Στη σκιά του Θεού

Τελικά η 25η Νοεμβρίου είναι μάλλον η ‘μέρα που η μοίρα διάλεξε να "χτυπάει" τους γητευτές της μπάλας. Τέτοια ημέρα "έφυγε" ο τεράστιος Τζόρτζ Μπέστ. Τέτοια ‘μέρα ταξίδεψε ακόμη πιο ψηλά, ο Θεός του αθλήματος. Ο άνθρωπος που έκανε μια πόλη (Νάπολι) να γονατίσει. Ο άνθρωπος που έκανε μια χώρα (Ιταλία) να υποκλιθεί!

Ο άνθρωπος που πάνω απ’ όλα, έδωσε νόημα σε κάθε φτωχή γωνιά της Αργεντινής. Στην φτωχή του πατρίδα να νιώσει δυνατή , να νιώσει ισχυρή. Να νιώσει κάτι! Ο Ντιέγκο Μαραντόνα ήταν το ίδιο το ποδόσφαιρο. Για τα πάντα.

Για τον τρόπο που το πρόσφερε, για τον τρόπο που το έζησε, ακόμη και για τον τρόπο που λίγες φορές το "πλήγωσε" με την συμπεριφορά του. Και κάπως έτσι ξεκινάω ένα άρθρο για τον αγώνα του Ολυμπιακού με την Σίτι. Για ένα παιχνίδι του Champions League. Αλλά και τι να κάνω;

Η γνώμη μου είναι, ότι όποιος μιλάει απόψε για ποδόσφαιρο ή γράφει για ποδόσφαιρο, πρέπει πρώτα να ξεκινάει με την λέξη Μαραντόνα και μετά όλα τα άλλα. Θα μπορούσα να γράψω μόνο για τον Ντιεγκίτο, αλλά δε θα το κάνω. Όλη η υφήλιος εξάλλου, έχει αποδώσει φόρο τιμής στο τεράστιο αυτό υπερταλέντο.

Τον άνθρωπο που έλεγαν "Θεό" και του άρεσε τόσο πολύ. Στη σκιά του Θεού λοιπόν, έγιναν οι αγώνες για αυτή την αγωνιστική του Champions League. Και ο Ολυμπιακός, σε ένα γήπεδο που πριν λίγα χρόνια ο Μαραντόνα πάτησε το πόδι του και αποθεώθηκε, υποδέχθηκε την ομάδα που αγωνίζεται (μπήκε αλλαγή) ο πρώην γαμπρός του, ο Κουν Αγκουέρο.

Είπαμε, αν θέλετε το πάω ως το τέλος με Μαραντόνα. Να, το γκολ που έκρινε το ματσάκι ας πούμε, θα του άρεσε του Θεού, αφού ο Στέρλινγκ κατάφερε για ένα… χιλιοστό να μην υποδειχθεί οφσάιντ, να κάνει φοβερό τακουνάκι και να δώσει την ευκαιρία στον Φόντεν να βρει στόχο.

Ο Ολυμπιακός φρόντισε από την αρχή να δείξει ότι δε μπορούσε να αναζητήσει πολλά. Και το φτωχό 1- 0 μια χαρά του έκατσε. Ομάδες όπως η Μάντσεστερ Σίτι θέλουν να καθαρίζουν όσο γίνεται νωρίτερα την υπόθεση πρωτιά. Εξάλλου η συγκεκριμένη δεν έχει σκοπό να πάρει το ρετιρέ σε ένα γκρουπ, αλλά το ίδιο το τρόπαιο.

Για αυτό οι Άραβες πετάνε λεφτά με το τσουβάλι, για αυτό και ο Γκουαρδιόλα έχει παραδεχθεί ότι θα χάριζε και ένα πρωτάθλημα Αγγλίας. Μπήκαν λοιπόν στο ματσάκι με τρεις τελικές στο δεκάλεπτο πάνω στον Σα. Από την άλλη εύκολα πουλήματα της μπάλας, καμία κυκλοφορία, πολλά λάθη και καλαμιά στον κάμπο ο Φορτούνης σε ένα ρόλο που πριν ελάχιστες σεζόν τον υπηρέτησε στο Καμπ Νου, κόντρα στην Μπαρτσελόνα.

