Κρίθηκε ποιος θα περάσει στα ημιτελικά του Κυπέλλου από το ζευγάρι Ολυμπιακός- ΑΕΚ, μετά το 1-1 στο Καραϊσκάκη; Όχι βέβαια. Αυτό όμως που έμεινε ως γεύση από τη συγκεκριμένη αναμέτρηση είναι ότι είδαμε δυο ομάδες με εντελώς διαφορετικό ποσοστό παρουσίας βάσει της δυναμικής τους.

Η Ένωση έδωσε το 100%. Ήταν στο μεγαλύτερο διάστημα της αναμέτρησης καλύτερη και απ’ ότι θα περίμενε ο προπονητής της. Ο Ολυμπιακός από την άλλη, είχε θέματα. Αρχικής ενδεκάδας, διαχείρισης της κατάστασης από όλους, χαλαρότητας και κακής βραδιάς μερικών παικτών, απουσίας μονάδων που θα γλύκαιναν το ματς από το ξεκίνημα. Ο Ολυμπιακός ήταν κάτω από το μισό των όσων μπορεί. Όμως μη βιάζεστε, δεν τα γράφω για να δικαιολογήσω κάτι. Από τη στιγμή που αρχίζει το ματς, εσύ τη φτιάχνεις τη μοίρα σου. Με το πώς παίζεις. Έντεκα παίκτες έχει η κάθε ομάδα.

Ο Ολυμπιακός «πλήρωσε» το τίμημα όλων των «ελαττωμάτων» που εμφάνισε. Η ΑΕΚ από την άλλη, απέσπασε ένα θετικό αποτέλεσμα, το οποίο βέβαια δε της δίνει σε καμία περίπτωση την πρόκριση. Όλα ανοιχτά είναι για τη ρεβάνς, όπου βέβαια λογικά, θα δούμε εντελώς διαφορετικό Ολυμπιακό σε διάθεση, αλλά και σε πρόσωπα. Όμως με υποθέσεις για το μέλλον δε μιλάω. Καλύτερα να συζητάς για όσα έγιναν και τα είδες με τα ματάκια σου.

Ο Σαντάνα που είχε αποσπάσει πολλές και θετικές κριτικές, ήταν η αχίλλειος πτέρνα ενός Ολυμπιακού που στο πρώτο ημίχρονο «κοιμόταν». Όμως δε θα αναλύσω πολλά περισσότερα για τους Πειραιώτες γιατί απλά θα μειώσω την προσπάθεια των αντιπάλων. Η ΑΕΚ μπήκε με σύστημα καμικάζι. Μπήκε για να μη «μασήσει» και δε,,, μάσησε. Οι ποδοσφαιριστές του Δέλλα, έκαναν τα απλά,. Πήγαιναν σε όλες τις μπάλες. Δεν άφηνα διεκδίκηση να πάει χαμένη. Μια ΑΕΚ αποφασισμένη, που φρόντισε να «χτυπήσει δυο φορές την πόρτα» του Μέγιερι, πριν βάλει το γκολ με τον Αραβίδη. Ναι, θα πείτε ότι η ΑΕΚ αντιμετώπιζε το ματς σα να ήταν... Τσάμπιονς Λίγκ, αλλά στην τελική αυτό τι είναι; Ατάκα για να μειωθεί η προσπάθεια; Ελάτε τώρα. Οι άνθρωποι αυτοί κάθε εβδομάδα παίζουν κόντρα σε ταμπουρωμένες άμυνες και πάνε σε ένα άλλο στυλ.

Αυτή τη φορά εμφανίστηκαν στο Καραϊσκάκη απλά για να τα δώσουν όλα. Και τα έδωσαν. Ο Ολυμπιακός λοιπόν τι έκανε; Τίποτα. Η μπάλα στον Σαντάνα και μετά γιόμες. Ο Ντουρμάζ ήταν ο μοναδικός που έπαιρνε μπάλες να φτιάξει κάτι. Κι αυτό γιατί ο Μπαρμπόζα δε ντούμπλαρε σωστά τον Σοϊλέδη, κάτι που το άλλαξε ο Δέλλας με μια αλλαγή. Ο Σουηδός όσα και να έκανε όμως, ήταν δύσκολο να «καθαρίσει» μόνος του και «τα άκουγε» κι από πάνω, επειδή δεν πέρναγαν οι μπάλες όπως ήθελε. Από την άλλη πλέυρά; Τρομερό ντουέτο οι Μπακάκης- Πλατέλας, είχαν κερδίσει τις εντυπώσεις. Ο Μαζουακού δε μπορούσε να δράσει, ο Φουστέρ έτσι κι αλλιώς έκλεινε σωστά διαγώνια, αλλά άφηνε μόνο τον Γάλλο. Και μόλις πήγαινε εκεί να βοηθήσει ο Φορτούνης, ο Ολυμπιακός έχανε κάθε επαφή με το παιχνίδι στον άξονα. Ε, βάλτε ότι χωρίς Κασάμι και Τσόρι, δεν έχει παίκτες να σου γλυκάνουν τον αγώνα, πώς να λειτουργήσεις; Με τον Εντινγκά και τον Μιλιβόγεβιτς σε ρόλο… Ζιντάν; Δε γίνονται εύκολα αυτά.

Ο Περέιρα το είπα και πιο πάνω, αποφάσισε να πάει σε ροτέισον και είχε τη λογική του. Αποφάσισε να αλλάξει κάμποσους. Και όσες ευθύνες κι αν προσάψεις σε αυτόν, άλλες τόσες μπορούν να πάνε και στους ποδοσφαιριστές του. Γιατί κι αυτοί, να παίξουν μπήκαν στο γήπεδο όχι να «πετάξουν αετό». Για το 45λεπτο πάντως ο μόνος αετός που ήταν στα καλά του, ήταν ο δικέφαλος. Ο Δέλλας είναι 100% σίγουρο ότι έβλεπε ακόμη πιο σημαντικά πράγματα από αυτά που υπολόγιζε. Και αν κάποιος από εσάς μιλήσει για κλεισμένη ομάδα στα κερά της, στο δεύτερο μέρος, πιστέψτε με, ότι και για να το κάνεις αυτό θέλει ταλέντο. Δε γίνεται εύκολα.

Στην τελική, η ΑΕΚ στη Football League βλέπει τους αντιπάλους της να μαζεύονται πίσω. Όχι την ίδια. Ο Ολυμπιακός ευτύχησε να ισοφαρίσει νωρίς. Ο Περέιρα είχε κάνει τις φυσιολογικές αλλαγές. Ο Αφελάι μπήκε για να «ανοίξει» το γήπεδο και από τα δυο «φτερά», αφού όλο το βάρος έπεφτε στον Ντουρμάζ. Ο Μήτρογλου έβαλε έξτρα μπελά στον Δέλλα, που είδε τον Ολυμπιακό με δυο επιθετικούς. Όμως ο Περέιρα υποχρεώθηκε να το χαλάσει αυτό. Γιατί όταν το αρχικό σχήμα δε σου βγαίνει, μετά δε γίνεται να σου «κουμπώσουν» και όλες οι αλλαγές. Ναι μεν μπήκε ο Τσόρι, αλλά δε γινόταν να βγει άλλος από τον δεύτερο επιθετικό. Ο Μιλιβόγεβιτς αναγκαστικά έγινε στόπερ, για να βγει ο απογοητευτικός Σαντάνα, ο Εντνιγκά ήταν ο μόνος κόφτης. Ο Φορτούνης γιατί να βγει, όταν χρειαζόσουν ποδοσφαιριστές να τσουλήσουν το τόπι μπροστά από τη διπλή ζώνη της ΑΕΚ, οι πλάγιοι ήταν απαραίτητοι, άρα βγήκε ο Διαμαντάκος. Ο σκόρερ του Ολυμπιακού, που ήταν τόσο κακός στο πρώτος μέρος, όσο ήταν και ο Μήτρογλου όταν έμεινε κι αυτός μόνος.

Η ΑΕΚ με Λαμπρόπουλο- Τζανετόπουλο έβγαζε άκρη για πλάκα, με ένα αντίπαλο φορ. Τρόμαξε, μόνο όταν ήταν δυο. Όμως δε μπορείς να παίξεις και με… 12 για να έχεις όλους τους παίκτες που θέλεις. Αυτό έπαθε ο Περέιρα. Δε του βγήκαν τα κουκιά ρε παιδιά, αλλά ο ίδιος (και σας το γράφω εγώ που τον θεωρώ εξαιρετικό), το είχε μπερδέψει με την αρχική σύνθεση. Έτσι όμως είναι το ποδόσφαιρο. Στην τελική, από πότε αυτοί που έπαιξαν έγιναν άχρηστοι; Τότε γιατί να είναι στο ρόστερ; Η βραδιά ήταν της ΑΕΚ. Παίκτες- καμικάζι, αποφασισμένοι, ομάδα τσιτωμένη και προσεκτική λόγω συνθηκών.

Δε λέει και κάτι, μπορεί στο ΟΑΚΑ να κερδίσει ο Ολυμπιακός και εύκολα. Εξάλλου, εκεί θα έχει άλλη ομάδα. Όμως, μιλάμε πάντα για το 90λεπτο που παρακολουθήσαμε. Αυτό το οποίο οι «ερυθρόλευκοι» το έχασαν από τη ζωή τους. Ήταν και το τίμημα που πλήρωσαν. Ή μάλλον το τίμημα είναι, ότι με το 1- 1 έβαλαν άλλον έναν «νταλκά» στο κεφάλι σε ένα χρονικό διάστημα γεμάτο υποχρεώσεις...