, που θα ψάχνονται να γνωριστούν με τις όποιες δυσκολίες.

Και σε αυτή την περίπτωση η δικαιολογία «είναι νωρίς, θέλουμε χρόνο» με αφήνει παγερά αδιάφορο, γιατί το καλεντάρι του Τσάμπιονς Λίγκ είναι γνωστό μήνες τώρα, οπότε ξέρεις και τι σε περιμένει. Αυτό είναι για εμένα το μεγαλύτερο στοίχημα στον Πειραιά.

Να γκαζώσουν, να φτιάξουν κάτι πολύ καλό και να αποδείξουν στο Καραϊσκάκη, κόντρα στην Ατλέτικο, ότι ο φετινός Ολυμπιακός μπορεί να δώσει όσα περιμένει ο κόσμος του…

ΥΓ. Μην τσακώνεστε για τα like, οι μισοί μην κρίνετε χωρίς να πατάτε στο γήπεδο, οι άλλοι μισοί μην καλύπτετε καταστάσεις χωρίς να ξέρετε μπάλα. Το ποδόσφαιρο δεν παίζεται στους υπολογιστές, αλλά πάνω στο χορτάρι. Και εκεί θα δούμε στο τέλος ποιος θα είναι ο καλύτερος…