Συνεργάζονταν εύκολα οι Άγγλοι και δίχως ιδιαίτερη πίεση άλλαζαν τη μπάλα, απέναντι σε ένα σφιχτό αλλά διστακτικό 5- 4- 1 του Ολυμπιακού. Με τον Σεμέδο να θυμίζει λίμπερο παλιάς κοπής. Να πατάει την μεγάλη περιοχή του Σα, να δίνει μεγάλο βάθος και κατά συνέπεια να τραβάει τους συμπαίκτες του κοντά του και μαζί και τους αντιπάλους.

Υπήρξαν στιγμές στο 45λεπτο, που η Σίτι έπαιζε… χάντμπολ, γυρνώντας το τόπι με ευκολία, αλλά και με ανεμελιά και χαλαρότητα. Δεν φόρτσαραν. Δεν είχαν όρεξη και ούτε και λόγο. Ο Ολυμπιακός έκανε λάθη στα διωξίματα, αλλά ακόμη και στις πιο απλές συνεργασίες. Παίκτης να κρατήσει τη μπάλα στην κουλούρα δεν υπήρχε.

H άμυνα είχε άγχος, τα χαφ έπαιζαν μόνιμα με πλάτη και κάπου εκεί χάνονταν όλα. Διατήρηση κατοχής μηδαμινή, ο Ολυμπιακός περισσότερο θόρυβο έκανε στο εκτός έδρας παιχνίδι παρά σε αυτό. Ωστόσο, για να τα λέμε και όλα, με έναν τέτοιο αντίπαλο αν έχεις σοβαρές απουσίες, ο βαθμός δυσκολίας εκτινάσσεται.

Και στην περίπτωση των Πειραιωτών αυτό ίσχυσε σε μεγάλο βαθμό. Οι Άγγλοι έχαναν ευκαιρίες ως το τέλος. Με σουτάκια, πλασεδάκια, τακουνάκια (Φερνάντο Σίλβα), κεφαλιές. Από την άλλη, χωρίς φορ να κρατήσει μπάλα, χωρίς ίχνος συνεργασίας με τη μπάλα στο χορτάρι, ο Ολυμπιακός δε μπορούσε να πλησιάσει την μεγάλη περιοχή των Άγγλων και ο Φορτούνης δεν είχε την ευκαιρία να απειλήσει την αγαπημένη του ομάδα στο νησί.

Ο Πέπε ήταν σοφτ για την δουλειά που ήθελε ο Μαρτίνς, ο Εμβιλά κλασικά σε υψηλό επίπεδο απόδοσης και ο Καμαρά να τρέχει να κλείσει τις τρύπες, αλλά με κάμποσες λάθος μεταβιβάσεις. Ο Μπουχαλάκης μπήκε για το τελευταίο 20λεπτο , ο Σουντανί πήρε χρόνο (σημαντικό για το μέλλον) και ο Μαρτίνς έβαλε και τον Βρουσάι σωστά γιατί πλέον άπαντες χρειάζονται.

Η ιστορία του ομίλου συνεχίζεται για τους "ερυθρόλευκους" όσον αφορά στο τελικό πλασάρισμα, αλλά το ματς που πρέπει να κοιτάξουν είναι πλέον εναντίον του Άρη. Το να μην κάνεις τελική φάση στην έδρα σου (ο κακομοίρης ο Θαναηλάκης περίμενε να σουτάρει στο 88’ ο Φορτούνης για να ουρλιάξει), με μια χαλαρή Σίτι είναι θέμα, αλλά ας είμαστε ρεαλιστές. Μια χαρά ήταν το 1- 0. Και στην τελική είπαμε. Την ημέρα που "ταξιδεύει" ο Θεός, όλα τα άλλα είναι τίποτα…

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ: